во (предл.) - клунест (прид.)

На неговото ситно лице, скоро сето претворено во клунест нос, умората како во мека иловача го бележеше својот пат: тенката кожа на ниското, испупчено чело беше некако неприродно ишарана со суви брчки.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се заниша и очаено побара стебло да се потпре. на неговото ситно лице, скоро, сето претворено во клунест нос, умората како во мека иловица го бележеше својот пат: тенката кожа на ниското, испупчено чело со беше некако неприродно ишарена со суви брчки.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)