помеѓу (предл.) - нив (зам.)

Таму не успева да се сретне со новиот генерален директор кој одбиваше да го прими (за што напиша и посебна Изјава бр. 04-790), па неговата секретарка го препраќа кај заменик-директорот – со кого, претходно, Авдиќ имаше работено во иста канцеларија и имаше добри и коректни односи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Меѓутоа, како што често се случува во стварноста, по стапувањето на неговиот некогашен колега на новата раководна функција, односите помеѓу нив двајца значително се влошија.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Низ удолницата водеа двете остри врвови на веѓите кои се спушта надолу нагло, како стрели, но пред да се спуштат се искривува, горе на својот друг крај, набирајки се задолжително, на купче, една до друга, за да ги создадат двете црти на празниот простор помеѓу нив.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Во филмот сите го работеа она што секогаш го работат - беа тоа што се... (...) Нико и Лу се скараа. (“Доста ми е од тоа драматично срање, рече, таа навистина изгледа супер на контрасните црно-бели фотки, но мене навистина ми е доста”).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Сметајќи дека јазикот е логички јавен, согледбите за следењето на правилата претставуваат далеку посилна теза од аргументот за приватниот јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Рече дека нема да и дозволи повеќе да настапува со нив, и дека никогаш повеќе нема да свират зад неа. (Тоа, всушност, беше и еден од најголемите проблеми помеѓу нив - дали таа е член на бендот или тие се нејзин пратечки бенд).
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имајќи предвид дека помеѓу нив постои конфликт, кој би требало да попушти? Pace Рајт, не гледам никаква тешкотија поврзана со тврдењето дека тоа треба да го стори контингентно приватниот јазик.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Разликата помеѓу нив и сурушите беше што овие вторите беа дебело платени за својата хушкаторска и режисерска професија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
4. Да се обединат балканските народи против нивниот, нашиот и заедничкиот непријател и правејќи го тоа да се постават основите за поблиска соработка помеѓу нив во иднина“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Во историјата на американската музика, експерименталниот стил е првиот автономен музички правец кој немаше за пример некој од идеалите на класичната или поновата западноевропска уметност, ниту пак, наспроти тоа, беше израз на етничката или националната еманципација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Постои простор помеѓу нив во кој се протегаат некои нови концепти, кои И го обединуваат И го раздвојуваат парот, но кои не можат еден на друг да се редуцираат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не знам дали некогаш ќе го остварам проектот што го имам во глава веќе неколку години: да воспоставам однос помеѓу нив и годишните времиња: Тудор би бил пролет; Џонс лето; Канингем есен; Раушенберг зима; (создавање, зачувување, уништување, мирување).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Хенриеви плочи кои го исполнуваат воздухот со рокенрол.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Исто така, не е невообичаено резултатот да биде некоја противречност, обично ненамерна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Помеѓу 1933-34. ја истражуваше можноста за хроматска организација на низата од 25 тона без повторување (Шест кратки инвенции, завршниот дел од триото Соло со неизоставно следење на два гласа во канон); 1935-38. користеше фиксирани ритмични структури организирани по принципот на серијална техника; од 1935. постојано прави дела во кои ја комбинира играта, филмот, театарот, ТВ-то; 1939-56. компонираше музика (Прва конструкција во метал) во која ритмичната компонента е организирана на основата на истите пропорции на малите и големите делови; 1938-51. настанаа делата во кои е нагласена (ориенталната) експресивност (Сонати и интерлудии); од 1951. ги користи “операциите на случајот” и посебните, за нивна употреба направени табели; 1952. настануваат неговите најважни откритија, помеѓу останатото и примената на несовршеноста на хартијата при одредувањето на структурата на делото според Ји Џинг; 1954 ја воведува неодреденоста, прво во делата без однапред одредени односи помеѓу деловите (Варијации); 1958. настануваат композиции без фиксирана партитура, но одредена при самата изведба; 1967. користи компјутер за одредување на звучните и композициските параметри; 1969. ги конципира делата во кои ја укинува разликата помеѓу изведувачот и слушателот (33 1/3); од 1961., кога излезе книгата Тишина, развојот и промената на музичките искуства ги следат теориските и мислените ставови кои ги изложуваше во текстовите (претставени во Маргина).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Експерименталната музика не беше ниту школа - во онаа смисла во која тоа беше европската авангарда во Дармштад - таа претставуваше единствена духовна атмосфера, креативна ситуација погодна за заедничка работа John Cage на различни творечки индивидуалности во која никој не беше предводник или идеен водач, иако Кејџ (најстар помеѓу нив) од самиот почеток се истакнуваше со ширината на погледот и разнообразноста на аспектите присутни во неговата работа и мислење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во следното ниво, сега обата члена на парот се на рамна нога, треба да се испита самата подлога за дистинкцијата помеѓу p И не-p, И да се покаже дека таа е лажна антитеза.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Така на пример, Кант за не(среќа) вели дека за нештата по себе не може да се зборува, на тој начин зборувајќи за нив; или Витгенштајн од Tractatus-от објаснува извесни факти за структурата на јазикот, светот И врската помеѓу нив, со поента дека таквите факти не можат да се изразат.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Концептите се изразуваат со зборови што се јавуваат во оригиналниот текст, но тие добиваат целосно ново значење.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во Tractatus-от 3.23 Витгенштајн вели: “Барањето за можност на едноставните знаци е барање за одреденост на смислата”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сите тие придонесоа за промената во мојата работа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во свеста, не престанав да пластам семожни аргументи за прелевањата на религиите, од една во друга, започнав да верувам во преобраќањата како мостови на вистините, а не како граници помеѓу нив...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше, повеќе утописки, а за некои дури и наивно, уверен во постоењето на некаков последен ментален мост кој ги поврзува двете страни, со цел да ги помири разликите помеѓу нив.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Требаше да арбитрира помеѓу нив.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Вера ја почувствува празнотијата што висна во воздухот помеѓу нив, така што долгата пауза стана неизбежна.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
За судија на борбата Мустафа ефенди го одреди прилепскиот кадија Абдурахим Али.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жителите на Потковицата, сите од ред, и христијани и Турци, и мало и големо и машко и женско претчувствувајќи зло од двете страни, од гласот и од Арслан бег, кој, небаре померен, продолжуваше да ака низ полето и да стрела во празно и во сè што ќе му се присенеше пред очи, претрнати од страв да не ми се стори пакост на некого од луѓето, нетрпеливо очекуваа да се изврши веќе еднаш тоа, споделувањето на мегдан помеѓу нив двајцата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лазор, кутриот, се сврте наврапито спрема Максима, но Мустафа ефенди, како и сите Турци голем љубител на борењето, рече Јас ставам две лири на нашинецов и веќе немаше кој да одречи да нема борење помеѓу нив, помеѓу Лазора Перуноски од Потковицата и Иса од Кичевско: Мустафа ефенди го испрати протуѓерот да ја разгласи борбата за точно напладне во Али чаир па сите заедно слегоа во дворот на општината за да ги состават борачите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И така, во еден срамен ден беше даден знак за јуриш на небото, со цел да се скршат и умртват душите, да се постави помеѓу нив и небото граница!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Подобро било да поверувам и да паметам дека сите тие девојки (а помеѓу нив се наоѓала и мајка ми) што ги служеле арабаџиите и трговците додека работел анот на Дуко ми биле по малку и мајки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и Стојна, (бидејќи е најблизу), и моето колебливо однесување; бев нели решил дека е крајно време сосема да ја заборавам, па сепак, при случајните пребарувања низ тој недорасчистен полигон на крвавите чувствени пресметки, каква што беше и онаа сношната, се случуваше неочекувано да истрча лично таа и тоа облечена во онаа нејзина кожа од далечната младост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сигурен сум дека Иван не е толку нерешителен барем во однос на работите што треба да ги изврши, а и во однос на она, најсуштественото: на која страна треба да се упати и каде треба да втаса?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но тоа беа распарчани делови од некогашните восхитувачки целини. Дури и љубовните доживувања и спомените за нив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не, тешко ќе го разјасниш и најобичниот спомен кога се вмешуваат толку спротивставени размисли, а помеѓу нив дилемите и двоумеењето!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури кога поминале некои од нив да служат во новоизградениот хотел во градот а другите во куќата за разонода на И. Мали, јас сум се нашла во полето, близу до ќерамидницата, но кој ме довел таму и со каква цел останува да се разреши во некое друго време кога на вистината ќе ѝ тргне од рака да ја намота измрсената преѓа на настаните во чист здрав клопец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Грдите претчуства од разговорот со Иван се трудев да ги истуркам уфрлувајќи помеѓу нив некои од дежурните теми на мојот несреден живот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата слава, и џарот е помеѓу нив. Потпис: Цар Соломон, 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата Слава, и џарот е помеѓу нив. Цар Соломон, 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата слава, и царот е помеѓу нив. Потпис: Цар Соломон, 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата слава, и џарот е помеѓу нив. Потпис: Цар Дариј, 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата слава, и џарот е помеѓу нив. Потпис: Цар Соломон 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Еве го кнезот, и целиот собор ќе ја догледа неговата слава, и џарот е помеѓу нив. Потпис: Цар Соломон, 909.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На средината, тој беше како еден голем кањон помеѓу нив, кањон каде што се судираа спектакуларната возвишеност и понижувачкото растројство на стравот, каде што сувите бои на сонцето, со одблесок, се растопуваа од хоризонтот, а стравот од обелоденување на сопственото дно се нижеше на крвните жили, смрзнувајќи му ја душата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Интервали на осветлени сцени, а помеѓу нив страв дека од мракот ќе скокне чудовиште можеби мечката што го растурила улиштето, или лисицата што ги задавила кокошките.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Тоа е мост преку реката Снејк направен од железнички спојници со празнини помеѓу нив и Margina #32-33 [1996] | okno.mk 165 со шини на центарот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше една жена - млада, гола, телото ⥊ беше млитаво и модрикаво под играта на батериските зраци.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Така преминуваат на другата страна на Снејк каде наводно има добра риба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Има малечки тревни острови до кои Далтон гази низ водата засукувајќи ги ногавиците на црните фармерки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Ја положија на песокта веднаш после линијата од полусуви рибчиња исфрлени од брановите.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Грабни го де, нема да те гризне!“ извика еден од нив и потоа загазија назад кон брегот носејќи едно тело префрлено помеѓу нив.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Онаа нема и неподвижна Клара која ја видов пред десетина години, беше истата онаа Клара што ја среќавав пред тоа кога одеше со малите Густави по Виена, Клара со која живеев заедно во Гнездо, Клара која ја запознав години пред тоа, кога животот се отвораше пред нас и ветуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Се сеќаваш на мене?“, ме праша. Се сеќавав, иако Клара која ја познавав и Клара која сега стоеше пред мене беа две различни жени, а помеѓу нив зјаеше онаа бездна која го разделува брегот на лудилото од брегот на нормалноста.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Македонците бараат национално обединување помеѓу нив, но притоа сакаат тоа обединување да стане не врз нова почва, не да се зафати одново, зашто таквото обединување ќе бара многу време, а обединувањето беше важно како средство за постигнување политичка слобода.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Врз основа на тој договор Бугарите нападнаа на источниот дел на Балканскиот Полуостров, т.е. на Тракија а Србите на западниот, т.е. на сегашна Србија, Западна Бугарија и Македонија и малку по малку си ги разделија помеѓу нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Други ќе расудуваат оти со полното отцепување, од една страна, ќе ликуваат нашите непријатели, коишто ги насочуваат сите свои сили да ги ослабнат балканските Словени за да си подготват почва за разделување на балканските земји помеѓу нив, а од друга страна, оти тоа ќе нѐ натера нас Македонците да се откажеме од нашиот прв долг, да се бориме за политичка слободија, да разрушиме сѐ досега направено и да зафатиме сѐ одново, така да се рече, од азбука.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бугарија и да водеше „самостојна” и „национална” политика, т.е. да беше орудие на Тројниот сојуз против Русија, пак немаше да направи нешто, зашто сега ги нема тие натегнати односи помеѓу нив што беа при Стамболова.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но исчезнаа тие историски услови во кои Индоевропејците се разбираа помеѓу нив и настапија други историски услови во коишто започна цепењето на јазикот, на општото национално самосознание, со заеднички јазик, верувања, ќуди, преданија и др.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас реков тогаш дека таква е вистината, којашто не ќе им се бендиса на мнозина, но јас не можам да го зборувам она што ќе му се бендиса на некого, туку она што е свршена работа, со која порано или подоцна ќе треба да сметаат јужните Словени, па затоа е нужно да се знае новото течење сред Македонците за да се определат јасно односите на јужните Словени кон него и да се избегне бесполезната и штетна борба помеѓу нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Националното обединување на Македонците може да стане само со компромис помеѓу нив, а не со капитулирање на едните пред другите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Арсо се убедуваше веќе дека помеѓу нив се стопува различноста и нивните преживувања се еднакви.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тогаш некој Јане Крстин се стрчнал и застанал помеѓу нив со дигнати раце, послаб од обајцата но не со помалку крв во очите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ајде, замавни со ножето за да ти ја разделам главата на резени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад почувствувал дека сите се сложуваат со другиот Онисифор, дека нечија крв крева ѕид помеѓу нив. Но тоа не го возбудувало.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А покојников ти тежи зашто не живееше со татко ти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На масата помеѓу нив лежеше чаша.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Живеејќи во две времиња на Балканот и во Цариград, во османско и во турско, Татко ќе се најде помеѓу два јазика во потрага по еден, помеѓу две азбуки, арапската и латиницата, помеѓу два света на зборови, без утврдени граници помеѓу нив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски повеќе не поставуваше прашање дали поимот кадија ќе влезе во нивната листа на опасните османотурцизми со изветвена смисла или, како што нагласуваше сѐ поретко со опасно значење!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не требаше Татко да нагласува дека тајните од нивните животи, какви што си ги откриваа еден на друг, остануваа само помеѓу нив, во спротивно ќе беше доведено во прашање нивното верно пријателство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, којшто во меѓусебниот договор беше задолжен да реферира за поимот курбан, откако го слушаше Татко како започна авторитетно да говори, веднаш се увери дека и за овој збор, како и за јаничарството, долго помеѓу нив ќе се кршат копја додека да се дојде до заеднички став.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа е некоја посебна доба во која грдоста и убавината се искинати и измешани, потоа врзани како алки на синџир, доба кога на човекот, стиснат во лушпа на треска, му е сеедно дали е во окното на сонот или на јавето, или најпосле, лежи помеѓу нив како меѓа на која 'рти од коренот на минатото една сегашност, секако поинаква отколку што тој можел да ја замисли.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Високите облакодери се издигаа до небото кое одвај можеше да се наѕирне помеѓу нив.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога местото во средината помеѓу нив. сурфираш, постои моќен комплициран ñДобро.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тешко е да се повлече едноставна линеарна врска помеѓу нив.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Сексуалната слобода е дел од договорот помеѓу нив двајцата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Коцката сега беше фрлена и ќе продолжи да се тркала помеѓу нив.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А кога се случи тоа, кога помеѓу нив се вметна тој Стефанос, авторот не би знаел да каже.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во еден миг, дури и се замисли помеѓу нив! Но, не за долго.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Живиот спомен на Игора Лозински, остварувањето на неговиот морален тестамент и многузначните пораки што ги остави пред нивните животи, се постави како жив мост помеѓу нив.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овие води, пребистри води, настанати уште во далечниот терциер, многу, многу време пред луѓето, ја одржувале рамнотежата помеѓу нив и природата, во самите луѓе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Најпотресените помеѓу нив, додека трчаат ја измолкнуваат градата од под блузата за да му ја тутнат на детето в уста.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Зошто сум им потребен? За она, што обично се случува помеѓу нив двајцата јас сум им сосема непотребен.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Додека не кашлаа тие разменуваа зборови а чадот од тутунот шеташе помеѓу нив. Некој праша: кое доба сме?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во моето сеќавање сè уште се движеа необичните слики од сонот а помеѓу нив можев да ја распознаам и решеноста дека во мене воопшто не се јавува желба да обвинам поединци, или да сочувствувам, а ако е потребно дури и да страдам поради моето однесување во тој проклет сон иако во него се најдов не по своја вина.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Иако промени неколку кројачи, а помеѓу нив и најпознатите од Стара чаршија, нему не му појде од рака да стрефи мајстор кој ќе му сошие сако што ќе ја прекрие чудната форма на неговиот граден кош и ќе го поништи впечатокот дека неговото торзо е градено врз скелет од голема птичја кобилица.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А пред тоа нели бев веќе сфатил многу, многу обични нешта, а помеѓу нив, посебно ме зарадува веста дека Катерина ќе ми обезбеди соба, и тоа овде, во центарот на градот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно и од вашите имало помеѓу нив!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Едно друго тврдење на Пачев упатува кон наодот дека измислените настани и сликите за нив, а помеѓу нив и лажните соништа, исчезнувале многу брзо.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Јас бев, Аксја, двапати со црвените; и откај нивна страна сум се борел“ се обидел да ја утеши татко ти, „и знам оти помеѓу нив беа истите оние луѓе кои беа и кај нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Билмези нѐ раководат, ете, тоа е проблемот“, рекол малку подоцна тој умен капетан, а потоа додал, „се разбира, и помеѓу нив, помеѓу највисоките чинови има и предавници“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Знаеш ти, помеѓу нив понекогаш употребував и понекој руски збор. Иако многу ретко.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А помеѓу нив имаше секакви: и комити, и генерали, и јатаци, и жандарми, па дури ќе се најдеше и по некоја жена.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Харашо“, вели тој. „Как маљенки бог у трњу“, продолжи на руско-српски.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А потоа, во доверба му нашепнал: „Ни дале наместо боева муниција, од онаа, другана, што служи само за воени вежби. А таа не убива, руски пријателе. Зар не мириса тоа на предавство?“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Многу американски дела го замислуваат секој слушател како средиште, така што физичките околности на концертот не ја спротивставуваат публиката на изведувачите туку ги распоредуваат изведувачите околу слушателот или помеѓу нив, донесувајќи му секому единствено акустично доживување.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Има ли, воопшто, книжевноста некоја друга задача?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Оваа состојба тешко би можела да се дефинира, доколку нема свои корени во длабочините на душата. (Старова, ibid.) Целата ваша натамошна кореспонденција, во која Елен Лејбовиц постојано се докажува како исполнителна, темелна, максимално посветена на Твојата литература, дури и мајчински внимателна кон нејзиниот автор... целата, велам, кореспонденција и не се занимава со друго освен со длабините на душата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Толкувајќи осумдесетина селектирани фрагменти од љубовниот дискурс, Ролан Барт, еден од најголемите авторитети во областа на значењето, упорно го прави истото: проникнува во она што е зад зборовите со кои љубовта (наводно) се искажува, го доловува она што стои помеѓу нив, околу нив, под нив...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Просторите се разнородни, но помеѓу нив, врз основа на законите на класичната, т.е. еуклидовска, геометрија, можеме да замислиме потполно поклопување.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)