по (предл.) - голина (имн.)

Ретко ќе се најдеа зачекорени по голините на пресеките. Небото паѓаше сѐ пониско.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Набргу, сепак тие се растурија по голината на една длабока долина и Змејко уште веднаш ја изнајде напред во снегот затрупаната врата на шумската пилана.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега, одеднаш, пушката ја имаше пак сета своја убоитост и тој дури и во своето рамо го сети ударот на зрното во она огромно клопче со темно цврсто влакно, разбојнички распафтано во оддалечувањето по голината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Македонските војници, млади селани-партизани, во есента 1944-та, јуришаа по голините за да ги освојат нивните утврдувања, а тие, откако ќе ги пуштеа блиску до себе, ги косеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Што рика рикаше дивината сетната волчица пцоиса по голините не ќе се природи волче!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Потоа, кога нашите ќе отстапеа во шумата, тие излегуваа од окопите, ги собираа на куп убиените, ги натураа со бензин и ги палеа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Змејко пооде доста по голината и дури потоа се потргна од трагата и застана в страна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таа стоеше за сето време, додека одминуваше по голината, но ниеднаш не му попречи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)