кон (предл.) - мој (прид.)

Гледам како и жена ми забележува дека сестра ѝ фрла одмерувачко око кон моите гениталии.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ми ја држи својата топла дланка на ногата над коленото, на голо, и не брза за да ми даде време јас да ѝ ја повлечам кон моите гениталии, но за да го сторам тоа, треба прво да ми стане.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Признавам, ме измести од лежиште овој напад, ми требаше време да се приберам и пак да се свртам кон моите интересирања.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Пофаќајќи овде-онде по хартиите за да направам некој ред и за да можам подоцна, по чакарењето низ прозорците, по здогледувањето повремено на по некој што поминува, што ја поткрева главата кон мојата соба и, молчејќи, без ни да се накашла, заминува, пофаќајќи, значи, по хартиите, го најдов оној плик со писмото на брат ми од Мелбурн и зедов да го препрочитувам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Набавив една карта на градот и се упатив кон мојата цел.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Морав да продолжам: - Вие уште еднаш се огрешивте кон мојот Татко и кон неговите сиџили.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Без да бидам вкоренет во ниедна религија, во мене постојано преовладуваше неодреден атеизам што најчесто завршуваше во рамнодушност кон мојата верска припадност.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Продолжив кон мојата соба. Х.Х. појде по мене.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
„Само што јас не гледам никакви птици да летнуваат од твојата насмевка“ најсериозно ми се џареше таа во лицето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Иследникот не беше задоволен од кусово објаснување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А потоа, откако стори неколку чекори кон мојата маса, додаде: -Опиши го се она што ти се има случено утредента по оној ден кога за првпат на улицата Маршал Тито го сретна другарот Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Побара да изнесам повеќе детали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Боге од Бањи, не заканувај ми се со оној твој подискривен показалец.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам зошто но неговото заземање го сфатив и како еден вид порака испратена до мене, а не само укор и осуда кон моите врсници заради нивното неразумно однесување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали Таша, постапувајќи и кон мојата желба така како што постапуваше, беше водена токму од тоа разногласие на срцето и на умот, не се потрудив да откријам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Опиши ја и твојата прва средба со Јана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Доволно е да се спомене само неговото име!“ фрлаа искри зборовите на Огнена а нејзиниот показалец упорно покажуваше кон мојата насмевка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но со повеќе детали.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Потоа се заврте кон моите цртежи на ѕидот.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Јас бев најдобриот на разбој (вистински виртуоз бев!), но Фискултурецот не ме сакаше; од првиот час ми покажа дека е рамнодушен кон мојата уметност на разбојот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Што правиш тоа?“, ме праша, очигледно изненадена од таа игра, од таа неочекувана и за неа непозната нежност после гризењето по целото тело; „Го барам папокот на вселената“, реков; и кога продолжив со таа игра со папокот, таа се смири; престана да ме удира, рацете ѝ тргнаа кон моето лице, ме повлече кон своето лице, кон устата, и веќе следниот миг, според начинот на којшто ме прими и се отвори јас знаев (тоа движење ми беше сосема непознато, како на маж кој не преспал со жена): тоа не беше онаа Луција што доскокна од вратилото во мојата прегратка.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми беше сомнителна таа градација на чувства кон моите песни кај госпоѓата, која како да сакаше да се оправда за нешто, и ја замолив да ми ја даде Луција, да се чујам со неа, да чујам од нејзина уста нешто за песните.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Веќе имав вложено извесни напори да си ги изградам сопствените вкусови, за кои сметав дека се посебни и кои, според мене, го изразуваа мојот особен однос кон мојот историски миг, кои ги изразуваа мојата избрана припадност на одредени движења и стилови во современата уметност и култура и моите политички вредности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И самото тоа што се помирував со неа како втора мајка ми изгледаше некакво предавство кон мојата покојна мајка...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Со тоа што ја засакував Вера, таа ми стануваше сѐ поблиска, дали и јас не станував предавник, не ја изневерував љубовта кон мојата мртва мајка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Кога неговите очи ќе се загледаа во моите, и моите во неговите, неговиот поглед не паѓаше надолу, по мојот врат, по моите гради, кон моето меѓуножје, ниту пак мојот поглед паѓаше по неговиот врат, по неговите гради и подолу.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги загледував среќните лица на луѓето по улиците; во оние лица кои имаа несреќен поглед, и спуштени усни, го препознавав своето лице.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека тргнав кон мојот дом. Чекорев бавно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ќе ни се сретнеа погледите, моите зеници се вовираа во неговите зеници и одеа понатаму, отаде; неговите зеници се вовираа зад моите зеници, и така зад телата баравме и наоѓавме нешто топло и меко, она што некои го нарекуваат душа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И неговиот глас повеќе не го препознавав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога ни се преплетуваа телата, неговото тело се однесуваше кон моето како кон подвижен предмет; кога ме гледаше, како да гледаше во нешто неживо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знам многу арно оти мнозина со иронија ќе се однесат кон моите надежи за европски реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Понекогаш се прашувам дали таа воопшто помислува кој сум во борбата меѓу страста и одбивноста кон моето тело?
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Само ти ќе можеш да го насочиш водотекот кон вистинскиот правец и да го пронајдеш патот кон моето спасение.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А, што не би можела јас да го скротам Долгиот и да го свртам неговиот водотек кон мојата воденица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се обидов да ја совладам слабоста што ме враќаше кон мојата смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тогаш се случи. Зад некакви изглодани карпи со дамки се појавија двајца на чии лица претчувствував клунови и птичји очи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се свртев кон мојот адвокат кој гледаше во судијката чекајќи го нејзиниот прв збор и, преку неколкуте ретки влакна на тилот зад неговата речиси гола глава, ни се пресретнаа погледите со Ема.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Мислите ми прелетаа кон мојата Мајка, на другиот брег на морето...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Шифрантот Иваз го впери погледот кон моето ливче и со строг израз на лицето ме праша: - Каде го запишувавте на ова ливче?
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И се враќав Брзо појдов кон мојата работна соба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Подоцна дојде до крвави партии, со процеси и жртви Во тие денови, во знак на верност кон мојата иницијална професија француската книжевност, токму во воениот логор на Бањица со себе носев и ја читав книгата на францускиот поет на романтизмот Алфред Де Вињи Служењето и величината на воениот позив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да им се заблагодарам на палестинските мајки.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа како да беше посилно од самиот себе Додека возев мислите ми се пренесоа кон другиот брег на Медитеранот, кон мојот Балкан.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Придружувајте се кон моето темпо! Еден, два, три, четири! Еден, два, три, четири!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Симон ја сети мојата возбуда и направи некое движење како да сака да ја подаде раката кон мојата коса. Но не ја подаде.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Јасна продолжува да ме кара, а јас уште еднаш фрлам поглед кон мојот монитор и колегата Вајсмен на него. Ех, Вајсмен, копито едно... не знаеш што пропушташ!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Како да ми беше мачно што Мајка остануваше речиси индиферентна кон моето ново заминување.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Утредента станав рано и појдов кон моето сопче.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ми се беше причинило дека не беше пријателски наклонет кон моето ноншалантно однесување.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Нејзиниот, барем така ми се причини, љубопитен поглед, што внимателно ја следеше мојата рака додека го извлекува столот од под масата за да седнам, бавно се крена кон моето лице.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Се повреди од невнимание? - се замеша Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Мислиш на завоиве? - праша таа и покажа кон моите раце.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не таму чашата! - ми требаше малку време да сфатам дека погледот ѝ е упатен кон мојата чаша ставена врз шанкот, а не кон вратата зад мене, од која замислив како некој мештанин влегува со секира да го искасапи семејството, па и јас случајно настрадувам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Видов дека и другите се по влечки, па чекав проблемот сам да се разреши додека сите тргнавме еден по друг кон вратата од која дента мистериозно исчезнуваа и се појавуваа моите братучеди носејќи тенџериња и садови.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Писмото, како и барањето, беше необично, крајно неочекувано (книгите да ги испратам во македонските и албанските училишта во коишто се учеше француски јазик!), но за мене криеше длабока конотација, во склопот на односот на Елен Лејбовиц кон мојата балканска сага.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во ретките моменти на навлегување на својата најдискретна зона во односите со мене и моите книги, кога трагав по причините за нејзината голема приврзаност кон мојата балканска сага, Елен Лејбовиц не криеше да каже дека читајќи ги книгите на мојата балканска сага, најмногу се приврза за ликот на татко ми.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа како што не престануваше да ја шири вистината за моите книги среде своите пријатели, да им пишува на издавачите, на уредниците на книжевните емисии за да го свртат вниманието кон моите книги, се обидуваше и во настаните кои ја загрозуваа иднината на Македонија да ја открие логиката на помирувањето, соживотот на македонското и албанското население, како и другите етнички заедници, гледајќи ги обединети во заедничката татковина Европа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се упатив кон моето работно место во салата, каде што веќе Доминик, Пол и другите беа на своите работни места пред отворените компјутери.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пред малку, на една географска карта на Македонија се обидов да ја видам оддалеченоста меѓу Скопје и Тетово, како што се истакнува главното место на немирите. Педесет километри. Па тоа е малку!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вашата размисла, ме враќа уште еднаш кон мојот текст Поуки за божествата, кој не без причина е вовед во романот Атеистички музеј...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ми беше верен читател, ретко беше критички настроен кон моите книги, секогаш имаше пофални зборови.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се колнам дека ќе бидам пример на добро однесување кон мојот народ...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Јас, кажувајќи ви ги двете вистински случки со корите од банана, сакав пред сè да ја осудам нашата негрижа, нашиот примитивен однос кон мојата и твојата улица, кон мојот и твојот град, кон нашата средина.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Што прави мојата девојка? – ме прегрна и ме бакна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Одејќи кон мојата соба, го слушнав брат ми: - Бреза, дојди малку!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Автоматски подадов рака кон моето чело и го напипав тоа што пред малку Игбал ми го залеми меѓу веѓите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ја слушнав како тивко влегува, па се приближува кон спалните, ја отвора најпрво вратата кај брат ми, здраво мило, како си, го прашува, потоа продолжува кон мојата соба и ете ја кај мене.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се двоумев за миг дали да се преправам дека не сум го чула и да поминам натаму или...кога тој уште еднаш повтори со многу нежен, неочекувано нежен глас: - Брезичке, Гонцо, влези нешто да ти кажам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Попладнето, околу три часот, требаше да тргнам на пат кон мојот нов дом.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)