по (предл.) - чело (имн.)

Но она што навистина го потсети на неа токму во тој момент беше несносната горештина на тоа попладне, од која му изби пот по челото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двајцата покажуваа нешто по должината на брегот, се вртеа повремено кон Тврдината, потоа слегоа по скалите до зајадливите бранчиња на реката што удираа на бетонот, едниот клекна и ја пикна раката во водата, си ја накваси до над глуждот и со дланката си помина по челото.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Зборовите како судски печат ги удираат скараните по чело и тие, обајцата, почнуваат во еден глас, јас сум чесен граѓанин и доброволен дарител на крв, јас сум нешто повеќе, редовно плаќам членарина и имам книшка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Џагореа, шептеа, загрижено ме галеа по челото, ме прскаа со вода, го враќаа мојот разум во мене, ја будеа мислата во мојата глава, ме осознаваа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Бре, бре, што би било кумство, што би бил џумбуш!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ере, бре, уште го нема! (Се чукнува по челото.) Иј, што би тај бил за кум!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Зајдувам од кашлање, што се вели, грашки пот ми одат по челото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни онаа подигната рака, ни онаа тупаница, што се трие по челото, сакајќи барем на некој начин да ја оттурне физички таа слика од себе, тоа сеќавање, таа мисла.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Улав си, го удри Пенчо со два прста по челото; како да испробуваше лубеница.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Пелагија се наведнува врз старецот, за последен пат го пика своето кадро во неговите очи, нежно го допира со прстите по челото и се исправа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Одеднаш, како удрена од ровја среде бел ден, Маре застана како што одеше, се сепна, се штрекна, се засркна и се шлакна по челото: - Леле, колку зборови изреков, а ништо не кажав!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Единствено и тој што не се чешла, туку гордо ги расфрлува кадравите перчиња по челото и по тилот и ги сокрива под нив и ушите.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Усните ги растегна во огромна, широка насмевка, при што ѝ се видоа големите бели заби како плочки за бања, а потоа се плесна со раката по челото и викна: - Лааа!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Понекогаш, кога ќе се сетев како ме поздравуваше пред да се појави Марта Бернајс, минувајќи со врвот на својот показалец прво по моето чело, па по врвот на мојот нос, па по моите усни, го кревав показалецот нагоре, како да покажувам кон небото, а потоа си минував со него по челото, по врвот на носот, по усните. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога одев да ја посетам Сара, сѐ почесто ја наоѓав во пеперуткарникот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа понекогаш морав и зајадливо да го тупкам по челото за да го налутам.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тој подлец изгледа го имаше веќе здогледано наближувањето на непријатностите па сепак, во огледалото, со чудна ноншалантност си го бришеше со белата мека крпа измазнетото лице , а потоа не го прескокна и она долго размачкување на помадата по образите и по челото без да стори ниту еден неприличен гест, или барем да побрза и да ми се тргне од пред очи, како што постапуваше многу често.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Насмевнувајќи се, трговецот ја потупка жолтата крава по челото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа си ја поткладе левата рака над колкот и, зафрлајќи се малку наназад, со десната рака го допре пурпурниот цвет. – Па, вака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Татко ја полеа по челото со лимонова колонска вода, од шишенцето кое Мајка го чуваше како вистинска амајлија, донесено од блиски Таткови роднини од Цариград, при нивните ретки посети.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Плаче и ме трие со снег по челото, на вратот, по рацете.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сум го пикнала зад качињата, во конопта. Ја мачкам Роса по челото, по вратот, по градите, по рачињата. Ја редам со крпи, со ракиени облоги.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јајцето нѐ удира по чело, по нос, по заби.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)