во (предл.) - сам (прид.)

Наместо да е автор на ова дело, Турк станува дел од идентификациониот ланец во самото дело.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
12 Види С. Жижек, Метастазе уживања, стр. 110. Маргина 37 181 xxx Слична инспирација, но овојпат извлечена од „вистински“ порно­графски имагинариум покажува сли­карството на Marcus Harvey (р. 1963).
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мртвото мочуриште на тмурно непостоење мласкаше во нивните тела слични на чад; тоа лешински по малку подврискуваше и, веселејќи се како пред егзекуција, се претвораше во самото себе. Светот не постоеше.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Пак, тоа не е Елвис Присли како пејач, туку како актер од некој вестерн што го снимил... Gavin Turk: „Pop“, стакло, месинг, MDF, фиберглас, восок, облека и Како и многумина уметници што излегуваат пиштол, 279х115х115 см, 1993 од британските уметнички школи, Турк е ориентиран со оној диктум на Барт кој вели дека „јазикот е оној што зборува, а не авторот“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поврзувањето на уметноста и порнографијата во неговото дело е витално не само на ниво на репрезентација, туку и во самиот модус на настанување на слика.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, тоа не беше човечки танц, туку танц на непостоењето; тие дури и не ги чувствуваа своите движења, потскокнувања и своето дивеење; но „нешто“ сепак танцуваше во нив; тоа беше нивното суштество: грутка непостоење, којашто тие на неодгатлив начин ја чувствуваа, неподвижен пискот на исчезнување, лешинска бескрајност; и сето „тоа“ хистерично се тресеше во нив, завивајќи и потскокнувајќи, вртејќи се околу себе и подигајќи ги рацете кон ништо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако Господ Бог постои тогаш тој не е некаде вон и над постоењето туку во самото постоење.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како искусен педагог, тоа и во самиот вовед кон романот авторот го посочува д-р Васил Тоциновски станал комита, не е орач.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сами треба да си помогнеме, помош не треба од никаде да чекаме.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Геометриската композиција потоа успешно се гледа и на психолошки и на идеен план, успевајќи формата да ја стави во служба на една, во самата суштина песимитичка замисла за цикличноста на човековиот пораз како последица на човековата природа во која е невозможно докрај да се проникне, токму како што е невозможно да се спознае минатото, политиката, меѓучовечките односи, бракот, семејството.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На едно возвишение на запад, кое доминираше над Маказар, се поставија параметрите за централниот резервоар (седумдесет илјади литри), а потоа почна исцртувањето на мрежата во самото село.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Луѓето од фирмата ветија дека до доцната пролет, кога ќе може без пречки да се работи, ќе ги проучат уште еднаш детално нацртите и ќе додадат сѐ што би било потребно, за да не се направи некаков пропуст и уште дадоа гаранција оти ќе одделат доволно машини (се рече дека ќе се ангажираат три копачки машини „мерцедес“ марка: едната за теренот во планината, другата за делот од планината до селото, и третата за во самото село) и доволно луѓе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Каде е сега? Меѓу предводниците? Се разбира, затоа и е тука. Не, не е подведен меѓу послушниците.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Зарем светот не е таков создаден од Бога? Зарем Книгата не е полна со важни личности и со безименото мноштво, со првенци и со оние другите, останатите, безименото множество, со патријарсите и со нивното масовно човечко стадо, дури и во самиот состав на избраниот народ...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Простран, со водоскок, во самиот центар, на чии оснежени фигури наседнале младичи и девојки, фрлајќи топки од снег, обиколен со монументални објекти - старата зграда на општината, градена во минатиот век, достоинствена, со голем градски часовник, со две цркви, кои се реновираат, а во дното се златее големата и монументална „Палата на Републиката“, во која само во еден нејзин дел е Претседателството на ДР Германија, а сѐ друго во овој огромен комплекс служи за обичниот граѓанин - за негова разонода, пред сѐ за младината.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Изгледа како овој град да се наоѓа само на мостови, на канали, дека влегол во самото море...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Една извилеста патека води од бунарот, низ бавчата, па надвор нагоре по чаирот дури не упре одеднаш во самото сино небо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Не бев баш сигурна дали би можела да се чувствувам како ваше дете, а не бев сигурна ни во самата себе.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И навистина, на Толета не му тежеше умот за ништо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го распореди аскерот во три табури по педесетина души, а педесетина остави да ја вардат кашлата и конакот, да не му текне пак на Толета да ги нападне и во самото Витолиште, кога ќе разбере дека кашлата е празна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Бидејќи, Андон беше млад, а беше и здрав, јак, ги издржа сите ќотеци во село Манастир и Витолиште, та Мефаил го дотера и во самото Полчиште.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
на дуњава има многу дупки: дупки во времето дупки на патиштата (кон посветла иднина) дупки во умот и помнењето дупки во историјата дупки на кофите дупки во самите дупки во дупнатите дупки секој глас мигум исчезнува нема довикување, нема ехо нема навивање за нашите нема паради на гордоста нема врескање во маалата нема лелекања во градските населби ги нема ни паролите на пролетерите од сите земји дупнатите дупки се царство на глувотијата, мавзолеј во изградба на глувата глувотија во глувите дупки оглувуват деца пред да вкусат кисела зелка а старците веќе одамна оглувнати го трпат неизбежниот пораз што пред да пропаднат во глувите дупки им го претставуваа како живот некои старци сакаат да им пукне бојлерот додека се тушираат арно ама во глувите дупки и бојлерите експлодираат глуво и на тој начин го даваат својот придонес во размножувањето на општата глувотија во која старците загинуваат од глуви експлозии.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во самото пристаниште неколку кајчиња од силно лулеење превртени со дното кон небото како отруени риби што на езерската згорнина понекогаш се превртени на плеќи а крлушките им блескаат на сонцето како огледалца со кои првовљубените си праќаат ишарети.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Првите обиди на новодојдените османски засилувања не успеале да го задушат востанието и покрај силните репресалии над населението.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Востанието имало големи симпатии и поддршка кај сите села од утоката на Бистрица во Солунско, па дури и во самиот Солун.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Тоа е категорија на женски род која навремено ја увидува својата општествено статусна положба и не можејќи на интелектуален план да успее, пробува на наједноставен начин, преку барање богат спонзор и со својата лепота да се протне во самото општество кое не само што е осиромашено економски туку и духовно.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Кога започнував како млад директор на музеј, го барав најголемиот од сите во современата уметност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс, или поточно неговото име, им дозволи на многумина млади уметници да создадат крајно прецизна артикулација на етичките и естетските проблеми со кои се соочува руската свест денес.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А “разградбите”, за кои почесто зборувам во множина, сигурно никогаш не означувале некој проект, метода или систем.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
ПРВ ДЕЛ Писмо пред буквата МОТО
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се разбира, можам да поверувам дека се препознавам, поистоветувам со својот потпис или со својата реченица, но единствено потпирајќи се на искуството и на вежбата кон кои сум обврзан, трудејќи се да бидам како другиот, со оглед на тоа дека можноста за повторување, па според тоа и ими­ти­рање, привидност, е запишана во самото извориште на таа единственост. 4Вашиот повик е двостран: сакате да ја промените праксата на читањето и да создадете некој вид заедништво меѓу своите читатели. 4Баш и не го сакам зборот “заедништво”, дури не знам ни дали сето тоа ми се допаѓа. 4Зборот го употребивте вие. 4Доколку под заедништво подразбираме, а тоа често е случај, складна целина, темелен договор и сложување во врска со појавите на несложност или војна, тогаш не верувам премногу во него и наѕирам во него колку закани, толку и ветувања. 4Мислам на она што Роџер Шартие го рече во врска со читањето, велејќи дека смислата на читањето е поврзана со начинот (праксата) на читањето, начинот на дружење со текстот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Правејќи вредност од рускиот провинцијализам и од неговите валенкис, тие го извршија засадувањето на руската кожа во самото тело на современата европска уметност. (1) Соц-арт (соција­листичка уметност) - движење на нео­фи­ци­јалната руска ум­ет­ ност, кое посебно се разви во Москва, во 70-тите години, сѐ до перестојката (1985) .
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа секако не значи дека деконструктивистичкото искуство не е, не применува или во самото себе не подразбира некаква одговорност, ниту било каква етичко-политичка одговорност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Развојот на Translation Studies како научна дисциплина би требало на некој начин да го подигне нивото на дискусиите за преведувањето и ако воопшто постои некој критериум за проценување на преведувањето, тој да биде етаблиран внатре во самата дисциплина, а не однадвор.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Сталинизмот речиси во самиот пејзаж на албанскиот дел ја беше идеологизирал и самата природа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нејзиното упатување на сцена од првата од летните паради на Геј-гордоста во Њујорк, онаа во Џексон Хајтс на 1 јуни, е замислена да ги опфати сите тие спротивности: „Гордоста во Квинс во 2008 г. и натаму е една од најживописните, најнеискомерцијализираните и етнички најразновидните фестивали.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата може да се однесува и на главнотековни дела што ги создале, главно, уметници хетеросексуалци, плус некои настрани што се во плакар, а кои геј-луѓето селективно си ги присвоиле и ги преупотребиле за антихетеронормативни цели. ‌Ваквава поделба, се разбира, не е ниту водоотпорна ниту апсолутна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ѕирнете ја и ќе си помислите – сред колумбиски дрег-кралици, геј-полицајци, групи од геј-младинци и едно чудо индијански семејства што ракоплескаат отстрана – дека штотуку сте стапнале во самото срце на недофатливата геј-култура.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе трагам по значење и по стил и ќе трагам по настрана содржина во самата форма.38
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој содржи слики на геј-луѓе, како и стрејт-икони со кои се идентификуваат, култура на геј-идентитет, како и култура на геј-идентификација, и младост и старост, и геј-луѓе и стрејт-луѓе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ќе забележите дека при крајот на приказната доаѓа до едно сексуално преиспитување, иако тоа не се гледа во самиот текст.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Скандалозното поимање на пишувањето, кое ги нагризува самите темели на наша­та мисла од филологијата до семиологијата, опстојува во она што Дерида го нарекува текстуалност, неговата теорија на пишувањето како систем од придодавки кои се разликуваат едни од други а притоа взаемно не се укинуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Низ целата „Фармација“ Дерида го разгледува присуството на тој жртвен јарец, тој pharmaccos населен во самото ткаење на јазикот и репрезентацијата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Во самото лудило лежи потенцијал да биде сторено дело против законот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Трагичното се состои во самото доживување на животот како бесмислен, а не во начинот на кој се искажува тоа доживување.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Во секое човечко суштество лежи потенцијал да стори дело против законот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Психијатриската клиника Гнездо се наоѓаше во самото срце на Виена, а сепак беше брег одвоен од остатокот на светот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Човечкиот род отсекогаш го насетувал, и засекогаш само ќе го насетува без да може да си докаже дали е тоа вистина или се самозалажува, она чувство дека во самото човечко суштество тлее некаква нематеријална светлина, нешто што можеби останува да гори и по згаснувањето на телото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Крикови ја распаруваа темнината во големите спални во текот на ноќите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не сакав да остане со темните мисли, и затоа реков: “Би сакала да отпатуваме некаде. На неколку дена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа светлина е составена од голем број зраци, од кои секој е некој од човековите најсуштински белези.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Создадено е сомнение не во самото раскажување, туку во неговата вистинитост и стварност.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Шумот од организационото движење отпрвин се дигна во самата Бугарија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таа во европското јавно мислење и во самата Србија создаде илузија дека има Срби во Македонија и таа илузија во очите на европејците минува како факт.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Мисирков не беше и не можеше да биде против самата ТМОРО, но тој многу продорно, уште во самиот тек на настаните, ги согледа слабостите што загрижено и ги потсилуваа некои заинтересирани странски фактори, не одбирајќи притоа методи и средства.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Беше сам, а тоа стоеше во него сето време како збигорено липкање, како нешто недопроголтнато, застанато потпрено во самото грло.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа песната се измешува со глувото ѕвонкање на наковалната. Тоа се тешки удари во самата глава.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Изгледа како да влетав во самиот центар на фудбалскиот натпревар после будењето од нагла смрт.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
(Следниве белешки немаат временски редослед)
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Еднаш заспа точно на Марс, проклет да бидам, во самото предавање за'рчка.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Една изутрина, тоа беше во самата зора, најпосле се појавија рибарите со своите кајчиња.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во тој вид раскажувачка постапка најпрво ни се сугерира впечатокот дека сето она што го читаме е автентично, дека книжевниот свет на Чинго е изграден врз претпоставката на вистинското постоење на неговиот стварен образец во самиот живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Гласот му беше придушен, слоговите со мака се корнеа од грлото: „Ти продолжуваш самиот себе да се исклучуваш од оваа средина. Го знаеш ли тоа:“ „Знам само дека се вклучувам во самиот себе“ , рече Отец Симеон. „Јас не сум акт за канцелариски фијоки.“ „Ќе бидеш избришан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Во големата душа на владетелот, која го одржуваше физички измаченото тело, постоеја живи и мртви делови, како во самото стебло на животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Неговиот живот ме потсетуваше на еден неколкувековен чинар, кој живееше и умираше во делови, но секогаш беше тука, со векови без да се предаде на смртта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јазикот уште во самото раѓање на човекот е речиси целосно развиен, само тој постепено настапува.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Меѓутоа, Татко веруваше дека употребата на овие заемки нема конечно да замре зашто тие понатаму беа живо присутни во народната меморија и творештво, во народните говори, во старите документи од кои некои беа валидни и во новото време, како на пример тапијата, адетот, аманетот, бакшишот и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко беше мошне рестриктивен во изборот на овие заемки зашто речиси сите, како и тие што следеа од областа на администрацијата, со падот на Османската Империја исчезнаа и во употребата во јазиците на новите балкански држави и во самата нова Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никогаш не сум бил вистински вклучен во самото создавање на јазикот.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Злостоп значи способност да се прекине, како по инстинкт, уште во самиот корен, секоја опасна мисла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Двомислата лежи во самата суштина на Ангсоц-от, затоа што основен чин на Партијата е да употребува свесна лага, задржувајќи ја притоа цврстината на намерата, што пак од своја страна бара целосна чесност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таму некаде во светот, тој беше сè уште жив и ги котеше своите заговори; можеби некаде зад морето, под заштита на неговите странски господари, можеби дури - така се зборуваше повремено - на некое скришно место во самата Океанија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кафеаната се наоѓаше во самиот центар на градот, секогаш со многу посетители.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ете, од овие причини — за да ја засили б'лгарштината по Мариово — Егзархијата отвори третокласно училиште и пансион во самото Витолишча, но, тоа таму не можеше да се одржи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Може ли да е тој некој друг во самиот себе?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Задоволството од раскажувањето приказни е во самото раскажување. Раскажувањето е времеплов...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Можеби најсоодветната одредница на овој свет светот којшто сосема спонтано и ненаметливо, но толку живо и впечатливо, егзистира во Човекот со четири часовници ќе даде самиот автор, иако по повод неговите прочуени „анти-упатства за лична употреба“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми беше потребен оркестар од триесет члена во самото студио за да можеше да се чуе таа мала мелодија од радиото.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Главната при­влечност на оваа серија на Хичкокови филмови е во самото патување, зашто јунакот во диво темпо паѓа од една ситуација во друга и доживува цела низа од трагикомични авантури (“Саботер” е најслабиот од серијата токму затоа што тој елемент во него е најзастапен); така, во сите три филма од серијата ја пронаоѓаме варијацијата на истата тема: јунакот во бегство пред злосторниците непредвидливо се наоѓа пред 32 Margina #21 [1995] | okno.mk наивното граѓанство, што од него очекува јавен настап и во момент, тој мора да се сети на решението: како најдобро да го при­добие очекувањето на публиката; честопати го решава истото и пред прогонувачите.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Јавниот простор и јавното себство: Арент за јавната слобода „Агонистичкиот“ модел на јавниот простор се наоѓа во самиот центар и на политичката теорија на Хана Арент.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Наместо консензус, Муф се залага за радикално демократскиот модел на „агонистички плурализам“, каде што сите антагонизми може да се изразат, а улогата на односите на моќ во општеството е препознаена, заедно со секогаш присутната можност за антагонизам. 3.2.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Конфронтацијата всушност е впишана во сама­ та етимологија на зборот ‘frontier’, во смисла дека таа е секогаш фронт на нешто, дека е секогаш сврте­ на кон нешто/некого (против нешто/некого). 32 Конфронтацијата изгледа неизбежна, имајќи предвид 30 Harvey Starr, “International Borders: What they are, what they mean, and why should we care,” SAIS Review 26.1 (2006): 8. 31 Ibid., p.8. 32 Pjero Zanini, Značenja granice: prirodna, istorijska i duhovna određenja (Beograd: Clio, 2002), 21. 30 дека фронтот не е фиксен, може постојано да се поместува, бидејќи границата е вештачка, а не природна креација.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Од тука гледа како од обете страни на езерото и во самото езеро кипи дива, нагла, страстна, непомирлива, слепа, отворена и смртна, бесна и упорна како неразуздана стихија - борба за живот и како што сѐ повеќе се разгорува омразата и пизмата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И кога наскоро излегоа на првата височина, откаде што се гледаше целата околност како на дланка, пред очите им се покажа радосна глетка: во самото подножје на планината, низ високите пченки и приведените главички на сончогледите, раздвижени како мрави, работеа младинците, се разнесуваа тврди удари од копачи и лопати, а во должина од неколку стотини метра се црнееја купишта од ископаната земја....
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Имаме упатување и непочитување, овој пат некамуфлирани во самото свое престорување, во однос на Leonardo; ова подбивно симнување на шапката пред стариот мајстор чиј што татко, Ser Piero, бил бележник, како и таткото на Marcel, и кој, како и тој, наоѓал задоволство во игрите на транссексуалност.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Меѓутоа, како што „скептицизмот не претставува ерес, одлучување за одредени догми, туку само некаква агога” (Хегел), така и Дишан- овата мета-иронија и атараксија најнапред треба да се разберат како сознајнотеориска позиција, која со средствата на уметничкото вообликување се вградува во самото дело.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Мавтав со нозете низ темниот воздух и не ја чувствував нивната тежина.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се чинеше дека сум во самото срце на вселената и дека бестелесно низ неа патувам, во бесконечниот простор и бесконечното време.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)