под (предл.) - гуша (имн.)

И при секое ново прикрцкување на неговите очници тој сеќаваше како прстите на познатиот ладен грч му се стегнаат под гушата и просто го задавуваат.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Душата ми се собра, вели, еве ја овдека, мамо, сета ми е под гушава, вели Капинка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се фаќам под гушата, се тријам, се прибирам, се соземам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ќе ми ги подбуцнат штиковите под гушата, а јас ќе истрпнам и ќе си речам: господе, ќе си речам, зар и мене ми се доброја, ќе си речам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама ништо. Ти само се потиш, бразди пот ти слегуваат по снагата, од под гуша до петици.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Со кого се смееше, Здравко, сине, го прашувам и му ја бришам потта под гушата. - Со Цветана, вели, со Целета. 114
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И му алка под гушата. Му ја бара жилата, зглобот, гркланот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ко јазелче ми се заврзува под гушава, во забиве, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Некој рече дека од несолените јадења растеле оние отоци под гушата од децата. 175
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене некој клин ме удри под гуша. Ми го заглавува здивот, ми ја собува кожата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ти, значи, браниш предавници, велат и ги помрднуваат штиковите под гушата моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од глуждовите на нозете до гушарето, под гушата, женската снага беше непозната. Друга држава... 33
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ме боцкаат под гушата, ама пак не ме колат. Јас само чекам да ги брцнат штиковите, да ми го прекинат јадот, маките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Им мрдаат јаболкцата под гушата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе испишти некое пилиште во ноќта, некоја утка како мене, и арамиите одново ќе ги тргнат штиковите. Од под гушата моја.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И војводата мавнува со раката и комитите ги тргнуваат штиковите од под гушата моја. ־ Ај, сега оди си, вели војводата, ние пак ќе те побараме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
лебот во водата и ќе го вртиме со устата за да можеш да го поттурниш со јазикот и одиме така - клан, клун, клан, клун, и душата си ја стегаме во носот, тука ти се дели од телото, тука ти се враќа назад, оти лепчето ти тежи ко плитар во мевот, а водата шмркни ја и измочај ја, во едно ќоше, наалкавме една цепнатинка во ќошето и - тука за да не смрди многу во вагонот, ама пак остануваше по нешто за да смрди, да те штипе за ноздринки и за очи и така преткаме ко глувци во сламата, се чешаме од болвите, ебати печалбата наша, ми жеже, вели Стеван Докуз, овдека вака, под гушата, и бара вода, ја тркала кофата, клоца низ вагонот, па ќе го удри некого, а ние ќе го фатиме Стевана в гуша, ќе се давиме, ќе го седнуваме,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Негова работа, вели Лазор Ночески, и под гушата му го закачува ножот на телето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А тебе не ти даваат време ни вода да се напиеш, да се плиснеш под гушата. Не смеееш со проштение, ни понадвор да мрднеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
а возот само си пуфка, си штрака на шините, и од тоа не се слуша многу нашето викање, грми, не чувме и кога грмнало небото и туку - удри еден дожд на вагонот, штрака, така, така, така, како да работи машина за шиење, ако си чул, ама кај ќе чуеш, кај нас се шие на рака, колва озгора дождот, и почна да претечува од тоа отворчето одозгора, почна да капе, да навева и ние се креваме замелушени, ги креваме главите, зинуваме со устите и чекаме водата да ни капе на јазикот, се поттурнуваме така подзинати нагоре, ко штркови во седело, а дождот си шие одозгора, си колва и нѐ понакрева, нѐ наживнува, ама после не се легнува во сламата, сламата се раскваси и сите болви наскокаа на нас, ни се пикаат под пазуви, под гуша, под ногавици, и боцкаат, дупат, ти ја пијат крвта, тоа што останало од крвта, колку едно песочно браздиче, и така паткаме, два дена и две ноќи паткаме, а може помалку, не знам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден каплар фаќа бугарски поп-војник и му го намавнува ножот под гушата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И тој, едно земање, го збрца под гушата од отец Висарион.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тие ми ги клаваат штиковите под гуша и велат: - Каде е мажот ти? - Војник е, велам, мажот ми.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Таа шепоти нешто над главата од Мирчета, му дува во темето, и ја преврзува шамијата под гуша.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сега лежел на десетина чекори од нив, без свој човек над глава, вдовец но со три снаи и десетина внучиња, сам, под дрипава гуња, мудро насмевнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Оттогаш, во знак на набожна покорност, поколенијата на едноокиот, најверојатно по совет на некој свет човек, носеле на левото уво златна обетка и иверка свето дрво под гушата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа паднал преку мртвиот и го продолжил својот нов занает со заби, на кучешки начин кинејќи ја 'рскавицата на гркланот додека крвта од она место кај што му било увото се мешала со нешто потемната крв на проклетиот татко, неколку години потем на тоа место да не никне ни најдива тревка...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои луѓе имаат под гушата парче свето дрво. Во тоа им е силата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Каде е сега мајчето Минадора да ти помогне, батенце? Ја нема. Ти се стегнал грчмулот, те заборавила.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Грнчарот ги собра чашите и тргна во грнчарската работилница.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Убаво се виде како подголтнаа и како им се подмрдна јаболкницата под гушата. Првин нагоре, па надолу.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Првите дни машките фрлаа по некој и друг поглед во Нешка кога идеше со бацкови и Стојановци измиена, исчешлана, без прцле и цилувци, во ново кошулче, со ново гунче, подбрадена под гуша, но кога се виде дека ја вардат тројца, сите дечиња, и тие од I одделение па дури и од IV, не смееја да ѝ се опулат накриво, не пак да ја задеваат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А тие што не сакаа да станат или едното или другото, се знаеше: ножот под гуша — колење за нив.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
После сите ми стегаат рака и со чудење ме гледаат во мевот, кренат до под гуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но наеднаш нешто ми се завалка, ми се препречи и ми застана овде под гушава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ме лигават дури под гуша.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Излегува мајка од дома: обула некои влечки набосо, ја врзала шамијата под гуша, и речиси, од место подлетнува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе ги дупнат под гушата и со црева, со сонди ќе им тураат млеко, каша...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овдека вака, под гушава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си го пособирам чаршафот под гушата и ми иде да му речам да не ме сече кај што сѐ уште сум здрава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пот и солзи ми влегуваат во устата, ми се лизгаат зад ушите, под гушата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми ја става под гуша и ми го бара гркланот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И нож да дојде под гуша, не одам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
До под гуша ни се искачуваат јаболката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На Ники ѝ е пресечен гркланот, уште крвта ѝ липта, ѝ подџбурнува под гушата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ѝ се фрла на жената, ко бршлен ѝ се качува под гушата, се гребе и не се пушта.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Подајте ми го малку в раце, велам, да ми подише под гушава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја затекнав легната покрај Ирина: ѝ се пикнала под гуша и само ѝ гуга.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И го пикам под гушата, го алкам секаде по главата, по газето го милувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)