до (предл.) - краен (прид.)

Со автобусот број 3 во осум часот заминаа до крајната постојка, кај основното училиште „Кочо Рацин“, оттаму влево по стрмната улица кон рекреативната патека - кон Средно Водно.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Павле и Арсо се исцрпени до крајниот степен. И паѓаат во мртовечко заспивање.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Малчо Златотворецот се вовре меѓу гранките и ја расчепи устата до крајни граници.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Обземен од страсниот творечки порив, растреперен до крајни граници, сликарот длабоко ја почувствува душата на овој крај и со целото свое суштество копнееше да го оживи на платното... Но како?...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Знаеше дека е најтешко да се изддржи тоа, што во тој глас можеше да се сети, безмалку да се види, како волкот ја отвора устата, како грчот во празниот стомак му ја исправа главата, оптегнувајќи му го гркленот до крајната возможна граница на еластичноста и како секој мускул на него станува потврд од дрво, сув и истенчен.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)