по (предл.) - дол (имн.)

Или, пак, бегајќи по сртот на јужниот и западниот лак и спуштаќи се низ нивните падини, преку блатата и мртвиците и преку Црна стигнуваа во Железнец, или пак, во крушовските планини.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се растрчале луѓето низ шумата, по доловите, по меризите и се кријат под буките, под камењата, во пештерите, во ветките, во ѓинѓерите, во папрадиттата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пресекна водата по урнатите греди по долот камењето лута во глув губиден.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Скриени по куќите, незнаевме што ке се изроди после таква силна поплава и трескот, се корнеше земјата, водата носеше по долот сѐ пред себе, дрвја, земја, камење, ама Никола Карев не го однесе!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А пролетнот ветер го разнел семето по доловите и ридиштата, по целата земја.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
По ридот удолу по стрмнини по долои по воденици штурецот да ни се чуди.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Бегајќи по источниот лак и спуштајќи се низ неговите надворешни падини, низ полето, по доловите и суводолиците, стигнуваа во мариовските планини.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Лежеа и молчеа како два остарени песа што се вратиле кај господарот по долго талкање по планини и друмови, по долови и скрки, за да му ги вратат на господарот десетте години што тој ги заборавил во туѓа земја, во туѓ град, во грдо ѓубриште, во една ноќ есенска, темна и дождлива. Кутрите мои чевли.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)