по (предл.) - месечина (имн.)

По месечина две раце си гледаа нагоре И низ многу темно со многу болка во душата Низ полето усама некаде си одеше човек.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
Одам со нив, ме фатило јанѕа. Едни одат пред мене, други зад мене, одиме по месечината.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сине, вели, денес луњата го полегна полето, Ги откорна дрвјата и саноќ по месечина Како утки сами шетаа жените.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Само штурци, штури ко мене, свират по месечина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)