од (предл.) - прозорец (имн.)

Татко ми не оставаше ниту да гледаме од прозорците кон кејот што водеше кон паркот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Ева, ручекот е готов - извика нејзината мајка од прозорецот кој гледаше право во лулашката.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Беренц го крена телефонот ја сврте неколкупати рачката на апаратот и на специјалната линија го побара воениот управител на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од друга страна пак, тој и владиката беа два поглавара на островот и во тешките времиња на италијанската окупација беа упатени еден на друг многу повеќе одошто тоа би биле во времињата на слобода и на мир.  Со тие чувствувања, впрочем и се собра овој одбор под иницијатива на локалното свештеништво и на градоначалникот Карер, на оловниот ден што навестуваше скорешен дожд, трпеливо да го чека владиката на закинтското пристаништето.  И додека групата на молот уште немаше видено дека тој наближува, од прозорецот на својата канцеларија појавувањето на бродот на хоризонтот го виде Паул Беренц, началникот на СС единицата на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од прозорецот на својата канцеларија на првиот спрат на командата, Беренц неволно помисли дека на Медитеранот се лачат непотребно многу емоции, припишувајќи го тоа на жешката клима којашто ги создава зовриените средоземни темпераменти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
По реализацијата на тие итни задачи можеше да го сврти вниманието кон спецификите на ова мало островце.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој намигна неопределено накај планињето што се покажуваа од прозорец.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Музиката од прозорецот на Тасони.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Неодамна, по повеќегодишно боледување, скокајќи од прозорецот на својот стан во Париз, изврши самоубиство еден од највлијателните современи филозофи, Жил Делез.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Чекајте, не пукајте да се разбереме, — почна да вика пак кајмакамот од зад кале.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Шаќир се тргна од прозорецот со продупчен ракав над лактот од еден куршум и почна да вика и псуе: — Таков е значи вашиот збор кучиња низедни, со измама сакате да нѐ отепате? — и место предавање почна и тој да стрела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мајка му на Ташко сѐ така се насмевнуваше, ни мавна со рака, си го гушна бебето и се тргна од прозорецот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Од крајот на градината, па и од прозорците на училницата, го надвишувавме сиот пејсаж.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Облачно претпладне во јули. Вкус на пепелта лета низ воздухот; - мирис на дрво што се поти на огништето, - натопени цвеќиња, - опустошени шеталишта, - зошто веќе да не дојдат играчките и темјанот? “, ќе наслика Рембо во неговите „Изреки“ и ќе продолжи: „сум оптегнал јажиња од камбанарија до камбанарија; венци од прозорец до прозорец; Златни синџири од ѕвезда до ѕвезда, и играм“.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И токму сакаше да се тргне од прозорецот и да се привлече до топлата печка, кога на трендафилот што беше веднаш под прозорецот слета едно врапче.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
АНА: Еве, овие се, се насобрале на пенџеринава и ѕиркаат да го видат вујка. (Жетварките се отстрануваат од прозорецот.)
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Максим Акиноски се истави од прозорецот, оди кај масата,се наведнува над цртежот прострен на неа со намера да продолжи да црта, но веднаш потоа со брзи и долги чекори пак се враќа на прозорецот и лут на себеси, првин што се зафаќа да ги слуша гласовите на лишките, а потоа што подлегнува на народските верувања во нивните способности да искобат нешто лошо, го гледа Васила Митрески кој постојано навалувајќи се на лева страна, на страната на покусата нога, откај `рвениците и низ огратчето оди кај копите во гумното.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Скокнав на нозе малку посрамотен зашто верував дека Роско веќе никогаш нема да го видам.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ѕирнав од прозорецот што го нацртав на авионот и видов под мене, долу - слонови, лавови, зебри, жирафи, антилопи, носорози. Беа мали како желки.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Во неделниот ден, кога се враќавме од гробиштата, од прозорецот на автобусот случајно го здогледав татко ѝ на Марина и со него истата млада жена, што ме пресретна на вратата. Тој ја водеше под рака.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тој мој став го промовирав преку приказната за Кузман навивач, кој војната на комитите и турците ја набљудува од прозорецот на својата куќа, то ест од мирно место. Навива ту за едните, ту за другите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Често сонуваше како езерото надошло, се разбеснило, фатило да крева силни бранови и да удира на куќата, да удира на ѕидот како на карпа што му се препречила и да го пробива, да откорнува камен по камен, да го руши; со ѕидот се крши и покривот што е кон езерото и паѓа заедно со него во водата; куќата зинува кон езерото како да ја расцепил гром на половина и брановите, скокајќи преку урнатините, се нафрлуваат и удираат во другиот дел од куќата каде што спие Бандо; Бандо скока исплашен, се буди сиот во пот и стрчнува кон прозорецот што гледа во езерото и, расонувајќи се наполно, стои неколку мига со челото допрен до рамката од прозорецот, а потоа се враќа в постела не можејќи да продолжи со спиењето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Некаде приквечер, кога капавиците од неговата стреа сосема секнаа, тој ја напушти таа празна работа и се тргна од прозорецот, изморен од напрегнувањата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Таму на широката рамка од прозорецот се црнее небото избоцкано со ѕвезди.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Од прозорецот струеше зрачење, оскудно и колебливо, меѓу десниот раб од прозорецот и палмата откриваше тенок раб светлина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На нечистата добро изгазена земја, сега останата гола, светлината ја беше насликала решетката од прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Жедните очи на момчето ја голтаа виделината што гаснеше од прозорецот. Таму се збираше и се тискаше наоблаченост.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На стаклото од прозорецот забелуваше денот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
На балконите од повисоките згради висеа како гроздови сеирџии и во темните рамки од прозорците се лулаа подадени глави, зафатени од спојот на непреодлива љубопитност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа беше ноќ без месечина, но со густи силни ѕвезди што трепереа на работ од прозорецот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
„Оќете ли, докторе, да ми погледате стомак?“ - беше главното прашање на нашата друшка, која, поради нејзината дијагноза можеше да ни полни пластични шишиња со вода и да ни ги грее на сонце, на первазот од прозорецот, потсокриени со зелено перде... дел од ентериерот на просторот во кој живеевме.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако ми се качи горе, како што не е портана заклучена, не ми останува ништо друго освен да се фрлам преку пенџерињава. (Ѕирка од прозорецот да види дали е уште тука).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Автобусот штотуку влегуваше во поплочениот двор на една огромна, волшебна зграда, која прилегаше на старо напуштено место во шума со огромни дрвја.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Заразена од нивниот мир, Марија се стутка на седиштето и му се препушти на дождот кој тропкаше по стаклата од прозорците.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Не познавам никого“ , ги дигна рамениците и се тргна од прозорецот. „Но зоолошките волци не ги хранат со рибји конзерви и банани.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И така препуштајќи се на тишината на медитацијата од прозорецот на чардакот го забележа како забрзано чекореше по калдрмата Климент Камилски, држејќи го куферчето со кое последниот пат патуваше во Париз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски, откако забележа дека момчето доволно се оддалечило и не може да го слушне, подавајќи ја главата од прозорецот на чардакот извика: Комунистички мангупи!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ги стискав забите и пак чекорев, од гобленот до печката, од прозорецот до долапот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Побелен, со бледило дури и во очите, се зачуди кога деденцето Богдан Јанков, негов пријател и во негови стари панталони со многу џебови, викна по него од прозорецот на својата куќа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Еден сончев зрак продираше косо низ еден од прозорците и паѓаше жолто врз прашливите површини на масите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Осаменоста и безбедноста беа физички чувства, помешани на некој начин со уморот на неговото тело, со мекоста на фотелјата, со допирот на благото ветре од прозорецот кое си играше врз неговиот образ.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стварноста го врши својот притисок само преку потребите на секојдневниот живот - потребата да се јаде и да се пие, да се има засолниште и облека, да се одбегне проголтувањето отров, или скокањето од прозорецот на најгорниот кат и слично.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Повремено ја тргнувам завесата од прозорецот и погледнувам надвор.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Од прозорецот на другата одаја гледаше Илко; цицалчето од лулата нервозно го гризеше со забите.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Од прозорците нарипаа пет снажни момчиња во мариовска облека – селани-гологлави, со долги перчиња заплетени на темето, во бели кошули и гаќи, со опинци, вооружени секој со по еден пиштол во левата и јатаган во десната рака.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Сакаше да причуе од денот пред да ги отвори очите и не се излага: неочекувано нешто затропка на стаклото од прозорецот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Евтин хотел. Ноќ. Од прозорецот се гледа светло од светлечки реклами.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Го врза едниот крај за шипката од прозорецот, а другиот го зеде во рацете.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Здолништето, она што не ѝ досегаше на Катерина ниту до колената и од кое добар дел од нејзините нозе остануваше незгрижен од туѓите погледи, особено кога ќе седнеше, го немаше виснато на ниту еден од потпирачите на столовите ниту пак на кваките од прозорците.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Одеднаш ветерот дувна посилно, го отвори капакот од прозорецот, го тресна од ѕидот, и ветерот, влегувајќи во одајата, крена прав од огништето, го разбушави пламенот од борината, го остави малку да се исправи и потем надојде посилен и го угасна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Те видов од прозорецот... Што читаш?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ти ги љубам градите кротки на кои лежи студена жолтата каверна на ноќта да ти ги покренам двете гранки безлисни Слези подлабоко од тревите под нас е сѐ жолто Се нуркаме во заедничките длабочини по смислата на оваа долга ноќ што нѐ соединува во нашата брза љубов Што сме ние двајцата што крадеме од тишината кога молчат сите прозорци жолти Дали да се вратиме во нив како сомнамбули со парче смисла во очите Или да се препуштиме затворени во ова длабоко нуркање сред ноќта што нѐ открива со една утеха за сите мртви шумови што молчат од прозорците над тревите жолти
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
— Второе: се отстрануваат решетките од прозорците.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Светлината од ѓупското лето се истура од прозорецот, им ги брише сенките од лицата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој е, си мислам, ме виде од прозорец и сега ќе истрча на улица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Околу зградата во која живеам преку ноќ никнуваат, неконтролирано, нови градби, ми го загрозуваат видикот на парчето небо од прозорците и балконот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Од прозорецот од шпоретот, од шпоретот до прозорецот, од ручекот што врие во лонецот, до чорапите искинати и иглата со конецот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Се завртев на левата страна и заспав, слушајќи го бесното удирање на ветрот врз ролетните од прозорците.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сакав да викам од прозорецот, но ми текна што ќе речат: какви се овие партизанките.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ми пријде како некое животно, се боревме, мислев дека ќе го победам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Од прозорецот секогаш сѐ исто се гледа: пругата што завива зад ридот, куќичката на скретничарот и големата топола пред неа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ете, сето тоа и уште многу, уште безброј нешта се гледа од прозорецот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)