помеѓу (предл.) - збор (имн.)

Таа е она што апсолутно раскинува со востановената нормалност, и, според тоа, може да се најави, да се претстави, единствено како чудовишна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Идејата за науката и идејата за писмото - значи, и за науката за писмото - за нас имаат смисла единствено поаѓајќи од еден искон и во рамките на еден свет на кој веќе му беше назначен извесен поим на знакот (потаму ќе речеме поимот на знакот) и извесен поим за односите помеѓу зборот и писмото. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 49
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И додека Боше и брат му Атанас Цицко ги нажапчуваат капаците, откако пред тоа првин ги отвораат, а потоа и ги затвораат џамовите, (за тоа малку време во одајата шибнува студен воздух и за час го растерува чадот од цигарите и мирисот во восокот на свеќите) тој намерно зборува полека, намерно развлекувајќи ги речениците, за да остане помеѓу зборовите празнина во којашто, се надева, другите ќе имаат време да се досетат за што зборува и да размислат за тоа што зборува.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така, на пример, дистинкцијата помеѓу збор за збор и смисла за смисла преведувањето, која е поставена уште од времето на Римското владеење, остана да биде главна точка за дискусии помалку или повеќе сѐ до денес, додека релацијата помеѓу преведувањето и појавата на национализмот допринесе да се расветли значајноста на разликувањето на културните концепти.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Да обрнеме внимание, сега, дека Duchamp-овиот портрет на налепницата од шишенцето за Belle Haleine, Eau de Voilette, ја прикажува пред сѐ неговата глава, и дека односот помеѓу зборовите „глава“ и „сад“ може да се согледа како во светлината на етимолошката анализа, така и во алхемиската традиција.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Невестата е изедначена со темјанушката, која, пак, од своја страна, изедначена со Ергенот го симболизира андрогинството. Невестата и Ергенот пак се едно.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Или помеѓу зборовите на вака скудно изразеното незадоволство поради необмисленото однесување сепак беше содржана и премолчаната благодарност за љубовта што и ја беше понудил непознатиот војник на бел коњ, и убавите денови што можеби ги имаше поминато со него (за кои никогаш не беше спремна да раскажува); да не ја забораваме притоа и разочараноста која иако не беше најдитректно искажана веројатно навраќала во нејзините размисли шепотејќи и грдо и неутешно дека замаеноста од лудата среќа за жал премногу кусо трае?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури откако ќе го задоволи љубопитството со некое воопштено прашање и забелешка посмирено објаснува дека треба да побрзаме.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тие толку брзо колвеа а никогаш да згрешат!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во секој случај таа никогаш отворено и со конкретни зборови немаше изразено незадоволство поради начинот на кој ја прифатила понудата од човекот на кого ни името не му го знаела.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Уште кога бев мал имав гледано како мајка ми ги храни пилците во дворот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури и гласот на новата личност која се обидува да ме зазбори е без глуви празнини помеѓу зборовите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најгласното во неговите прашања ми се чини е изненаденоста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знаев дека помеѓу зборовите што тој ги употребува нема фира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Онде спиевте? На онаа черга? - прашува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нѐ гледаше со очекување дека ќе ги препознаеме неговите желби, ние ги препознававме и ги премолчувавме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Желбите секогаш беа скриени помеѓу зборовите со кои го кажуваше своето забележување, воодушевување или несогласување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Неговите желби секогаш беа скриени помеѓу зборовите со кои го кажуваше своето забележување, воодушевување или несогласување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме гледаше со очекување дека ќе ја препознаам неговата желба, јас ја препознав и ја премолчев.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не помала била вредноста на неговите вакви записи кога ќе се нашле помеѓу опишаните со многу поединости свадбарски поворки, па дури и помеѓу зборовите на песните испеани по чудни и таинствени поводи, кога срцето се отвора за разговор со најдалечната желба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Сакаш јас да ти кажам дали си го заборавил кај мене?“, праша онака, на смеа, со мало неконтролирано кикотење помеѓу зборовите, но сè беше во рамките на прифатливото.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Многумина од нас, дарагој Лев Петрович, немаат блиски средби со Светите книги и со тајните закопани помеѓу зборовите со кои се среќаваме во нив, се обидува да ми помогне татко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)