кон (предл.) - посебен (прид.)

Ако овие настани се оценети како преферирани излези, од индивидуата се бара да опише зошто верува дека тоа е така.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„(...) Книжевноста која е повеќе насочена кон мечтовитото преобразување на стварноста ќе се стреми, главно, кон послободната логика на раскажувањепо, кон побујни визии на мечтата и кон посебна организанија на јазичните структури, кои се секогаш по малку иронични, зашто она што во нив се кажува поинакво е на некој начин од она што се подразбира.“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тоа е моќ која се остварува во врска со знаења кои создаваат посебни вистини, и водат кон посебни и „коректни“ заклучоци за тоа како би требало животот да биде „остварен“, „ослободен“, „рационален“, „различен“, „индивидуализиран“, „сопствен“, „само-содржан“ и така натаму. 58 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Делувањата на оваа моќ се преправаат или се маскираат бидејќи тие оперираат со одредени норми кои се означени со статус на „вистина“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога ќе се утврди дека одредени настани се оквалификувани како посебни излези, со тоа што се оценети како значајни и како преферирани, терапевтот може да го олесни создавањето и/или реактивирањето на алтернативните нарации со ориентирање на клиентот кон посебниот излез како кон мистерија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)