крај (предл.) - мене (зам.)

„Кому јас можам, освен тебе, драга Агна, да му го соопштам моето расположение, восхитот од големата градба“, ѝ пишував на жена ми, а всушност во себе ги читав оние незапирни редови, што веќе беше ги напишал некој друг, во отворената книга крај мене, незапирни редови, од десно на лево, од работ на една до друга провалија, редови во долги низи кои се како обвинување.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Во тој миг, забележав дека најмалку пет деца, што машки, што женски, застанале крај мене и ме гледаа раскикотени, како сатирчиња.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
По два часа, клекната крај мене на колена, со рацете и со главата во мојот скут, со голема доверба и со исчекување ми кажа дека ја добила првата менструација.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
— Не може тоа да биде! Јас турцка роспиа и посестрима не зимам па угу таа и јас да останиме на овој свет. Не прибирам јас жена крај мене шо била со години бегова роспиа, тоа да го знајте и мајка, и татко, и секој кој сака да знае.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И кога виде Писмородецот, крај мене застанат, дека во буквата сум гледал, се вцрви и тој (Боже, дали и нему таа буква на блудна девојка му личеше, на блудница Вавилонска што те довикува меѓу нозете свои?), светна со окото мрежесто, па зеде и со својот калем ја покри убавината соблазнителна со мастило црно, невидлива ја направи.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Уште при будењето го здогледував нејзиниот лик, потоа неколку часа одеше да ги риба подовите кај некои од побогатите семејства, а откако ќе се вратеше остануваше крај мене, и само на кратко се оддалечуваше од мојата постела, за да го потсреди домот или да зготви нешто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тука се, крај мене се! Мои се, крилести се!“
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Гранките се наведнуваат крај мене, ме дрпаат за алиштата и ме стеснуваат од мишките надолу.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Немам сенка крај мене, над мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Јас се фаќам за ова, за она, вели, ама ништо нема крај мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога помина крај мене ја заниша главата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А кога лежев крај тебе под трепетливиот покрив на ’ржените класја мислев дека моите корења длабоко се впиваат во земјата и ги цицаат во себе, во мене, сите незини слатки сокови и дека ти вечно ќе бидеш крај мене, секогаш иста - разбушавена и румена. Врела.“
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Полесно е да излезам да го барам тој мост, да излезам во потрага по себе и да се најдам како сега, зашто веќе изодев половина мост меѓу извици и аплаузи, меѓу „Албенис!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ама ова, си го мислев јас, внимавај, исто како што си правев анаграм Е кралицата и... наместо Клара Аицети или како што си ја замислувам мама во домот на Суарезови, а не крај мене.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Влезе во неголемата куќа со ѕидови од камен и ја тресна вратата зад себе. Удри резе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Која е таа Мортенија? – го прашав човекот што потрча крај мене. Не ме ни погледна.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Претпоставив дека тоа беше моето досие со записникот и оценката на мојата мисија по завршниот разговор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сојузниот седна на фотелјата крај мене.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше мигови кога ја препознавав крај мене, во тешките мигови на мисијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Можеби интуитивно, сум сакала со тој испис, и не знаејќи сосема точно што сакам, да илустрирам некого, некој човек што бил со мене, а врвел крај мене?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
„Требе да се бара чаре, Нешка да си остане крај мене! — си велеше таа со умот — и како инаку, ако не да си го прибериме ние со Илка браче Трајка, та едно дете на едниот мал, другото на другиот, да ни бидат покрај нас".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога ќе легнете крај мене вие ќе имате стрпливост да чуете сѐ што сте ѝ повериле на мојата невиност, А до тогај нека ве хранат дневниците од нашето продадено пријателство.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Со моето тело го покосивте и мојот говор. Ме оставивте сама и црните сокови на вашата неизбежност. Ќе ме хранат дури не легнете крај мене.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Јас, исушен, љубимец на вековите, ги засакав сите добрини и зла и сета жилавост на оваа голотија крај мене сум ја исцицал.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Смртта двапати мина крај мене, оче Симеоне.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Лежеше крај мене и молчеше а јас почувствував дека сум и наеднаш туѓ и не можев да се сетам дека можеби е презаситена.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ох, не можам ниту да опишам колку прекрасно е таму, горе на небото, со ветерот што минува крај мене и ме носи како пердув.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Седни крај мене, продолжи царот, напиј се малку чај.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Селаните мои крај мене се збират, ми трепери срце разиграно врадост, о, селани мои, о ливади цветни, о, денои среќни -спомени на младост!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Абраш во еден скок се најде крај мене и ми викна: - Молња, собери ги твоите, моиве не знаат за доста!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во селото, додека лежев болен од тифус, таа за цело време додека сум бил во бессознание, не водејќи сметка дека и самата можела да се разболи, била крај мене.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- Ајде – рече и ми ја подаде раката за да ми помогне да станам. – Ќе те одведам на една прошетка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Игбал седеше крај мене и тогаш сфатив дека бил цело време тука, само што не сакал да ме вознемирува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ние тројцата летавме таа ноќ и чудесно убаво се чувствувавме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Да, драга моја Мила, многу е убав, прекрасен е, паметен е, нежен е, незаменлив е овој мој Игбал, ѝ шепнав како да е таа крај мене на килимот. И беше во тој миг.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А дотогаш, кога сакаш можеш да се возиш во автобусот и секогаш да седиш на ова место крај мене.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)