под (предл.) - некој (зам.)

И изморен патник замислено седнува овде, потпрен под некоја врба.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Александар имаше свој акаунт под некое трето име, и одвреме-навреме одеше во Интернет кафе за да се логира на Фејсбук.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ми се јавуваат на некои преслапи, пресеки, ме оставаат под некои слапови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас молчам и горам ко свеќа запалена под некој голем црквен трем.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Татко ти не се шегуваше туку најсериозно го распрашуваше Циган бидејќи тој бесрамен злосторник со часови знаеше да се притаи под некоја гранка на кралчето и стрпливо да ги дебне несреќните пилци.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога ќе почнеше да врне ќе излезев и ќе седнев под некоја капавица, така капките по малку да ме прскаат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Волшебникот немаше време да се скрие под некоја стреа, па тешкиот камен го тресна по главата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Четири скромни деца во нејзиниот скут, усложно клечат под некој свински бут.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ќе се искрадел и ќе се пикнел под некој вис, во некои стискови, меѓу буките и така свирел со гајдата. Свирел и плачел и само се обѕрнувал.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
сите почнавме први, вели Силе Плевнеш и едната рака си ја потклава под главата, си прави визглавје, сака да спие, и така ќе се умира, вели, барем наспијан да умрам, далечен е патот до небото, треба одморена да ја пуштиш душата, а јас ништо не сакам, вели Стеван Докуз, само да се најадам, до гуша да се наѕидам и пак почнува да цимолка и да си ги голта солзите, искрен е Стеван Докуз и во плачењето и во јадењето, никогаш не му било доста јадењето, ламја е Стеван Докуз, машина, чапја, коза пропрсната, е што да правам кога мислата само на тоа ме тера, вели, ќе се сетам на шумата наша и пред секое заспивање си мислам колку би било добро и шумата да се јаде, да можеш ко коза да ѝ влезеш, од Зајгазица, или од Чучка, или од уште подолу, од Задмартинец и да фатиш да си кубиш, да си брстиш, со ред, стрижи, кастри, наполни го мевот, напиј се вода и легни си под некоја најширока бука што ќе те павка и ќе те брани од мувите и од сонцето, а кога ќе огладнеш пак стани, и пак брсти, стрижи, мели ко гасеница, 120
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И поткрева камења за да види дали под некој камен ќе го собере како гуштерица.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)