на (предл.) - нормален (прид.)

Гледачот не може да го собере тој површен материјал во визуелните слики, кои претставуваат филмски приказ или да ги испреплете тие зборови со линеарниот премин во структурата на нормалната реченица.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во моментов не е можно ништо друго, освен малку да се проширува просторот на нормалното.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Штом е дадено нејзиното постоење, нејзината иредуцибилност е тривијално следство на нашите дефинициони практики.“ (стр. 124) Главните структурни одлики на нормалната, секојдневна свест споменати од Серл, се состојат од следната дузина: конечни модалитети, единство, интенционалност, субјективно чувство, врската помеѓу свеста и интенционалноста, фокус-позадина, гешталт структура на свесно искуство, аспектот на фамилијарноста, зголемувањето, центарот и периферијата, граничните услови, духовитоста, димензијата на задоволство/незадоволство.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Не постои разлика и во гледањето на Хлебников, кој застапувајќи се за еден позначаен неологистички говор, всушност се противставува на скаменувањето и успаноста на нормалниот говор, што зависи од креативната моќ на поетот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Па кога виде дека Стрела, на нормален кучешки начин, без некоја видлива вознемиреност, го душка воздухот, Бојан полека појде кон плевната.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега, меѓутоа, улогите се свртеа. Уште повеќе: „да бидеш прикажан на телевизијата” е потврда на реалитетот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
За Бахтин, карневалот беше кус исклучок за уште подобро да се потцрта строгоста на нормалниот живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Карневалските елементи доминираат со годината, давајќи му значење на нормалниот живот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ми се крши ко суво стаклено цвеќе во раце, под нозе, на срце во мозокот ми удира ме заклучува ко да сум казнета со катанец, од надвор правам сѐ да ме нема можеби така ќе се спасам ќе фатам џенем некаде усвет, некаде кајшто никој не ме знае и нема да му падне на памет да ме оспорува оти такви работи не им паѓаат на ум на нормални луѓе ама овде сѐ е можно овде ние не сме ние светот е превртен наопаку ние газиме по шилци ако нив ги промашиме ќе нагазиме на мина ако неа ја промашиме ќе се фатиме во стапица ако и стапицата ја промашиме ќе удри гром ако и громот нѐ промаши ќе се изедеме еден со друг.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)