кон (предл.) - визба (имн.)

Се сврте кон нас и, охрабрена од нешто, продолжи: – Пред да го сторам, со вас, првиот чекор кон визбата, мене како да ме фати јанѕа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Нинче, вака не се може! Речи ми - зошто се лутиш?“ ја фати за раменици, а таа се отргна, втрча во влезот накај скалите што се спуштаат кон визба.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)