кон (предл.) - внатре (прил.)

Настан е неговата најпозната драма, полна со сите оние елементи по кои се познати и неговите романи и кои и денес го прават посебно (пост)модерен: автореференцијалност (интерактивност, дури!), хумор совршено избалансиран и кон надвор (предизвикувајќи миметички впечаток) и кон внатре (расчленувајќи си го сопственото дело!), една интелектуална отменост. совршена едуцираност. голема визуелна култура (некои сцени во Настан го предвестуваат поп-артот на Линхенштајн. на пример!), минуциозно водени дијалози, необично впечатливи дидаскалии...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Според Кристоф, frontier е насочена кон надвор, додека boundary е насочена кон внатре.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Не попуштам, туку и натаму гледам кон внатре: црвената се разлева, се разблажува, и некои жени, побледи, во розово, лежат, или се тоа нивните опуштени сенки, а бојата за која помислив дека задушува, сега е заднина на еден, во основа спокоен пејзаж.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
• Интроекција. Ја проектирам надворешноста кон внатре.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Или барем ко-господар.” (...) Јасно е, значи, дека во експресионизмот процесот на преобразба не треба да се одвива однадвор кон внатре, туку обратно, од внатре кон надвор, па така не доаѓа предвид претходна промена на општествените услови, а камоли „малограѓанштината на класната борба”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)