низ (предл.) - сито (имн.)

Ти шо велеше: „Којзнае дали ќе а свиткаме ваа, оти е помината низ сито и решето“. Дејди, Петко, дејди стари прчу.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој е умен човек. Во животот минал и низ сито и низ решето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Старите османски зборови кои некако се пробиле низ ситото на балканските јазици, како да требаа да минат низ ново сито со постеснети отвори, низ некакво јазично чистилиште.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски, по обичај, не доцнеше, носејќи го неизоставно своето жолто куферче, преполно со книги, ракописи и белешки како своја мала прирачна библиотека, во која ги менуваше книгите според новиот збор што требаше да се третира.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Остани уште малку... – тивко прозборе Трајанка а гласот како низ цевка да си го слушаше...како низ сито...во грлото горка солза голема се запна тука, па не мрда...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Бегав пред нив. Кога мислев дека сум далеку од сите опасности, ме заобиколија вселенски работи.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Муграта ја проретчи темницата. Ја просеа низ сито.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кога ќе поминат сите загубени низ ситото на времето дури тогаш ќе може да се зборува за поединци и за нивните судбини!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мравјалниците беа отворени; околу нив свежа ситно обработена земја, просеана како низ сито.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)