во (предл.) - длабок (прид.)

Мртовецот не стигна ни да се присобере, самоубиецот веќе беше скокнал врз него; старецот се сепна и одеднаш осети дека остар, огромен нож му влегува во градите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И во тој момент завриска така што се слушна низ целата шума, уште посилно и погласно отколку тогаш кога бегаше од синот; завриска како жив човек, во длабок страв за својот мртовечки живот; ја протресе ногата, а по лицето веќе му течеа лешински солзи, и одеднаш низ неговите неживи, заматени очи, ококорени од ужас, се искрадна сеништето на човечка свест...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како травл, мрежата за ловење риби, ама оние риби во длабоките морски води, ги ловеше опасностите, како травл- бродот за ловење и уништување на морски мини, ама оние опасни животни мини кои ако навреме човекот не ги отстрани можат да се активираат, кога најмалку ги очекува.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
IV Мајка ми ретко, многу ретко, влегуваше во работната соба на татко ми во длабоките ноќи кога тој размислуваше над отворените книги.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Долу, во приземните простории, двајцата копачи, и Коле машинистот, ја спиеја кај мене во Маказар последната ноќ, спиеја во длабок сон, толку длабок и тежок, што не им даваше да сонуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се измив од малкуто вода што ја чував во мала лимена канта со чешмичка, се облеков во онаа жолта летна блуза со куси ракави, која ја носев сите последни недела-две и која веќе требаше да се пере, потоа ставив кафе на плинското што стоеше во длабокиот прозорец како на масичка, и пиејќи размислував за одлуката што требаше да ја донесам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Е во пораката пишуваше вака: Во еден низ на логичности и нелогичности Во еден процес наречен иницијација Во длабока контемплација и медитација (историјата e плод на имагинација)
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Хана, значи, по еден краток разговор со сестра си, дефинитивно го напушти семејството, вљубена во црните очи на Леон, во длабокиот глас и во неговата густа коса во која ја протнуваше тенката, грацилна дланка секогаш кога тој ќе ѝ се загледаше во светлите, сини очи и во пегите со кои беше испрскано правилното лице на Хана.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Вие ќерка ми ја примивте како да е Ваше дете”.  Мајка ми го гледаше човекот во длабоките, тажни очи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ние паѓаме во длабока голоусна благосостојба.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Вечерва ќе го возиме традиционалниот спуст новогодишен, во длабок кревет, со плуг рашириножен.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Овој систем на градење на песната е во длабоката порака да се извлече ненапишаното, неизреченото, да се нанесе како белег врз кожата на Македонија: „да се биде“.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Во длабоката шума се пробивавме распластувајќи го мракот пред нас.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Високо над кулите тежеше небото опсипано со рој бели светли ѕвезди. Градот спиеше во длабок сон.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Додека летуваа, ја беше паркирал во длабока сенка, дури и со половинки тули под тркалата; но, место тој, некоја банда ќе да беше ја позајмувала, барем ноќе, зашто не само што тулите ги снемуваше туку и од резервоарот беше исцицан сиот бензин.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Борбата се водеше во длабокиот снег, кој и за едните и за другите беше тешко совладлива пречка.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Секој час пак зајдува во длабок сон.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
МИТРЕ: (и се тупнува). Ќе легнеме, де! (Се рашетува со долги чекори нервен и во длабоки мисли).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
В зори, болката стивна и Рози потона во длабок сон од кој не се разбуди сè додека собата не беше преплавена од светлина.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кузман полека чекореше. Рацете му беа завлечени во длабоките џебови, паларијата - зафрлена на тилот.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Шкафчерто каде што беше скриен локумот секогаш беше зааклучено, а клучот потоната во длабоките џепови од бечвите на дедо.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Лонецот со вода се грееше на огништето и мајка ми со тенџерче ми истураше полека од истата, а јас седната во длабокото дрвено корито со миризливиот сапун генерално се триев и миев.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Да се стави во длабоки чинивчиња, за да има за сите, и за гости и за домашни.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Влезе во библиотеката на Филозфскиот факултет столчен и избезумен: водата допираше до колена, стотици книги гниеја и се распаѓаа во матната течност, а надвор Вардар допрва надоаѓаше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Надвор врне снег, зима е како никогаш дотогаш, народот е исплашен од вестите за крајот на светот, а во топлата кафеана “Балкан” Филип Филиповски потонува, крај чаша црно вино, во длабоки размисли: мисли на своите книги и на страшниот сон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На 17 октомври истата година, престана да свети сонцето за Филип Филиповски.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Треба да ги принуди сите што ќе ја здогледаат да ја сведнат главата во длабок поклон кон нив и нивната сила, умност и моќ, како преку ден, така и преку ноќ.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Чувствував како парче темна магла ми вгнезди страв во длабоките одаи на душата, кај што се беше населил.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со таквата помисла и ми исчезна од очите, но не и од сеќавањето. се чини оти уште со првиот взглед врз него, како а почувствував оти дел од неговата маглеста темнина се пресели во мене, во длабоките одаи на помнењето и сеќавањето.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со тој чудесен опис, ќе исчезне `рбетот на бикот во длабокиот вир. Тоа е вистинскиот крај на расказот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
По неколку недели, можеби година, го нашле шумарот во длабок дол со ископани очи и искрвавено лице како од ѕверски канџи.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Го забележав или тој ме забележа мене меѓу групата посетители кои, свртени кон водичот, му ги оживуваа зборовите и ги гледаа калуѓерите и нивните црномантијни братства во тајните отвори и одаи, во длабоките студени пештери и ќелии.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ќе ги нас`скаше едни спроти други, а таа ќе се измиголеше и ќе се вртеше во дворот, ќе легнеше во собата од куќата на стопанот и до стариот кревет, ќе заспиеше во длабок сон.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Почина богат, во длабока старост, пред самата војна... - Признавам – впечатливо!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Еден мој пријател, ден-денес раскажува за тоа кога колата му заглавила во длабок снег.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Но, додека, како што е и стихот на една македонска забавна мелодија „градот е во длабок сон“, јас, поради тоа што сме на самиот почеток на 2009 година, размислувам за некои други покривки и нивните тежини.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Со крајот на окото виде како братучедот си ги оближува усните.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога се наведна да им подаде мени, во длабокото деколте ѝ ги виде градите. Мали и тврди. Под маицата не носеше ништо.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Се удрил со тупаница по крвавата празнина во устата за да не зареве со грло на млад волк кој не ја проколнува сегашнината туку со сиот бес на својот вид ѝ се заканува на иднината.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
2 Темни и молчаливи, не само со секири или вили туку некои и со пушки скриени под колите и некои со кубури и јатагани во длабоките појаси, тие дваесет и осуммина продолжиле по покопот да ги влечат чкртавите двоколки по никакви патишта, оние по кои можеле да минат незабележени, и по беспаќа на кои сенките се кинеле со тајна.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Токму и затоа само таму Софија ќе ја најдеш, сокриена во длабокиот ум на успешните... и само таму...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Безумен предавнички поглед, во длабок понор молскавично блесна помислата за коренити преданија на неверна жена... со фереџе го прикри твојто лице..?
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Со извик: „Банзаи!“ и со продорен звук тој замавна со мачот и му ја исече главата на кутриот советски студент.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Отсечената глава се стркала по асфалтираната надолнина и се удави во реката Е., а самиот студент се најде во длабок заборав.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Тогаш срнчето скокнуваше како бесно во длабокиот снег и запливуваше по него, сѐ дури не се запреташе на некое место и не папсаше од сите тие свои бесмислени скокови, или додека не се притиснеше до некое стебло, речиси исчезнувајќи пред неговиот поглед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Колку повеќе остануваше на прозорецот, тој можеше сѐ појасно да го открива тоа, а во длабокото претпладне тоа веќе сосема се одреди и се изјасни пред неговиот поглед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сега ги гледаше како се оддалечуваат, нишајќи се во длабокиот снег и еден миг се почувствува виновен оти толку многу го очекуваше токму овој миг кога ќе им го види грбот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа целото се изгубуваше во длабоката дира, но чекореше пргаво, а од лицето му се гледаа само двете сиџимки од вршковите на мустаќите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но тој веќе беше свикнат да го раздробува тој бес во своите мускули, секја утрина повторно упорно и повторно лудечки загазувајќи во длабокиот снег и цепејќи го неговото море со своите чекори во по неколку бесмислени круга околу пиланата и враќајќи се од таму секогаш полн со една безумна насмевка во своите очи, тоа беше само оној, големиот Ристан, дојден во него, секоја утрина повторно извлечен од заборавот, како првпат сретнат, збеснет и див.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Сето тоа, собрано во едно тешко бреме, мораше сега да се носи на својот грб таму, напред, кон дома, со тоа мораше да се тоне во длабокиот студен снег, тоа мораше да биде извлекувано од под онаа тврда кора, што удираше во цеваниците при секое пречекорување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Запарниот здив на југот ги беше избркал во длабоки сенки. Да се освежат и освестат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој ја напушти стражарницата и му се врати на езерото без кое не можеше: ги оптегнуваше мрежите на диреците крај куќата, ги чистеше од тревје и алги, шеташе со прстите по нив како по жици од харфа потпевнувајќи си; кога ќе му дојдеше дремката, легнуваше на песокта крај езерото, и додека тоа тивко, како некое жужаленче жужаше на песокта, тој тонеше во длабок сон; спиеше сѐ додека на зајдисонце не му затропаше добитокот што идеше од пасење и навраќаше да се напие вода; а кога ќе легнеше поднапиен, тогаш ни тапани не го будеа; стануваше кога некој од домашните ќе го растресеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Како сенка која не пречи, а секогаш е тука, Роска завлезе во длабока старост, почитувана како супер тетка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И да го праша како му е таму, да не му се нозете во длабока вода. Од солзите мои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Замира на запад бледата светлост: тоа сонцето пропаѓа во длабок сон пред студената приквечерина. Но до темнината е долго.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
По ручекот и двете удобно се сместија во длабоките фотелји во дневната соба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кога стигна, Рада беше веќе во длабока кома, со многу лоша слика на внатрешно крварење.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Животот ѝ висеше на конец. Седум дена беше во длабока кома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Се чувствуваа како во длабока гробница осветлена само од скржавата светлина што допираше однадвор и од една гола светилка внатре.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред ниедно тркало немаше грнчар.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Чај и салеп ќе и варат во Техеран и Анкара.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ека, ика, ика, ека, Мортенија од нас чека ропски души, вечно будни, копачи во длабок рудник.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се сретнаа недалеку од наредените црвени автобуси опседнати од шаренолика толпа и застанаа еден наспроти друг, со испитувачки погледи и затворени секој во себе. „Па здраво“, зачекори кон него Отец Симеон, гаменски исправен и со забуцани раце во длабоките џебови.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Потоа дојде една непријатност и тој ја зема штичката обвиткана со памук, ја бутна под повредениот прст, сето тоа го врза со завој, размислувајќи дека овој прст поради скок преку некаква дупка или поради некој нездогледан корен, поради охолост или лекомисленост - накратко, дека, се чини, е скршен во длабока врска со текот на овој живот и со судбината, а тој сега мора да се грижи за него како за некој што е далеку или избегал, па наслушна во длабочината, каде што како во некаков момент на болка се слушна уште некој глас. Маргина 36 57
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Според гласините од другата страна Бог и него не го поштедил и Шарон ќе падне во длабока кома од која нема никогаш да се пробуди!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тито запаѓаше во длабока агонија!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За жал, се чини дека Шарон тоа и го сторил. Помошта се чини не изостанала!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше доцна ноќ, во домот и во соседството се спиеше во длабок сон.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така во длабоката ноќ, која беше вистински само нивна, на Климент Камилски и на Татко, чудесната рапсодија на тишината на книгите, која ја нарушуваше говорот на двајцата балкански книгољупци, тишината на книгите со оживеани значења, со искри проблесна светлина во темнината на балканската ноќ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски ги гледаше занесно и гордо своите книги, им се радуваше како на свои чеда кои беа во длабок сон преку ѕидот исполнет со книги, и тој, како Татко, настојувајќи пораките од собираните книги да влијаат на среќната иднина на неговите деца на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зима е, ноќва трескатаќе ме одвлече во длабоки и тмени бездни.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Пссссст…” се развлече уште еднаш во предавалната и сѐ се стиши, сѐ потона во длабок молк.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
„Пссссст…“ се развлече уште еднаш во предавалната и сè се стиши, сè потона во длабок молк.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Следен од непријателски борбени авиони додека летал над Индискиот Океан носејќи важни пораки, тој го приврзал за себе својот митралез како тег и скокнал од хеликоптерот во длабоката вода, заедно со пораките - крај, рече Големиот Брат, за каков што не е можно да се размислува без чувство на завист.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси во истиот момент тој потона во длабок сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некаква милина ги смраморила... саде спокојно дишат... еден здив си дишат... кошмариштана в крпче врзани... а тие втонати во длабок сон...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Во мигот речено - слушнато - во длабок бунар пропаднато... Трите молчат ... тишина.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Било поминало - како во длабок бунар фрлено...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Во услови кога нашата економија беше, и сѐ уште е, во длабока криза и многу трговски друштва се затвораат, круцијален проблем претставува прашањето: што да се прави со работниците од компаниите што се пред затворање?
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
На прагот, или во дворот, ќе се сетеше да пробуричка во длабокиот џеб од гуната да види дали му се наоѓа по некое зрно темјан, оти и тој влегуваше во неговите „алата" без кои не можеше да сврши никаква работа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
По овој збор Суљо нареди, та речиси половината сејмени се накачија на мостот и првите веќе беа на другиот крај, кога од врбјаците под мостот и над мостот се заорија бесни викотници и залп од стотина пушки, а во тој момент мостот се урна надолу и пропаднаа во длабокиот вир.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Повторно надвладеа тишината. Се чинеше дека, во длабоката ноќ, Мајка и Татко и самите станале сал тишина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Една ноќ, Татко, виде-невиде, кога ние децата бевме во длабок сон, ја повика Мајка на разговор.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ние не паметевме во нашите животи Мајка да беше заспала во длабок сон.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Некој што не се движи, а сака, некој што може да се движи а не сака, некој што заборавил како да го прави тоа, некој што е на друго место, некој што е тука а воопшто не е тука, некој што мисли дека не може, но може ако мисли дека може.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Можам ли да кажам, набљудувајќи и испитувајќи, дали некој е во длабока медитација, длабок транс, под хипноза, се преправа дека е парализиран, навистина парализиран, целиот смрзнат од страв, или всушност може да се движи, но не смее и не го прави тоа?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Им го покажа и иконостасот работен во длабока резба, богат со орнаменти на фауна и флора, со позлата и со живописни икони: распетието Христово, Влегувањето во Ерусалим, Лазаревото воскресение, Раѓањето на Богородица, Собир на Архангелите и други светци.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Livres Hébdo” Париз 15 мај 2009 Пјер-Робер Леклерк БАЛКАНСКА САГА ЗА МИГРАЦИИТЕ Патот на јагулата како метафора на егзилот Научници истражувачи специјалисти за Anguillia anguillia и Anguillia rostrata се поделени во мислењето дали јагулата е пелагиски вид кој живее во длабоките мориња или не.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Потоа веднаш слегоа во длабок ров и долго одеа низ него некаде право попреку.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
„Едно кафе, молам“, му се обрати на момчето што и понатаму стоеше како да е закопано во длабока соспа снег.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Во „Ливчињата“, под ознаката : Вечер, 21 октомври, Ѓошо Савев со скудни но бирани зборови има констатирано дека работите се одвиваат во позитивна насока; дека Мис Стон има сѐ поповолни сознанија за Револуционерната организација и за борбата на народот на Македонија за слобода, и дека не е далечен часот кога нејзиниот страв и отпор ќе прерасне во длабоко разбирање и љубов, независно од нејзината оценка дека грабнувањето го смета за несоответно и нехумано.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
– Тука Хорацио стана од клупата, се загледа кон ситната силуета на гусакот и почна: Ако имаш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Еден по еден се веднеме, сѐ додека не ја загубиме рамнотежата, и еден по еден капеме в уста и долу, низ ледени-от мрак, во длабоките води.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Луѓето се стаписани. Стојат над двајцата мртви луѓе и ги обрнуваат главите и го гледаат песокот на Марс и далечниот бунар во кој Регент флотира во длабоката вода.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И првпат го слушам, како и самиот тој да е скриен во длабокиот бунар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дури вечерта пристигна зајакнување и со јуриш се најдовме горе, во длабокиот, снег на Требезина.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Во светлината на ракетите како зајаци не ловеа во длабокиот снег.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не е ни китка босилкова да те штити од комарци кога се огледуваш во длабокиот бунар.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Оние на кои им значи огнот ги потпалуваат страстите пред да фати зимска цибрина во длабоките клисури на душите.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Во суровата тишина луѓето се дават во сопствените солзи, а со секое менување на светлината може да откриеме по една тајна и да бидеме сѐ поблиску до вистинската љубов, за која не постои супститут.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Човечката душа може лесно да потоне во длабока болка, но догорчето од неочекуваните спомени ќе му го осветлат патот во темнината на најмрачните тунели.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ко стапалка во длабок снег ми се отпечатува.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Целата сум исквасена, исцапана, што се вели, џглиботам во длабока тиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Георг Фридрих Хендел пред да западне во длабок сон по тринеделната борба со неговата Месија.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Пред да експлодираат кокичињата Се лизнав и паднав и станав и со лопата го фрлав снегот преку рамото на улицата* тркалото шлајфуваше* во машината за перење алишта се цедеше потта од мишките на улицата и смрдеата од устата на ѓубреџиската кола чие тркало шлајфуваше во длабокиот снег* децата дојдоа со везени пиперки и со друг зарзават и со тенџере и со метла небаре ќе прават вештерка а не***
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Замрежи просторот околу, се се стесни, зашумолија нозе небаре газат во суво лисје, прогрмоти женски глас отсекаде: „Ќерко моја, иако моево тело е студено, иако моиве усни стрижат со сув ветер, скриена во длабоката скрвишница на земјата – мајка, мојава душа е топла!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Само, кој како се судрил со соспата снег, се кутнал и потонал во длабок сон.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Твоите книги, драги Луан, кажуваат и докажуваат дека најголемиот, дури и единствениот приоритет (кон кој инстинктивно копнее секој човек) е само пустата желба да се биде сакан. Само тоа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Семејство здружено во длабока, сосема тивка и сосема автентична љубов.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе почнеме ли од љубовта? Ќе се осмелиме ли да почнеме токму од неа? ***
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Само тогаш кога таа е сама во длабокиот ров, може да размислива и да се радува. да биде со себе и со се што и е блиско, туку и тогаш погледнува слччајно некој да не јa прислушкува.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лица загрижени, со нетрпение чекаат во длабока размисла.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По уморните клепки на бегалците им се лепеше сон и само со краен напор се совладуваа да не заспијат во длабок сон.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Меѓу тоа ѓубре и отпад во нашата глава во длабок сон лежат оковани нашата вистина и слобода, нашата невиност и човечко достоинство.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Скокнува и ломотејќи уште неколку збора напросто се исфрли надвор во ноќта, во длабокиот и бел снег, а по неа, набрзина поздравувајќи се, истрчува и Чана.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако носиш нешто неизречено, нешто што те притиска и пече, закопај го во длабока тишина, тишината сама ќе го рече.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)