кон (предл.) - највисок (прид.)

Неговата динамичка општествена суштина во една епохална смисла ја изрази Гете на почетокот на Faust II: „Со непрекинато настојување да се тежнее кон највисоката форма на постоење”.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Малку го подболува сеќавањето, како млечното запче пред татко му да го поведе кон највисокиот рид во родниот град.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)