во (предл.) - јазик (имн.)

Бидејќи секој систем на писмо, а особено алфабетот, претпоставува имплицитно претходна фонетско- фонемска анализа на јазикот од страна на составувачот на писмото, тогаш секој систем на писмо претставува најстар пример на лингвистичко истражување во конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како резултат на таа дејност, моделот на писмо во јазикот за кој се создава писмото, индуцира определено множество од фонетски единици, чија целокупност го сочинува планот на содржина на новото писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во случај на обратна пропорција, т.е. на поголемо количество на звуци во јазикот L1, низа симболи остануваат одвишни од аспект на фонетиката на јазикот L.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таа е преведена во артикулиран гест; таа е диригирана. Маргина 37 107
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Исто така, дополнителните знаци можат да бидат разместени меѓу симболите на основниот дел, што доведува до поголемо нарушување на редоследот преземен од системот-прототип, а како пример за ова, можеме да го посочиме ерменскиот систем на писмо и неговиот однос кон грчкото писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Фразирањето исто така значи и артикулирање во јазикот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Парадигматските односи во појдовниот систем на писмо се рефлектираат во парадигматиката на новосоздаденото писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Притоа, во јазикот L може да постои поголем број на фонетски единици отколку во јазикот L1, во тој случај, во новосоздадениот систем на писмо се воведува поголемо количество на графички симболи за означување на дополнителните звуци, кои не постојат во јазикот-прототип.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На „балканското проклетство” така, од книга до книга, му спротивставува световен рај на толеранција, сличен на зелениот рај на детската љубов опеана од Шарл Бодлер: златно доба на несигурна конзистентност, парада на сити деца и разиграни животни, каде што семејствата се збратимуваат (покрај разликите во јазиците и религиите, етничките кланови и политичките догми), некаде помеѓу песните и извиците, некако субверзивно солидарни, како што се оние предизвикани од митскиот Чанга: „Да живее козата на комшијата!“
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Ги знам затоа што сум повлечен во јазикот, во онаа маса од која произлегуваат зборовите со кои се служат живите. Во дното на 'рбетникот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ова, заедно со паралелните поенти извлечени во врска со првите две прашања, сугерира дека е можно да се раздвои Витгенштајновото гледиште дека значењето на изразите во јазикот, главно конституирано од правилата за нивна употреба, мора да биде јавно по карактер, од неговото гледиште дека не е можно нечие разбирање на некој израз или правило да се состои од една внатрешна когнитивна состојба на таа личност.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Доколку смислата на изразите во јазикот е конституирана преку правилата за нивна употреба, и доколку тие се можни единствено врз основа на согласноста во рамките на една заедница, следува дека јазикот е нужно, т.е. логички, јавен.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Заклучната поента, во поглед на врската помеѓу следењето на правилата и размислувањата за приватниот јазик, е следнава.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во најмала рака, ова го наметнува барањето дека сè што се смета за израз од јазикот мора да има улога која може да се спецификува преку она што се прави или што може со него да се направи во јазикот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Но ниедно од овие две тврдења не следи од првото, ниту пак разлозите за нивното порекнување ја повлекуваат невозможноста на првото.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Притисокот да се отфрли замислата дека можат да постојат употреби на зборовите кои не се раководени од правила, доаѓа од барањето наметнато од самиот факт дека јазикот 62 Margina #15-16 [1995] | okno.mk е јавен инструмент на комуникација.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Веќе не сме во состојба да го разликуваме делото - l’oeuvre, она што може да се држи во раце (терминот потекнува од Ролан Барт) - од текстот (она што е содржано во јазикот), просто затоа што, се чини, не е можна никаква јасна интерпретација.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сличното се согледува во тоа што песните од „Две тишини“ продолжуваат да го демнат претурањето од мислата во јазикот кое непрекинато се одвива со секој одделен, изговорен збор на кој било говорител без ниедна загубена капка капната патем, пред содржината на Едното целосно да стане содржина на Другото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Немаме големи пориви, знаеме дека судбината нема некаков спирален тек, туку дека е едно неумитно преповторување на погибелни циклуси.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Години и години живеев во прелага дека добро ја познавам психологијата на нашиот човек, и по многу искушенија и самиот дојдов до сознание дека ни е судено да се остваруваме во јазикот: некој беше рекол дека врз јазикот сум прикован како разбојник на крст.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Затоа оваа поезија е неуморна: сето време, без престан, го надгледува претурањето од мислата во јазикот на своите говорители и чека „инцидент“ сѐ дури самата не стане тоа што го чека: инцидент меѓу мислата и јазикот чијашто разврска мора да биде во интерес на мислата, што значи јазикот треба да се шири и да се растегнува, постојано да се долева и полни не со водата на Едното, туку со водата што се исушила не сакајќи да се прелее во Другото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Лакан се бави со таа разлика во својот семинар за идентификацијата, кадешто неговиот аргумент е дека не живее само субјектот во јазикот, туку и домашните животни; само што нивниот однос кон јазикот е раз­личен!
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За домашните животни е битно да живеат во јазикот, бидејќи не можеме да речеме дека кучињата, на пример, на ист начин се однесуваат и во природата и дома.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа незадоволство е поврзано со фактот дека субјектот никогаш не го пронаоѓа објектот што ќе го исполни недостигот, така што во крајна инстанца не постои начин да се избегне пречката што го означува субјектот кога тој/таа влегува во јазикот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Кучето е значи во јазикот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Животните сѐ уште поседуваат целовитост, како и можност за постигнување на сексуално задоволство, коешто субјектот го губи со влегувањето во јазикот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Фактот дека домашното животно живее во јазикот значи дека тоа е дресирано, пацифизирано на начин што му одговара на човекот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Значи, кучето е во јазикот, но не воспоставува врска со ланецот озна­чители - големиот Друг.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Го одбегнуваше зборот „јубилеј” и придавката „јубилејна”, зашто го потсетуваше не дека зрее туку дека старее, а тоа никако не се согласуваше со неговиот темперамент, на кој - по негово мислење - повеќе му одговараше поимот „младост”, па макар овој во јазикот на баба му да се викаше „аџамилак”.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во јазикот на алхемијата, удиралката за пченица („небеското“ - бидејќи алхемијата е „небеско земјоделство“), Вознесението на Богородица, соблекувањето на невестата - сето тоа се метафори кои имаат исто значење: чистење - уситнување на нештата и нивно претворање во сребро и злато, или подобро во „камен на мудреците“ кој се споредувал со кристалот. 196 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Впрочем, кога се работи за времето, се чини дека не постои ниту еден доволно прецизен исказ во јазикот, со кој строго би се дефинирале границите на различните индивидуални временски моменти. = моменти и инструменти = До XX век или поточно до појавата на Ајнштајн и неговата Општа теорија на релативитетот, со која се утврдува праволиниското време како конститут на космосот и на човековото битие воопшто, сите мерни инструменти за времето имаа кружна форма: почнувајќи од римските солариуми, преку песочните часовници кои се вртеа околу својата оска и завршувајќи со прочуените јајца-часовници на Фаберже (јајце: форма со неверојатно богати митолошки асоцијации).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Поетот се посветува и изгорува во тоа да изнајде јазик во јазикот“, вели Пол Валери.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
На крај, ќе зборувам за тоа што може да биде корисно доколку ја гледаме терапијата како разговор. * * *
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во овие рамки, нашето учење за терапијата, нашата конструкција на терапевтското настојување неопходно го вклучува нашиот однос кон јазикот. Нема бегање од ова. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 27
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Терапијата е во јазикот и затоа ни е потребно да погледнеме на употребата на јазикот во терапијата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Затоа, терапевтскиот разговор е заедничко зборување помеѓу експерти кои споделуваат и разменуваат идеи и информации во јазикот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Терапијата ја вклучува употребата на јазикот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ако спроведувањето на терапијата треба да се смета како разговорно, тогаш потребно е терапијата да се согледа како нешто што секогаш се случува во јазикот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Долго време бев фасциниран од одредени типови загатки, делумно мистериозни, кои се вградени во јазикот што го употребуваме.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова е поради тоа што разговорот секогаш се случува во јазикот. (Според тоа, не ни е потребен глупавиот, псеудо - збор „јазикување“).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Всушност, јас гледам на клиентите како на експерти - тие знаат многу што јас не знам.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
А Филозофот продолжи: „Размисли: ако во записот се говори за леб, тогаш следниот збор до него, кој најголема љубов кон овој збор пројавува дури и во јазикот твој, па и во јазиците на сите родови на лицето на земјата – кој би можел да биде?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тоа одразува една поширока културна логика со која родовите практики ја поврзуваат женственоста со посебни облици на изразување и голем сплет културни вредности.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таквите можности се кодирани за родот и се поврзуваат со него, но во нив не се работи конкретно за родот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како што пред извесно време нѐ потсети Стјуарт Хол, „идеологијата како општествена практика се состои од ‘субјектот’ што се позиционира во конкретниот комплекс, во објектификуваното поле на дискурси и кодови што нему му се на располагање во јазикот и во културата во даденa историска конјунктура“.368 Па кога машките субјекти кои пожелуваат мажи ќе заземат женствена позиција, тие можеби не ѝ подлегнуваат толку на неумоливата сила на некој крут склоп од општествени норми – на општествената логика на хетеронормативноста – колку што можеби гравитираат кон извесни афективни и дискурзивни можности што веќе постојат во пошироката култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Женствената идентификација“ е поим со кој јазикот на психологијата се служи за да го опише она што обично е конкретен општествен процес на позиционирање на себеси во рамките на склоп од културни кодови што дефинираат множество од емоционални и афективни улоги, ставови и практики од личниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Колку што се сеќавам, ако песната е совршена, тогаш нема потреба за палата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дали Борхес знаеше дека неговото наследство ќе бидат точноста и строгоста во јазикот, односно, повеќе кодот отколку пораката, стил а не суштина, естетските артефакти отсечени од светот на искуството?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не само што знаеше, тој таквиот поглед непомирливо го бранеше.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во едно интервју од 1968-та тој отворено рече: “Параболата за палата е парабола за уметноста која постои во својата сопствена рамнина и не & е дадено да се бави со стварноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа и не може да се зборува за естетичност во јазикот, дијалектите и говорите.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Промените во јазикот на еден народ во времето ја составуваат историјата на јазикот на тој народ, а промените негови во пространството ги составуваат неговите современи варијации или дијалекти, поддијалекти, говори, подговори итн.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но ако во неговиот јазик има гласови што ги нема во јазикот од којшто се позајмува азбуката, тогаш позајмувачот на туѓата азбука ќе направи некои изменувања и дополнувања на неа, со кои ќе биде означена разликата во гласовите меѓу двата јазика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Нерамностите што ќе се покажат во јазикот на мојата книга се сосем природни и ќе може да се отстранат само при едно подлабоко знаење на централното македонско наречје, со што не можам да се пофалам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во јазикот има одделни гласовни знакови или зборови за сите мисли, чувства и желби на еден човек, затоа јазикот на еден народ е негово духовно богатство и наследство во кое се заклучуваат отпечатени во гласовни знакови или зборови сите народни мисли, чувства и желби со коишто има живеано и живее еден народ и коишто се предаваат како нешто свето од едно поколение на друго.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако сакаме овие симболи можеме да ги енкодираме во симболи од некој програмски јазик и на тој начин моделот да го преведеме од јазикот на математиката во јазикот на сметачките машини.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Но после многу години на борба со проблемот како точно тоа да се стори, Витгенштајн дошол до заклучокот дека врската меѓу реалниот свет и неговиот израз во јазикот не може да се „искаже“ со јазик: таа може само да се „покаже“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Морам да пред-концептуализирам, да го претворам во јазик и потоа да видам што ќе се случи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кои се вашите клучни животни искуства што ве научија што значи “неблагодарност”? 44 Со ваквото поставување на прашања и споредување на метафорите, се создава конверзациска област, усогласена област во јазикот, во која и терапевтот и пациентот чувствуваат дека меѓусебно се разбираат (Anderson & Goolishian 1988, Pask 1976, Varela, 1987).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
3. Терапевтот е одговорен за сопствената физичка спремност за дијалог, а тоа го постигнува со одбирање на претпоставки во јазикот кои негуваат љубопитност, отвореност и почит кон личноста која има „ум-тело“ проблем (Griffith and Griffith, 1991).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Суштинската релативност на секое знаење, секоја мисла или свест не може, а и самата да не се покаже во јазикот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Афективните и евокативните квалитети на изразот се активни и во јазикот на книжевното дело исто онолку колку и во живиот говор.“
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
ИСТОЧНИОТ МОДЕРНИЗАМ и ЗАПАДНАТА ДРЖАВА го зборуваа истиот јазик - јазикот вкоренет во јазикот на авангардните движења и нивните идеалистички концепти за општество што функционира како уметничко дело во целина.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Симболите заменуваат зборови во јазикот, додека делови од симболите претставуваат гласови.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Речиси целиот живот ќе му мине во потрага по патот кој води во родната земја, остварувајќи го вистинското враќање само во јазикот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе заминат да живеат во селото Даир ал Асад. Станува бегалец и во родната земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко инсистираше дека би можеле да се разгледуваат и паралелно зашто сите тајни на човековото постоење се во јазикот, вклучувајќи го тука и јаничаризмот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко беше мошне рестриктивен во изборот на овие заемки зашто речиси сите, како и тие што следеа од областа на администрацијата, со падот на Османската Империја исчезнаа и во употребата во јазиците на новите балкански држави и во самата нова Турција.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш сметаше дека филозофи и лингвисти треба да се здружат за да го протолкуваат недофатливото во јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но колку што навлегуваше во нивната жива и незавршена конотација, тој низ овие зборови како да сакаше да ги дополни балканските историографии, кои и во јазиците во подем на државите- нации гледаа бојно поле.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие беа свесни дека во нив ќе гледаат донкихотовци кои водат лажни битки, без да сакаат да ги разберат, а најмалку да ја прифатат нивната мисија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пребаруваа и обајцата во свеста да не останала уште некоја значајна ориентална заемка која и натаму фрагментарно живеела отелотворена во просторот и можела да најде место во нивната конечна листа на (без)опасните турцизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко стравуваше дека фанатизмот на чистењето на јазиците, насилното ослободување од туѓите зборови во јазиците, еден ден би можело да се префрли и на етничкото чистење на народите, стравуваше тоа да не се случи на Балканот и да дојде до невидени братоубиствени и истребувачки војни.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И еве сега ова трагање по опасните турцизми во балканските јазици, кое, секако, беше и израз на духот на времето, за кое се залагаше неговиот добродушен пријател Камил Климент Камилски, си го сметаше како егленџе за душата, сакајќи, сепак, да ја покаже низ една толку противречна синтагма опасноста од турцизмите, во обратен процес на релативизација (безопасноста на турцизмите) низ мисловното чистилиште во кое ќе ги подложат избраните опасни турцизми за да ја покаже релативноста на овој монтиран процес на чистењето на јазиците, својствен за мешањето на историјата дури и во делбата и во поставувањето граници во јазиците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Меѓутоа, Татко веруваше дека употребата на овие заемки нема конечно да замре зашто тие понатаму беа живо присутни во народната меморија и творештво, во народните говори, во старите документи од кои некои беа валидни и во новото време, како на пример тапијата, адетот, аманетот, бакшишот и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски додаваше дека не може да има целосна победа кога борбата се води во јазикот, помеѓу јазиците...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Зборот маало или махала, од арапски корен (со значење на населување) се употребувал и се употребува во сите балкански јазици, во јазиците на Блискиот Исток и подалеку.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И тоа што денес не постои од тоа време, опстанало само во старите зборови, во заемките од туѓо потекло, кои луѓето со текот на времињата, немирите, војните, селидбите, новите идеологии ги преместувале од јазик во јазик или усилено ги чистеле од еден јазик, во потрага по совршената чистота, која никогаш не била достигната...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко продолжи: Фаик Коница, уште рано во животот, по основното школување кај скадарските језуити, потоа средното училиште на цариградскиот француски лицеј Галатасарај, француските универзитети во Дижон, Каркасон, парискиот Соllgе de France, сознаваше, но и цврсто веруваше дека пресудните битки во животот се одвиваат во јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Неговиот мајчин македонски јазик, којшто беше службено кодифициран пред само неколку години, со утврдена азбука, граматика и правопис, но со богата орална и книжевна традиција, најден во океанот на словенските јазици, група во која припаѓа, сега требаше да се ослободува од натрапничките турцизми кои со векови се одржувале во јазикот, во еден вид јазично заедништво и со другите балкански јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие се уверуваа еден со друг, но секој со различни аргументи, дека само во јазикот се чуваат сведоштвата за сите човекови делби, распнувања, големи селидби, трагизам, човековата историја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Маалото обично го сочинувале педесетина куќи, но во Цариград, на пример, маалото Фанар претставувало мал град...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дури и го почувствувал мирисот на оние треви со чиј мелем се ублажувале изгореници на кожата со име волчо срце или така некако, волчи јазик, волчи трн, облипиха во јазикот на руските трговци и војувачи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Луѓето го погледнувале Илка во очите, во јазикот, го пофаќале за челото, за рацете, нозете, и секој прдлагал некој лек што го знаел или претпоставувал дека може да му помогне.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И знаев: Јас сум каменорезецот, Јас ја допрев душата на каменот, Јас го насликав лицето на каменот, Јас сум ѕверот под каменот Со отров во јазикот, Јас ќе ве каснам за срцето, Во осама Додека самувам сам Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Децениите што новите песни ги делат од првите, свесно и како творечки поттик и постапка ги искажуваат своите поетички разлики и во јазикот и во ликовните и звуковни својства, и во версификацијата и структурата на песните и во градбата на реквиумот.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
1. Така ми било пишано И пишано и судено (а од пишаното не се бегало) Наместо прв плач Каков што си имаат сите новороденчиња Јас да си имам прв сон И првиот сон да ми биде вековит Како што е вековито Моето племе на сонувачи Во чиишто пештери и колиби Пред толку и толку илјади години Е зачнато сонувањето И за чиишто прапрапрадедовци Научно е докажано дека биле Првите сонувачи на долги патеки Во историјата на чистото сонување Оти од чисти извори и чисти мисли Само чисти сонови течеле Чисти сонови врз чисти постели Чисти постели од кои се скока Директно во јавето Макар што за нас коалите Велат дека не сме толку темперметни И некои особени скокачи И дека нашите скокови биле обратни Од јавето во сонот И уште велат Дека мал и редуциран ни бил мозокот (Мал мал ама технички дотеран) А ако сте малку од малку дикатлии На интернет сами ќе видите Дека живееме осумнаесет години Значи петнаесет преспиваме А останатото време грицкаме еукалиптус Сигурно сте чуле дека во јазикот на Абориџините Коалата всушност значи – не пие И љубезно ве молам не ни приредувајте никакви стресови Ние навистина сме многу чувствителни И кога сме под стрес плачеме како деца А тоа потем се одразува врз квалитетот на нашите соништа.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Ги забораваа границите, беа доверливи и толерантни кон разликите во јазикот, кон кујната, обичаите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сатана -поплака- 1. Делба Ах, плаха синонимијо во јазикот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Јазикот не е сам.  Ако го знаеш тоа, тогаш кажи: во јазикот е битието.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
3. Вражји збор -име, крст- Ах, плаха синонимијо, во јазикот бегај царувај! кажи-накажи, речи-наречи Парко, Мојро, Наречнице!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Животот во паника ќе кидне прудолу да провери дали сѐ уште е тоа што мисли дека е: заден миг на свесност кога сѐ се претвора во блиц сеќавање во јазик разбиен од из-без-ум-е-ност во сублимиран естезис оти нема време да се прераскажува на долго и на широко само извесна веројатност да се искаже без надеж дека ќе биде видено од некого  само извесна пасија по кажувањето  - низ реч, низ слика, низ музика, низ тело, низ плот...  само извесно насетување на вистината според логика која оди прекутрупа во погорниот, во вртложниот круг на небото кога тоа ќе се отвори во екс-та-за! 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Страв и восхит Претпоставка: Македонскиот крал премногу го сакал светот и премногу можел и премногу претчувствувал немал време, хронично немал но сепак доволно за да ги поремети дозите предвидени за рамнотежа на Просторот, и самиот без смисла за умереност - хармонијата е нешто друго, сосема само предозирана волја, отровен концентрат само неповторлив порив, рев по далечното - туѓината како вечно искушение! само силна страст по странствување per se, дури и во јазикот само вродена дарба да и’ се тутне на смртта грациозно, пагански под здолништето додека Оваа си игра божем случајно криенка-миженка митска мижитатара само сензибилитет за походи општа хиперсензибилност - просто да се спростре врз далечниот Исток ко полна месечина на полноќ - просто да го освои светот како туѓа жена со чувство на нелагодност а забраната стимулира срна истрчува на пусија во заседа, балканско дувло империјална глутница избришани, заташкани траги имагинарно писмо толку голема моќ што се втиснала во потсвеста за век-и-веков жиг на восхит и страв од повторување од повторување на судбината...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Повлекување во јазикот Сѐ повеќе тонам во јазикот - турбулентно, катаклизмично обожавање кое доаѓа со чувството дека немам повеќе време дека нема време, барем не во банална смисла. Народот таа состојба ја опишал со изразите: „нож под грло“ или „ми гори под нозете“.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Два света Стократна синонимијо вражи долу лавовска опашко ангелско при-паѓање на два света лет во јазикот Левијатан прв меѓу првите историјат на прекарот над името име едикојси во речта, аман, побрзо ќе умреш одошто во животот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Јанѕата во јазикот продолжува.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Првин таму, а потоа свистнат во јазиците на водопадите кои истураат обоена топла вода.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ќе се бранам, упорно ќе се бранам, односно упорно ќе тврдам дека пишував и на јазикот на другите зашто докрај му останав верен на почнувањето, на изворот на животот, според кодот на мајчиниот аманет, да трагам по нејзината порака само во јазикот на животот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе се борам колку што можам да докажам дека нема јазик на кој не се рлаче и не се страда, нема јазик на кој може докрај да му се биде верен...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие продолжувате на чудесен начин да ги обединувате сите атоми на мојата сага по целината по која трагам.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Би сакал да ви пренесам еден објавен текст за моите потраги и размисли, на некој начин расрнат помеѓу албанскиот и македонскиот јазик, во потрага по излез во јазикот на татковата душа: Еден ден, кога на прагот на пеколот или од рајот (со помали шанси) ќе се најдам пред небескиот трибунал на моите албански предци, сигурно ќе бидам обвинет за, велепредавство, затоа што додека живеев на рланетата Земја го изневерував мојот мајчин јазик, пишувајќи и на јазиците на другите, на јазиците на народот со кој живеев и оние другите, со кои бевме соседи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)