кај (предл.) - луѓе (имн.)

Го плени кристалната длабока искреност која, сигурно, не можеше да ја сретне кај други во тие повоени времиња, кога не беше стивнала воинствената инерција кај луѓето, а најмалку кај револуционерните кадри.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
На еден канал позната актерка патетично читаше нечии стихови, а на друг во живо вртеа кај луѓе со громогласна „хепи брдеј“ да им честитаат роденден.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Шо да дојде, откаде да дојде, да се држиме рака за рака, шо се вели. Ние за вас, ама и вие за нас...
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еве, јас ќе ода кај луѓето и веруам оти ќе кандисаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Чудна е таа потреба кај луѓето - да се овековечат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Според мојата теорија, најголемиот виновник е повторно ебаниот капитализам кој алиенацијата кај луѓето ја заменува преку глобалната белосветска мрежа.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ракетните бомби што паѓаа секојдневно врз Лондон веројатно ги испукува самата влада на Океанија со цел „ да го одржува стравот кај луѓето“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Настапува супрематијата на апатија и мизантропија, ригидност во покажувањето на емоции и рустични груби чувства во катадневната хиперболична, токсична, сурова реалност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Потсвесно барав трнливи причини за да ја изневерам среќата, која или не ја заслужував или знаев дека не можам да ја достигнам (а и сенсот за тоа што навистина е среќа полека го снемуваше при помислата на индигнацијата кај луѓето, утилитарноста, хегемонизмот, ужасот и теророт во светов во кои сите ние преживуваме и меѓу себе се јадеме).
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Крутоста, антагонизмот и безнадежноста кај луѓето создава горчливо чувсто на депресија, профанација, суптилен песимизам, малициозни погледи, цинизам, формализам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нешто што најмногу ме импресионираше кај луѓето тоа беа нивните очи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Нивното право на атеизам е загарантирано со член 37 од Уставот на Албанија според кој државата не признава ниедна вера и ја поддржува атеистичката пропаганда за да се вкорени кај луѓето научниот светоглед на материјализмот, а според член 55 од Уставот се забранува основање на каква било организација со верски карактер.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но слушав, копачот удираше и, што беше чудно, растеше интересирањето и љубопитството кај луѓето од Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Колку што нѐ има поделено реката и брегојте нејзини одамна и како што омраза влегла кај луѓето од двете страни, де заради ова, де заради она, за дрво, за нивче, за бразда со капка вода, толку сега еве се поделивме по партии.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
За стрико Благоја сепак беше јасно - им помагаше на партизаните, ги примаше на конак нивните курири, агитираше кај луѓето за нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, ако неговиот поглед не изразуваше чудење како кај луѓе што виделе многу и престанале да се чудат, или како кај оние што не виделе ништо па сѐ земаат за сфатливо и нормално, тој повеќе изразуваше тага премината во тапост, небаре не гледа во тоа што гледа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го земам весникот и трчам кај луѓево, немам здив за повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дресирањето предизикуваше големо интересирање и љубопитство кај луѓето кои постојано одеа кај „Кучешката касарна“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Сѐ што беше лошо кај луѓето, можеше да се види на тие филмови. ***
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таков, чиниш недопрен од искушенија, можел да предизвика љубов кај луѓето - со ишмукани коски и гргалец на говор е, судел и бил духовник, сега му суди душовадник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Молчев, не сакав да разговарам за она на што не сакав или не можев да мислам по среќавањето со Онисифор Мечкојад.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како и секој споулавеник што од дните на разумни расудувања крие во себе итроштини кои го бранат и му даваат сила во некои часови, смерно се наведнал.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Марко Марикин прашуваше и секогаш сам одговараше, најмногу тогаш кога ќе предизвикаше љубопитност кај луѓето со кои се здружуваше и кон кои беше братски милослив.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога ќе размислам сериозно јас и попот Милошевски бевме и останавме сепак пријатели иако овој мој став ја следи познатата увереност дека не треба да се смета на „посебно пријателство“ кај луѓето помеѓу кои времето ќе создаде осетливи цепнатинки.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Оковани во прангите, со белегзиите на рацете и синџирите на гушите, ги помина неколку јаничари низ Стамбол но тука не предизвикаа некое големо љубопитство кај луѓето низ чаршијата, бидејќи вакви појави во Стамбол не беа реткост како во малите гратчиња во провинциите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)