кон (предл.) - софра (имн.)

Си изгледаше храбар и силен, и залудно досега потурнат и покорен, и бидејќи за ништо изгубил толку време, куц-куц, ни едно, ни две, туку се упати право кон софрата околу која седеа мутесарифот Абдула-бег, двајцата кадии и мулата, диздарот и неговиот кетхуда, ама и алајбегот, заповедникот на спахиите, па направи брзо темане, и на зачуденост на сите, без покана седна до нив на сеџадето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Пристапија кон софрата, седнатите изнастанаа, се испоздравија, а Трајко им го отстапи местото на поповите и ги покани другите да наседнат околу софрата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)