Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

А од каде солзи? Солзите се луксуз сега, сѐ стана луксуз замене освен чекорот во снегот, кој врвеше тихо, па молкум ме сопнуваше пред навирот на солзи...

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

- Од каде идеш? - праша Гоце. - Од Битола, дури од Битола...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Како претстава која се одигрува на некоја сцена, караѓоз, сенки, не можеш да дофатиш ни кој каде оди, ни од каде доаѓа, се движат, а ги нема, не можеш да ги запреш, да ги допреш и да проговориш.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Разбрав од моите познати дека овие гробишта се наоѓаат во парискиот реон Клиши, на еден од јазлите, каде што Париз се врзува со „Булеварот на перифериите“ а од каде што се одделуваат автострадите на сите правци.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Долу, по орниците, од каде што пред неколку дена стана снегот, ги појавија своите сини и жолти главчиња качунките, а разните тревки распуштија зелени ливчиња, мамејќи ги беговите јагниња на сладок појадок.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Сонливите води на езерото нежно се будеа, бели и светли, кога тој го рашири и последен пат своето платно на истото место, крај црквата, од каде што водеше стрмно, кривулесто патче долу до изворот на езерскиот брег.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Ама знаеш како е, Бојанчо, непознати луѓе. Нека ми прости машково, ама не знаеш кои се, од каде се, што луѓе се.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

КАТА: Што ти знам јас од каде и од како. Нели ги бричат...

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Гореа купиштата папрат, нели? - Од каде знаете ?

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Се лизга кон реката, од каде, споен со Птицата, ќе долета како летен кумулус со сребрен отсјај, пред нивната шумска колиба.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Се опитав да се сетам и да си одговорам, од каде се овие ѕвездоровидни суштества?

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Од каде ќе се најдат средства за нови учебници, кој ќе ги подготвува, од чии средства ќе се издржуваат училиштата со македонски јазик? – Очигледно, штом комитетите и македонската интелигенција во Бугарија ќе почнат да му се противат на новото течење, или, ако не му се противат, просто не го поддржуваат, јасно е оти од него нема да остане ништо: фантазиите на неколцина Македонци ќе бидат исмеани и повеќе ништо.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Кои ќе бидат теоретиците на новото течење, каде тие теоретици ќе ја развиваат својата дејност, каде и каква ќе биде нивната аудиторија, од каде ќе се земаат средствата за пропагирањето на идејата, како ќе проникне таа во народот и како ќе се поддржува во него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Може да биде сосем спротивното на тоа што го реков јас погоре за комитетите, т. е. тие се готови да ѝ дадат на Европа секакви гаранции Македонија да не се соедини со Бугарија, но тие никојпат не ќе се согласат да се упразни во Македонија бугарскиот јазик и бугарското име во полза на централното македонско наречје и името „Македонец”, со други зборови, тоа што го реков јас дека имало само еден чекор од таа положба што Македонците и македонските комитети по македонското прашање се држат кон Бугарија, па до полното отцепување на Македонија и Македонците од бугарските национални интереси, не е право, зашто не еден чекор, ами цела пропаст го одделува едното од другото, и комитетите ќе покажат најсилно спротивставување на новото течење; 2) ако се допушти оти комитетите никојпат нема да се согласат со упразнувањето на бугарското име и јазик од Македонија, а заедно со нив против новото течење ќе биде и целата македонска интелигенција со бугарско образование, тогаш од каде ќе црпи сила за себе новото течење?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Можеби мнозина ќе се запрашаат: 1) ако досега комитетите имаа играно двојна улога: на Бугарите им имаат велено оти Македонците се Бугари и еден ден Македонија како и да биде ќе се соедини со Бугарија, а на европејците им велат оти тие бараат автономна Македонија само за Македонците, оти немаат никаква мисла за соединување со Бугарија, тогаш од каде јас знам оти комитетите ја лажат Бугарија, а не Европа?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Сега да поминеме на другото прашање: од каде новото течење ќе зема сила ако македонската интелигенција и комитетите во Бугарија зафатат борба со него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Еден народ што си го загубил својот јазик личи на еден човек што си го загубил патот и не знае од каде иде и на каде оди и којшто не знае зошто оди ваму, а не онаму или таму.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Меѓу стеблата во снегот стоеја вдлабнатинките од испаѓаниот окит, како единствени измешани дири, што покажуваа дека тука наодамна поминал со својот палав чекор на заводник тој јужен ветер, а потем отпатувал натаму во длабините на шумата, од каде што сега, заедно со она трубење, се слушаше како понекогаш прикрцкуваат гранките, кои сосема им се подале на неговите топли игриви прегратки, така за тој да може дури и да ги однесе на својот пат и остануваа скршени со онаа слатка болка на трудницата, или пак продолжуваа ритмично да го повторуваат своето занесено стенкање.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не издржа, се врати назад во кујната од каде што, на наше огромно задоволство, секој ден ни носеше нешто за јадење - зденки, мали мармалатчиња, месни нарезоци, конзерви со сардина... а тоа за нас тогаш беше...

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

И душата ми бара вода. Ама од каде вода в гроб? Ништо, Ќе чекам да заврне.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Си мислам, а не знам која мисла од каде ми се пријавува, од каде ми се прикажува.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

- Море каков куршум, велам јас, од каде куршум, чиј куршум, велам, и тогаш, дали од стравот, окото ми преигра.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам од каде толкава милост кај нив, не знам кој ги научил толку човечки да ме гледаат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Од каде штурец, си мислам, па после тоа црцорење ми иди како тропање на матерки, на вилушки, на лажици.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Да ѝ отиде на умот: од каде накаде вујко ми ова доба во дворот?

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Ах мој ти ме сју ти зи, Ки’ ке бузен си ќерши, Е, еја, еја те лој, Се ти зембрен ма мори!... (По завршувањето на песната, која Илија ја прати со големо интересирање, му ја изкривува капата на Арнаутикот над око и кон останатите Арнаути од каде што доаѓа гласот): ИЛИЈА: Рофш!... Рофш!...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Од каде испадна Розика да биде твоја роднина? - Полека, уште не сум дошла до тој дел од приказната.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

- Кажи што има таму? - го прашавме - Од каде доаѓа овој ветар?

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

22. АКО СУМ ЗЕМАЛ, ТА НЕ СУМ ГО УКРАЛ - тоа да е словото на најхуман закон: си зел, значи, туѓо, онака, за украс, зошто да прашуваат од каде и како...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Не зборуваше со мене многу, ама кога ми кажа два збора дека ѝ се јавил синот, знаев од каде е куражот.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

ПЕЛИСТЕР (2601 м), највисок врв на планината Баба - која се протега помеѓу Преспанското езеро и Битолското поле; тој е најдоминантен врв во овој дел на Република Македонија, од каде се простира широк и прекрасен панорамски видик.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ме распрашаа кој сум, што сум, од каде сум, дознаа сѐ за мене, се сожалија и ми предложија да работам како гробар. Прифатив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Реферира везирот уште за сума писма од полководците на исток и на запад по средоземноморските брегови од каде што идеа само поволни извештаи – од победи кон победи и најпосле, со извесно потценување, правејќи гримаси како за нешто безначајно, изусти: – Еве, милостиви господару, и една ситна работа, ако ми дозволиш да ти доложам.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ни збор за Димостена, ни за Доне, а за Танаско и Танаскоица дека се добри и единствени со кои може лаф да скрши, дека дедо Костадин што го оставивте во вагонот го сместивме на најубавото место на највисокото во рамната земја од каде ги вардел сите нив. И повеќе ништо за него.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Најтешкото, кога се раскажува за животот, како и во секоја книга, е од каде да се започне.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Но не можеше да објасни како и од каде можела да се појави толку високо во планината во тоа зиморливо утро.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Се обидов да погодувам кој е од каде. За Романката веднаш погодив.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Затвори ја затвори ја но ние сепак ќе влеземе.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

На пример, ми падна в очи дека Катерина не седеше во скутот на Мирко Бунде; беше расположена на софата; но навистина го беше навлекла на колковите спомнатото крпче од здолниште кое во најдобар случај можеше да прекрие само четириесетина сантиметри од оној предел помеѓу нејзините колена и делот на слабините од каде скапоценоста, нејзиното папоче, што не смееше толку лесно и неодговорно да се раздава на туѓите погледи, срамежливо наѕирнуваше како роза или како око.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Јана беше прилегната на другиот крај од софата и немаше да ја забележам ако не ми паднеше в очи нејзиното арогантно однесување; госпоѓата воопшто не ме забележуваше ниту пак беше изненадена од моето присуство.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

О, што зборувам, зошто се занесувам?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Човекот треба да го сфатиш. А за да го сфатиш треба да откриеш каде извира и од каде истекува неговата убавина а од каде она другоно, грдоста?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Крај караулата сите се туркаат за да го видат што подобро граничниот камен што ја означува границата и од каде што продолжува соседната земја.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

— Од каде сте? — Од Костурско, од Македонија.