на (предл.) - нежен (прид.)

Наеднаш тоа се најдува во прегработ на нежните бели раце. Маман, маман!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Потоа чул, бездруго го викале, и грубо тргајќи ѝ ги младите раце од своите врели дамари ѝ рекол да бега, да се врати дома.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Јастребот колваше како разулавен, колвајќи му ги рацете до раскрвавување на нежната кожа.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не е чудно тоа што човек со човек разговара, чудното е тоа што старецот си седи сам пред колибата, се пече на нежното есенско сонце, гледа преку Гола Глава и си зборува: „Ама ајде, ти и лани не погоди.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Понекогаш ќе се заклучеа во соба со сестрите и ќе си читаа тивко, ќе се кикотеа, воздивнуваа...откога ќе останеше сама, Томаица ќе си пуштеше музика на грамофонот и долго си лежеше во креветот, во темница, гледајќи низ прозорецот во ѕвезденото небо, препуштајќи ја нејзината романтична душа на нежните крилја на мечтите за голема Љубов.... ***
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Арсо го гледа сето тоа одразено во огледалото, богато и сјајно од белината на нежното тело.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Високата георгина уште повеќе се исправи, белите хризантеми си ги раширија листенцата подавајќи се на нежното милување, паднатите, жолти лисја подлетнуваа, а трите розови пупки - лесно нишкајќи се расцутеа од радост...
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Но ни зачуденост ни страв ни копнеж не можел да види на нежното лице.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)