во (предл.) - приземје (имн.)

Дури вечерта ме испрашуваа и потоа, ноќта, ме одведоа во приземјето на една стара затворска зграда на улицата Хане (тоа го видов дента на излегување), заедно со други истамбулски и светски провалници и пробисвети.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Дознавајќи за тоа, жандармите влегле во станот, го фатиле бегалецот, во приземјето го убиле и потоа на улицата го изрешетале со пушки и револвери.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во приземјето ѝ е сместен дуќан за продажба на очила, чие лице гледа во прекрасните сводови на знаменитиот Камен мост врз Вардар.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Анот имаше многубројни четвртести камени стролбови, а доби двор со шадрван, и покрај магазите и работилниците во приземјето кое беше наменето и за стоката, на катот доби соби за спиење во кои имаше и огништа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тоа се, имено, неговите „хумусни клозети“; Фекалиите од ВЦ-то можат да се користат како гноиво за парковите и градините, а отпадните води, кои со специјален систем би се пропуштале од врвот до дното на замислениот облакодер, во приземјето би доаѓале значително прочистени.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Во приземјето – ресторани, кафеани, пицерии, банки, седишта на домашни и странски фирми.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таа беше со аур во приземјето, полн со ѓубре и сламиште останати од времето кога Веговци тука чуваа добиток и со беличести скреби што однадвор имаа продрено внатре и каде што сосетските кокошки несеа јајца со надеж тука да ги лежат, но со кои се хранеа змиите.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Лифтот секавично се спушти во приземјето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Антрополозите- истражувачи коишто живеат на реката Дањак на Борнео или меѓу Курдите во Курдистан ѝ праќаа груби и граматички збркани извештаи за своите согледувања, а таа тогаш брзо ги прилагодуваше за популарна употреба.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не ја испушташе таа работа веќе шест години, откако го заврши Барнард (дипломирала реторика и странски култури), и работата совршено одговараше на нејзиниот темперамент.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Живееше во Кротон, во приземјето на една реставрирана викторијанска куќа, половина милја од станицата Хармон, од каде секое утро фаќаше воз за Менхетн одејќи на својата работа, уредник во Антропологија денес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)