низ (предл.) - скала (имн.)

Еве, се слуша како ја отвора вратата од претсобјето и слегува низ скалите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Момчето го облече палтото, се стрча низ скалите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ништо не можеше да се направи, уште само за последен пат да ја погледнам на крстопатот од ходници, да видам како се оддалечува, како се симнува низ скалите. 60
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Мирис на влага прокапа низ скалите и тукушто излегов, навистина зароси.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Додека му помагав на Шукри да го симне орманот низ скалите, помислив – не е нималку чудно што ми се случи да ја сонувам Мајка.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Потоа стави уште едно в џеб, се симна низ скалите и се стрча кон потокот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан ја домами кучката и таа послушно слезе низ скалите, подлавнувајќи повремено, па послушно легна до нозете на својот стопан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Количката ја турнува низ скали.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој вештер ја бутна баба ти низ скали!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Мразам огледала!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Грета, те молам! (Паѓа на колена) Еди е крив за сè!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Се симна надолу низ скалите и тргна по уличката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Од баба си побара пари, се стрча низ скалите и купи пет најубави темјанушки.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Зашеметено се спушти низ скалата и дотрча во собата: - Арамии, арамии ја дигнаа куќата!
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Но чувам во себе малку кралска моќ па кога можам, и кога сакам низ скали од соништа детски во кралството свое си се враќам.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
„На старото место: во паркчето кај пругата“ - кусо одговори Влатко. Се стрчавме низ скалите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Што луѓе ќе станат...“ се лутеше дедо Коле, а лутите зборови се тркалаа низ скалите, небаре камења фрла по нас.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)