во (предл.) - главен (прид.)

Според систематизацијата на работните места, Авдиќ работеше како референт во комерција задолжен за следење на побарувачката, известување за цените и начинот на дистрибуција на производите на пазарот во главниот град и во Косово и често одеше на службени патувања.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како што може да се види, дејноста на фабриката во којашто работеше тој беше од областа на градежништвото и кога настанува спорот, кон крајот на 1999 година, во неа имаше преку 250 вработени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И така сите молчеа во главниот град на јужната република, фатени во пајажината на „козјата мафија”, иако велеа, повеќе за себе, правоверните идеолози на партијата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во моментот на планирањето на иднината, во кабинетите на Партијата, козите слегуваат во главниот град: оваа бела пацифистичка инвазија ги вознемирува и шармира духовите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Така козите и козарите тоа пролетно утро, поздравени од нашите детски погледи од тврдината, пристигнаа во главниот град... ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Има право, заклучувам и за миг овој чин меѓусебно уништување го доживувам како голема претстава во која мојата улога избива во главна.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Го зедов куферот и, една по една, ги фрлав кошулите внатре, ставив две сакоа и пантолони и ставив две кравати, а двете пак пеперутки машни, една црна, една бордо, ми беа дома, во главниот град, во С.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Како што знаете“, реков едно време, „договорив во главниот град за помош да изградиме водовод.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тие, се разбира, не можеле да знаат дали меѓу Симон и луѓето во главниот град се зборувало за тоа овој да биде пратеник, но обземени од предизборното расположеие и од меѓусебните спротивставености, лесно, сосема спонтано, дошле на тоа гласините да ги поврзат со зборот пратеник.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Еве сега, заминував од каде што сум дошол, одев во главниот град, во С., за потоа уште еднаш да се вратам, но со фермани в раце, како што се враќаат победниците.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таму, по месец дена, дојде новиот Вадимов филм The game is over, со Џејн Фонда во главна улога, па Девојките од челзи го префрлија во York киното на Источната страна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Начинот кој ти овозможува да се занимаваш со контракултура и да имаш голем комерцијален успех е следниот: направи радикална работа на комерцијален начин!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како, на пример, добро кореографирана, добро извежбана антиестаблишментска хипи претстава во вистински театар на вистинско место и со добра вентилација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во јануари 67. Девојките од челзи сѐ уште се прикажуваше, но не во Cinema Rendezvous на Западната 57, туку отиде уште подалеку - во Regency на Бродвеј!
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Едни кои сакаат да бидат успешни и комерцијални и со своите работи да влезат во главните текови на културата, и оние кои сакаат да останат таму кадешто се - надвор од општеството.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
НАМЕРНИ (ФИНАЛНИ) РЕЧЕНИЦИ; Со намерните (финални) реченици се искажува целта, намерата со која се врши дејството во главната реченица : , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , Па не би потенцирал ништо посебно а можеби се лажам ?!*Се лажеш, - ми вели еден невротичен уличен фенер - подобро преиспитај ги твоите познавања за хемиската структура,а особено валентноста на металите како што се жжжжелезо, бакар, никел,челик што не рѓосува и др. * -Можеби треба да го бакнам црвот замотан околу еден недопрен, гол, црвен живец- му реков јас.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
За Солун се вели дека е шумен град, но шумот овде има свои граници и се чувствува само во неговите центри и во главните сообраќајни артерии.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Речиси нема место кое не е поврзано со пат а сите тие се сливаат во главната магистрала која води или за Брисел или за Лиеж.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Прокопан е тунел, долг неколку километри, под нивото на неколку канали и тој е претворен во главна сообраќајница на излезните магистрали од Амстердам кон север и југ...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше едно време и псалт во главната црква, но се повлече, не можејќи да го поднесува судирањето на суетите, што постои и во тоа звање.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Со 4:0 поведов кога падна Берлинскиот ѕид и кога насмевките повторно се вратија во главниот град на липите во светот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Склоноста кон пишувањето Иван Точко ја почувствувал уште во годините на нижото гимназиско образование во Охрид, пишувајќи песнички, раскази, па дури и еден драмски обид.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Погребан е во Алејата на заслужните граѓани на градските гробшита во главниот град на нашата република.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Одамна веќе не го интересираше учеството на заедничките изложби со по две - три слики, туку одеше на самостојни - во родниот, па во главниот град на татковината (баба му ја викаше „таткојна”, мислејќи на она што ќе ти го остави татко ти, било како имот било како долг), а се одѕиваше и на покани однадвор кога ќ е му се укажеше можност.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Над ситните бранови од седнати та принаведнати, се крева крупниот бран станати та исправени - импозантната екипа од главната маса се подготвува да си оди: режисерот го зафрлува фовистичкиот шал преку рамо, истегнувајќи си ја снагата во височина додека таа му оди во широчина; авторот си ги бара очилата по масата иако тие му висат на носот, не испуштајќи да е близу до режисерот како преведувач секогаш при рака; примадоната се огледува по сите маси, не толку за да им упати снисходливи насмевки колку тие да видат дека е уште ненадминлива; и најпосле примадонот (а како инаку да се нарече?), трипати женет и трипати разведен, но со црвен каранфил на реверот и готов на четврти пат кога веќе не била трета среќа, далдисан во главната ролја дотолку што си ја понесува недопиената чаша.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Хотелот се испразни како коњушница пред трки - поетите беа заминале по попатните градови на пладневни матинеа и средби со читателите пред да се соберат вечерта во главниот град на поетскиот митинг и приемот во чест на Златниот венец.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Женското, пак, не стаса ни да се запише на студии, кога појде по едно штотуку дипломирано докторче кое застана на ред во Бирото за невработени, чекајќи работно место во главниот град, а не некаде во внатрешноста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Одговорот стигна веднаш: Татко, со сиџилите, под силно обезбедување, веднаш да биде упатен во главниот град.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
По војната, му беше одредена партиската задача да го организира првиот народен суд, во главниот град на Републиката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во главни улоги настапуваат заслужени актери.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Х.Х. беше дискретниот координатор на сите други водичи на патувањето, а само тој беше поврзан со идеолошко -партиско- полициската Централа, поместена на непознато место во главниот град.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа беше периодот кога тој ги почна своите истражувања за “Невестата и додворувачите” - тема што ќе го преокупира следните 15, 16 години. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 107
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Подоцна, кога во едно интервју Дишан го коментираше ова патување објаснува дека патувал во главниот град на Баварија во посета на еден сликар на крави кого го запознал пред неколку години во Париз.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Вил и Грејс и понатаму си е ситуациска комедија; La Cage aux Folles и Кирија и понатаму си се бродвејски мјузикли; Сѐ за мајка ми и Лошо образование и понатаму си се мелодрами – и, било како било, тешко дека некоја од нив ќе биде дел од образованието во раното детство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Значи, строгиот сооднос меѓу жанровите на дискурсот, на чувствувањето, на изразувањето и на однесувањето, од една страна, и облиците на родот и на сексуалноста, од друга страна, веројатно ќе им биде на децата јасен и опиплив на едно инстинктивно, интуитивно, утробно ниво, дури и на мошне малите деца, а веројатно ќе биде формативен за нивните субјективитети, иако – како и повеќето возрасни во тој поглед – тие и понатаму се, главно, несвесни за тој сооднос и немаат никакви свесни и експлицитни начини да си ги артикулираат несозреаните перцепции и интуиции што ги произведува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поддржуваше голема комерцијална инфраструктура, во која спаѓаа не само баровите, бањите и другите својствени сексуални институции туку и локален, месно заснован печат и други облици на комуникација,441 сосе книжарници и кафетерии.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа преобразба имаше коренито влијание врз обликот на геј-живеењето и на геј-културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поточно, од релативната изолираност на гратчињата или од селските подрачја, геј-мажите се селеа во одредени градски подрачја, во таканаречените геј-гета што се обликуваа во главните велеградски центри. ‌Концентрацијата на многубројните геј-луѓе во одредени урбани маала имаше решавачки политички, стопански и културни последици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Дури и деца одгледувани од лезбејски или од машки геј-родители отпрвин се изложени, барем до некој степен, на главнотековните културни жанрови и стилови на изразување. ‌Фактот дека популарната култура денес редовно вклучува геј- и (значително поретко) лезбејски ликови во диегетскиот регистар на нивните приказни не го менува генеричкиот изглед на самите приказни (односно, не менува дали ќе бидат или нема да бидат комедии или мелодрами), ниту, пак, ги менува начините на чувствување што се кодификувани од традиционалните генерички конвенции и кои возрасните ги преземаат во своите содејства со другите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во 1966 година според неа се сними сјаен црно-бел филм во режија на Мајк Николс, со Елизабет Тејлор и Ричард Бартон во главните улоги.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Делумно токму преку таквите жанрови, најпосле, децата си ги пронаоѓаат сопствениот глас и сопствената личност, си наоѓаат пристап до субјективниот израз, се здобиваат со карактер.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па тие деца што ќе се здобијат со нестандарден или со дисидентски родов или сексуален идентитет нужно си го градат тој идентитет во однос на главнотековните културни облици.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Иако првата изведба на Ладламовата Камелија (адаптација на филмот Камелија од Џорџ Кјукор од 1936 со Грета Гарбо во главната улога, заснована врз романот Дамата со камелии од Александар Дима и операта Травијата од Џузепе Верди) беше во 1973 година, речиси деценија пред некој воопшто да слушне за ХИВ/сидата, во она што Бартлет го вели за драмата тивко провејува изострена свест за околната епидемија, која во 1987 година го зеде и самиот Ладлам.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како прво, геј-ослободувањето во 1960-тите предизвика бран на геј-миграција кој до 1970-тите од сите краишта на земјата имаше донесено стотици илјади геј-мажи во Њујорк, Сан Франциско, Лос Анџелес, Чикаго, Бостон, Хјустон, Мајами и во пет-шест други големи градови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Книгите, пак, за настраните семејства кои се посебно осмислени за деца од основноучилишна возраст, како што се Хедер има две мами, Џени живее со Ерик и со Мартин или Со Танго сме си тројца, иако можат и тоа како да придонесат кон дестигматизирањето на хомосексуалноста и кон поголема општествена толеранција, сепак баш и не го уриваат хетеронормативниот монопол врз формите на изразување што ги има во главните популарни жанрови. ‌Во секој случај, главнотековните културни облици ги даваат единствените жанрови што ги знаат повеќето деца.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како резултат на сите тие напори на лезбејските и на геј-активистите, на таквите писатели, уметници и припадници на академскиот свет, единствени веродостојни разлики (кои одат понатаму од сексуалните разлики) што денес може да им се припишат на геј-луѓето, барем од некој што сака да изгледа просветлено и политички сместен во главниот тек, се чисто општествените разлики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа и било попусто што писателот Семјуел Дилејни – во обидот во 1977 година да си ја одгледува тригодишната ќерка во несексистичка средина во САД и очајувајќи што не можел да ѝ најде доволно сликовници со женски ликови во главните улоги – се нафатил да го менува со „бел коректор и со фломастер“ родот на животното јунак во некако андрогината сликовница што конечно ја избрал за да ѝ ја чита на малата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Ја почнав приказната“, раскажува, „и уште кај првата заменка Ива ми се преврти на скутот и ми рече: „Ама, тато, машко мече е!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога стана возрасна, Кристина напиша многу популарни спомени за животот со Мајката, насловени Најмила мамичке, во кои раскажа како Крафорд дементно, алкохоличарски си ги малтретирала посвоените деца.182 Автобиографијата во 1981 година беше преточена во истоимениот филм со Феј Данавеј во главната улога.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Исход е на три големи настани: на рекапитализацијата на внатрешниот дел од градот и на последователната гентрификација на градските маала; на епидемијата на ХИВ/сида и на изумувањето на интернетот. ‌За да се согледа природата на промената и на нејзините решавачки, далекосежни ефекти, треба да се присетиме на околностите во кои се појавила геј-културата во годините што непосредно им претходеа на тие три големи настани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во рубриката „Уметност и разонода“ во саботниот број на Њујорк тајмс од 29 октомври 2000 година, Ентони Томасини, главниот критичар за класична музика на весникот, кој е отворено геј, објави напис за Дејвид Даниелс, прочуениот контратенор, кој во тоа време сѐ уште беше млад и надежен исполнител.108 Откако, заедно со Чечилија Бартоли, штотуку имаше објавено величествена снимка со изведба на Риналдо од Хендел, Даниелс требаше да настапи во главната улога во една нова и многу очекувана изведба во Њујоршката градска опера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Од новите вестерни, како “Tombstone” (со Kurt Russel и Val Kilmer во главните улоги) и римејкот на “Пресметката кај О.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Се огласил Орце, забарикадиран во својот стан, кој, видовме, се наоѓал во главниот дел од градот во близина на Отоманската банка и француската болница.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Претпазливо, како да ја испитува издржливоста на железните пречки што го држат, се наведнуваше со телото над уличната бездна, сеќавајќи го уште посилно засекот на железото во мекото месо на подлактицата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Гледаше сега непосредно под себе, кон плочникот од куќата над која беше застанат, направо во луѓето што поминуваа и нивните фигури му се чинеа уште посмалени, како прилепени кон земјата, сѐ додека не изминеа малку и не ја покажеа постапно својата исправена положба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Луѓето долу, на улицата, имаа смалени фигури и беа раштркани по плочникот, ретки автомобили брзо ја пресечуваа стеснетата бела врвица по средината, само двократниот црвен автобус, откако ќе се занесеше на завојот од плоштадот, на влегување во главната улица, лазеше тука рамно, притеснет во некоја своја одредена четвртеста линија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие се немаат во главното бугарско наречје – источнобугарското што служи и за литературен бугарски јазик.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Набргу се преселил во главниот град, и го вложил капиталот во фабрика за чоколадо, бонбони и вафли.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
И оној од Ираклион, се сети, имаше приказна со неа во главната улога: се качуваше по спиралните скали со везена железна ограда на една сецесионистичка зграда.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Претпоставувате, следеше унапредување - кафекуварка во главна дирекција. Не беше среќна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Легната на кревет со неколку доктори и сестри околу себе во една приватна болница одгледав краткометражен филм со мене и моите црева во главна улога, како кратка реклама за колагенска крема и чај од нане на голем плазма телевизор... додека не ме фати анестезијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој, пак, е во главна улога, што и да направи, ќе биде херој.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Препознавав дел од себе во главниот лик, т.е. Кери Бредшо.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Па, јас студирам, живеам во симпатично станче во главниот град, во убава населба.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Живеам во главен град, би требало да го викам метропола, а сè уште нема метро.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Живее во Кочани и дел од својот студентски живот го поминува живеејќи и работејќи во главниот град Скопје.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Петар беше облечен во најубавиот костум и шешир на главата што му ги имаше сошиено сестра му и дојде така дотеран и ненајавен во главниот дуќан на Таки Мумиџијата, во битолската чаршија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Го повика во палатата претседателот на Парламентот, својот врсник, и соучесник во главните битки за независност на Тунис, познатиот туниски писател Махмуд Месади.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поаѓајќи од фактот дека Турците стигнуваат на Полуостровот пред развитокот на градовите, нивното влијание ќе биде посебно означено во главните архитектонски решенија на балканските градови и другите аспекти на градскиот живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Познато е дека по освојувањето на Константинопол во 1453 година, преименуван оттогаш во Истанбул, повеќе еврејски заедници од Балканот и Анадолија биле преместени во главниот град на новата Империја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И можеби затоа внатрешниот живот на балканските населби е обележан од ориенталниот урбанизам, чии траги остануваат дури до втората половина на XX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но каква била врската помеѓу сурггунотt и ггурбетtотt? праша Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Движењето почна некако да фаќа замав, студентите во главниот град почнаа да носат беџови со двата црни коњи, чиј што галоп требаше да ја симболизира слободата која што во општеството ја нема.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
- Никогаш не сум гледал порнич со дебелата Симона во главна улога. Биди сигурна во тоа.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Јас решив: Ќе одам до станот мој во главниот град!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Тој ден во Домот на младите "25 Мај" во рамките на редовната програма на традиционалните Синеастички вечери се прикажуваше филмот "Голи во седло" со Питер Фонда и Денис Хупер во главните улоги.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Во годината на најголемиот земјотрес на Балканот, во главниот град на Републиката, започна градбата на првата хидроцентрала близу истекот на реката од Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во главниот град се предвидува изградба на железарница, која ќе вработува десетици илјади луѓе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А и таму, во главниот град на Републиката, имаше река, која се влеваше во морето.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сè ова се случуваше по моето пристигање во главниот град и после оние мои забележливи написи што се беа појавиле во нашиот весник.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Покрај тоа, 50-те години беа зенитот на т. н. „baby boom“ генерација, кој негуваше огромен интерес за детското како никогаш дотогаш.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
КоБрА, велеше Алешински, „е уметничка форма која ги води директно во детството... со значења употребливи за возрасните”. 50-те години фројдовата психоанализа влезе во главните струи на популарната култура и беше нашироко земана како доказ дека, не само што детството продолжува да влијае во возрасното доба, туку тоа суштински го создава и обликува истото.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Преку сто студенти присуствуваа во главната сала, а управникот, доктор Ангус Мек Нивен изложи кус говор од главниот подиум, за болницата и психијатријата, и претстави четири или пет пациенти со кои зборуваше.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беа првите психијатриски пациенти кои имав можност да ги видам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Никифор го распоредуваат заменик политички комесар во 107. бригада, а јас се враќам во главниот одбор на НОФ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
1. Ни јавија да појдеме во главната управа на НКВДЕ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во секој случај, тешката индустрија беше подиgната во главниот град на Македонија со гигантска железарница што вработуваше дури до дваесет илјади работници, а рудата се наоѓаше стотина и повеќе километри јужно.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Насловите преку кои другите го чувствуваат и го доживуваат Твојот неоспорен писателски статус безмалку никогаш не се оние теоретско-есеистички (твојата книга Пријатели, на пример!) туку се, секогаш и без исклучок, само оние белетристички: Татковите книги, Времето на козите, Атеистички музеј...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Книга што се чува во јавна библиотека, чекајќи да ја допре некоја пријателска рака, е една од таквите добра.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се најдов во една делегација на Албанската драма при Театарот на националностите во Скопје која требаше да избере неколку театарски претстави за да бидат претставени во главниот град на Македонија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На илјадниците козари кои дојдоа со козите во главниот град за да станат работничка класа и да стапат во социјализмот најдоцна до утредента во 12 часот, им беше наредено да се ослободат од козите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со Шон Конери (Sean Connery) во главната ролја, се разбира!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така, во периодот од јануари до септември 1944 година, тимови што биле составени од еден британски СОЕ војник, еден американски ОСС војник и еден офицер од земјата во која биле испратени, биле упатувани во земјите на окупирана Западна Европа за да ги помогнат движењата на отпорот и да ги координираат заедничките операции.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
На 10 јануари 1944 година, Одделот за специјални операции и „Лондонската група“ се фузионирале во Главен штаб на специјалните сили, под чија команда ги изведувале своите воени операции.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ова е во главни црти суштината на наредбата на Главниот штаб на ДАГ и редоследот на изведувањето на маневарот... - рече Кикицас, ја отвори табакерата, запали цигара и се повлече до масата покрај која седеше Маркос.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И додека командирот на командата во Смрдеш ја извршуваше наредбата, во Главниот штаб на ДАГ сѐ уште траеше советувањето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние тука се посоветувавме и одлучивме куците девојки уште денес да ги пратиш во главната болница.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Откако му пренесе на Кикицас што рече сто седмиот, го праша: - Се сеќаваш ли за планот што си го изложил пред еден месец на советувањето во Главниот штаб во врска со евентуалниот продор на југ, доколку се најдеме во тешка ситуација?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Кога стигнавме во главниот град на Египет, Каиро, којшто, замислете, има жители повеќе од цела наша Македонија, речиси колку половина Југославија, секој тргна на своја страна.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Се присетив која бев и колку, всушност, не сум се сменила како личност, иако начинот на живот во главниот град ме натера да ги отворам повеќе сопствените хоризонти.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)