од (предл.) - господ (имн.)

Се позатаи малку да види дали уште ќе ја штрека половината и крстот и бидејќи сети леснина, се обрна кон Митра со наивен детински поглед и полна доверба како кон своја мајка или сестра: — Да е видел господ, слепела, сестрице Митро, ошче за влакно ќеше да скрша глава. Boa ти било проклетија од господ на жените, сестричко.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се наведе, му бакна рака и му ја кладе парата во неговата рака, говорејќи му: — Земи, дедо Петко, алав и од мене и од господ. По стопати алав.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Греота е од господ, вчера дојде и денеска, ајде, „неделата“ да та а дајме; ошче ни куќата салам не а познаваш.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но тој чудна ука ми кажа, ми ја преподаде уката на криењето тајни а украдени нешта, и јас видов дека срцето негово веќе сосема во пороци зараснало, како нива заборавена од Господа и рака човечка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Некои работи се дадени од Господ. Тие се дар на кој не треба да му се противречи.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Можеби е клевета, си мислам, иако знам дека и ѓаволот може да оди со сенката од господ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако е речено, од Господа благословено и од светиите поткрепено од ровката земја сѐ нешто ќе из’рти, ќе пркне, ќе ботее, ќе класа, ќе дрочи, ќе зрее - песна ќе се слуша низ домата, низ селото и над Езерската шир.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Од Господа ли, од Богородица ли, од Светиите ли надоаѓа некаква сила?
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Мислев дека сум заборавена од Господ, ама не е така.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Вели: „Трагата на ѓаволот не му ја гледаш и пак по неа одиш“ , велеше Лазор Ночески и тогаш се сетив дека кај нас е центарот на светот и дека токму над нас седи господ и оттука управува со сѐ што е на земјата, а тоа го дознав уште на одење во Америка, оти колку повеќе се оддалечував од селото, толку повеќе се оддалечував од центарот на светот, дека секој чекор ме носи подалеку од господа, понакрај од земјата: кон работ нејзин, кон нејзината провалија и си мислев дека ако појдам уште потаму, ќе паднам и ќе паѓам,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Како раката од господ да ги садела, рече Велика, сигурно сте родени пролеќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Од господ ништо не се крие, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)