во (предл.) - живот (имн.)

Пак некое време молчеа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Опитот го издржаа само оние на кои музиката во сите нејзини појавни форми им е љубов, во сите нејзини варијанти и варијации, верзии и жанрови. Во недоумица, така, дојдоа сите.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Вози спортско „Алфа Ромео“ и очигледно добро му оди во животот. Herman Louis Matser станува од својата маса, тој е висок човек со долга права коса и мобилно лице коешто обично е собрано во еден вид немирен грч.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Поодвратно кафе во живот не сум пиела! (Од шољата извлекува влакно) Како да е од куче! (Го гледа внимателно) Оние рунтави џукели полни со болви!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тики: Благодарам, Еди. (ѝ се поклонува на бабата и театрално ја подигнува раката во воздух) Тики: Секогаш сам по паркови се мотам на мали дечиња бонбончиња им давам некои од нив веќе не ги видов белки не заради она што во бонбоните го ставам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Делото на Хирст е органска скулптура („озлогласено“ присутна во поно­вата бри­тан­ска уметност, нпр. во автопортретите од крвна плазма на Mark Quinn), а мумифицираното тело на овцата упатува на смртта токму низ претставувањето на „очајничкиот“ обид да се задржи претходната состојба.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Погледни ме, Дики! Гледаш херој!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Привременоста во животот на Мецгер означува не само културни туку и политички термини.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во доменот на Damien Hirst: „Одделчена од стадото“; „политичката естетика“ тоа наликува челик, стакло, јагне, раствор од формалдехид, на балсамираното тело на Ленин 96х149х51 см, 1994 бидејќи упатува на идеолошкото значење на „оддржувањето во живот“ како илузија за „оддржување на среќата“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Летаа птици, заминувајќи во живот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Но можеби еден ден ќе ми се дигне на тебе!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Класичарите, кои не добија класика, сериозните музичари коишто се соочија со несериозност, хевиметалците кои останаа без острите гитарски рифови, рејверите кои не препознаа никаква електроника и пулсирачки ритмови, рокерите коишто чекаа симфо рок, но не го дочекаа, црковните великодостојници кои мораа да се соочат со завршните зборови на говорот на Млакар, дека „смислата на сè не е ниту во животот ниту во смртта, туку дека е ствар на оргазмот“, и се разбира политичарите коишто очекуваа свеченост по свои мерила, според политичкиот протокол, а добија едно заиграно, бесрамно предавство кое ја постигна својата цел и го задоволи својот израз.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Палачинки им печам, еклери и торти за таа радост скоро цела плата оди и тогаш се чувствувам како Иван Грозни тоа е она што во животот ми годи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета отпива од кафето и веднаш го исплукува назад во шољата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Подоцна ќе го соблече жакетот за да открие уште облека од марката „Ралф Лорен“, и „Ролекс“ часовник.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Привременоста во деструкциската уметност е индекс на траење кој ја конфронтира свеста со циклусите на конструкција и де(кон)струкција манифестирани во културните артефакти и технолошки објекти, како и во самата природа.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ретко кој во животот има шанса да види и запознае ваков херој како мене!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во животот не сум дупел никогаш ништо под метар и 60!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мислев на сите луѓе еднаш во животот им се наметнува страв од страдање...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Многу, многу подоцна на една изложба на слики на Шагал во Париз, на едно големо платно ми се откри мигот на рајот од детството во животот на нашето откорнатичко семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За него, во прашање беше една возвишена идеја, тешко остварлива во животот, идеја што лесно можат да ја пригрнат сиромасите, неуките.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Татко ми добро знаеше, а мајка ми во тоа не требаше да се убедува, дека за нашето физичко зацврстување на нашето тело, за правилно чекорење и исправен од во животот ни е неопходно само млекото, млекото, млекото... ***
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но книгите го сопираа татко ми да донесува брзи одлуки во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Повеќето од жените на козарите првпат во животот се беа промениле во чудесните народни носии, полни срма и сребро, блеснати во преплет со прекрасни и невидени бои, од црвено-модрикава до жолто-зеленикава, бои што можеа да се видат само во планински предели.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Полиглот каков што беше – владееше повеќе јазици, едни совршено, други предимно пасивно, имаше во животот повеќе внатрешни битки со зборовите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се плашеше да не е погрешно преземена оваа „идеја” од книгите, па уште попогрешно пресадена во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се најде заедно со луѓе што не прочитале, а многумина и не виделе книга во животот, особено оние што слегоа од повисоките планини, со појадрите кози.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Смртта и животот често, пречесто се судираа, а поретко се разминуваа во животот на нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Можеби признавањето на обратните различни пропусти во животот многу нив ги зближи...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дедо ми тогаш ја замолил мајка ми да го варди овој златник како очите. Сѐ иде во животот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со сивата паларија со црн ширит што започна да ја носи уште за време студиите во Цариград кај блиските по мајчина линија уште во дваесеттите години на веков, а од која не се одвојуваше до крајот на животот, со црната службеничка чанта преполна со книги, стари отомански списи, остануваше некако настрана од овие луѓе, забрзани во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Беше тоа големо олеснување, услов последната мајчина рожба да остане во живот. Братчето го завикавме Агим (Мугран).
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие првпат во животот го видоа Чанга како ги брише солзите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога ни беше тешко во животот, реката секогаш не потсетуваше на можната алтернатива, но ние останавме тука засекогаш.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За мајка ми, пак, тоа беше среќно враќање на татко ми од книгите во животот, а за нас децата за­вршуваше најубавото време на светот, времето на ко­зите...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На пример, никогаш не можеше да си прости што, за сметка на неколку таткови книги, го остави рачниот апарат за брзо правење јуфки купен при нејзиното единствено патување во животот, патувањето во Италија.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мразулците што се фаќаа на чешмите во дворовите создаваа мали дворци, тврдини, никогаш невидени во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
XVI Кога сакавме да го видиме најубавиот и најголемиот снег во животот, се враќавме назад, длабоко во нашето детство од времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во романот Времето на козите, козарите се донесени во градот, за да се преобратат во хомогена работничка класа; верувањето во животот и земјата се алтернира со восхитот на Танатофиловите карактери на Сталин.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Таа жолта светлина остана засекогаш во нас, како светлина над книгите, во потрага по излез кога ни беше тешко во животот...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Среќата можеби само еднаш со таков блесок се допира во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Овие книги понекогаш како да се прелистуваа са­ми, кога му беше тешко во животот, но кога имаше сигурно излез. Нова страница.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој губеше еден од големите пријатели во животот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга му рече категорично дека првпат во животот некого моли, па најпосле татко ми, гледајќи нè нас децата, попушти.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Небаре Бог ги одржуваше овие мајки балкански, подолго во живот отколку нивните рожби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Очекувавме, како секогаш кога ни беше тешко во животот, утеха од неговиот благ поглед, од тоа блажено синило на погледот што смируваше, оддалечуваше од тешкото време.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но тоа не било ништо. Да умреш. Оваа леснина што јас сега ја чуствувам, на луѓето во животот им е непозната.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Колку ли жени всушност и не доживеале оргазам во животот иако по толку пати родиле и по којзнае колку пати подметнале!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Инаку јас и таа во животот на многу пати се имавме фрашкано со "горешти погледи" ; жена ми ја спасија од нашиот грев само предрасудите со кои ние луѓето живееме.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Човек толку би бил изморен од живеење што во животот не би имало ни реска од рај туку открај накрај тој би бил само пекол.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Остави ме, - ми вели тој и од очите не му потечуваат солзи само затоа што сите сокови од него се исцедени. – Еве има повеќе од сто години како сум умрен и никако не можам да расебетам дали во животот згрешив или не.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Вам таму во животот ви се брои и со тоа просторот ви се стеснува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Иако и овој посмртниот живот има свои јамки кои се обратни од јамките во животот на живите.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Затоа човекот во животот некаде помеѓу она што стварноста му го дозволува да го види па спрема тоа и изрази и она што тој навистина може да го види и да го изрази.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Која друга смисла во животот ќе ја барам јас сега на овие мои години.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ти како да си од небо паднат. Или весла си цицал во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И се смеам на сопствената глупост зошто дури сега јас сфаќам дека да се обидам да откријам колкумина се овие што ме тепаат е исто што и да погодам колку љубовници свеска ми имала во животот!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како до Вевчани или како во Тетово, ама не можам да знам точно каде зошто јас никогаш во животот не сум бил ни во Вевчани ни во Тетово.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ме изгладне со твојата глупост, на толку убави жени во животот им се замерив затоа што ти ме тргаше во нестварност држејќи ме како магаре за оглавник.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ова парче што ме гледаш како го јадам, дури и да не го ставам в уста, само в рака да го држам или доволно е да е некаде воо мојата близина и да ме одржува во живот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Се чудам така и истовремено си велам: Боже, Боже, кој знае што глупости сум правел во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Добро се сеќавам како е тоа во животот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И му остана тага на душата и неисполнета желба, што потоа во животот непрекинато се трудеше да ја исполни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Господ да е на помош! Нема изгледа ништо во животот што се правело залудно.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
А што се однесува до луѓето, можеби ќе се поврзам пак со нив, со нив на кои мислев секогаш кога имав успех во животот и во исто време незадоволен што тие не знаат за тој мој успех и што не добивам признание токму од нив.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Се почувствува фат на човечка рака и, благодарноста на бавчата што ѝ пружам нега и што ја избавувам од заборавот, што ја враќам во живот, ми се искажуваше секој ден.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Овие настани ме потсетуваа на други такви, помали, во животот, кога сум гледал дека луѓето се далеку еден од друг, како од брег на брег, не се разбираат дури и кога се во прашање навидум ситни нешта.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тргнале во живот малите изворчиња и со еден спокоен ритам ја мрешкаа целата површина.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не се повтори веќе во животот и не ќе се повтори изгледа никогаш таа само замислена, незадоволена сладост.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Татко ми и мајка ми, која го следеше во животот како сенка, подгрбавена сенка од работа и од послушност, беа погребани на гробиштата Фицрој, спроти водите на големиот Пацифик, како не многу заслужни, но трудољубиви новодојденци.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Значи, синот (бидејќи е поинтересна фигура за анализа) ги одбира најкривите патишта во животот, само за да го натера таткото да му обрне внимание, да го застане на правиот пат (а и двајцата мислеа дека на едниот му е поправ од другиот).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сирота, после толку перипетии во животот, конечно ја најде својата среќа во брачниот живот.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ќе се исплачеше за тоа колку е несреќен во животот, колку лоши работи му се случуваат секојдневно, колку е несреќна ѕвездата под која се родил, потоа ќе заспиеше невино како бебе, а мене ќе ме оставеше будна целата наредна недела.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Сите кога му навалија, леле мори мајко, како којзнае колку да им згрешило во животот: корнат, тегнат, влечат, черечат на сите страни, кој за што побрзо се фати.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Во таа контемплативна состојба дури ни тоа не дозволи да му го помати убаво замислениот ден, кога реши дека е крајно време да го напушти целото образование што очигледно му носеше само проблеми во животот, поради кое влегуваше во караници со сите, во несогласувања, па дури и во физички пресметки - и да си стане шофер.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Бев многу загрижена, а истовремено првпат во животот се обидов да ја гледам светлата страна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ќе и дадат малку крв, инфузија и ќе и биде подобро!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И тогаш преместувајќи ги од лево на десно и обратно сите предмети што и таа ги допирала до пред некој ден, копајќи по нејзиниот живот сега откако ја нема (не оти имав поважни работи во животот па никогаш не стигнував да и се посветам доволно), најдов две тетратки А4 формат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Мислам дека луѓето би требало да видат сè и дури тогаш да се одлучат - то ест, да ги спречат другите луѓе да одлучуваат за нив. што и да правеше, Фектори сигурно им помогна на толпа луѓе да одлучат.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Покрај тоа, кај него прв пат во животот видов xerox во боја.) Како подоцна отпатував и талкав подолго време, тоа пак е друга приказна.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А тогаш, како што дрогите влегоа во животот на просечните луѓе, така и тие почнаа да стануваат прифаќани како „сексуални радикали”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа лето ја запознав Кенди Дарлинг.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
При средбите разговараме исклучиво за тоа која улога во животот ги имаат парите и сексот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Уметникот во новата, комуникациска ера веќе не си е, како некогаш, доволен самиот себеси затворен во својот микро-свет, туку сега е граѓанин на светот, отворен кон сите култури, традиции и индивидуалности во интеракција. (што не значи дека „изолираниот уметник” е мртов - бидејќи уметноста сепак е осаменичка работа, а мејл-артот само разгорува некои стари жарчиња за односот меѓу уметникот и светот - туку само зборуваме за доминантни модели, како во животот така и во уметноста, како во комуника­цијата така и во творештвото, сè повеќе разбирајќи дека сето тоа е исто и дека она страшно осамено, тогаш, Life = Art на Дишан, денес е толку секаде-присутно што, веројатно, за некоја година, како реакција на „промискуитет­ носта на информацијата и уметноста” ќе се појават „Новите езотеричари” кои, како некогаш алхемичарите, ќе се обидат да сокријат, да сакрифицираат одредени зони од знаењето, иако процесот е толку залауфан што...
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Кенди својот пенис го нарекуваше „мој недостаток”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
На пример, ако некој тип види некои два други типа како се ебат, него тоа или го пали или не - и така тој знае кое е неговото место во животот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Никој повеќе не гледаше на нив како на депресивни губитници.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во затворот се увери дека една иста сложувалка во животот се реди на многу различни начини.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Поради тие вредности што ги постави над сопствениот животен пат, самата не се омажи за оние неколку пристојни прилики што ѝ се пружија во животот и покрај сето инсистирање на мајка ѝ.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од своите раце на кои му почиваа очите, додека во главата му се роеја тие мисли, Лука Карер го крена погледот кон владиката.  „И јас”, рече спокојно градоначалникот.  Таа вечер Хрисостом остана, со расплетена коса да се моли во малиот параклис.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Така Рафаил Давидовиќ засекогаш исчезна од шумното дорќолско маало.  А овој кутриот, пак, фати уште повеќе да се грижи за мајка си којашто одново остана со скршено срце, зашто колку и да не сакаше да си го признае тоа, горчливите солзи што сами се лееја во квечерините беа доказ дека прави разлика меѓу децата: Јехуда ѝ беше сигурната надеж во животот, но Рафаил, сугарето палаво, ѝ беше миленикот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеше по жени да дознае нешто повеќе за него, отиде кај турска бајачка дојдена од херцег-Босна, а еден ден скришум ја посети Мадам Мими, еден медиум чии огласи за натприродни моќи, претскажувања, симнување магии, лек против уроци и наоѓање исчезнати, повеќепати читаше во весниците, додека во нив ги замотуваше завршените алишта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
” „Алегра”, ѝ реков јас и таа запре.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Различни решенија за една иста сложувалка.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тука на островот на поетот Дионисиј Соломос каде што е испеана „Химна на слободата”, слободните луѓе таа химна треба да ја пеат во животот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„ Доцнел и порано”, рече другиот, „но никогаш како сега”.  Карер го разбира тој прикриен говор во кој се чувствува стравот поради кој поразните состојби во животот му се припишуваат, општо на времето, а не на воените или на политичките околности и затоа час поскоро се враќа, како впрочем и тие, на претходниот дијалог.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На хебрејскиот му се дава големо значење во животот на еврејската општина на Салоника”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Салоника, како што е добро познато, е една од најстарите еврејски заедници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„За ваму, Праведнику, за празникот што непрекинато се одвива тука, на небесниот Јерушалаим”, одговори гласот на Невидливиот на арамејски јазик, којшто Шабтај одлично го разбираше, иако никогаш во животот не го беше чул.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Имаш ли некоја на ум – се успокои загрижената мајка, принесувајќи ми слатко од дуња, но тоа не е битно – што ќе го благослови во животот со брачните радости и со пород.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Многумина грозоморните ученичко-студентски од нив, сѐ до појавата на демонстрации деновиве да се окарактеризираат странски известувачи на како манипулација и скандал, сепак, станува демонстрациите, никогаш во животот не виделе збор за досега највоочливиот и најопасен знак странец.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Барем еднаш во животот курбан во темел да ставиш мајстор на чатија да ти пее еднаш детуле да си родиш и уште в скут да ти се смее а натаму душа да ти вади.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Маргина 35 83 Секоја чест Секоја чест на големите херои од највисока национална класа што светли страници испишале врз мрачниот историски палимпсест во споменарот од нашата трајна свест што низ векови текови трасирале сé дури брегови не им подрониле та не само образот туку и мозокот ни го обелиле Секоја им чест и слава им вечна но венецов мој од зборој дребни го положувам крадешкум понизно и тихо - молчешкум врз гробот од Јунакот Незнаен 84 okno.mk Еднаш во животот Еднаш во животот треба да се родиш еднаш млекото мајчино се цица еднаш јазикот роден се учи велат и еднаш се сака (многупати се мрази) еднаш на гурбет се ака. . .
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„Во текот на одредени векови неговата (човекова) имагинација сесрдно ги внесе во живот сите оние попривлечни сили.“ (Џон Мејсфилд) 88.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Посакуваме секогаш предност да ни даде па гордо по сопствениот пат да кинисаме за потем во животот „Што ако...?“
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Кукавици и херои Во животот едни се здодевно претпазливи, други се во јавен флерт со смртта.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Љубезниот Хардиг Карел ме водеше од еден до друг експонат, ме вовлекуваше во животот на Гете, ми ги покажуваше првите примероци на „Фауст“, оригиналните манускрипти на Гете, некои негови писма до татко му, до неговиот секретар, додека бил министер во Вајмар и, така, неусетно ми се употполнуваше претставата за животот и делото на големиот Гете...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Разговарав со еден млад пациент, пак од нашата земја, кој со интервенцијата на Гио во разните канали на нервниот систем, односно во центрите за движење на малиот мозок, успеал, според сето она што денес може да го даде неврохирургијата во светот, да му ги смири движењата, неволните, рефлексивни движења на рацете и на главата и го оспособил да може самостојно да се служи со раката, да може да се вклучи во животот со значително помали недостатоци.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не го тревожеше мајсторот што се победите во тој свет чиста илузија, зашто тој знаеше дека, ако се размисли добро, до тоа се сведуваат и многу работи што се чинат важни во животот и на кои им се посветуваат со сиот напор сериозни луѓе.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Млад сте, господине, ама сериозен - и затоа ќе имате успех во животот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Плотската љубов е останата зад него во животот, мртва.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Пискулиев никогаш во животот и не помислувал дека ќе се најде во ваков капан, зашто тој имаше основа да го смета ова место не за мирни граѓани што си ја гледаат работата и единствената грижа им е да си минат незабележано и никого да не настапат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Сега Соколе гледа дека не сака телото, ами душата е таа што сака, и ако душата не нашла љубов во животот, ќе запилкува за неа како орле за вода над пустине карпи, дури не ја најде својата гроба.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Малото шаховско поприште му откриваше широк пат во животот, го одведе еднаш и во странство, и веќе опипливи му се чинеа мечтаењата за светски турнири и турнеи, за гостувања кај шаховски снобови - бразилијански владетели на плантажи или баснословно богати махараџи, во дворците на кои убави жени, покриени само со проѕирен превез, ги извиваат своите тела во танци при ноќен водоскок, а оние црни очи им горат, им светкаат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Јас останав утешен и задоволен. Првпат тогаш узнав дека и поезијата, штом веќе човек нема посилно оружје, може да послужи за пробивање во животот.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Изгледа ниту еден лекар не ме сфаќаше сериозно, ниту согледуваше колку многу бев болна и колку ми е потребна некаква голема промена во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Среќавам мои врсници, а тие ми велат, „Крамб? Zap?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Токму тие пукнатини во животот ми изгледаат интересни, белините, понекогаш драматични, некогаш не.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Пред очите на1 детето се мафта со оружјето и накитот што му припаѓале ма мртов човек; ако детето ја *T.Lidz: The Family and Human Adaptation(London,Hogarth Press,1964),p.54 34 Margina #22 [1995] | okno.mk пружи раката - се слуша восклик: Дедото повторно се вратил во живот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Гронинг: Момчето што јас го земав како пример беше Жил Фајфер, кој работеше на свој неделен стрип, и имаше доволно простор и време да ги прави сите останати работи што ги сакаше во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Луѓето не стануваат она што требале да станат според својата природа, туку она што од нив го прави општеството...благородните чувства...како да се собираат, свенуваат, насилно оттргнати и отсечени за да ни доликуваат во општењето со светот - налик на деца-питачи, осакатени и унакажани од родителите, за да што подобро се вклопат во она што ги чека во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Што и да ѝ се случувало на таквата личност во животот, колку и да била повредувана, таа секогаш може да погледне во минатото и да почувствува дека може да биде сакана. 54 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
О, Господи, кој направи толку гревови во животот за да заслужи секоја вечер да умира? * * *
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Птиците не ѝ пеат на смртта туку на својата слобода и достоинството, и на честа на своите предци им пеат кои ги научиле на оваа горда песна и на сознанието дека во животот само смртта се мери со честа.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тогаш јато птици од неговиот род се собираат покрај затвореното пиле и дури колве тоа од отровот - јатото запејува како хор од древната македонска епоха.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
А можеби веќе никогаш во животот нема да се сретнеме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Со воздишки одговараат на неразбирливите прашања од бебулињата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Не е арно во животот да се лулеат како празни кајчиња и не е арно ако не сонуваат кога спијат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Можеби токму сега, од онаа страна на морето, Габриел Гарсија Маркес беснее оти пак се покапал лижејќи чоколаден сладолед или го гризе остатокот од ноктот на левиот показалец оти уводникот во Камбио воопшто не е по негов вкус, а ако ги навикнеш луѓето да читаат лоши уводници ќе ги навикнеш да читаат и лоши книги, лошотилак ќе им се пикне и во мислите што значи и во животот.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
На неа е телефонот на фирмата која ги замрзнува мртвите тела за да бидат во можност, теориски, еднаш во иднината пак да се вратат во животот. Маргина 34 115
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Принцот Мишкин е аматер во животот, осуден да ги проценува ситуациите и луѓето како секогаш да ги среќава за првпат; аматерот Мишкин не знае да се здобие со искуство, а навиката за него нема никаква дидактичка вредност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Но стариот железничар беше неосетлив за нивните рамнодушни лица, нему му беше важно нешто да го одржува во живот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Имено, тие не се обременети од тој трагичен настан, иако се лишени од реалното учество во животот на предземјотресно Скопје, кое за нив и никогаш не било сегашност, туку само минато. Маргина 34 49
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Во животот неколкупати сум играл шах и сум бил искористуван пион, но во последно време решив да бидам само набљудувач од страна и воајерски да посматрам. Така се осеќам послободно.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Истиот тој мулти талент, најверојатно, ќе заврши како продавач на пипер по пазарите, но не значи дека ако станеше ко Марадона дека подобро ќе поминеше во животот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
А од математика денес на чоек му е потребно само собирање и множење доколку сака да успее во животот или колку да не те излажат на пазар.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Седмата категорија им припаѓа на месарите и месарките, односно на луѓето кои се дел од квази уметноста односно естрадните певачи и певачици кои продаваат месо, гз и месни производи само да се одржат што е подолго во живот (се разбира има и вистински уметници ама нивниот процент е 0,5 %).
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Може да се наведе и фрлањето од мост во река, но за оваа варијанта да биде комплетно успешна подобро би било да си стаите камен потежок затоа што често се случува со падот во реката да ви се јави инстиктот за преживување и Севишниот да ве врати повторно во живот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За тоа говори и постоењето на сè поголемиот број скопски шмизли кои немаат ни 3 и пол грама акал, но затоа имаат мошне јасна цел во животот, а тоа е богат спонзор кој ќе им ги пружи сите благодети у животот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Под паразити се подразбираат и оние лапачи кои на овој или оној начин имаат лапнато по 2- 3 стана и дуќани и истите тие ги издаваат под кирија уживајќи во животот и пиејќи кафе во Градскиот трговски центар.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Раскажи ми сѐ што знаеш, сѐ, што мина през глава ти во живот ти целиј.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
Меѓу другото во него ќе истакне дека „никогаш во животот не сум видел толку висок морал како кај вашите борци во нашиот заеднички поход“ како резултат на „вербата во победа“ и „вербата во своите раководители“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Уживањето во животот е прашање на темпераментот, или на исхраната.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Човек во животот треба сам да си биде златно рипче и да си исполни три желби.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но не уживаше во животот, тоа е сѐ.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
„Би можел, тоа беше мислењето на Гистин, да раскажуваш пријатни нешта... од време на време... Не е секогаш право во животот...“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Што Ви беше најголемата радост во животот? Па, мој боже, ќе ви признаам дека немаше многу такви нешта.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Интуицијата се задржува и во модернизмот каде што, како што покажа Чарлс Тејлор, една од движечките сили на новиот инструментализам е желбата да му се помогне на сиромашниот.11
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ова е изразено во Новиот завет “Благословени се понизните, бидејќи тие ќе ја наследат земјата” или “Благословени се сиромашните со дух, бидејќи нивно е царството небесно”, и “полесно е камилата да помине низ иглени уши отколку некој богат човек да влезе во царството Божје”10.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Предлогот мора да биде јасен, таков каков што конкуренцијата не нуди или не може да понуди, и мора да биде силен (доволно атрактивен и важен за потрошувачот).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неговото пијано е кристал, кого завиткувањето во топол филц требало да го растопи, како и многу други културни објекти кои ги завиткал за да ги врати во живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојсовата уметност е бескрајно компулзивно повторување на истата дејност на топлење на она што не може да се стопли.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидејќи и во животот има повеќе патишта до иста работа, најпознатите стручњаци за огласување развиле неколку интересни постапки за доаѓање до ваква идеја.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Ништо поодвратно од тоа не сум поднел во животот“, раскажува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Следната година, во деветнаесеттата, кога како бруцош се запишав во Louis-le-Grand, тоа просто беше моето прво патување во животот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И покрај тоа, се женел двапати - и тоа не е единствената противречност во животот на човекот кој на сопственото тело го искусил дејството на јаките дроги, а сепак признава: „Никогаш не сум зажалил заради своето искуство со дрогата“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Саќето според Бојс е “негатив на камениот кристал”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
По петнаесетина минути, излегува момчето: „Па, синко, здрапа ли некое парче?“
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Болестите се секогаш духовни кризи во животот, во кои старите искуства и фази се отфрлуваат за да се овозможат позитивни промени.”
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Секогаш се оди на долгорочни ефекти, бидејќи радиото сепак е мас-медиј.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Major selling idea“ (главната продажна идеја) така стана клучниот камен при конципирањето на мозаикот на огласната стратегија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојсовите масти можат да бидат сфатени како супститут за медот, со енергија исполнета материја која се наоѓа во состојба помеѓу течен и студен кристал.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс еднаш рекол: “работите во мене” - чувствата и физичката конфигурација која можат да ја симболизираат надворешните културни работи - мораа во потполност да бидат трансплантирани: некаква физичка промена мораше да се случи во мене.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа е видливо во животот на Исус, чиј зенит беше неговото страдање на крстот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Често се организираат разни приредби и активно се интервенира во животот на локалната заедница, покрај присуството на сите важни настани.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таткото одлучил момчето да го изработи својот прв женски задник во животот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Во праксата се афирмираа спотовите од 10 и 30 секунди, а само исклучително спотот е долг 60 секунди. Public relations е нешто што е од животна важност за секоја радио станица. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 111
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За мене тоа беа најтешките, најопасните години.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тешки и помрачени се нивните денови, што ги поминуваат во најтешка работа, чувствувајќи потреба од најнеопходното во животот, но сепак најтажен и најтежок е денот на разделбата, денот кога се оди во жестока неизвесност.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Или, можеби, во нив навираше некакво каење за пропуштеното во животот, прекор за некаква слична, или дури и понеразумна постапка...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се прекорив: Доста, постои и нешто подруго во животот...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Миризбите беа во ведриот ритам што сакаше тој да го вѕида, во животот, а мечот беше таа. Таа: убавата, милата, добрата, загрижената...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Усмевај се ако сакаш. Само не приспивај се. Не мисли дека една таква усмевка може да измени нешто во животот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потоа со бавни чекори, се упати кон собата - истата соба каде што ја осети најголемата радост и најголемата болка во животот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тие веќе не можат да ти помогнат во животот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Па сепак, интернатскиот режим во студентскиот дом, окапувањето врз скриптите во семинарската библиотека, сојузната збирштина на сургунски сурати, безвкусниот штирак на мензашки порции, престолничките погледи на беспоговорните професори, свитканите плешки на провинциските безименковци, уситнувањето на младешките идеали со осминка здрвен бурек - сето тоа не беше лошо, барем за кратко, да се одмени ако не да се замени со познатото до здодевност лето во родниот град, со утринските прошетки по излитениот грагор на изодените патеки во паркот, со пладневното цапање по боси табани врз врелата песок на дивите плажи, со врвуличавото вртење по бескрајната лента на вечерното корзо, со срамежливите испраќања на новите симпатии по непознатите сокаци, со повремените кошкања на парталавата топка во маалската полјанка - и воопшто, по сите тие неизбришливи слики, што ги носиш како драг товар од детството а не знаеш што ќе остане од нив кога ќе стапнеш во животот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така Баге, по првпат во животот, посегнувајќ и по непромислен потег, не згреши - ни во моментот ни во последиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На тој начин си ги надополнуваше оние задоволства, од кои беше лишен во животот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Беа двојка, како два орева во една кафтица, родени да бидат заедно во животот и во смртта, како што пишува во светите книги, па луѓето веќе и не ги замислуваа инаку освен како сраснати ако не родени во љубовта и за љубовта.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Пред таков избор, првпат во животот, Баге не знаеше што сака, па ги загрчи рамената небаре учениче - прволаче со шарена картонска торба на грбот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Баге само претпоставуваше дека тоа ќе биде илегалец, најверојатно маскиран или некако преправен, кого само тогаш ќе го сретне во животот и потоа никогаш повеќе нема да го препознае.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Така потекоа обезбедените еднолични денови од библиотечниот период во животот на Грдан, слични на зрна песок што се ретчи низ прстите на шепата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Првпат во животот го спомна името на бога со големо Б, зашто му се врати во сеќавањето дедо му кога го спомнуваше Него, тврдејќи дека Господ оставил ред на земјата, Еден од тие господови редови беше татковците да умираат пред синовите, а не обратно - како што се случува во современиот испревртен свет.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ти обневидува видот, па не го гледаш тие тоа сите што го гледаат туку ти се привидува никој што не гледа; ти секнува жедта, па не го чувствуваш јазикот како ти талка по сувата уста како давеник што не сака да слушне за вода; ти гасне гладот, како излишна потреба да се наполни утробата во привидна компензација за секој неуспех во животот; ти се нивелира вкусот, така што ти е сеедно дали пиеш изворска вода или жива сода; ти испарува мирисот, освен на хризантемите ако воопшто испуштаат нешто додека рамнодушни ги ставаат во китки на свежите гробови.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога поминаа најубавите години во животот, кога израснаа бајчињата во човечиња - машкото во мажиште, женското во женче полично од мајка си?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мајка му, пак, уште како млада болничарка занесена по новиот доктор, сета среќна што му станала брачна друшка му остана асистентка во животот, се престори во сенка на неговиот авторитет угодувајќи му и одобрувајќ и му секој чекор.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Немаше ли друга рабата таа вештерка со коса над главата, освен да го забоде шилецот од своето сечило токму среде челото на неговиот Нако, токму кога влегуваше во живот - кога завршуваше со школувањето, кога љубовта ја овенчуваше со брак, кога се испилуваше да застане на свои нозе како маж, како сликар, како човек?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Првпат во животот ме фаќа страв од тоа да останам сама. Сега ме разбра?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Само книгите го додржуваат во животот, прошепоти Мајка.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој, во животот, имаше поголема доверба во тишината, во премолчувањето, отколку во предвремените и изнасилени зборови.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Секој си има своја мисија во животот!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XXIX Татковото враќањето од болница, за нас, децата, беше како негово повторно враќање во живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но најмалку можеше да верува, колку и да беше силно спротивното, дека ќе му се случи најголемиот парадокс во животот: социјалистичкиот Суд да му овозможи да трага по отоманските кадиски записи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Умеел Татко да извлече енергија од источните времиња, да си наложи свој ритам во животот, наспроти мојата европска забрзаност, наспроти мојот ритам кој тешко се усогласуваше со Татковиот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
XLIX Мајка, задоволна, слушајќи го Татко како зборува и како се враќа во животот, излезе незабележана од собата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како задолжена за неговата врева во животот, Мајка влегуваше во библиотеката без некој поголем повод, водена од грижата во нејзината потсвест, за да си го врати мажа си, од тишината, во реалниот живот, во секојдневието на семејството.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Колку и да успеваше да ги крие и најголемите емоции во животот, Татко, овој пат, не можеше да ја скрие својата голема возбуда.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Како ретко кога во животот, Татко се мачеше да ги задржи своите солзи. И успеа.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сега покерот го означи Татковото конечно враќање во живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Зар не загуби толку години со тие змијулести риби па, на крајот, ништо од нив, како и да не беа, а толку многу се преплетуваа во неговиот живот, во животот на семејството?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој се обиде, со сите сили, борејќи се со одземеноста на дел од лицето, да ни ја упати истата благост со која н пречекуваше, истата насмевка, исполнета со љубов и со топлина, за да ни го потврди своето сигурно враќање во живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но таков беше и во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не можеше да утврди дали беа тоа солзи радосници поради неговото враќање во животот, кај сиџилите, или беа солзи поради нешто друго, нешто што го знаеше само таа, иако немало никогаш тајни во заедничкиот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Зачекоривте сигурно и смело во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Премногу страдале и искусиле во животот за, на крајот, да ѝ останат верни на правдата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ние и непаметевме категорично да н одбил за нешто во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Секогаш кога им било тешко во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А кутрата, направи с како никогаш досега, да го меси и да го испече највкусниот тикуш во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко, оттогаш, почнале да го следат парадоксите во животот, останувајќи со него до самиот крај.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Каква улога одиграл во животот на Татко?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
По толку децении заеднички живот, по толку војни и преселби, Мајка, за прв пат во животот, го гледаше толку немоќен, легнат во болничката постела, без постојаната раздвиженост на неговото тело.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ги гледав, на необичниот лист, првите протестни зборови во животот на Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Таа знаеше дека тој се наоѓа пред најзначајната одлука во животот, по онаа ноќ кога реши, сите заедно, да ја минеме границата на Езерото и, засекогаш, да станеме емигранти на животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тоа неколку пати му се одмаздуваше во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Прв пристигна братот кој студираше медицина, по завршеното средно медицинско училиште, а потоа се собравме сите за да го прославиме Татковото враќање на работа што, всушност, беше и негово враќање во живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко, својот единствен орден во животот, социјалистичкиот Орден на трудот, го доби за своето отоманско откритие, за спасувањето на старите битолски кадиски сиџили...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Во многу области навлегував, се внесов, навистина многу се распослав во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко, во животот, се вбројуваше меѓу поразените.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој е умен човек. Во животот минал и низ сито и низ решето.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Размислував уште, додека се оддалечував од реката, од големиот плоштад, дека Татко никогаш во животот не ни го наложуваше својот авторитет, својата судбина, како можна, патријархална парадигма што треба да се следи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Доцна во пролетта, па и во летото, кога почна да паѓа лисјето од липите, потоа есента и зимата, кога нивните гранки сосема соголеа, ние нестрпливо ја очекувавме новата пролет за да видиме што ќе се случи со нив, дали останале во живот или се исушиле.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И задоцнетото доделување на Орденот, како и многу други настани во животот, со сета историја на Балканот, продолжија да се одвиваат под знакот на постојаните парадокси.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Прв пат во животот, од толку силна возбуда, тешко можеше да раководи со своите емоции.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ниту за Татко а ниту за нас децата Орденот го немаше и не можеше да го има истото значење што би го имал ако го добиеше многу порано, кога ни беше тешко, најтешко во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Големите илузии и вознеси на Татко му беа неопходни за да ги извршува големите, но и малите работи во животот, во семејството.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка добро знаеше дека, што и да бидеме во животот, каде и да втасаме, кој и да н прифати, ние засекогаш ќе останеме емигранти, ќе се лечиме од нашето емигрантство, исполнети со меланхолија и со носталгија кон неповратното минато...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Вујко беше храбар и мудар човек, еден од избраниците на историјата кому жртвувањето за виша цел во животот, му даваше посебна цврстина на карактерот, го правеше храбар и решителен.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Крај реката, си ја смируваше својата засилена егзилска меланхолија, како и друг пат кога му беше тешко во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тогаш навистина му било тешко, можеби и најтешко во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Предоцна за да може да му отвори нови перспективи во животот и во работата...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Мајка, наоѓајќи се во вистинскиот миг крај Татко, сигурно беше послушана од Бога, со сите свои молитви и прочитани свети книги во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Само еднаш во животот вистински експлодирал, пред еден судија, провокатор, кога кренал пепелник за да го удри.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И сега, како и секогаш кога му беше тешко во животот, му остануваше единствениот излез: да ѝ остане верен на правдата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ми стана јасно дека, со мојата ноќешна забрзаност, по откривањето, во печатницата, на присвојувањето на Татковите сиџили, јас го бев завел овој сега вознемирен старец кој си имаше, дотогаш, своја логика и свој ритам во животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Премногу се вплеткаа во неговиот живот и во животот на семејството.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Смиреноста на Мајка, кога насети дека Татко излегува од комата и се враќа во живот,се пренесе на сите нас.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Да, тој, за прв пат во животот, јасно протестираше за последната неправда што му беше нанесена.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И не беше само отоманското, во животот на Татко, што можеше да биде трн во окото на противниците тој да биде избран за судија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И нашиот кандидат, исто така, премногу страдал во животот!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И сега, како да откриваше некој клуч во животот што му преостануваше.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ова беше сигурно еден од неговите катарзични мигови во животот...
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Тоа му е првпат во животот да оди на лекар, - рече дедо Димо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И јас паметам детство истрчано по ливади, и јас паметам пот леана по вакви нивје, а песната на српот и до ден денешен ми е нешто најмилозвучно во животот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кој знае колку страдал во животот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Која ноќ е, која ноќ е?“ - копа во него мисла, го враќа во живот, во грижи од кои, чудно, веднаш го заболува главата, веднаш му се мати свеста.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Токму поради оваа необична сличност помеѓу „врвното доживување“, кое се јавува спонтано, ретко или никогаш во животот, и психоделичното доживување, кое може по желба да се повика со помош на дрогите, ова последното е толку привлечно за многу личности наклонети кон поезија, музика, сликарство, филозофија и религија.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа врвна итрина на системот, итрина на симулакрумот на неговата смрт, со помош на кој не одржува во живот поништувајќи ја по пат на апсорпција секоја можна негативност - таа итрина може да биде запрена само со уште поголема итрина.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На овој сплет на двосмислености се накалемуваат различните толкувања за Дишан-еротоманот или аскет, Дишан - една фрустрирана и повлечена, или можеби огорчена и задоволна личност, изопачено или заблудено суштество или само “филозоф” и научник, кој го практикува инцестот и во животот (љубов кон сестрата) и чисто метафорички (алхемиското соединување на “братот” и “сестрата” кои се некакви спротивностите што се слични една со друга).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се потсетуваме на комичната фантазија на Албинус, во “Смеење во темнината” од Набоков, при аними­рањето на холандското жанр-сликарство -”сѐ оддеднаш се враќа во живот со малиов маж во црвено кој го спушта бокалот, девојкава со послужавникот што слободно се вртка”.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Понекогаш просветлувачката промена на состојбата на свеста може да се јави на начин каков што опишува Абрахам Маслов (Abraham Maslow) кога зборува за „врвното доживување“ (“peak experiance”), состојба која не е толку ретка и којашто секој од нас може да ја доживее барем еднаш во животот, што остава неизбришлива трага и нѐ насочува во понатамошниот тек на животот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Христос воскресе, им рече старецот на домашните А потоа долго гледаше во свеќата што догоруваше на трпезата И помисли: меѓу илјадниците свеќи што горат во животот Има само една вистинска – онаа, уште незапалената, - Врз правот нѝ.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Велам: цели потомства скриени во каменот уште копаат и бараат нешто што не го најдоа во животот.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Несвесно за својата спекулативна моќ низ времето, тоа го размножува првичниот визуелен, колористичен или звучен архетип во безброј нови заменки но никогаш тоа битие во животот, по силана сè, нема да успее да се ослободи од маѓепсното дејство на неговиот прв оган, прво оро, на неговиот прв збор.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Не е тоа никакво скаменување во животот, накво затворање во географијата на детството, туку само нов, индивидуален модел на преобразба на микрокосмогонските принципи во кој времето само се пресоздава но не се преповторува.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Ти благодариме, никогаш во животот не ни било поубаво.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ноќеска ми се роди најнесреќната идеја во животот" рече готов да се расплаче.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Еднаш Намче Трошката им раскажа на луѓето тука пред продавницата дека сонувал како јаде камење и тие толку многу убаво му рупкале меѓу забите, што му се чинело дека ништо послатко дотогаш во животот немал јадено.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Спиро не го доразбра значењето на судбоносните зборови што ги изрече Влаинката Паца, но таа се потруди тој да си врзе во крпче дека без одлагање треба да ја земе со себе и да ја однесе дома во Брезница за да му биде домаќинка во куќата и друшка во животот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Текстот му стана интересен веројатно поради лично ненужниот податок дека кучињата во животот на луѓето се појавиле пред 14.000 години, од увидена потреба, но, веројатно, и поради некоја ирационална љубопитност во обидот да ги припитомат, и од која подоцна произлегла потребата за одбрана од дивите ѕверови.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
По ова мое премрежје во животот, јас до ден денешен се прашувам зошто едни луѓе ни на пиле не можат да му го скинат вратот!
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И додаваа: Добро се согласуваат, то ест Тахир бег и коњот добро се согласуваат/ Дека не ајдутин туку дека свети Јован Крстител го одвел Бошета, може и ден-денеска ќе се раскажуваше во Потковицата - ако во животот на Јанческите не почнеа да се случуваат некои дотогаш незамисливи промени.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со својата света неприкосновеност ги регулирала меѓучовечките и социјалните односи, ги прочистувала срцата и душите, го крепнела менталното здравје на луѓето, нивната вера и надеж во бога, во сполуката во бојот, во вредностите и вечноста на човека.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од сите знаменити води, Молитвена Вода, откако се паметува, играла најзначајна улога во животот на населбата во Потковицата и на сите околни села.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ти, Атанас, што и да речеш, што и да направиш, нема да го вратиш во живот татка, вели Никола Јанчески.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И никогаш ниту тогаш, кога се доселија, ниту некогаш подоцна не се замешаа во животот на населбата, сите односи со нејзините жители ги решаваа преку некого од луѓето кого ќе го одредеа за субаша.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Овдека, во Лазарополска црква, во која Ѓурчин бил насликан како јава на коњ, се чувала Ѓурчиновата сабја (лекувала од уплав, им ги олеснувала тешкотиите на родилките и тешкотиите при умирањето на оние кои грешеле во животот) и книгата, во ракопис, што сам тој, Ѓурчин, ја напишал за себе и за својот живот, а во која ги споменувал и нив, жителите на Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Свети Јован Бигорски во живот го враќа по Дебар.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Елијас Канети Пролог Има мигови во животот кога долго потиснуваната вистина во себе предизвикана од необични настани силно избива во надворешниот свет.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во тие мигови нивните души сигурно се допираа, како и многу пати во животот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Протагонистите се приврзани на низа својствени вредности на еден клан („Сѐ додека нашиот татко беше уште во живот, семејството за нас беше истовремено и држава, и нација, и вера.”) ѝ припаѓаат на идеологијата која го одржуваше култот на една неверојатна монструозна хипостаза на божеството: Сталин.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
XI Отсекогаш во музеите ме обзема неразбирлива меланхолија која продолжува во внатрешна забрзаност што побрзо да минам крај експонатите, да се вратам во животот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Најтешко му беше во животот кога песната му идеше од длабината на душата, а тој немаше со кого да ја пее.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ние в куќи, во семејството, уште многу рано, рано во животот, постојано слушавме дека Сталин, само тој и никој друг е виновникот за сите наши несреќи.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Сѐ што се случува, се случува во животот на Земјава.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Душата, е синко, сè што ни се случува во животот!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И така, јас останав без темелна верска наобразба и култура, а го немав наследено ниту спокојното верување на моите родители, особено кога ни беше тешко во животот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
И така, во смртта, за овие таткови сонародници, откорнати од своите, натрапници кај другите, можеше да се постави прашањето: кое било нивното вистинско место во животот?!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Насетував како ги прелистува последните страници на секогаш истата света книга, низ трите книги Библијата, Коранот, Талмудот, низ само една страница која завршува како свет мост, како допир на другиот во животот и отаде него...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
На татковиот закоп дојдоа речиси сите пријатели од неговата генерација, останати во живот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Во своето кажување не престануваше да го внесува моето семејство од двете страни на границата, за мене познати и непознати, исчезнати и останати во живот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таква беше горката судбина на нашето семејство на двете страни од границата: едни знаењето на туѓите јазици ги спасуваше во тешките времиња во животот, други ги завиваше во црно... * Којзнае уште колку во мислите ќе трагав по сликите напластени во свеста од раскажувањата и потрагата по минатото на семејството за татковото враќање од Цари­град во куќата пред мене, за заминувањето и враќањето на мојот чичко од Лондон, враќањето на мојата тетка во Албанија, доколку од занесот не ме извлечеше сеприсут­ниот и едноличен глас на водичот Х.Х.: - Ги разбирам вашите чувства, по 38 години да се најдете пред прагот на родниот дом!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ја оставаше само Мајка да зборува за душата, небаре таа беше во нејзино надле­штво поради силното страдање во животот...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се чинеше никогаш не се насмеал во животот, или не умее да се смее.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко, колку и да се бореше во животот тивко и ненаметливо да ги ублажува наследените и неизбежни разлики, наложени од исчезнатите империи на Балканот, останати како жила­во наследство, со уште пожилава инерција во времето, овде беше оставен засекогаш во просторот каде што разликите беа дефинитивни, засекогаш обележани.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ако се напуштат овие идеи, борбата за нив, што ми останува друго во животот?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го следев верно во животот големиот татков молк што ѝ да се случеше во земјата на нашите корени, во големиот лак на нашиот егзил.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За Мајка остануваше битно дека го извршува верувањето во Бога дека ја испратил во живот да ги спасува своите чеда.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
За последен пат, со мудри зборови, херојски корнети од тишината, продолжуваше како некогаш да нè води во животот и сигурно отаде него.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да не се занесов случајно? - прашав, бидејќи Даскалов молчеше - Ох - продолжив - ваквите изливи веројатно наидуваат поради крапон со кромид.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ете, и една ваква обична реченица може да се престори лозинка, правило во животот, мото на нашето секидневно однесување.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Идниот ден или истата вечер најде за потребно да додаде дека партизаните кај нас навраќале често, понекогаш и зиме, па дури и по моето раѓање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Така е со соништата. Доаѓаат и си одат наспроти нашите сфаќања и нашата волја.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А таа навика сигурно му е од војната.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ДАСКАЛОВ
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имал пет крави, не знам колку овци, и не знам уште колку ниви, па иако бил вдовец таа пресметала дека само зад таквото богатство можела да смести лулка во која ќе одмарала нејзината сигурност, а нејзе во животот само сигурноста ѝ била важна, ништо друго.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А таму понекогаш се случува и по нешто од она што во животот го немаме сторено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прости ми другар Даскалов и веднаш речи ми дека не треба и не смеам да заборавам оти во животот никогаш ништо не се враќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не се однесуваше ни на приказната што се обиде да ја разврзе Огнена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до ќерката на Канчевски, јас ја сожалувам. Најискрено ја сожалувам!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но дека ова спомнување на грешките во животот не се однесуваше на водата и на мојата лутина во врска со недостигот од неа, беше повеќе од јасно.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Зборуваш, зборуваш, а друг ни беше зборот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја прашав: А зошто во животот се е толку одредено: „Во вистинско време!„ „Во соответни околности?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нели и самиот Даскалов забележа дека погребот под Сина Скала никого нема да го изненади.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Постоеле правила што умните по никоја цена не ги погазувале, а таа себеси се сметала дури сто на сто умна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А кога ја прашав кој и ја дал, одговори дека во животот постојат многу отфрлени нешта за кои наеднаш повторно ќе утврдиме дека можат да ни користат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нејзе изгледа мојата поставеност во власта и се чинеше тврдина која е цврсто вградена и во судбината на Јана и затоа ќе ја штити од грдите настани во животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и тие немаше да се враќаат ако не беа врзани за нас со златниот конец на сеќавањето…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Веројатно и генералот мислел како тебе! – ѝ реков - А виде што се случи - додадов малку подоцна?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Посакав да речам: Ете, олку од мене, свршеток на приказната, и ја кренав главата, погледнав кон Даскалов, сакав да го утврдам впечатокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најсериозно сметам дека луѓето никогаш не биле а и нема зошто да бидат заинтересирани за чудната желба на мајка ми да биде и понатаму осамена, како и во животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Во животот нема полесна работа од тоа, да се згреши!“, го прифати мајка ми мојот приговор изречен со лутина.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Вака, само ми остана да си го замислувам необичното патување и да жалам", гласеше скржавиот завршеток на приказната на мајка ми за патувањето низ денот и ноќта кога тргнала да ја престигне својата најважна одлука во животот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Освен можеби оние вечни осуденици, спомените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не само што верувам туку и тврдам дека ваквата размисла па дури и осуда на сопствената судбина постојано ти шеташе по врвот на јазикот но ти не сакаше (јас знам дека не ти недостасуваше храброст) да дозволиш таа осуда на сопствената судба да се појави разголена и обесчестена пред погледот на изненадениот љубопитник каков што бев јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам дали се сложуваш со мене но јас токму од оваа твоја порака извлеков заклучок дека несреќниците во животот постојано се чувствуваат излажани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Знам, ако случајно го прашам, зошто на тој начин го обесил ранецот, сигурно ќе одговори дека тешкотиите што ги совладуваме во животот создаваат најтрајни навики.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја отфрлив чергата од партали и ги спуштив нозете на земјата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тоа е поради одговорноста за која треба да се подготвуваме!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам што би дал да можев да го вратам во живот тоа нежно животно.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Земјата, нештата што раснеа на земјата, суштествата што живееја од неа, не престанаа да бидат главен фактор во животот на Кети и Милан.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Овде сум среќна, и не би жалела ако никогаш во животот не видам друго место освен ова.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Ти знае што пишува во книга, и кога си болен, и кога си здрав, во живот и смрт... ти мажиш.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Што ви открива ова за вашите мотиви, или за целите кои ги имате во животот?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, останатите членови од семејството можат значително и автентично да учествуваат во овие алтернативни нивоа на акција: • Што мислите, како им успеа на вашите родители да делуваат заедно соочувајќи се со оваа криза? • Можете ли да посведочите за нешто што Хари неодамна го правел, а што може да објасни како му успеа да го преземе овој чекор? • Што направи Сара за да го постигне овој успех?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кои се новите заклучоци околу тоа каков е вашиот вкус? • Што ви кажуваат овие откритија за тоа што сакате во животот? • Разбирам дека сте посвесни за позадината на овој преоден момент во животот на Марија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кога нивните желби, квалитети, намери и верувања ќе бидат доволно елаборирани низ текстот, тие ќе се обединат во “определувања” кои го детерминираат посебните правци во животот - “животните стилови”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За своето учество во активностите на потчинување на сопствениот живот, таа смета дека тоа се активности на ослободување.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дајте ми еден пример на настан во вашиот живот на кој таа била сведок и којшто би можел да ѝ помогне да го предвиди ова постигнување. (б) Како таа би ги опишала околностите под кои се случил настанот? (в) Дали таа била свесна за другите кои можеби учествувале во настанот? (г) Што мислите дека би рекла кога би била замолена точно да опише како тоа се случило? (д) Како таа би ги определила вашите цели при остварувањето на ова постигнување?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова чувство произлегува од искуството на впуштање во животот и од чувството на способност да се игра активна улога во сопствениот живот - да се влијае на промените во животот според посакуваните цели и намери.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, доминантните Западни сфаќања поставуваат високи индивидуални и полово различни спецификации за начините на постоење во светот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Во ова ниво доминираат перцепциите, мислите, спекулациите, реализациите и заклучоците, и многу од нив се во однос со: (а) определувањето на желбите и на склоностите на ликовите, (б) идентификацијата на нивните лични квалитети и на карактеристиките на нивните односи (в) појаснувањето на нивните намери - на пример, нивните мотиви и нивната цел - и (г) определувањето на вредностите и верувањата на ликовите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Под вакви околности индивидуите можат да бидат охрабрени да ги скицираат овие посебни излези во рамки на „церемонија на преминување“ која ги структурира промените во животот преку состојби на одделување, иницијација, и реинкорпорација (van Gennep, 1960). 54 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Исто како и текстовите во однос на вистинскиот живот, приказните коишто ги живеат индивидуите се полни со празнини и недоследности кои постојано се натрупуваат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој аргумент е уште појак ако се земе предвид степенот до кој таквите приказни се канонички и дотолку одредени од средината колку и од индивидуата, како и тоа дека тие се историски создадени во контекстот на специфични институции и социјални структури.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од сите луѓе коишто ве познаваат, кој би бил во најдобра позиција да прикаже некои детали кои би ми биле од помош? • Како би можеле тие да увидат кои промени во животот вие најмногу ги посакувате? • До кои заклучоци тие би можеле да дојдат во врска со вашите намери за промена врз основа на ова? • Што би можело ова да каже за тоа кој животен стил вам најмногу ви одговара?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
ЗАКЛУЧОК Тераписките практики на кои јас укажувам како на „декоструктивни“ помагаат во воспоставувањето на чувство на „делотворност“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На постаментот од споменикот епитаф: Овде почива правот на онаа што слава и сребро Среде светот минлив во животот овој не бараше... тоа, се разбира, е лажга.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Последица од овие празнини, недоследности и контрадикторности е одредена недетерминираност во животот; токму тие празнини, недоследности и контрадикторности се она што ја поттикнува индивидуата активно да се ангажира во изведувањето на единствено значење или, како што вели Брунер (1990) во „создавањето-значење“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
По вклучувањето на Еми во екстернализирачките разговори за anorexia nervosa преку истражување на нејзините реални ефекти во животот, таа почна да идентификува различни практики на само- управување - дисциплинирање на телото - и само-определувања кои биле вградени во anorexia nervosa. Anorexia-та повеќе не беше нејзиниот спасител.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, и покрај фактот дека овие приказни внесуваат одредена детерминираност во животот, тие ретко успешно излегуваат на крај со сите непредвидени околности кои искрснуваат во “животот како таков”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Алтернативно, посебните излези под овие околности можат да бидат скицирани во рамките на „социјална драма“ која ги структурира промените во животот преку состојбите на стабилност, слом, криза, опоравување и нова стабилност (Turner, 1980).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како се подготвила за ова постигнување? • Дали би сакале да ми ги објасните околностите во кои се случуваат промените во животот на вашиот син?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Првобитно, следејќи го Гофман (Goffman), јас укажував на овие контрадикции како на “посебни излези” (White, 1988а, 1989; White и Epston, 1990) тие обезбедуваат премин кон она што може да се смета за алтернативна територија во животот на индивидуата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Такви контрадикторности секогаш се присутни, тие се многубројни и разновидни.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
На пример, понекогаш посебните излези укажуваат на моментите на промена за кои е тешко да се најде било каков претходник во далечното минато.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тие ја повикуваат индивидуата да размислува за промените кои се одвивале во поскоро или подамнешно минато на нивото на акција. • Да размислиме за момент за овие промени.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Што можела тогаш да заклучи за вашите намери во животот? okno.mk | Margina #4-5 [1994] 55 Дискусија Со ризик дека ќе згрешам, сакам да истакнам дека овие прашања од нивото на акција и од нивото на свесност не се едноставно прашања за она што се случило, за минатото.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Недетерминираност внатре во детерминираноста Доколку нарациите на индивидуите за нивните животи ги ограничуваат значењата што тие му ги даваат на искуството, како и аспектите на искуството коишто ги избираат за изразување, и ако тие значења имаат специфични и реални ефекти во животите на тие индивидуи, тогаш имаме јак аргумент за 46 Margina #4-5 [1994] | okno.mk детерминираност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тие израснуваат од контекстот на дијалогот, и секое од нив треба да биде чувствително усогласено со одговорите на претходните прашања. (а) • Ако јас бев набљудувач на вашиот живот кога вие бевте помлад, што мислите дека би можел да посведочам во прилог на подоброто разбирање за тоа како сте успеале да го постигнете она што неодамна го постигнавте? • Што мислите дека ова мене ми кажува за тоа што сте сакале во вашиот живот, и што сте се обидувале да постигнете? • Што мислите дека би можело ова да ми открие за она што за вас е највредно? • Ако успеете да го задржите ова знаење за тоа кои луѓе ви се најблиски во текот на следните една или две недели, како би можело тоа да се одрази на вашиот начин на живеење? (б) • Од сите луѓе коишто ве знаат, кој би бил најмалку изненаден со тоа што сте го преземале овој чекор на соочување со проблемите на вашиот живот? • Што можат тие да посведочат дека сте правеле, во изминатиот период, што би им овозможило да претпостават дека вие би можеле да преземете ваков чекор во овој момент од вашиот живот? • Што мислите дека ова им кажувало, во тоа време, за вашите способности? • Што би можеле тие да претпостават за вашите цели со преземањето на ваква акција во овој момент од животот? okno.mk | Margina #4-5 [1994] 53 • Кои активности би си ги довериле себеси, земајќи го предвид она што во овој момент го знаете за себе? (в) • Би сакал да ги разберам основите на овие постигнувања.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
-А ова е, молам да се обрне внимание, гробот на Ана Василиевна Горчакова, родена сестра на генералисимусот Суворов-Римникси.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Како тоа се одразува на сликата која што вие ја имате за неа како личност? • Кои од овие промени ви укажуваат на тоа што вам како на личност ви одговара? • Се чини дека сега и на двајцата нѝ е повеќе јасно како сте се подготвиле за овој чекор.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Рабовите на мојата животна гуња прскаа и јас барав пат да се извлечам од тој задушен правоаголник во кој единствена знаменитост беа петте беспризорни пасторчиња на маштеата судбина и тројцата распеани студенти, од кои еден веќе се сомневаше во животот, во луѓето, во себе.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Како и да е, со Земанек живеевме онака како што можат само да живеат двајца младичи на седумнаесет години, оти тоа никогаш веќе во животот не се повторува; има човек и натаму одлични другари во животот, но заедно со првата љубов, оди и првиот другар.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас го молев да слезе, оти секој миг можеше да наиде експресот, но тој велеше: „Не грижи се Луцијо, јас правам чуда; ќе го сопрам возот со поглед, со еден блесок на очите ќе го сопрам; сум сопирал јас и поголеми нешта во животот, Луцијо!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Попростачка точка во животот немам видено; и што има смешно ако некој не може да ја фати сопругата во блуд?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Говореше дека неколкупати во животот имал прилика да му се укаже силна светлина, и дека не можел да сфати како никој околу него не може да ја види; таа светлина, велеше, во неговите сетила побудувала и некаква раскошна музика.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Потем седна и за првпат во животот запали цигара; ја извади од фиоката на своето биро и ја запали.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И ден-денес се сеќавам на сѐ: на мирисот на нејзиното црно трико, во кое изгледаше величествено; се сеќавам дека трикото беше отворено токму кај стомакот, и јас за првпат во животот го видов папокот на Луција, нешто што потем ме прогонуваше цел живот и ми раѓаше сосема чудни и не сосем јасни телесни желби; се сеќавам на мирисот на нејзината коса, фатена во опашка што ѝ паѓаше речиси до половината (мирисаше на цимет), коса што додека ја поткревав ме галеше по лицето; се сеќавам и на полуиспотените раце со кои ме фати околу вратот кога доскокнуваше, што беше сосема непотребно движење од нејзина страна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите работи во животот на човека се случуваат како непознато писмо, како пораки што дури подоцна ја откриваат својата смисла.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Со Луција никогаш не бев онака како што маж со жена треба да биде, иако тоа тогаш го посакував како никогаш подоцна во животот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И натаму во животот имав такви ситуации во кои се убедував дека власта ја интересира само едно исто прашање: кој е автор на текстовите кои нејзе не ѝ се допаѓаат, и кој е тој што се осмелил.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој, рече, не бара ништо друго освен мојот папок да му биде чаша, мерка за последното шише вино во неговиот живот; му реков да не зборува така, оти сум суеверна и не ги сакам зборовите кои говорат за последни нешта во животот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И во следниот миг видов млаз кон мрежата; миг потем видов светлина, страотен блесок, десет илјади пати посилен од Сонцето, како очите Господови; таква светлина никогаш во животот немав видено, господине судија; светлина еднаква во сите свои делови, виолетова, облак од светлина што не е во едно време убав а во друго неубав, ниту за едни е убав а за други – не; таа светлина траеше само еден миг, кој ми се виде цела вечност, и јас знаев дека и Јан Лудвик ја гледа таа светлина од прапочетокот, и како бев вон себе, исплашена, во шок, јас бев среќна што Јан ја виде таа светлина, уште еднаш.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Обредот беше фантастичен, посебно делот кога симболички телото на мртвиот се претвора во предмети кои служат за одржување во живот; тоа беше еден вид реификувана реинкарнација, и многу ме возбудуваше.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но јас знаев дека ме теши, дека ме лаже; јас точно, секогаш во животот сум била свесна за своето тело, господине судија, за секоја негова маана или доблест.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Моето тело гореше како што може да гори телото на еден седумнаесетгодишен младич, и како што, за жал, веќе никогаш понатаму во животот не копнее по друго тело.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас ја имав Здењичка, и сѐ уште ја имам, фала му на Бога, и тоа и ме одржа во живот сите овие години.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Говореа како тоа да морало да се случи, и јас кај нив почувствував смерност каква што никогаш во животот не сум сретнал.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јас знаев дека полека но сигурно почнува да ми се допаѓа; бев убедена дека ќе паднам во неговата мрежа, и бев, се разбира исплашена: тоа можеше сосема да ми ги искомпликува работите во животот, оти јас целосно ѝ се бев предала и ветила на Партијата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не сакаше да се помири со тоа дека во животот постојат и закони и сили кои можеби не се праведни, но тие се тука, и треба да се примаат како факти; како што се прима фактот дека денес, наместо сончево, времето е – облачно, господин судија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Живеевме како богови; немавме многу а имавме сѐ, и тоа никогаш во животот веќе не ми се повтори.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но иако срцето ми биеше, за првпат во животот јас не сакав на полпат да останам, со средните духом.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се наведна, го зеде клучот, и за првпат во животот рече нешто што никогаш не имал кажано: оправдание.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Откако дадов таков предлог, првпат во животот ја видов Луција заинтересирано да гледа во мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Од што точно се плашат сите тие луѓе? Дека грижливо поставената фасада на геј- мажественоста, со маки добиена благодарение на поединечен и колективен труд, ќе им се урне како кула од карти и ќе ги открие оцртите на она одвратноно Друго, самовилата или кралицата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што самото по себе и за себе можеби е лесно остварлива желба, кога ќе се забрани и попречи, станува невозможен сон.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па како може еден таков процес на социјализација на возрасните да објасни работи што многу јасно изгледа, барем гледано наназад, дека биле геј-културни практики предвреме прифатени уште рано во животот од страна на многубројни момчиња кои подоцна испаднале геј?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А машката геј-култура, бидејќи се практикува и се пренесува колективно, главно е артефакт на урбаните машки геј-заедници, кои се состојат од возрасни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да скратам, постои ли машки геј-еквивалент на процесот на примарна социјализација?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А како да се формира, најпосле, ако не во однос на постојните општествени модели на родот и сексуалноста, отелотворени и во најраните старатели на детето и во родовите вредности што спаѓаат во културните вредности што тие старатели му ги изнесуваат на детето – а кои ги обликувале и нивните сопствени стилови на однесување и на емоционално изразување?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Те фрапира ли студенилото на ќерка ти кон тебе или студенилото на љубовникот или на љубовницата?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како ќе објасниме зошто геј- или протогеј-субјектите ја усвојуваат културната практика на машката хомосексуалност кога сѐ уште се деца и зошто некои хетеросексуални субјекти, кои подоцна ќе откријат во себе длабока склоност кон машката геј-култура, некогаш се чувствуваат силно и непогрешливо привлечени од нејзините културни облици уште од рана возраст, без да бидат свесни за таквата привлеченост, односно барем не опишана така?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои геј-мажи навистина си ги почитуваат историските претходници, како што сведочи книгата на Бартлет за Вајлд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто се склони да одрекуваат секакво учество во геј- културата или секаква свест за нејзиното постоење, иако одвреме-навреме активно се вклучуваат во животот на геј- заедниците.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Припадноста во машка геј-култура – и за геј-мажите и за оние жени и стрејт-мажи кои ѝ пристапуваат – е нешто што се стекнува во текот на поодминатиот живот, преку процес на социјализација на возрасните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш, не треба да изненадува тоа што ако многумина геј-мажи пројавуваат родово нетипични одлики или ако голем број машки геј-културни практики изгледа дека изразуваат женствени идентификации – идентификации обележани како женствени не преку нужно упатување кон жени, туку преку облици на отстапување од хетеронормативната мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За тие цели, геј-мажите создале жив, многуопфатен експлицитен корпус од пишани, филмски и музички дела, знаменита акумулација на научни и критички трудови, како и институционални простори за натамошно проучување, размислување и откривање. ‌Понатаму, постои обемна популарна литература чија цел е да шири меѓу геј-мажите корисни сознанија за геј-мажите, од совети за дотерување, преку геј-историја, до што да се очекува од една геј-љубовна врска.436 Оригиналното издание на Радоста на геј-сексот (The Joy of Gay Sex), објавено во 1977 г., содржи не само илустрирани написи во кои се опишуваат разни сексуални пози туку и објаснувања што се тоа дискотеки, зошто геј-мажите одат таму и како треба човек да се однесува во нив, како и написи за особената важност на пријателствата во животот на геј-мажите или за тоа како човек да се справува со љубомората, а, сепак, да има среќна врска што не е сексуално исклучива.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Голем дел од изворната машка геј-култура не почива врз идентификацијата со негеј-ликови и со негеј-општествени и културни облици, туку врз самиот машки геј-идентитет и врз трудот тој да се истражува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Според овој сѐ потрендовски начин на мислење, машката хомосексуалност некако овозможува необичен поглед на светот, сосе куп подлабоки увиди во животот, во љубовта и, воопшто, во нештата што се прашање на вкус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Немој само да им негодуваш. Нека почувствуваат колку те шокирале, колку те разочарале, колку ништо во животот не те подготвило за таа нивна немила неблагодарност за која се виновни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, веќе ги утврдивме трите услови чие содејство е и нужно и доволно за да се објасни општествената репродукција на машката геј-култура. (1) Дури и ако конвенционалните, хетеронормативни жанрови на дискурс се исто така и жанрови на чувствување и стилови на лично изразување; (2) ако главнотековните жанрови на дискурс, жанрови на чувствување и стилови на лично изразување се кодираат за родот и за сексуалноста според стандарната културна поетика – така што се интонираат со конкретни општествени вредности што различно се поврзуваат со конкретни обродени или сексуални улоги; и (3) ако таквите жанрови на дискурсот и стилови на чувствување или на изразување се обликувачки за одделните субјекти уште од раната возраст во животот – тогаш навистина е возможно во машката геј-култура да има нешто како примарна социјализација, доколку извесен дисидентски однос кон тие жанрови на дискурсот и на изразувањето претставува дисидентско обликување на родот и на сексуалноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“ Ваквото навидум нужно и неизбежно преглумување е она што им ја дава внатрешната лажност на емоционалните претераности во личните интеракции во семејството.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите кои сакаат да се претставуваат како мажевни, ненастрани, постгеј или едноставно како обични, секојдневни дечки чија сексуална наклонетост не ги обележува како инакви од обичниот свет, инстинктивно клонат од секој аспект на машката хомосексуалност што би изразувал или би означувал женственост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа имплицира истенчена чувствителност, повисок естетски усет, особена чувствителност за стилот и за модата, нестандарден однос кон предметите од главнотековната култура, отфрлање на обичните вкусови, како и критички поглед кон стрејт- светот и некоја заедничка колективна, но, сепак, посебна визија за она што навистина е битно во животот.8
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Далеку од тоа дека каните некого друг да ви се придружи во романтично блаженство, далеку од тоа дека на додворувачите им објавувате дека сте ја научиле поуката од филмот, дека душата сте ѝ ја отвориле на можноста за геј-љубов и дека во животот сте подотвориле простор за некого со кого ќе го делите, упатувањето на „Планината Броукбек“, всушност, укажува дека немате ниту потреба ниту место во животот за никого друг, бидејќи внатрешниот свет ви е сосема обземен од геј-романсата што веќе си ја живеете таму во крајна и доволна мера.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто женственоста не ги исцрпува значењето и содржината на машките геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Впрочем, во голема мера ја земаше здраво за готово претставата дека машката хомосексуалност како културна практика се состои од низа поткултурни реакции кон главнотековната култура – имено, од запоседнувањето и преозначувањето на хетеросексуалните облици и артефакти. ‌Но, тешко дека сакам да го одрекувам и да го потценувам постоењето на геј-култура што ја создале гејови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Развлеченото искуство на еротската немаштија што нужно и болно го доживуваат сите геј-мажи што растат во стрејт-општество го претвора обичното остварување на обичната хомосексуална желба во некаква недостижна фантазија – каква што честопати останува дури и кога, понатаму во животот, паланчанчето ќе се пресели во некое геј-градиште каде што сексуалното остварување на неговите претходни еротски сонувалства на крајот излегува детска играчка.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Родовиот идентитет се обликува многу рано во животот на поединецот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму такви се прашањата за кои дава одговори нашиот модел на културна поетика, барем на еден општ и хипотетички начин.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И навикнати сме да го слушаме она постојано, настојчиво тврдење – што непрестајно ни се повторува веќе со десетлетија – дека машката геј-женственост е нешто од минатото, дека поларизираните сексуални улоги се застарени, хомофобични претстави, дека „кралицата е мртва“, дека нема разлика меѓу геј- и стрејт-луѓето, дека не постои никаква машка геј-култура што би била нешто повеќе од низа од злонамерни стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите и понатаму трагаат по свои прикази и по одрази на своето постоење во културните творби, а заинтересирани се да дознаваат за други геј-мажи од минатото и од сегашноста, да откриваат како геј-мажите си ги раководеле животот, љубовта, борбата за слобода и за достоинство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сексуалната лишеност е темелна и пресудна за субјективните искуства на геј- мажите, не затоа што сите сме патетични сексуално изгладнети изопштеници кои никако да успеат да си најдат прифатливи партнери, туку затоа што задоволството на возрасните не може баш да ја надомести претходната историја на неисполнетост. (Како што вели Џорџ Хагерти кога зборува за гејството на пасторалната елегија, „Љубовта сочинета од загуба е љубов што изнедрува копнеж што не може да се исполни“.263
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Децата може да бидат во некоја ограничена мера изложени на високоразвиените културни облици што содржат и што одржуваат жанрови на дискурс и на изразување – а дури и да се изложени уште од рана возраст на, да речеме, мјузикли или на мелодрами, можеби нема многу да извлечат од нив – но тие се длабоко изложени на стиловите на лично изразување што тие форми ги дефинираат, бидејќи таквите стилови на изразување го обликуваат секојдневниот емоционален живот и ги конструираат разните прагматични начини на кои старателите на децата зборуваат, се изразуваат и се поврзуваат со децата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ваквите промени во животот, со кој тој изградил колку-толку стабилен однос, игра со точно одредени правила од кои како сега, може да се отстапи, како да го заплиснуваа и несакајќи го тоа, со мириси и сеќавања на уште понови и поизненадувачки во својот настап, запознавања, улоги и драматични разоткривања - скали кои го водеа по неосветлени и меѓусебно испреплетени различни покажувања на истото нешто во кое мислеше дека не по своја волја влегува, таму кадешто не бил дотогаш. Но зошто?
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Ова не значи, секако, дека промените во животот на жените веќе не се започнати - далеку од тоа.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Тие се мошне сериозни, суперсовесни, обично можат да дотераат до аскетизам, ги чувствуваат како грев сите нормални задоволства во животот...
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Така ти е тоа во животот.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Но за да се достигне целосно таа состојба, сигурно е потребно многу учење и вложување голем напор од оној што ќе реши да се просветлува – загледан во старецот како да слуша, првпат во животот, необична животна лекција, се поднакашла, во знак на откажување од намерата да учи понатаму, и продолжи: - Чувствувам недостиг на ентузијазам.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие беа повторно родени во животот во кој нема недоразбирања, во кој нема страст за откривање на неосознаените убавини.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Одблесокот на искрите од очите врз водата го изненади: му се пристори, небаре сите свеќи во животот беа запалени и светеа од неговите очи, од стаклените леќи што одблеснуваа, одбивајќи се од водената површина како две мали езера, во кои беа измиени сите покајанија на светот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Животот е проба на духовната претстава -Човекот, создавајќи слика, претстава за светот, во животот која е проба на претставата за која не се знае дали и кога ќе се игра, цел живот се обидува да го пронајде најдоброто.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Само паметните мирно можеа да чекорат во животот, не осврнувајќи се на случајно наметнатите тежини за кои однапред знаат дека подоцна ќе се преобразат во леснотија.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Зависно од нашата вистинска верба во животот – објаснуваше старецот. – Набљудувај ги оние тополи!
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Гледаше во мене со некое неверување но и за миг како да видов пркос во неговиот поглед кој како да сакаше да ми каже: - Во животот ми се случила и потешка разделба од оваа со тебе сега.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Така некако ме завикаа па и подоцна во животот, освен на официјалнните документи и случувања, јас за сите бев Софи.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Гледајќи ја Изабел заклучив по којзнае којпат во животот дека Французинките се навистина елегантни, знаат да ја ускладат облеката и многу се шармантни.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Го сакав него како никој друг во животот. Едноставно го сакав.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Оној истиот Филип од којшто го добив првиот љубовен бакнеж во животот.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
За првпат во животот почувствував дека го добив тоа што го посакував цел живот, дури и како дете во прегратките на старата слива.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Денови кога се запрашував дали пак некогаш во животот ќе го видам него.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Можеби како дете на нивна возраст не сум имала можност да одам на море, затоа сега јас на осумнаесет години по вторпат во животот бев дете.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Кај се тие, што работаат во животот, ќе имам ли можмост да ги видам после толку години?
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Не бев сигурна дека е тоа тоа што ми треба во животот...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Иако не вложуваше многу труд во животот некако сѐ лесно му одеше.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ете, така ти е во животот. Не знаеш кога си горе, а кога си долу.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Решителен и смел, тој “на смртта гледаше како на една среќа во животот и секогаш насекаде ја сакаше, без разлика во какви услови би се појавила таа,“30 стига да му служи на делото за кое се борел - на Македонија31.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Најмногу ги вознемирило оние кругови околу Егзархијата кои што сметале дека го имаат правото да раководат со судбината на македонскиот народ и мислеле дека без нивно знаење и одобрување не можело и не требало да се презема ништо што би водело кон било какви промени во животот на македонскиот човек.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ние бевме во длабока заблуда верувајќи дека личниот хероизам е тој што ги движе настаните во животот, ние не сфаќавме дека сме дел од народот и дека нашето дело ќе биде плодотворно, само ако тоа е поврзано со народот и е дел од народното дело.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Со тоа било уништено лозарството како сериозен стопански фактор во животот на градот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во животот на своите прадедовци тие ќе најдат само примери на вековна послушност, робување и благодарност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сакала да живее со нивните жалости и радости и да им помага во нивните чекори, во првите чекори во животот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Мислев дека гласно се слушаше отчукувањето на нашите три срца во тој момент и никогаш во животот тоа не го заборавив.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Се фатив за неговата рака и ја притискав до својот образ како нешто спасоносно, нешто од каде ти доаѓа сигурноста во животот.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Јас никогаш дома пред татко ми не прикажував за тоа што се случуваше во животот на таа моја другарка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еден ден, тој влезе во канцеларијата на градоначалникот, сигурно по некоја политичка работа, личеше на тип од изборен штаб, по малку вџашен, и изгледаше дека баш и не е среќен што ме гледа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
6 Луj Фердинанд Селин АРГО ГОВОРОТ Е РОДЕН ОД ОМРАЗА Трињол случајно го сретнав, еден единствен пат во животот, помеѓу 1939 и 1940, додека работев како лекар во диспанзерите во Сартрувил и во Безон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За да добиеме целосна слика за тоа како Риверс се вклопува во развојот на современата уметност, неопходно е да го истражиме не само неговиот живот туку и мислењата формирани и објавувани од коментаторите и анализаторите - и тоа како оние што го поддржуваат, така и оние што го омаловажуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Семоќниот машки Бог создава и контролира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Уметноста што е навредувачка, конфронтирачка и брутална, се појави во ерата на бунтот против студенилото на формалистите, и во таквата атмосфера Риверс се вклопува совршено, ако не и пророчки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас живеам, си допуштам себеси да живеам, за Борхес да може да ја кова својата литература, и таа литература го оправдува моето постоење“. Чинот на пишувањето се појавува овде, ако не како должност, тогаш како нешто налик на мисија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Феудалните јазици не даваат зборови или знаци што го поттикнуваат, толерираат или барем спомнуваат поимот еволуција во животот на земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговото најголемо задоволство беше, се разбира, пишувањето, и тоа посебно пишувањето поезија, но дури и на чинот на пишувањето тој гледаше како на актерска претстава: “Ги сакам песочните часовници, мапите, типографијата од 18- иот век, вкусот на кафе и прозата на Стивенсон; оној другиот ги дели тие склоности со мене, но толку самобендисано што ги претвора во својства на еден актер /.../ Margina #32-33 [1996] | okno.mk 211
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во ТВ интервјуто дадено на Вилијам Бакли 1970-та, Борхес прецизно рече: „Мирно ќе ја примам смртта, бидејќи сум мошне уморен, бидејќи во животот останаа премалку задоволства за мене“.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во еден поран есеј, се обидов да ги покажам епските призвуци што лежат во основата на неговата доцна поезија.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Понекогаш се обидував да ја разгатнам омразата на мојата мајка, јас, која бев можеби нешто како дупка во која може да се фрли сопственото црнило, и помислував дека таа во мене го мразеше мојот татко, својот стар сопруг, постар и од нејзиниот татко, можеби со омразата кон мене го гаснеше својот копнеж да има маж на своја возраст уште пред тој копнеж да се распламти, можеби ме мразеше не самата таа туку онаа нејзина дамнешна болка, родена од присилата предвреме да ги прекине своите девојчински мечтаења, и да му се повинува молчејќум на стариот сопруг, да живее во сиромаштија и во таа беда да раѓа и израснува деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Станувањето женско според брат ми не беше резултат само на биолошка предодреденост, не беше анатомски факт, ниту пак метафизичка даденост и нешто што лежи во неодгатливоста на душата, туку беше процес придвижен од зависта, и по завршувањето на тој процес зависта остануваше во животот на секоја жена, како траен белег на она прво жестоко чувствување на осакатеност заради немањето машки полов орган.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога минувавме покрај Карлтеатарот, видовме дека на големиот плакат поставен пред него беа најавени изведбите на неколку антички трагедии.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Или, можеби уште попрецизно: потребата од потрага по смисла во животот настанува заради неможноста да се оствари постојана среќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Веќе не помнам во кои нејзини зборови ја откривав нејзината ненаметлива грижа за мене, за она што ме очекуваше во животот, но помнам дека при секоја од тие средби ја споменуваше Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На тој начин сите ужаси, страдања и тешкотии во животот се одредени да бидат избришани; животот по смртта, со кој се продолжува нашиот овоземен живот, ни носи на сите нас совршенство кое овде го пропуштивме.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав дека ти не знаеш што треба да правиш во животот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Што да ме боли?“ „Нешто од минатото.“ „Не,“ реков. „Како ништо никогаш да не било.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сакав да му кажам да не се самообвинува, но знаев дека само ретко кога во животот зборовите можат да донесат успокојување или утеха.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во годините минати во лудницата, каде постоењето беше излегување од реалноста, заборавив дека ниту еднаш во животот не бев излегла од Виена, заборавив дека, кога бев млада жена, со Рајнер мечтавме да живееме во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И можеби како и гревот и среќата, така и омразата постои само во очите на оној кој ја забележува, и на оној кој врз себе ја чувствува – инаку тоа се само постапки, обични постапки и ништо друго, обични постапки, а сепак фрлаат отров во животот на оние кои ја трпат омразата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го прашав за животот во Гнездо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога брат ми на светот му го соопштувал ова свое сфаќање како апсолутна вистина, не се сетил на мојата болка од она попладне кога тој имаше тринаесет, а јас седум години, онаа болка и оној страв предизвикани од погледот на разликите на нашите тела, од помислата на раснењето и делењето со детството, од претчувството дека мојот живот и неговиот живот нема да продолжат заедно и ќе чекорат одвоено кон смртта; го заборавил тоа попладне и тагата и стравот што потекнаа од него и што како сенка паѓаа врз мене претворајќи се во некоја друга тага, во некој друг страв, влевајќи се во некои други таги и стравови.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Само неколку пати во животот бев слушнала да му трепери гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На таа вина, која, велеше, му е присушта на секое човечко суштество, себеси си додаваше уште една – тврдеше дека се сеќава дека уште како едно и пол годишен ја посакал смртта на тукушто родениот брат Јулиус, кој умрел шест месеци подоцна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И оттогаш, секогаш кога животот носеше студ од кој ми се смрзнуваше душата, јас му се надевав на оној топол ветер како на мелем.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се накашла. „Треба ли да веруваме во ваквите инфантилни претстави?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа е потреба за ископување од лудилото, за враќање во живот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги обвинуваше најневините; најневините и најбеспомошните го носеа исконскиот грев – оние кои тукушто влегле во животот ги обвинуваше дека ја посакуваат смртта на оние кои тој живот им го дале.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„И пред неколку години беа во Венеција,“ рече Марта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А не можеме да процениме кое од тие пропуштања ќе му дозволи на злото да проголта некого.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Те молам, не ја заборавај Клара,“ ми велеше. „И помогни ѝ ако можеш.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Те советував, а ти не ме послуша. И погледни. Види ја нивната среќа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Она што се нарекува среќа, во најтесно значење на зборот, е изненадно задоволување на силно насобрани потреби, а по својата природа е можна само како епизоден феномен.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пропушти да направиш едно добро нешто; сите ние во животот пропуштаме да направиме многу добри нешта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа пролет, пролетта во која Добрата Душичка и Макс чуваа од згаснување некој тивок оган на кој се грее душата, за нив траеше колку цел еден живот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секое добро на крајот се наградува, секое зло се казнува; ако не уште во овој живот, тогаш во животот кој почнува по смртта.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме прашуваше како се снаоѓам во животот по излегувањето од Гнездо. „Ете, чекорам,“ му реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нешто како топол ветер кој се појавува да згрее тогаш кога во животот најмногу студи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По начесто сум во Адот, зашто во него ми е како и во животот на земјата.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Господ неа ќе ја однесе во иднината, во животот, а во минатото ќе ме остави мене.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Која рака го создаде ова непознато битие, кое во животот не сум го видел?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Востанието направи епоха во животот и националното самосознавање на Македонците Словени.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
„Поету будалче, си се прашал дали, во главата некоја цигличка ти фали“ - си мислеа и двајцата, ама инстинктот им говореше дека подоцна, во животот, Поетот сигурно ќе им биде од полза.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Правдољубивиот пишува дека „патрицијот беше вџашен од ова ѕверско обожување на смртта, кое за срам на Верата, можеше да биде главна причина во животот на еден христијанин“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Колку „треба“ е немоќно во животот!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Маестро, најмил мој, во приказната, како и во животот, треба да имаш доволно шапки, но на една подолго ќе ѝ се восхитуваш, и почесто ќе ја ставиш на главата, а другите ќе ги сместиш по плакарите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Случката од литерарниот живот на Канети не води кон ставот - кога тогаш во животот на писателот ќе се појави писател кој ќе го натера да молчи,а уште по убаво е ако тоа се случи во почетокот на неговата кариера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Во животот сѐ уште не сум слушнал човек што ќе каже: „Леле луѓеее, да можевте да видите, поточно, да можевте да слушнете, каков аплауз сум упатил на актерите на сценскиот живот“, затоа, пак, многупати сум слушал како некои чинители на духовните добра се фалат токму со гласноста и времетраењето на аплаузот што им бил упатен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ги сакам кујните дури и оние, што би рекол Хандке, во кои неверната жена вари мрсна супа за својот љубовник, во која љубовникот на неверната жена ја срка супата како да му е последно нешто што ќе го исрка во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога по завршувањето на претставата, во гардеробата ќе ја праша зошто така лошо го интерпретирала ликот на Јулија, таа му се исповедала: „Вечерва прв пат во животот, ја проѕрев шупливоста, лагата, будалаштината на празната приредба...
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Така, заклучив дека нана имаше не само практичен, туку и филозофски приод кон многу нешта во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Многу нешта во животот започнуваат случајно, но и завршуват случајно.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Оти вака како што ни е разголен, не е ниту да го жалиш ниту да го плачеш, а уште помалку да сакаш да му помогнеш, да го спасиш од некои што сакаат да му го земат она што го одржува во живот - уметноста.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пред некој ден, дошол кај мајка ми и се обидел да и објасни дека во животот треба да се трудиш да станеш актер па, како што вели Дидро, да се стекнеш со способност за вештачко чувствување што би те довело до „возвишено мајмунисување“, то ест да се здобиеш со способност за спознавање и имитирање на секакви карактери.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Многу важни работи во животот се случајни.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Имено, познатиот сликар, писател, поет, волноумец, во поздравната реч до сите присутни на неговата промоција, истакна дека во животот поаѓал од девизата на Че Гевара - Да се живее реално, а да се бара невозможното.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Татко ми, како момче, ме насочуваше кон пофините нешта во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Нема Македонец што барем еднаш во животот не залелекал над лошото писмо, над лошата судбина.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Лошата игра останува како потврда за двајцата пријатели на Греј дека ниту една жена не е гениј и дека тој ќе има уште многу романтични доживувања во животот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Игра со очи. Историја на еден живот“ е насловот на книгата во која нобеловецот Канети пишува дека човек треба да биде свесен дека во животот има недостижни нешта.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
За првпат во животот го слушна татка си како пцуе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дали е вистина дека единствената несебична љубов што човек некогаш ја дава и ја добива во животот е родителската?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Никогаш во животот не бил на кампување и имаше страшен отпор кон извршување на физиолошките потреби по грмушки.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И секому во смртта ќе му се пресече колку што самиот си измерил во животот свој.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Тешкиот златен прстен на раката на човекот со лузна блесна низ воздухот, ударот пукна, а девојката за малку ќе паднеше на подот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Шлаканицата што следуваше беше најсилниот удар што го имаше видено во животот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во таквите утра се прашуваше што пропуштила во животот и која патека од многуте што ги избрала ја донела токму тука, во носталгијата на дождливите утра.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таквото просветлување не му се случува секому и човек треба да биде среќен ако го доживее барем еднаш во животот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Ѕидот паѓа еднаш во животот, кретену!“ му рече пијаниот тапанар, а басистот, посмирен по природа, го убедуваше дека не смее да го пропушти концертот на Пинк Флојд.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Јас сум патникот Во суштина, секое барање на смислата на животот се сведува на едно единствено прашање: дали во животот постои право и слобода на избор?
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А ти сега ни кажуваш дека сме избавени ако поверуваме во Радосната Вест и ако се покаеме.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кога се сврте кон неа и ѝ се насмевна, во синилото на очите му засветка онаа возбуда која човек ја чувствува само еднаш во животот, на седумнаесет години.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Самотијата во животот не му беше туѓа, ниту пак непријатна.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Војната некако подмолно му се пикна во животот, без посебна најава – или пак и тој, како и сиот обичен народ, не успеа да ја прочита таа најава во општиот наплив на вистини маскирани како лаги, лаги презентирани како вистини и на полувистини украсени на еден или на друг начин за да наликуваат на лаги или на вистини, во зависност од дадените дневнополитички потреби.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Уште тогаш, додека сите нејзини соученички веќе имаа момчиња, а момчињата веќе имаа по неколку девојки, таа сѐ уште чекаше да ѝ се случи првиот бакнеж. (Никогаш во животот нема да може да си објасни што е тоа што неа ја задржуваше да тапка неколку чекори зад животните искуства на својата генерација).
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можам ли јас да не ти поверувам? Та ти си единственото нешто што ме држи уште во животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
И само една цел во животот: слободата на Македонија.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Спомените ќе останат ко сенки во животот. Ја побарав среќата што одамна ја сруши мракот умре заедно со зајдисонцето го прекрши идејниот занос јас сум поет не можам да чуствувам мрак.
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сосема е јасно и сигурно дека нејзините стихови го посочуваат изворот и патот на стрпливоста, храброста, мудроста и вербата во животот!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
- Адреса? - Првпат во животот го гледам. - Првпат? - Жими Бога.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Н Пекол - Место, во кое ќе биде потесно отколку во рајот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Многу малку активно дејствував во животот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Младиот човек, стапувајќи во живот, може да си ги заборави науките.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Деденце, деденце, ме слушате ли?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Оваа поента ја добива својата најголема важност кога ќе се дојде до тоа да се разлачи она што е едноставно од она што не е едноставно, и во природата и во животот, затоа што ја формира основата на непремостливиот јаз меѓу реалниот свет и нашите модели на тој свет.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Француските учители многу добро прават што своите воспитаници ги учат да играат карти, јас не би им советувал на родителите да примаат било каков учител, кој нема да ги знае игрите со карти што се во оптек.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Надворешен изглед - Завеса, зад која Погреб - Начин на ослободување од може да се прави сé што се сака, само покојните затоа што во животот тие да не се заборави на спуштањето. беа неподносливи.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Драги Клиневич, јас сосем сум согласен со вас и залудно вие... се впуштавте во такви подробности“, рече Тарасевич и продолжи, „Во животот има толку страдања, толку маки и толку малку одмазда... јас посакав накрај да се смирам и колку што гледам, се надевам одовде сé да извлечам...“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Кому му го продаде столчето? - праша Остап со ѕвонлив шепот. Овде Паша Емиљевич, имајќи натприродни сетила, сфати дека сега ќе го тепаат, можеби дури и со нозе ќе го газат. - На прекупец, - одговори тој.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Змејко истрча, и првпат во животот го виде оној старец испотен и заздишен. Блед.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Траеше сѐ дури набргу потоа не беа сосема сигурни оти местото во животот и сега останало непронајдено; ни времето дочекано; и на сите им беше од тоа мака.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Да избегаш, најпосле, од сите оние луѓе, што крадат, што се надлажуваат еден со друг и што се мачат да приграбат што повеќе, за себе како во животов да не постоеше ништо друго, освен тоа приграбување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Глигор ќе појде во животот. Тој им е потребен на луѓето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И во животот, и во смртта. - Го исполнив сето тоа! - Само свртено наопаку.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во животот имаше едно правило: почитувај ги и восхитувај им се на делата од претпоставените.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Стариот го чуваше и се подгордеваше, им раскажуваше на пријателите за виорливите денови од војната, најзанимливата и врвна точка во животот негов.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Секој дошол во животот со некое свое барање и тој треба да го најде и да го задоволи она што е потребно или да не се согласува со она што постои.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Луѓето пиштеа и ѝ тураа сѐ и сешто в уста за да ја повратат во живот, а Профим ја удираше главата од вратата на собата и викаше: „Изрод родив, не ќерка...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Често покојниот татко му велеше: „Војната е, синко, многу нешто во животот: дури неа не ја поминеш, дури таа не ти помине преку главата, не си ништо; тесто си, зелено јаболко, кревко ластарче. А неа кога ќе ја поминеш, стануваш прекален...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Како знаеш?“ „Така. Тој што не прави напор да дојде кај мене, загубил секаква надеж и верба во животот...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но многу од луѓето зажалија за дождовите, зашто никогаш така во животот не се изнаспале.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А нив мораш да ги возиш (покрај ова и пливањето, најтешката работа во животот).
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не менува во исхраната... не менува во животот. Курвар, не е.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Книга што ќе ја засакате и сигурно ќе ја прочитате барем уште еднаш во животот, единствено ако не ви ја украде некој, и тоа само за да види што ве воодушевува во неа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, последното, кога бакнежот е, всушност, разделба, како засекогаш да се разделуваат од нив, а многумина првпат ги гледаат во животот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Всушност, сѐ во животот е така.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Околу мене сега се некои поинакви плетачи, што игла во животот не допреле.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Мора да кажам дека со многу професии во животот сум се занимавала и, бидејќи сум шкорпија со подзнак шкорпија, сите сум ги работела со љубов.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ако, сепак, се прашувам јас, овој стариов со трпениево нема да го надживее младиот, кого секогаш можеш да го сретнеш повторно потаму во животот, како во песната „Остала си увек иста“, па остани во добри односи со него кога ќе се разидете и можеш да го имаш во резерва, тукуречи златна.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Атомска пчелка и вредна мравка (Пепелашка сонувачка) Ако стигнам во животот да ги одиграм сите танци со замислени противниции вистински партнери,ако успеам да ги исполнам сите ветувања, да ги испрочитам сите напишани редови, да ги одрецитирам сите песни за некои други жени, за туѓи љубови со среќни краеви.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
О, Боже Господе! И ова да ти биде најсреќниот и најтоплиот момент кој со зборови не се опишува, по кој следи средбата со човечето кое потаму низ годините ќе биде најважното нешто во животот ваш, дојден на најтешкиот и најболен начин на светот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И тогаш мојата сопатничка, бивша стјуардеса, а сегашна „трепкачица“ мораше да ме враќа во живот по соочувањето со фотографијата на семејното дрво на водачот ни.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И веднаш заборавив како се спрема ајвар и слатко, а сторив трансфер од некој кој посветено се крсти во Креаторот во верник, ама во животот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Највисок и со најмудро чело бил Онисифор Мечкојад и со такви очи пред кои можел да клекне и најсомничав ангел.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
4 Пред поаѓање не знаеле дека патем ќе ги следи нечујно и со замрзнат здив непознато чудовиште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Човечиштето со лице на боголик рис живеело за она момче и го раснело со силата на своите сфаќања за животот, за јунаштвото, момчето не го сфаќало поинаку светот отколку што му го објаснувал заштитникот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го потпрев челото на тупаница: ноќ е, месечината се спушта ниско и со ергенски занес се мушка меѓу трски и грмушки не чувствувајќи ги гребениците, дишат дрвјата од надојдено зелено млеко на пролетта и се поткреваат водите на прсти да ги наслушнат тишините на далечините до кои ќе стасаат по дождовите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тие две стави, исто толку врзани во животот колку во смртта, се обидувале пак да бидат она што биле некогаш, младост и старост и најмногу живот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Некои се побуниле; повеќето од половината нови светци биле во животот повисоки од тој Онисифор.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Соголената черупка, повеќе насмеана од кога и да било во животот, се намалила без она малку коса и брада што пред тоа се лелееле на ветар и што било знаме на еден крај, сѐ додека некој килав Јаков од Кукулино не се сетил да ја завитка во безбојна крпа и кришум да ја закопа на песокливиот брег на Давидица.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никогаш никој во животот не бил толку сотиран да умира во страв од нешто што не видел и што не сонил.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со брз, последен замав во животот му го зграпчил левото уво на светиот злосторник и му го скинал - една крв се, нека џбурка таа од две глави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби никој никогаш во животот не му се спротивставил на тој бег, ни човек ни дивина.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пред да пробие од пукнатата черупка со крвца и бела глекавост, пред едното око да се покрие со сив и лилав мраз, подивениот се извиткал со крик.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Деновите се склопчувале, згуснатите снегулки понекогаш го смекнувале студот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тој свечен чин на неможното, кога дури и кобниците ги забораваат проколнувањата со кои се родиле и со кои ќе умрат премногу изморени за да прослават еднаш во животот и благослов, во водите престануваат вражбите: над дебел опаш на видра се смирува рој бели рибички, водените полвови со очи ја пијат ѕвездената светлост: потоците ги појат разбудените коренчиња на дуњите и сливите, жугаат од нив сончогледи и пченки, и уште подалеку,
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На неговото чело како заклана птица се прпелкаше сенка на изненаденост.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А јас тоа го знам добро, секој човек има по еден пресуден ден во животот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
КУМОТ: Василке, ај, да ти се ќердоса синчето! Еднаш во животот да им биде!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Да не видам некаква радост во животот!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
- Знаеш Радо, од денес вртиме нова страница во животот. - започна Томо додека заедно во дворот го пиеја утринското кафе. За чудо, овој пат беа сами.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, таа е полна со енергија и бесплатно држи часови по клавир кај свои пријатели, само колку да го одржува во живот својот музички талент.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чекајте! Само еднаш во животот сретнав девојка со насмевка како вашата. Ако сеќавањето не ме лаже ...
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така во животот ќе имам можност за две празнувања во ист ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лицето на Рада го облеа жар. Никогаш во животот не беше добила толку скапо парче облека.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада беше задолжена да ги одржува во живот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Е, тоа е тоа! Честопати во животот времето и луѓето ги кројат нашите судбини, - се сложи Снеже, мислејќи на својата судбина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа се заколна во својот и во животот на Јана, дека ќе го исполни ветувањето.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Ќерко! Кажи ми, но искрено, дали си подготвена за нов сериозен чекор во животот, или пак врската со Ѓорѓе е само една авантура?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Туку Никодине, никогаш во животот не сум те замолила за ништо. Понизно сум ти клечела и слугувала.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Некако ми е посебно мило кога најважните настани во животот ги поврзувам за некој верски празник.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Премногу често во животот ми беа друшки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Така што најпосле Акакиј Акакиевич еднаш во животот посака да покаже цврстина и одлучно рече дека неопходно му е лично да го види началникот, дека тие не смеат да не го пуштат, дека тој доаѓа од установа по државна работа и дека ако тој се пожали на нив, тогаш ќе видат тие.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа беше... тешко е да се каже точно кој ден, но веројатно најсвечениот ден во животот на Акакиј Акакиевич, кога Петрович најпосле му го беше донел шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бидејќи, Господ знае кого случајот ќе го однесе една среда во градината за да го сретне, со чај за двајца, оној кој му недостига во животот...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Немаше детство, никогаш не беше млад.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ниту еднаш во животот тој не обрнал внимание што се одигрува и што се случува секој ден на улица, на што, како што е познато, секогаш ќе погледне токму неговиот брат, младиот чиновник, раширувајќи ја до таа мера проникливоста на својот немирен поглед, што ќе забележи дури и кога некому, од другата страна на тротоарот, му се подраспарале панталоните,  што секогаш предизвикува подмолна насмевка на неговото лице.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Зошто ја лажеш Асенета, кога добро знаеш дека е сосема неизвесно дали нешто воопшто ќе се случи и што може да се случи следната среда во градината на спомнатата кафеана?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
О’Хенри13 ПОСЛЕДНИОТ ТРУБАДУР Сем Галовеј неумоливо го отседла своето пони.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека стариот Елисон правеше грниња меѓу стадото овци, и додека Киова Индијанецот ја минуваше пладневната починка на крајот на кујната, под жешкото сонце, Сем лежеше на креветчето, размислувајќи за тоа во колку среќен свет живее и колку им е наклонет животот на оние чијашто мисија во животот е да забавуваат и да поттикнуваат задоволство.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа, како некогаш заедно одевме на лизгање и како ветерот й ги носеше зборовите: „Јас ве љубам, Надењка“, тоа сè уште не е заборавено; за спомен во животот...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше неизвесно што сака да постигне со ваквото однесување во животот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека тој се излежуваше, размислувајќи за своите благодати, во дворот срамежливо потскокнуваа мали кафеави зајачиња; ќе го одминеше јато синкави еребици со бели шарки на главата, во еден ред, прелетувајќи дваесет јарди; по некој клукајдрвец во лов на тарантули, ќе скокнеше над оградата и ќе го поздравеше со мавтање на долгата опашка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Новиот современ и модерен (постмодернистички) расказ го оставивме за една друга пригода, кога ќе биде резервиран повеќе простор за таквото претставување; - Со ова издание е направено едно поместување на (практичните) критериуми за избор на расказите, а имено во ова издание се вклучени неколку раскази во коишто е видлива постапката на постмодернистичка естетска игра, на наративен лудизам, во исто време кога се прави и поигрување со очекувањата на читателот и се користи слободно резервоарот на човечката имагинација; - Во ова издание е внесен и еден расказ од големиот латиноамерикански нобеловец Габриел Гарсија Маркес, прекрасен расказ кој ја покажува потресно гротескноста на некои животни ситуации, кога од некои обични мали човечки постапки, се прават крупни и драматични пресврти во животот, како последица на интересите и заблудите на општествените институции и институциите на моќ; - Покрај тоа, неколку раскажувачи ги претставив со нови раскази, поилустративни за нивната поетика и вредност, а кои се илустративни и за некои раскажувачки постапки (дневнички и мемоарски записи, или писма, на пример).
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Всушност, мислев дека воведувањето на еротизмот во живот е единственото оправдување да се направи било што.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сакам да ви раскажам сѐ за секого што сум сакал во животот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Во некој момент сигурно забележала, застанала молкум да ме набљудува како и самата нешто да очекува; веќе беше невозможно да не ме издаде напорот да го продолжам тоа затишје, да не го прифатам тоа пак да се вратат наспроти Мари-Клод, против Мари-Клод која не можеше да разбере, која молчешкум ме гледаше исчекувајќи; да се пие и пуши и да се зборува со неа, за до последниот момент да се одбрани слаткиот интеррегнум без пајаците; да се запознае нејзиниот едноставен живот работа-дома и сестра студентка и алергиите; да се сака, така да се посакува тој црн прамен што ѝ го чешла челото, да се сака таа како цел, како стварно последна станица на последниот метро во животот, а тогаш - бунар, тоа растојание од мојот стол до онаа клупа каде што можевме да се љубиме, кадешто мојата уста можеше да го испие првиот мирис на Мари-Клод пред во прегратка да ја однесам до нејзината куќа, пред да се качиме низ оние нејзини скали и најпосле соблекувајќи ја од себе толкавата облека и толкавото чекање.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Играта ја достигнува својата кулминација кога едно џиновско чудовиште го 81 напаѓа мојот град.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Моето трето око е осветлено и се чувствувам убаво, бескрајно среќен, како да сум на Екстази, се чувствувам толку среќен што тоа морам да го поделам со вас, сакам да ви кажам сѐ, сакам да знаете сѐ за мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Секогаш треба да си спремен за чудовишта во животот“, запишувам со мисла дека сум направил навистина прониклива забелешка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
“Еротизмот ми е мошне мил поим, и сигурно е дека тоа што ми се допаѓаше, што го сакав, го применив 89 врз моето стакло.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Никогаш во животот не си бил поубав.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Научив дека во животот секогаш, без исклучок, мораме да имаме болка.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сѐ во животот ми стана еден налудничав, а сладок сон.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Навикната на внимание и посветеност од сите, подоцна во животот дури до болест го бараше тоа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Најголема цел во животот им е да ја најдат љубовта.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
За прв пат во животот се почувствував како криминалец. А не бев.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Имаат среќа во животот, но поради емотивноста, лесно потпаѓаат во негативни психички состојби и стресови.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Вистинското задоволство во животот е додека се бараме себе си.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Понатаму, во животот често се случуваше да бидам отфрлувана од друштвото и игнорирана на најбеден начин.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ја прашав дали овој ден значел нешто во животот на тетка ми.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ја голташ, како да ти е последен оброк во животот.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сите имаме тага, сите во животот имаме и радост.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Такво нешто ретко во животот имав можност да видам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Се колнам, никогаш поголем страв не бев осетил во животот одошто тој ден.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Од Бабела се учи мирно да го констатира злочинот и да знае дека потресното во животот е посилно од потресното во литературата, - за да значи многу ефектот на здржаното констатирање.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сакав да раскажам за тоа, за талентите, за тој несекојдневен настан во животот на домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, ако за некого во животот повеќе сме се молеле на господа отколку за нашето татенце, за нашиот стар управител на домот, другарот Аритон Јаковлески.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ме гледаа со мили, благодарни очи, како да велеа: - Благодариме, Леме, да си живо, да си здраво, умно момче, секогаш среќа да те следи во животот, голем човек да станеш, најголем!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Тука се случуваа сите работи што подоцна се спроведуваа во живот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Можеби во такви часови Аритон Јаковлески веруваше дека ќе наплати за сѐ изгубено во животот. Кутриот човек!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
А јас најчесто бев сам, без никого во животот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За сето време не посакував да бидам ниту птица, ниту титан, ниту пеперутка (иако летот од пеперутката од сè најмногу го сакам во животот), - сонував за сосема неможни работи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Раскажувачки талент што е повикан во животот на нашата литературна повест од силниот бран на нашата вековична раскажувачка стихија.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Јас ја прегрнував како родна мајка, ја прегрнував како нешто - најмило во животот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Проклет да бидам, беше обвинет за најстрашни нешта што сигурно никогаш не ги сторил во животот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Наизглед ништо, ништо неодгатливо во животот на Аритон Јаковлески, чините, ништо, живот, прав, обичен човек, живот на секој смртник.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Оставајќи ги на страна неколкуте текстови што несомнено дивергираат од основната концепција на двете книги останува да забележиме дека и првата и втората „Пасквелија“ со најдоброто во себе претставуваат единствен идејно- тематски и стилско- естетски блок во кој хронолошки се открива животописот на Пасквелската долина сѐ до наши денови: од приказот на првите мали јунаци од типот на Огулиновци, преку војната, до виорот на револуцијата и големите промени што таа ги внесува во животот на пасквелчаните.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Знаев: има во животот на човекот по некој важен, судбоносен сон што му носи некое претчувство и видение...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Дедо му Аврам кога лежеше болен и кога вака му доаѓаа луѓе со понада, велеше: „Во животот човек може да ти направи зло колку што сака, тоа се простува, но најтешко е ако пред умирање не ти обрне внимание, ако во тие моменти ти се сити или свети...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Сѐ поминува во животот, само сликата останува... Таа е вечен спомен...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И најмала случајност понекогаш ти носи смрт или те остава во живот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Татко му Аврам го стегаше срцето да не му препукне и издивнуваше: ”Ах, мора во животот некој црвец да те јаде...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Денес повлекувам тенка линија во животот.. ќе се движам по неа.. како акробат кој се обидува да држи рамнотежа...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Му покажуваа ретки вештини за да го вратат во живот и кога се уверија дека тој ги гледа како да се најнезанимливото чудо на светот, се распашаа и првпат во животот станаа насилници.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Му повика на болниот во уво, му се обраќаше со „Господине... Вие... вие потатору!“, бидејќи името не му го ни знаеше; сакаше да го види како сосема се буди, сосем преобразен во живот, најпрекрасен, најчудесен!
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тој успеа во животот да создаде огромен имот од куќи и дуќани низ цела Битола како и многу обработлива почва односно ниви, пасишта во целата преубава околина во подножјето на планината Баба, на тромеѓето помеѓу Македонија, Грција и Албанија.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
И јас со задоволство ти ја признавам таа победа, оти твоето здравје и твојата лична среќа, како и на твоите браќа и сестри, ми се најважното нешто во живото.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не можеа ниту ќеркичките да ја разберат играта со оружјето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа во младоста го беше спасила семејството од бомбардирање во старата куќа во Подградец, крај Охридското Езеро.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да бев предодреден со кодот на мојата баба, во животот да отворам нови врати.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Колку ли пати во животот му се препуштав на најризичниот пат кој сигурно излегуваше од стратегијата и орбитата на татковиот балкански егзил: како да се заобиколи затворот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Почувствувала во животот што значи бомбардирање и од тоа не можеше никогаш да се ослободи...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се сеќавам на еден фрагмент од еден од многуте разговори со Јасер Арафат, кој беше индикативен за метафората на кривата на владеењето: - Најсреќниот ден во животот? - Јас сѐ уште не сум го доживеал...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го повторуваше многупати во животот зборот амбасадор, во различни ситуации, кога историјата се закануваше, а нејзините мисли беа упатени кон Истанбул.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се чувствуваше на мигови како Мојсие, кој мораше со години да се подготвува во егзил, за да го осмисли реалното враќање во ветената земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Времето на блиското пријателство меѓу Арафат и Дарвиш, кога ќе ги обединува истиот идеал - слободата на Палестина, според прагаматичната стратегија на семоќниот и авторитетен водач и идеалите на Махмуд Дарвиш, се совпаѓаше со времето од крајот на мојата младост и некогашните идеали - храбра понесеност, верување во универзална правда и хуманост, но и со доверената мисија, како највисок преставник на една голема држава на Балканот, обединета од своите национал-етнички сегменти, кои никогаш нема да се артикулираат во федеративна држава-нација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше тоа чудесна, тивка солидарност, како дел од нејзината молитва ...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во целиот преостанат дел од животот длабоко во мојата свест одекнуваше синтагмата - нема враќање од егзил, нема враќање од егзил, нема враќање од егзил!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го наследив неговиот немир кој се чувствуваше во растреперените прелистувани страници, во тајните записи, закопани некаде близу во земјата, како на вистински закоп Чунот кој нѐ спаси таа немирна есенска ноќ, макар што ја мина границата вардена од подводниот змеј, според татковата навигаторска стратегија во животот, не престануваше да броди во имагинарните балкански немирни бранови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сета љубов, која ја имаше во длабината на својата душа и која цел живот им ја подари на своите чеда, кои беа заминати на разни патишта и постови во животот, а јас на најдалечните, ја вложуваше во своите цвеќиња на Балканот. Сакав да го надминам значењето на моите зборови, упатени до мојата мајка, на другиот брег на Медитеранот, да го напишам најубавото писмо што еден син го напишал на една мајка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Големите читања во животот означуваат празници.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го чувствував мајчиниот трагизам, оставена да не ја доврши мисијата за која ја беше испратил во животот Севишниот, нејзината немоќ, низ татковите книги да го предвидува спасот на семејството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така земјата и езерото, брегот и брановите го продолжуваат вечниот дијалог на кој се надоврзуваат гласовите на поетите, довикувајќи ја вечноста, во животот, бргу носен од брановите на минливоста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Стефан Цвајг Долго време во мојата свест одекнуваше зборот матанѕа, кој го слушав за првпат во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не знам какви спомени понесоа во животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XXXV Човековиот живот отсекогаш го следи тајната на пријателството.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Доцна ми стануваше јасно во животот дека револуцијата, покај примамливата дијалектичка патетика која те привлекува во младоста, во доцните години на животот принудува да се соочуваш со нејзината метафизичка завршница.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од овде започнуваа сите мои излези кон Европа и светот, следејќи ја хармоничната еволуција на големите пријателства во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше свесен дека внатре, длабоко во него, требаше да се минат уште многу други, за нас непознати граници, кои ги откривавме подоцна во животот, кого него го немаше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога човек се оддалечува, а тишината на камењето на историјата неуспешно ја надгласуваат упорните водичи, патот го води кон големите европски градови, каде што се пресилни гласовите на минатото, повиците на револуциите, дефилето на вековите...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше свесен, по многуте поранешни дедови уверувања дека малкумина успеваат да го променат патот на судбината во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Всушност неговото владеење се одвиваше низ повеќе криви, секогаш осуден на нов почеток до крајот на својот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мајка во животот на семејството како да беше задолжена за малите нешта на историјата, за лебот на денот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко како и при други клучни настани во животот не ја делеше гласно нашата гласна радост поради успешно мината граница.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со години не се произнесував во јавноста за мојата мисија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Други времиња, други луѓе. Новиот Сојузен го променил некогашниот распоред на кабинетот. Не ја забележувам сликата на Тито...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да знаеше за нашата, интимна трагедија, најголемата загуба која може да ја има човек во животот, да го изгуби своето чедо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во нејзините очи поигруваше старата светлина која ни го осветлуваше патот во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа не е малку во животот... - јасно ме предупредуваше Мајка во своето кусо писмо.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Премногу сум го изложил на ризик своето семејство, децата, суштината на нејзината мисија во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во овие предели на изгубениот рај на детството, моето семејство најде спасоносен пристан во својата неизвесна балканска одисеја, по победата на подводниот змеј при минувањето на границата во Езерото.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Внимавај сине, варди ја главата, имаш деца. Бори се за нив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да ја отворев уште тогаш таа врата и да го минев нејзиниот праг јас ќе ја задржев посилно во меморијата на мојот живот таа храбра таткова Мајка, Хазбије анм со силен инстинкт низ своето постојано жртвување во животот да ја спасува својата рожба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзиниот сопруг, макар што имаше браќа и сестри дамна заминати во Турција и со веќе бележити места во животот и владеењето во новата земја, тврдокорно беше решен да остане во куќата крај Езерото и да им остави во аманет на своите синови никогаш да не заминат од родниот крај.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И не може насекаде, или било каде што ќе ти одредат случајните конвенции на историјата, да ја почувствуваш најголемата приврзаност за земјата, место во кое ќе ти се случи најбитното во животот, во согласие со вечниот ритам на природата, а не со наметнатите амблеми на еден друг живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се соочував со сложеното палестинско прашање, како предизвик во животот и функцијата која ми беше доверена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ни се причини како змејот се извишува за со конечниот залет да нѐ проголта и да нѐ повлече кон длабината Во тие мигови Мајка започна посилно да ја кажува молитвата за спасувањето на нејзините чеда, која ја препознававме од честите шепотења, кога ни беше тешко во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Најмногу на нишан му беше Француската граѓанска револуција од 1789 година, кога самиот во животот се соочи со Младотурската револуција, на 23 јули 1908 година, започната од ресенчанецот Нијази-бег, а подоцна и со Револуцијата на Мустафа Кемал и неговиот вујко Али Фетхи, тој како да започна да го менува мислењето за револуциите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не веруваше во тоталната демократија, зашто секој е за нешто виновен во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Да, Арафат како никој друг живееше во својата легенда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го помина речиси сиот живот во егзил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И во животот на Албер Ками е предочен европскиот трагизам, во неговата лекција за апсурдноста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Додека трае мајкината грижа за своето чедо без оглед на годините, размислував завршувајќи со читањето на писмото, тоа свесно или несвесно ги живее најубавите, најбезгрижните години во животот, животот добива поголема смисла...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тие мигови кога се жести моќта и величината на владеењето, се слуша вревата на полските ескадрони, урнебесниот пад на Отоманската империја. Така пишуваше Албер Ками...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во една прилика, на мојата сопруга Гзиме, со тон на доверлива добрина рече, да ја чува секогаш жива нејзината насмевка.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На крајот стана жртва на својот утописки прагматизам...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Живееше во симфониската тишина која умееше да ја оркестрира во животот, победувајќи ја горчливата осама крај верните таткови книги, наспроти разбеганите чеда, за кои сметаше сѐ уште дека ја беше испратил бог во животот да ги доварди, да ги спасува!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Така е не само во кусиот човеков живот туку и во животот на народите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И не се дозна дали во животот Ленин и Сталин имале илузии како Хабиб Бургиба.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да беше во договор со смртта, верувајќи толку силно во животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Така е во животот. Ако не сега, никогаш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Меѓу ова сино небо, кое ја одречува сета историја на земјата, со сите граници и храмови, со сите камени урнатини, и лицата на луѓето, загледани во вечноста на залезот на сонцето, нема никаде простор каде што би запрело нешто митско, историско, идеолошко.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас се враќав крај бреговите на Езерото во една од варијантите на враќањето од егзил кое во суштина не постои.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Среќата не е сѐ, се сеќавав на неговите зборови, кога луѓето имаат и други задачи во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гледајќи ги татковите книги во нивниот наследен, само на места изневерен распоред, согледуваше дека го беше проширил нивното простирање до предели и народи, низ проверени, доживеани значења во животот, до кои бездруго сонуваше дека ќе го одведат книгите, верувајќи дека тие ја содржат вистинската надеж.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За првпат во животот влегував во подморница! Беше тоа чудно чувство.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На синот- наратор, кој ја наследи татковата библиотека, враќајќи се од своите дипломатски мисии, како амбасадор на двете држави кои во голем дел го обележаа животот на бегалското семејство - Југославија и Македонија, кои го ширеа кругот на семејниот егзил, продолжи да трага по преостанатите тајни во татковата библиотека, кои не можеше да ги провери во животот, посебно обземен од наследената таткова опсесија да трага по тајните на владеењето, за кои балканската историја нудеше безброј искуства.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Има суштини во животот кои во екстазата на нивното случување се впиваат во душите и пред нив зборовите се немоќни, можеби понекогаш и еден вид сквернавење...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко ни велеше дека уште од најраните години на животот треба да ја учиме уметноста на читањето, таа најсилно се создава во детството за да посилно ни се поврати во залезните години на животот. Така никогаш нема да останеме сами во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше одбиен од Советите. Не сакаа да ги откријат кремљските тајни.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во очекување на Сојузниот ми се наложуваа генерални размисли за мојата мисија, за балканската историја, за натамошните искушенија во животот во мојата нова татковина која наскоро ќе исчезне.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзиното однесување ме потсетуваше на мојата мајка и на односот кон нас, нејзините чеда, која често велеше дека бог ја испратил во животот за да ги спаси своите чеда!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Беше сигурно оти во метафизичката стратегија на Мајка еден од клучевите ќе ја открие историјата на бравата на нашето отворање на првата врата во животот во егзил, а додека спасувањето на татковите книги ќе ја продолжи семејната историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За волја на вистината, треба да се рече дека Арафат, придавајќи им во животот големо, понекогаш и пресудно значење на симболите, на пример, при говорот пред Советот во Њујорк го остави својот револвер во гардеробата на светската организација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Животот тивко се ронеше крај татковите книги, со нови прамени бела коса, во таа голема семејна архива на нашиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми беше дадена шансата да ја реализирам мисијата која ретко ви се нуди во животот, да трагате, да придонесете да се зближуваат, да се обединуваат луѓето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но и немилосрдно ги отфрлува тие што не ги избрала, колку и да била голема нивната моќ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пребрзо сум се препуштил на ризикот да излезам од помирливата егзилска судбина и сум станал дури и амбасадор како туѓинец на земја што повеќе не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мајка ја беше понела врската клучеви од куќата крај Езерото и напуштената куќа крај Јонското Море од нашите предци, светите книги Коранот, Библијата и Талмудот, покрај кои ја шепотеше тивко молитвата на сите вери кога ја минувавме границата, а Татко неколкуте главни книги од својата подвижна егзилска библиотека, како и неговиот започнат проект, ракописот за Историјата на Балканот низ падовите на империите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не научив никогаш да лажам, ниту во животот, ниту во дипломатијата, дури и кога беше и од интерес на државата да лажам!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Конечно кривата на егзилот го означуваше својот пад, започната да се оцртува во животот на семејството пред точно шеесет години, кога тоа беше осудено да го напушти семејното огниште во ова исто гратче и да се најде на другиот брег на езерото, на брегот на егзилот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тие не го заборавија кога нему му беше мачно во животот, при неизвесната семејна судбина Кога мораше да го докажува својот сложен идентитет во повоените упростени времиња на црно-белиот режим кој почиваше врз брзи норми на поделба на пријатели и непријатели, на брзи и немотивирани интернации и ликвидации, тој најдобри сојузници имаше во книгите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Верноста кон пријателството можеби е најубавото што постои во животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше повеќе мигови кога сакав да го кажам својот дел на вистината за Арафат и Палестина, во чија епопеја бев фрагментарно замешан, но која силно ме означи во животот, во осознавањето на моќта и трагизмот на човековата судбина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев така предодреден да ги барам во животот моите сопатници во егзилот за кои немаше враќање...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се најде во секакви ситуации во животот, во кои ретко кој се нашол.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ми се наложи картагинската парадигма дека во животот нема ниту победа, ниту пораз, туку само истрајба! ***
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Татко, поттикнат од уверливото кажување на Камилски за револуцијата и јазиците, размислуваше еден ден, сепак, да се врати на својот напуштен проект за Историјата на Балканот низ падот на империите, добивајќи нови уверувања дека војната создава широко лингвистичко движење во времињата и просторите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш празникот од Татковата библиотека се пренесуваше во целата куќа, во Мајкината градина, на патот што беше пред нас во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И уште нешто: касметот, колку и да е сложен, често неразбирлив, неочекуван, во животот има само еден разбирлив момент, а тоа е дека човекот нема да дознае никогаш кој е!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко за прв пат во животот се сретна со својот вујко Али Фети на островот Бујук Ада.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Прочитаните книги воспоставуваа некако ред во душата по кој се трагаше во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Балканството останува утопија, но секој во животот треба да го направи својот чекор кон можниот излез.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко со многу зборови никогаш не се чувствуваше осамен во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таков беше во животот, кога ќе преземеше некоја акција, првин добро ја обмислуваше, потоа дејствуваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со мајчин османскотурски јазик (со арапските и персиските примеси), со турскиот јазик според реформите на Мустафа Кемал Ататурк, од времето на студиите во Цариград (исчистен од арапските и персиските зборови), со албанскиот татков јазик, со германскиот, францускиот, италијанскиот и грчкиот јазик, учени, некои недоучени за време окупациите на Поградец, тој во турскиот сепак се чувствуваше најсигурен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
27. ИМАРЕТ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко минуваше во животот низ вистински кодошки лавиринт, но не заврши како Климент Камилски во островскиот пекол.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Утрото пред да дојде Камилски, се разбуди рано, кога сите спиеја во семејството, а само Мајка беше полубудна, никогаш во животот не заспа со цела душа, појде тихум кон чардакот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски замолчи, во мислите сигурно маршираа кодошите од Голи Оток, од кои мислеше дека е конечно оддалечен засекогаш, но во животот што го живееше на слобода, не можеше да се ослободи од кодошката опсесија дека е и натаму следен, поткажуван.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Занданите во османското време повеќе им служеле на властодршците за да се пресметаат со животите на противниците, виновниците, отколку тие да се превоспитаат, социјализираат, и тие што ќе преживеат, откако ќе ја отслужат казната, да се вратат во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека Климент Камилски чекореше крај кутиите на букинистите, упатувајќи се кон местата каде што во младоста најчесто запирал и купувал книги, помислуваше и си се уверуваше со сопственото искуство дека во животот има две работи кои можат силно да влијаат на промената на човекот: големата љубов и читањето на големите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но секако имало поголем или помал душманлак, наше е да го откорнеме од балканските јазици, а бездруго со тоа ќе го снема во животот, нема да ја заматува меморијата на нашите потомци! рече Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Изложени на ветер и дожд тие гордо остануваат крај нивните кутии исполнети со мистериите на духот, како безброј Пандорини кутии, на чии дна се крие катарзата на надежта во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога вистински им беше потребна во животот, утеха бараа во самотијата и тишината на книгите во нивните библиотеки, која ја нарушуваше гласот на свртените страници, и уште потешко им стануваше, па тие се состануваа и ги поврзуваа гласовите од нивните книги во симфонија на нивното моќно пријателство, составено од безброј нитки, составувајќи го мозаикот на балканската вистина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во животот на Татко читањето можеше да се смета за свет чин, можност за излез и спас од балканското варварство и проклетство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Едната етапа на нивниот интерес беше како да изведат практичен и прагматичен исчекор од нивните книги и размисли за лавиринти во балканските состојби во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите овие зборови, и покрај низата синоними коишто ги налагаше времето, остануваа и натаму во живот во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На пат кон Цариград со семејството Татко запре во Скопје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше свесен, по с што му се случи во животот, по сѐ што доживеа на Голи Оток, занданатtа уште долго ќе остане во балканската меморија, со метаморфозите што ги носи времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко продолжи: Фаик Коница, уште рано во животот, по основното школување кај скадарските језуити, потоа средното училиште на цариградскиот француски лицеј Галатасарај, француските универзитети во Дижон, Каркасон, парискиот Соllgе de France, сознаваше, но и цврсто веруваше дека пресудните битки во животот се одвиваат во јазикот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко ја испи и последната капка ракија од својата чашка, Климент Камилски во носталгичен транс започна: Има, брате, пресудни мигови во животот, кога молчењето значи измама.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во домино и табла е дупла двојка, а во животот повеќекратна измама.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не можеше точно да го утврди конечниот став на Камилски, час бранеше една, час друга позиција!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таков требаше да биде и овој париски ден во животот на Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се сомневам дека може да има такви, освен некои исклучоци и тие без големо значење! се спротивстави благо Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
II Татко немаше посебни пороци во животот во градот крај реката.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случуваше токму во времето кога Монтескје во XVII век ги проповедаше своите идеи за топовите кои ги уништуваат топовите, за деспотските режими кои не можат да имаат фундаментални закони, за републиканската влада која во срцето го има народот, за облиците на издвоената власт (парламентарната, извршната и судската), ние во Османската Империја да го одржувавме во живот кадијата, исламскиот судија кој донесуваше одлуки во согласност со шеријатското право...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во такви бурни мисли и заспа на чардакот, следен од будното, но невидливо око на Мајка, која му ја ширеше својата топла светлина во длабините на сонот, покривајќи го со сината наметка, вардејќи го неговиот сон како нешто најдраго и најдрагоцено во животот на нашето семејство...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така двајцата стари пријатели појдоа по жива потрага на старите османски зборови по еден вид нивна проверка во животот на коишто малку се сметаше како белези на едно исчезнато време...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не му беше лесно на Камилски да се справи со толку голем број османотурцизми од толку широки области, голем број со завршена употреба во животот, покрај за секогаш прифатените зборови, или заемките кои служеа и како неодминливи синоними.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Минувајќи низ Камениот мост од западниот кон источниот дел на градот, во потрага по турските заемки задржани уште во живот, Татко и Камилски се движеа со бавен ритам, за разлика од луѓето со забрзани чекори од обете страни на мостот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
20. ДУШМАН.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Филигранството или кујунџиството претставува вид уметнички занает, кој најдолго го одржува во живот живиот дух на чаршијата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во новиот турски, односно прочистен јазик, според радикалните реформи на Ататурк, немало стари зборови од туѓо потекло кои баба Хазбије, ги научила во животот заедно со јазикот на страдањето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко можеби имаше поголема среќа со наследениот турски јазик од мајка со студиите во младоста во Цариград, во албанскиот беше целосен, го владееше францускиот, се служеше со италијанскиот и германскиот (знаењата на овие јазици им ги должеше на окупациите на родниот Поградец за време на Првата и на Втората светска војна), тешко се справуваше со македонскиот јазик, кој го научи, но и недоучи, доцна во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Иле во игра карти, иле во животот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски поттикнат од Татковото одобрување продолжи со својот патетичен тон: Библиотеката, брате мил, останува главното искуство во животот на човекот што води до вечноста!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Што ли има во ова печено тесто што толку силно ги вознемирува сетилата?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но тогаш пееше и други револуционерни песни кои никогаш не ги заборави и чии рефрени ги потпевнуваше, посебно песната A las baricadas, кога му беше тешко во животот, особено кога беше сам во ќелијата на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не сакаше да го наведува својот пријател да ги отвора длабоките рани во душата од кодошкото време на Голи Оток, но тоа беше за него и еден вид исцелување на големата болка пред верниот пријател во животот: Во животот засекогаш се уверив од искуството на Голи Оток дека нема поголем човеков грев од кодошењето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко никогаш во животот не бил понесен од толкава толпа луѓе собрани само во еден град.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ленин ова ќе го оправда со ставот дека отстапувањето од граматичките норми во однос на невештото служење со јазикот, се разбира, вклучувајќи ги тука и заемките, е рамно на партиска девијација во животот...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тоа е голема граница распоредена во животот на сите Балканци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко, кој во животот беше на вистинско јазично распаќе, тоа најдобро го чувствуваше.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Блискоста, меѓусебната доверба зајакнувана од збор до збор го зајакнуваа уште повеќе нивното ретко, можеби и единствено пријателство на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да ги побараме заемките во животот, односно во подрачјата, кои без оглед на изминатото време остануваат трајни, општочовечки.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И тоа бездруго силно ќе се одрази во неговиот живот и во животот посебно на првата генерација негови потомци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски разбуден, но уште меѓу сонот и јавето, претпоставуваше дека повторно се враќа од Голи Оток во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше свесен дека секој збор во животот може да биде стапица, но подобро е да ги откриеш отколку да те совладаат.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нивното пренесување од генерација на генерација, нивното жилаво одржување преку влегување во спрега со други зборови, тешко можеше некој да го искорени.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не се станува лесно пријател во животот и играта како што беа тројцата еден за друг.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој во мисијата за чистење на балканските јазици од (без)опасните турцизми, за разлика од спонтаниот Камилски, имаше и план Б, којшто започна неочекувано да го изложува: Првин да се задржиме на заемките за човекот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Занеме кога беше затворен на Голи Оток, веруваше дека повеќе никогаш нема да запее во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
III Татко ниту во најоптимистичките варијанти не можел да си претпостави дека балканскиот покер ќе му го донесе, можеби, најдобриот, најблизок и најверен пријател во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никогаш не беше заплакал во животот, ни при најголемите тортури на Голи Оток, не се сеќаваше ниту на солзи радосници во деновите на победата.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Нивното искрено и ненаметливо пријателство, покрај верните семејства, беше еден од последните облици на среќа што им преостануваше во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден момент, филозофски настроениот Камилски му рече на Татко: Што би претставувал човекот без потрагата по мистеријата, по апсолутното, без метафизиката?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Откако не остави ни трошка во чинијата, восхитено рече: Вакво нешто никогаш не сум вкусил во животот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сѐ што не стигнуваше да стигне да дознае и оствари во животот тој сакаше да го има во своите книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко среде златарската улица му го покажа местото каде што се наоѓаше некогашната златарска работилница, кооперација, во која работеа прославени мајстори филигранџии, Албанци католици, кои со текот на времето како да одлетаа со нивните чудесни сребрени пеперутки во далечините на егзилот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За да биде уште поуверлив, Камилски по обичај своето тврдење го зајакнуваше со мислата на голем поет или филозоф.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И така најчесто се налагаа митските потраги, кои започнуваа од Татковите книги и завршуваа во животот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски во животот доби и други медали, но, сепак, тој што го стави на градите го сметаше за најзначаен.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XI Во Париз од мостовите на Сена се наѕираше изгревот можеби на најубавиот ден во животот на Климент Камилски. Има денови во постоењето на човекот кои се како цел еден живот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И најпосле започна најзначајниот настан во животот на Климент Камилски откако се врати од Голи Оток кога требаше да ја покаже со Татко, како сојузник, својата полезност за човештвото, посебно во доменот на воспитувањето на детето, неговата тема на животот и одбранетата докторска дисертација во младоста.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски најпрвин трагаше по заемките од духовниот живот, по зборовите кои се вкорениле во балканските јазици означувајќи начесто богата гама чувства и појави од животот: среќа, веселба, радост, тага, мака, тегоба, надеж, љубов, копнеж и други состојби на духот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И кога требаше да го спуштат во гробницата, тој врисна во сонот со сета сила, како никогаш дотогаш во животот, и се разбуди од кошмарот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Макс Левенфелд, по потекло Евреин од Босна, го напушти вилаетот, на писателот и свој, заради омраза, не из'ртена во него туку околу него нашинска омраза, взаемна во допирот и во животот на нашите луѓе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но и во таква фаза тие се вртеле во виорот и убивале, станувале нешто поинакво од она за што се приготвувале во животот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
На чудесен начин сум ослободен од својата тежина, можеби сум веќе во некој друг свет без сомнение и без прастарата човечка навика со зло да го одржува во животот на својата крв.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Четирите деца, две нејзини и две Маркови, стоеја зад неа и се веселеа, постарите внесуваа радост во животот на најмладите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но тоа беше доволно да се отвори нова страница во животот на Авни.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Госпоѓа Мариела во Ема гледаше жена на новото време, млада и енергична, образована и храбра, подготвена за авантура без да биде свесна за евентуалните последици во професијата и во животот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Немој да ми кажеш дека во животот никогаш не си гледал порно филм.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Една декемвриска ноќ, додека меланхолично уживаа во пивото „ Гардист“ и снегот кој пополека си паѓаше како на евтина новогодишна разгледница, дваесет години постариот Дејан му ги раскажа на Александар исцрпните биографии на повеќето колеги од секретаријатот. – Алек во животот никогаш не знаеш што ќе ти затреба...
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
На Винстон му помина низ главата дека ова е првпат во животот како гледа, со знаење, во член на Полицијата на мислите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само еднаш во животот тој поседуваше - и тоа по настанот: а тоа беше важно - конкретен, непогрешлив доказ за еден чин на фалсификување.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој не разговарал за ништо друго освен за принципите на Ангсоцот и немал друга цел во животот освен да го победи евразискиот непријател и да ги прогонува шпионите, саботерите, мислопрестапниците и предавниците воопшто.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе нема љубопитство, ќе нема уживање во животот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А тој мечтаеше повеќе дури и отколку да биде сакан, да го разурне тој ѕид од доблест, барем само еднаш во животот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најголемо задоволство во животот Винстон наоѓаше во својата работа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
За првпат во животот тој не почувствува презир за проловите, ниту пак мислеше за нив како за неподвижна сила која еден ден ќе оживее и ќе го обнови светот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Паметам една песна на поет во која тој се заколнува дека нема да повтори една иста грешка во животот, а сепак останува повторно зинат и зачуден, и тоа не само еднаш, пред истата таква грешка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Како да ќе му кажам одговор што ќе реши нешто важно во животот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Се сеќавам и на „Робинзон Крусо“... Не сум знаел што иде во животот...
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Значи ли тоа дека во животот не се учиме на ништо?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сега бев двојно столчена, еднаш од предавството на Борко во животот кон мене, зашто никогаш не беше ми кажал за таа своја тајна, а сега и од неможноста да го објаснам апсењето на Симона, под обвинение, јасно, за ширење на лажни вести и непријателска пропаганда против државата.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ако бидам жив во животов, сакам да одам да ѝ кажам еден збор, оти тогаш, кога ја испратив кај Црноеч, се збркав и не проговорив како човек.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сокриена сензуалност Рафинирана еруптивност Во звуците на една џез мелодија Се раѓа, умира и воскреснува Сака да направи пресврт Во животите на оние како нас Кои зачмаеле во монотонија Во меланхолија Во безидејност Во безцел Во бездејство Во безумие Во безбоштво Во бесмисленост Во безживотност Во бессознание Во бескрупулозност Секој во својата несовршеност Продолжува да верува дека Работи Создава Љуби Постои Зачекорен со наведната глава Не подзапирајќи ни за момент Да се запраша Да погледне Да спознае Една вистина Која не толку длабоко сокриена Искрено чека да ни погледне в очи 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Единствено сега можам Од денес па за навек цолза да сронам за сѐ во животот што не сум сфатила Ако, некогаш утре ја здогледам пак твојата трага што мирно ме следи прикриена, но драга кутрото твое суштество што не знае за тага нема да забележи дека љубовта наша е веќе остарена Заб бел лежи, го бележи Времето и злото А бремето тежи во ова бремено утро што тебе те раѓа за појасно да видиш – она што вчера било засекогаш во заборав паѓа А она што денес не си те молам биди...
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Во животот има две алтернации Она што го одбираш и она што го одбиваш Сакаш чини метонимии или алитерации Двојно губиш одошто добиваш И да се во право твоите аргументации
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Кога пред триесетина години за првпат те сретнав во животот се заљубив во тие мили зелени очи, ширум отворени кон светот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Така некогаш коцките во животот се поклопуваат.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Татко мој, не застанувам тука, уште многу, многу ќе постигнам во животот".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сѐ што правеше во животот сакаше да биде перфектно, па и кога се подготвуваше за специјализација консултираше многу книги, читаше на Интернет за разни болести.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Им велеше: "Не е доволно тоа што го постигнувате, треба уште повеќе да работите, треба во животот да имате цели".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Никогаш во животот толкави солзи не капеле од моите очи.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Никогаш во животот не сакав да пијам лекарства за смирување, но сега морав.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Секогаш бев оптимист во животот, по малку и наивна…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Убаво е во животот кога тежнееш кон нешто и имаш пред себе цели, па си исполнет, реалноста и мечтаењето се испреплетуваат и не постои никаква граница меѓу нив.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сѐ што сум постигнал во животот е благодарение на тебе…, тато, иако јас ти се спротивставував понекогаш и велев дека не си во право, длабоко во себе знаев дека, дека ти си во право и ги следев твоите совети.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Тоа те одржуваше во живот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Матеј не сакаше да отстапи од зацртаното што го имаше во животот - да има највисоки оценки, да стане студент на генерација, да продолжи со образованието во САД.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Како да се отвори пред мене во животот една голема бездна.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Твојата желба за живот, твојата љубов кон најсаканите те одржуваше во живот сите четири години.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Толку години работен век полошо не сум се чувствувала никогаш во животот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти, Гаврил и Матеј. Мојата сестра Нина многу ми помагаше во животот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
На интервјуто го прашале кои ти се идоли во животот, а тој одговорил: "Првиот е Александар Велики, а вториот пли­вачот Александар Попов".
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сѐ што правеше во животот го правеше со многу љубов, амбиции и читање, ништо не беше површно.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
15 март Бојан, првпат во животот одам на патување, а да не се радувам, солзите си течат ли течат…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ние тројцата имавме потреба еден од друг како никогаш дотогаш во животот.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Сега и за нив треба да живееш и да им пружиш подршка и сигурност во животите.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
10 мај Врти-сучи, мисли-премисли, сепак, мил мој, мислам дека многу млад отиде, на 58 години…, а требаше уште радости да дочекаш во животот…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Направи пауза и продолжи: - Кога ќе остари човек, докторе, му се јавува една љубопитост: сè видел во животот - ја чека само средбата со смртта.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Бог да ги прости, рекоа луѓето, верни во животот - верни во смртта.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Уште кога ја запозна, му кажа дека се вика Марија Магдалена; родителите кога се родила ѝ го дале името на светицата, за да биде скромна и повлечена во животот како неа.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А јас во животот сум забележал дека постојат и машки и женски души; на машките душата им излегува по желба, а на жените им ја вадат...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И најпосле, зошто да правам напори да се одржувам во животот по секоја цена? Заради тоа што треба да поживеам уште малку?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Таа желба за скитање се виде кај него уште кога беше малечок, кога ги правеше првите чекори, првото заодување, кога по старите обичаи, при преминување на прагот од куќата за да зашета низ дворот - му ставија разни предмети пред него: чеканче, мистрија, пила, секирче, книга, оглав, стап и други работи за да земе нешто в рака при преминувањето на прагот - за да се види што ќе го влечи во животот кога ќе порасте, на што ќе се определи.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
У тој момент е опседнат со дилемата дали да ги разбуди пријателите од соседните викендички и со нив да ужива во животот и во сѐ она што создал... или... да седне во белата кожна фотеља од својот монструозен глисер, да го разбранува мирното езеро и силно да го почувствува душевниот мир што му го овозможува државата у која живее.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Роберт Кенеди беше убиен, но јас бев толку изгубен што воопшто не ми паѓаше на памет дека тоа е второ убиство на Кенедиеви - мислев дека тоа е така кога ќе умреш, тие убаво ќе ти ги пуштат сите работи кои ти се случиле во животот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој уметник [Wilhelm Frideman Bach], барем што се однесува до познавањето на хармонијата и на способностите за изведба, ги надминува сите музичари што сум ги чул во животот и оние кои можам само да ги замислам, макар што луѓето кои го познавале татко му тврдат дека тој бил уште поголем музичар. Така смета и кралот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тој сега ѝ беше сè во животот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И навистина, за Марша работите во животот беа толку едноставни.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој ѝ ја донесе радоста во животот. Среќата...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се вчудоневидуваа - зарем ќе тргне во живот со него! Посебно постарите роднини.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зарем сакаше нејзиното дете да не ја почувствува таа закрила, таа сигурност, што во пресудните моменти во животот ја дава само таткото?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Таа и Карл треба да сметаат на тоа дека сами ќе се пробиваат во животот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тој, неа, својата избрана сопатничка во животот, на некој начин ја излага.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, ете, секој си има свој пат во животот, па и на Марија не ѝ тргна лошо - си мислеше Елена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
И како што не ретко, случајностите во животот носат непредвидливи настани, поштарот му го даде писмото в раце токму на Карл.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да им дава надежи дека ќе ги следи во животот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сето тоа, во месеците на нејзината љубовна врска, па и во одлуката да тргне со него во животот, ни во еден момент не ѝ значеше ништо.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Којзнае што е поважно во животот?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија, којзнае по кој пат, се увери дека мајка ѝ, и во најтешките ситуации во животот, беше неуморен оптимист.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ќе им го направи ќеифот на овие двајцата, што само злото во нив ги одржува во живот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— „Ако не му чини, пак јас може и да си излеза" — си рече најпосле и почна да си прави „сеир со умот" и да си крои потамошни планови, како секој млад човек кога стапува во живот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во тој момент нејзе ѝ беше сѐ едно: чупе дете за неа беше нејзина рожба, нејзина среќа и надеж во животот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Та, ене го и даскалот Бино ја протепа жена му, што е даскал, та веќе оти секој втор селанец в село ја има тепано жена си барем по два три пати во животот, тоа си е редно.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Премрежје во живот ќе има на дваесет и осум години.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Секој курајбер во животот сајбер јак зад компјутер во живо шалабајзер згодни на слики со фотошоп слој во град да ги сретнеш грди ко ној Брат со брат лафат на чат на интернет сите животи арчат забораваат домаќинки и ручек да прават на трачарска мрежа ломотат, гњават
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Голема желба во животот имам на струшки вечери поет да бидам на езеро ладно пиво да пијам на струшки ручкови у фаца да им ждригам Не, јас неможам во Скопје да седам неможам шмизли и шминкери да гледам запалив кола во Струга ја летнав да одморам душа од џунглата штетна Облеков шорц на плажа отидов Гавазова Сузе на кајче ја видов решив да пријдам го скршив мразот и видов паун тетовиран на газот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Очигледно дека моите размислувања се плод на самата ситуација и атмосфера во која сум западнал, ама и на разбудување на нешто ново во мојата природа, оти и покрај тоа што сум си поставил задача да ги набљудувам луѓето и животот, сум почувствувал дека и љубовта воопшто играла важна улога во животот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се анализирам себе си, констатирам дека не можам да се сфатам, да се дефинирам, освен дека сум повлечен, затворен, дека песимистички ги гледам работите во животот.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тајна е во таен порив Што не копка Во животот ни пален.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
А сега, за тебе метании правам, Костадине, за да ти даде господ во животот помин, среќа!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ете пак ти кажувам: како куче ќе гладувам, за корка леб да сум страден, динар да немам, само за печалба не зборувај ми!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
11. Си реков дојде време за отпочин од многу сонување Време е да се протријат очите И да се касне некое резне јаве Преполно со коалољубци (и кенгурољубци) од сите земји Кога ќе видам што ќе видам Лично Папата Бенедикт Шеснаесетти Да ми ти дошол во Австралија и лично тој ми пружи рака Вели одамна сакал да се сретне баш со мене (Вели дека сум Божји ротвајлер и јас навистина не го разбрав тоа) Вели многу го интересирале моите соништа И малку се попари кога веднаш му кажав Наместо добредојде му кажав дека за моите сонови Сум во постојана комуникација со еден поет од Македонија Ох Македонија рече Папата никогаш не сум бил во Македонија Иако тоа е само еден саат летање од Ватикан Никогаш никој и не ме поканил во Македонија А во животот на еден Папа многу е важно да не оди неканет на гости Сум читал многу за Македонија додаде Папата Светиот апостол Павле на пример пишува „Кога дојдовме во Македонија, никаков мир немаше телото наше; Во сѐ бевме во маки; однадвор напади, одвнатре страв.“
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
По извесно време овде сфатив во што е финтата: за да не шизнеш скроз, треба у старт да си одбереш некој узор во животот, па кога ти е тешко, да се тешиш дека нему му било уште потешко.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но што може да добие млад човек кому од раѓање му е пружено сè во животот?
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
- Какви милјеа? Тоа се реднекс, фашисти, морони, пореметени идиоти што пет реченици не прочитале во животот, луѓе што ја држат оваа земја во заложништво верно гласајќи за онаа ретардирана будала што веќе осма година седи во Белата куќа...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Но така ти е тоа во животот: самтајмс ју ит д бар, самтајмс д „Баро“ итс ју!“
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Никогаш Демијан не сретнал Ром во животот, ништо не знае за нивниот танц и нивната музика, ништо не знае за балканските ритми, никогаш не бил во Европа ниту пак знае мојата земја на карта да ја покаже...
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Арно ама, за сè во животот треба да созрееш.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Малите мотели, салуни и бензински пумпи како ретки островца се издигаат над тој правлив океан, во којшто видливоста досегнува подалеку од човечкото око, а природата те опоменува дека во животот можеш да бидеш само емигрант, никако турист.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Ми го даде овој златник и ми рече, знаејќи дека еден ден ќе заминеме во туѓина, да го употребиме кога ќе ни биде најтешко во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Набргу, за прв пат во животот, побара очила.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сите можеа да бидат во тоа огледало, сите блиски со кои се размина засекогаш во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За нас, децата, прв пат во животот качени во воз, тоа беше најголемиот, најубавиот и најбрзиот воз на светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се обидуваше, додека чекоревме крај реката, да ми зборува за својата набожност, речиси за прв пат во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа е една посебна историја за најсреќните мигови во животот на Мајка, историја за нејзината италијанска пролет која живееше со Мајка, во сите други балкански годишни времиња, во војните и во преселбите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И ова провлекување низ војските постојано ќе ја следи во животот, откако ќе го оформи своето семејство, ќе ги изро­ди своите чеда, и тие со неизвесна судбина на Балка­нот, како нејзината некогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, со каталогот на Ла Ринашенте, ни покажуваше дека таму, далеку, зад морето, постои еден друг свет, друг живот, којшто таа еднаш во животот го видела, го до­живеала.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова нејзино верување повеќепати ѝ се потврди во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Истата вечер ја меси една од најдобрите пити во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не се врати ниту во Цариград, каде што, во зенитот на својата младост и на својата моќ, можеби и ги мина најубавите години во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вујна Клементина ѝ ја беше раскажала албанската варијанта за жртвуваната жена, на тврдината Розафата, на својата внука Ервехе којашто таа никогаш не ќе ја заборави во животот и ќе си извлече сопствена поука, но сега, накусо, ѝ ја раскажа и на мајката Амелија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка за прв пат во животот видела толку шарена книга, со безброј сликани облеки, предмети за домаќин­ство­то, за секаква употреба.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ова се случуваше за прв пат во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И во времето кога се ближеа залезите на нивните животи и кога бевме далеку од нивната семејна орбита, со наши семејства, тие веруваа дека сѐ уште не престанала нивната мисија, нивната родителска грижа, посебно на Мајка која, и натаму, веруваше дека Бог ја одржува во живот токму за да си ги спасува своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој во животот никогаш не ѝ беше рекол дека ја љуби.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги гледала, потем, живописните персиски теписи спружени пред бројните дуќани, сребрениот накит обликуван во големи и во мали форми, садовите од светнат бакар, посребреното оружје, тиркизните украси, многу, многу други украсни предмети кои ги гледала за прв пат во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога возот запре во Венеција, градот во кој, во триесеттите години, престојувале Мајка и Татко, на нивното единствено заедничко патување во животот, са­кајќи да ја изненадам Мајка, ѝ телефонирав од станицата: – Мајко, ви се јавувам од Венеција.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Долго време во живот не можев да се ослободам од вкусот на Мајкиното тесто со кое ја мамеше нашата сиромаштија и ни го чинеше животот поубав.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Успеваше да извлече, од верувањата, од себе, чудесна внатрешна светлина која ни беше толку драгоцена во животот”.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој ми вели оти никому не му сторил зло во животот, па затоа нема причини да бега од родното огниште!”
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше тоа прв пат во животот на Мајка кога минуваше граница без Татко. Обратното се беше случувало многупати.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не сакаше, во животот, никому и во ниедна ситуација, да остане должна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа сведочеше, на посебен начин, и за семејниот егзил и за најсреќниот период во животот на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во овие клучни периоди од балканската, но и од европската историја, од крајот на Првата и на почетокот од Втората светска војна, на Балканот и во Европа, Мајка ги имаше и своите најрадосни мигови во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Многупати во животот, при патувањата со вистински големи и брзи возови, кои го надминуваа и покриваа нашето вовче, тоа ни се враќаше и остануваше засекогаш во движењето низ тунелите на нашето сеќавање.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во Татковата речиси фанатична приврзаност кон книгите, нејзе ѝ се даде можноста да го продолжи животот со книгите, да си го продолжи, по многу години, идеалот на солунските лазаристи, нејзините единствени вистински универзитети во животот во кои се негуваше култот на книгата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од радост што синовите ѝ зеле плата, излегле на пат, се осамостоиле, се спасиле, испече дури и тикуш и петаник, правејќи го тоа за прв пат во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Беше тоа љубов на прв поглед. Љубов која продолжи во брак и во живот на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И јас, на почетокот, како да го наследив, по некаква неразбирлива инерција во животот, истиот несвесен однос кон Мајка кој се негуваше во семејството, таа да биде, според сопствениот избор, некако на втор план.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само еднаш ја облеков во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За Татко, социјализмот беше голема, благородна идеја за социјална, праведна разврска на противречностите во животот на луѓето, во сите времиња, но тој стравуваше од злоупотребата на големите идеи на големите филосо­фи, во други времиња.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Претпо­ставувавме дека таа понекогаш речиси насоне ја довикува мајка си која никогаш не ја видела во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Дали поради нејзиното големо страдање во животот, често во ситуација меѓу животот и смрт­та, особено во војните, со нас децата, беше обземена од мистеријата на душата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од неа мошне брзо ги научи турскиот јазик и тајните на градинарството кои, подоцна, во животот на семејството, ќе бидат од драгоцено значење за неговото опстојување во годините на големата немаштија во туѓина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се обидував да почнам разговор, да се уверам во нејзиното поголемо присуство во животот отколку отаде него.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И кога ѝ беше мачно во животот, во меандрите на осамата на староста, таа, да ја оставиме во нејзиното „гнезденце“ („furiqkёn“), во која извираше светлината на нејзината душа, која не поднесуваше никаква друга сенка, па дури и од своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
По­крај рационалната одлука, донесена во последниот миг, по укажувањето на Гури Порадеци дека се работи за живот или за смрт, ако не се избега преку граница, кај Татко тоа будеше некаков внатрешен порив, да ѝ се предаде на фуга­та на егзилот, во потрага по нови простори, по нови времиња, по првото бегство во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се случуваше Мајка, додека запираше врз овие обележани пасажи, да ги чита гласно, а потем да зборува со некого, во сржта на својата самота, кога најмногу веруваше дека Татко е крај неа... XLI Мајкините доаѓања во мојот дом беа најубавите мигови во мојот живот, во животот на моето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Сѐ си има свое време во животот!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XVII Мајка никогаш, никогаш во животот не ја видовме расплакана, ниту во несреќата ниту во среќата. Ги задржуваше храбро солзите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Да му даде за право што не сакаше да ѝ ја исполни најголемата желба во животот, да заминат во Цариград.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И малку години потоа, ја мина првата граница во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но постои, сигурно постои еден период во животот кога мајката се ослободува од инстинктивната приврзаност кон своето чедо, кога е, ко­неч­но, пресечена и менталната врвца.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се сеќавам и на други мајкини поговорки и изреки, ги враќам во животот со нивното неизветвено значење, ме заштитуваат, и многу други на кои не се сеќавам, без нејзиното присуство, како неодминлив штит во мачните ситуации во животот...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога се вратиле со Татко од Италија, среќна поради единственото заедничко патување во животот, Мајка негде го затурила каталогот на Ла Ринашенте, но, за среќа, набргу го нашла и повторно го вратила во Татковата библиотека, покрај другите книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тие си течеа така поврзани во животот на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка, сега прв пат во животот, имаше време да ги чита, да ги дочитува и непрочитаните книги на Татко, небаре оставени во аманет, со надеж дека се доот­кри­ваат новите пораки за натамошното спасување на семејството на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Историјата на мајкиниот егзил може да се сведе на нејзиното живеење на грчко албанската граница (во родниот Лесковик), во гратчето Јанина, каде што се школувала, потоа животот на албанско-македонската (југословенската граница) во Поградец, во сливот на изворите на Охридското Езеро, патувањето во 1939 година со Татко во Италија, и потоа патувањето од Струга во Тирана во 1943 година, како и последното патување во животот, во 1974 година во сталинистичка Албанија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Заборави го и балот! – Како да го заборавам кога тоа беше мојот прв бал во животот! – Не, јас не се сеќавам, не сакам да се сетам дека си тан­цувала со грофот Чано! – Како не се сеќаваш, кога очите не ги сврте од нас додека танцувавме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И оваа книга означуваше некаков излез, излез во животот, излез од Балканот, по кој Татко трагаше со сите свои други книги.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се сети на легендата според која еден штрк не одлетал со јатото, останал да го храни и да го одржува во живот својот татко кој не можел да одлета поради староста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка почувствува дека сега беше редот и таа да се „исповеда” за своите „врски” во животот на кои мислеше Татко – на „италијанската”, но и на „грчката врска” – сигурно предизвикан од ненадејното откривање на знамињата, на грчкото, на италијанското и на албанското, во нејзиниот чеизен ковчег.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа си постави за цел да ја спаси, да ја осмисли нејзината егзистенција, да ги хармонизира разликите кои ја обележуваа во животот, барајќи излез од нив, барајќи, во истовреме, смисла за сопствената судби­на на Балканот, во своето мешано семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа сака да ѝ го открие вистин­скиот пат во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
VIII Во животот на Мајка и Татко, за нас, нивните деца, постоеше секогаш промолчуваната стратегија за спасот на семејството преку преселбите, ненадејните заминувања, чии причини, нивната суштина, некогаш не можевме да ги разбереме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка го повторуваше несвесно нејзиниот постојан рефрен дека Бог ја испратил во животот за да си ги спасува своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Била свесна дека, ако не се прифати оваа вистина во животот, таа тешко би можела да го создаде, да го извиши, да го спаси своето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Вистина беше дека, при читањето, Татко редеше нови пластови знаење во својата душа, а Мајка беше пови­кана да ги проверува овие вистини во животот, како све­тли­­на на нејзиното семејство кое стануваше мала ѕвезда во балканските темнини... ***
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Успеваше да извлече, од верувањата, од себе, чудесна внатрешна светлина која ни беше толку драгоцена во темнината на егзилот, во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа си остануваше со својата самота. Не губеше верба во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Прв пат ја слушав во животот Мајка да нема сили, да не е арна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги помагаше синовите, снаите кои потешко се снаоѓаа во животот, зрачејќи со своето спокојно, смирувачко присуство, со својата добрина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но поради мојата најголема радост во животот, сигурно бог нѐ штитеше!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Уште во осмиот век, зборот ронини, буквално преведен како „луѓе што брануваат”, употребуван е во Јапонија за да ги означи луѓето кои го напуштиле својот предодреден, цементиран, кастински статус во животот; самурај што ја напуштил службата на своите феудални господари за да стане слободен. 100 Margina #21 [1995] | okno.mk Западот има многу историски паралели со архетипот на ронин.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Атинскиот Киберпанкер, пилот, сам ги донесувал навигациските одлуки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Потпирањето на самите себеси, коешто овие хеленистички пилоти го развиле на своите патувања, веројатно довело до развивање на нивната демократска, истражувачка природа и во животот на копно.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И понатаму продолжував да се занимавам со музика, но морав да се помирам со себеси тоа да ми биде повеќе споредна отколку централна активност во животот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Терминот free lance*** (слободен стрелец) го влече своето потекло од периодот по крстоносните војни кога голем број витези ги напуштале своите господари.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој не се меша во животот, тој го гледа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
- Ете... - рекоа луѓето, - во животот се јадиме, се глодеме, се караме, а ете по смртта што нѐ чека...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Секогаш во животот од помали несреќи ми идеа поголеми...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ретките состојки на зборот Нѐ допираат во животот И ние ги изговараме.
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Тие што се најдобро погодени и што подоцна во животот човекот си го потврдува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Јас во животот немам прочитано ниеден роман..
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Марко почна да страхува дека не само Едо туку и самиот тој запливува по некоја мирна вода, во живот без акција така што просто им се радуваше на можностите кога барем еднаш месечно одеше на пат во Америка или низ Канада од Монтреал до Калгари.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Толку беше задоволен што во еден момент потсмевно си рече: Можеби во животот требаше да бидам шпион.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Служењето војска во животот на Едо Бранов ќе беше безначајна и заборавена епизода ако тој таму не се здобиеше со една рана и со еден мелем.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Влезе во една од поубавите продавници во центарот на градот, но бидејќи тоа беше нешто што тој го правеше првпат во животот, застана пред вратоврските со чувство како да згазнал во небрано.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Во едно парче“, рече Ирецот МекКој сигурен дека е ова најсмешното што во животот му паднало на памет, но сепак смета што поради оваа досетка му беше надојдена му замрзна во грлото – Су го погледна како со игли вперени во неговите очи и змиски му испиште: „Кучкин сине!“ му рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така живееле, суви од иста невојла и плодни како риби, сиромаштијата ги доела на секната цицка и ги одржувала в живот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Пријателе, ние ја носиме лагата во себе и едно не знаеме: дали нѐ одржува таа во живот или ја негуваме за да ја забрзаме својата смрт.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ме сфаќаш ли? Продираш ли во животот?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Јас сум само играчка во твојот живот, во животот на таа играчка. Не, грешам, се сети.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Немам сила да се претворам во живот, во отпор. Како дожд.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Болката ме враќа во стварност, во живот, во постоење.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Бруцоши, интензивно влезени в живот како еднаш...
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Секој си има свој неповторлив пат во животот, но сепак имаше некаква заедничка фуга на бег, страдање и верување на овие големи откорнатици.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татковите книги нè следеа во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Молитвата која ја шепотеше кога ни беше тешко во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ми беше најблиската што ми остануваше во животот од генерацијата на татковото семејство од двете страни на границата…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Од потесното семејство на Татко, останала во живот сал неговата најмлада сестра, а сега длабоко зачекорена во деветтата деценија на животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во татковата библиотека, како и во животот на семејството, патот на јагулите, како и замислата да се следат до Америка и назад, беше прекинат, заборавен.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Доаѓаше овде пред значајни одлуки во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се поздрави првин со него, па потем со другите, и без да знае кои се, гледајќи ги за прв пат во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Прв пат во животот не се чувствуваше достоен на своето име.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во името на прогресот во животот, ќе се уништува самиот живот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински, загледан во бистрите води на реката кои истекуваа од Езерото, прв ја прекина тишината: - Секогаш кога ми би мачно во животот, се смирував крај брзите води.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
XXI Јагулче Дримски, којзнае зошто го завикале Јагулче: дали зашто уште в пелени се прперкал, сакал да стане, веднаш да зачекори во животот, или неговиот кум имал некоја тајна своја, на која само тој имал право, остана нејасно за секогаш!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко во еден период силно се внесе во проучување на миграторните процеси во Езерото, во животот на птиците, рибите, инсектите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ниту Татко, ниту Цветан Горски не можеа да замислат во мигот дека ги слушаат последните зборови во животот на нивниот голем пријател и учител, Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Нешто прошепоте, а лицето му се навлажни од неколку капки, не можеше да се види дали тоа беше од брановите што удираа во ребрата на чунот, или тоа Татко за прв пат плачеше во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тоа влијаеше и врз изборот на нашите професии во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Во времето кога на Татко му беше најтешко во животот, ја наследи од татка си навиката да доаѓа крај Езерото од овој предел на најбујниот извор, од каде се претпоставуваше дека започнува патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Јагулче Дримски, блескаше од радост. Тоа му беше најсреќниот ден во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Стариот продолжи: - По кој пат да одиш синко, спокој никогаш не ќе најдеш како во родната земја, ниту во животот, ниту отаде животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ги гледаше за прв пат во животот и трите вида сунѓери, кои живееја во Езерото како вистински реликтни примероци, крај бројните видови членконоги, задржани засекогаш во просторот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Сеќавањето на татковите книги го означуваше нашето патување и во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тогаш и постарите деца ја кажуваа молитвата научена од честото слушање што ја кажуваше Мајка кога ни беше тешко во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Да, срцето му беше зрело, презрело од големото страдање во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа знаеше, во животот тоа повеќе пати ѝ се потврди: Татко исчезнуваше во својата библиотека и се враќаше со необични откритија само кога ќе го навасаше мисла за нова преселба.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Природата го закорени за најголемиот парадокс крај Езерото: во природата царуваше вечниот, единствен континуитет во животот, а историјата на семејството, на луѓето околу Езерото се одвиваше во најголемиот и најневозможен дисконтинуитет.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овде речиси и физички се чувствуваше тежината на книгата во времето, во животот на семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Има многу тајни во животот и мислите на Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Вака, среќен што остана во живот, следејќи го патот на јагулите, по руските и европски реки, стигна до митскиот предел на најубавото езеро во светот, за чии живи фосили беше готов да го жртвува преостанатиот дел од животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тие ги определуваа нашите нови патишта во животот, нашите професии.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Му го доверуваше големото богатство, единственото што го создаде во животот - колекцијата на илјада обработени примероци од флората и фауната, вистината на Езерото, да ги доварди во времињата што идеа.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Низ сите тешкотии во животот, големи или мали, уште од детини, вешто, ама повешто не може да биде, се провлекувал, напредувал во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мајка знаеше што да прави со цвеќето. Имаше сина вазна, донесена од Италија, при нејзиното единствено патување во животот со мажа си, спасена при напуштањето на куќата крај Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа светла жива линија, во синото Езеро, небаре беше сенката на Халеевата комета, која се појавуваше по единствен пат во животот на Татко и неговото семејство.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Игор Лозински беше дојден по обична работа, но насетуваше дека се наоѓа пред значајна средба во животот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
XXVI Беше ноќ. Најдолгата ноќ во животот на Татко.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Него го водеше мислата, кога дојде во езерската земја, да се жртвува и да работи, дека најубавото што постои во животот, во секој негов облик е континуитетот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
- Јас во животот песна не сум запеал, - рече Србин.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Но, во животот речиси секогаш, пред нас или зад нас, тоа дури не е ни битно, како недотепан пес се влечка проклетата и неуништива изненада!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За ваквиот суд Поетот имаше објаснување: И од најкошмарните виденија со кои ќе се соочиме во светот на соништата ние се враќаме во животот без видливи последици. Дури и недопрени.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Да се правдаш пред некого, а во животот те немам слушнато барем еднаш да го употребиш она проклето извини!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Време е да сфатите дека употребите го создаваат херојот, а не грешките во животот“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се случувааат во животот и такви работи, - им рече на иследниците, - ќе тргнете на свадба, а таму нема да ве дочекаат свирки и тапани туку тажаленки и попот со неговата молитва.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Поканата да присуствува на балот што ја доби Филип Д. е убава погодност да се вклучи и тој во животот на граѓаните со повисок статус.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
За тие сенки- вампири, објаснувал Монахот, за тие чеда на нечестивиот, сешто може да се мисли и од сè она што ќе се замисли понешто може и да се пронајде во животот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
2. Не гибај во Животот - Живот е И темен и чемерен, верен И неверен, со смртта е.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Не гибај во Животот, живот е, Ќе те смена што и да е, Секој знае, која и да си, што и да си, Нема никој да те спаси, Зошто целта на животот - смртта е.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Се верува дека е познат, но не е сигурно дали доаѓа од куќата на Лордовите . . . . (Леон-Мартин“ – Еден ден во животот“, препев В.Божиновски).
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Имав три жени во живот.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Ќе нѐ спасат и вас и мене.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КРТОВИЦА: Крту, барем еднаш во живот биди маж!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Малтретирав и тормозев. Во животот бев растроен и болен.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
КРТОВИЦА: Цел го излижа!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Што највеќе сакате во живот?
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Задолжителни испитувања: а) испити + испити, б) редовност + хигиена во животот (што може да се поведе под а), в) потрошувачка + штедење (што се допира под а и б), г) повремено слушање приказни, што може да ги олесни а, б и в.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Со малечка разлики од романот, што во животот се убива сопругот, а не Таа.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ама Прокопија, такозвани чорбаџи Копе, беше многу снаодлив и како таков за едно кратко време во животот се збогатил и станал угледен чорбаџија и граѓанин на град Куманово.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Најубаво во животот сум се чувствувала меѓу триесет и петтата и четириесеттата. Во секоја смисла.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- А Валерија... Актерка par exelance. На сцената, но и во животот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во рок составите во кои свиреа беа популарни патувачките хитови од типот „Somebody calls me Sebastian“ и „Lacy on the sky of diamonds“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Татко ми ни посветуваше големо внимание со желание да нè школуе бидејќи сметаше дека како школовани луѓе посебно ќе се пробиваме во животот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
„Тоа е нешто најубаво од најубавото во животот.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Никогаш веќе не ќе бидам болен во животот“, изјави момчето, спокојно, стоејќи таму, гледајќи низ широкиот прозорец.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Била вчудовидена, тоа да, но никогаш никој во животот не ја повредил, та затоа не се плашела од никого, а да видиш крилест човек, па тоа е толку интересно, таа била горда што го сретнала.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Никој не може да ми помогне. Сето ова е најнеразбирливата и клета работа што досега ми се случила во животот“, ги отвори очите, ги стегна тупаниците и почувствува дека се студени.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
И наскоро оган се отвори, вџашен, — од едната страна комитите смели, бестрашните чеда во животот страшен, од другата Турци на булуци цели.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
- Секој со својата беља, така е во животот - рече Б.С. и дури тогаш сфатив дека ја имам извадено од џебот не заздравената рака.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во животот би се нафатил само со една дејност што е надвор од моите политички и литерарни амбиции.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се разбира во врска со спомнатите противречности ништо не ми појасни ни оној случај за циркускиот гимнастичар кој при една вежба во која учествувале сите делови на неговото еластично тело успејал толку добро да се заплетка што морале да побараат лекар за да го разврзе кутриот атлетичар.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој и во животот, а пред сè во соништата, со години ме прогонуваше.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во животот за жал казнуваат само владеачите на моќта. Тие што се здобиле со тоа право. Другине се само оние, останатите, подложните на казни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев многу мал кога почнаа да ме подучуваат дека нашето семејство е едно од посиромашните и дека сиромавиот во животот најчесто се определувал за евтините работи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Добро, добро - побрзав да дообјаснам - го поставив споредново прашање, инаку никогаш не сум ги сфаќал приказните како празни досетки, отсекогаш сметам дека нивните вистински објаснувања треба да се бараат во животот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Што се однесува до Јана и Катерина, нив ги сметав за обични марионети во рацете на големиот мајстор на манипулациите, на човекот кој според моите сознанија влезе во животот предводен од својата машкост!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Не сум слушнал за такви нешта. Ти ги измисли? - сериозно се исчудуваше Господ Саздов.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Како можев да изигрувам неупатеност за да помислам на некој вид амнестија? (За жал не го сфаќав доволно сериозно укажувањето дека сепак постои разлика помеѓу убиство на човек од животот и убиството на истиот тој човек но од сонот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Зар еднаш во животот се имаме самозалажувано?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Она утро, додека ги чекав симидите во бурекџилницата, Б.С. спомна дека вплеткувањето во животот и во неговите противречности не е секогаш предизвик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сосема бев заборавил на советите на Катерина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
-Никогаш во животот низ капиџик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислев на беспомошноста, како на едно од најрано осознаените чувствувања во животот и на тоа дека и покрај сите подоцнежни искуства беспомошноста останува нашата најчеста придружничка. Затоа и го избрав молчењето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Веројатно подучуван од овој случај многупати потоа во животот си имам повторувано: Обиди се!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А во животот треба да инсистирате токму на чистотата - му реков на командирот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Паметам, јас и моите врсници бевме уште деца кога истиот тој Бунде нѐ искачи во високата кула среде градот со единствена цел да не фрапира вадејќи ја од панталоните назрејаната скапоценост со глава на лисец.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секој поединец, на кого ќе му се случи да не го сфати ова правило ќе мора да го помине долгиот пат на превоспитувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Дури кога ми беше откриена оваа вистина бев прашан што мислам, дали постои нешто што е поефтино од глупоста? - Не купувај ја!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Директорката на програмата ми забележа дека сум постапил многу наивно кога сум го оценил онолку позитивно и дури препорачал за гледање филмот „Ние сите сме убијци“ во кој некогашните борци за слобода, во Франција, сега, како цивили во животот наеднаш стануваат убијци!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
-А потоа уште една тура - ѝ довикна - во чест на момчето кое посакува да помине неказнето по серпентините што се обидуваат да ги поврзат приказните со необичните настани во животот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Се будев заспан. Или заспивав буден. Не бев сигурен.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само тој што ја има силата да ги претвори во живот моите, твоите, нашите надежи.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А боите меки, нежни, влажни во првата вечерна роса, не те одвлекуваат од свеста дека во животот сепак има надежи и дека борбата е неизбежна само заради животот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така фатен во орото на сакатите таа, иако држена под мишките, зачекори во животот... макар и очаблавена, таа се фати на оро, смогна сили да најде потпора во радоста на постоењето и сигурност во другарувањето со слични на себе и да се чувствува достоинствено, ведро, животворно и полетно.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Така се тргнува во животот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На минување го забележа Мартина како на сон нешто се смешка толку мило чиниш сѐ во животот е убаво како песна.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ниту пак таквиот начин на чувствување на работите некогаш ќе заврши.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Влегував и во кавгата како и во сите оние други нешта што ни ги наметнува во животот нашата нарав.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Значи, сè во животот најсетне ќе го потпише раката на смртта. Шетај и читај!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Инаку, сите знаеме оти во животот постојат многу нешта што посакуваме трчајќи да им ги соопштиме на другите луѓе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не гледај ме така, сериозно сметам оти по години и години и самите ние ќе личиме на нашите дела. Или тие на нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Добро, тој ја беше загубил довербата во животот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Белки во животот се учиме едни од други?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не, тоа мое кршење во животот не почна со таа посета кај дед Павел.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Јенков ја нацртал таа слика. Сузи била преставена толку уверливо што Генералот заплакал од радост, иако, како што тврдел самиот, никогаш во животот немал плакано од толкаво задоволство.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но јас тврдам дека жената може најбрзо да го порасте човека и да го поведе во животот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку глупави прашања никој не ми поставувал во животот како татко ти.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Станува негова прилика. А приликите во животот на дед Павел беа почнале да се влошуваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од сликата бил воодушевен и Иван Степанович.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Сакам да речам оти чесните во сите случаи: и во приказните, и во животот, завршуваат со јамка на вратот, како добичињата, или, во најсреќен случај, со празни раце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ајде, да не велам, во опасности!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нели реков пред малку: и по толку години тој сè уште паѓаше удолу, и за жал отворено се беше помирил со таа своја несреќа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Најжалното и најрадосното во животот на Аксја ѝ се случило во тој единствен ден.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Паметам, кога одевме на училиште, како еден од професорите постојано тврдеше дека историјата не се повторува“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Така е во животот: ако тргнеш по патот на стравот не втасуваш подалеку од гробиштата“, рече.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Да кажам ли експлицитно: нам не ни е доволна надежта таа е блага и некако споровозна нам ни треба силна доза прекумерна, да не доведе до самиот крај за потоа да можеме со тревога и терапија да се вратиме одново во животот. Евентуално... Афазија: македонска трагедија Гледам да сакам филм добар, да, дома. DVD.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Веќе не дете.  Небаре си ја постигнала крајната цел во животот: да бидеш сама.  Не, туку да можеш да опстанеш - смртно сама.  Обратна положба: враќање Се враќаш таму кајшто не ти е добро - ни малку, никако како и да ја свртиш работата.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Два света Стократна синонимијо вражи долу лавовска опашко ангелско при-паѓање на два света лет во јазикот Левијатан прв меѓу првите историјат на прекарот над името име едикојси во речта, аман, побрзо ќе умреш одошто во животот!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сега не можам да речам дека меѓу мене и денот кога со татко за првпат берев смрчки постои јасно растојание сега кога мирисам на смрчки повеќе одошто на самата себе кога минуваат годините во животот како што нема да поминат во споменот кога сѐ е на свој начин отсутно и пладнето, и билјето и јас и тој кога сѐ е заградено во мене и секој настан има своја миризба своја душа - она кое не се споредува!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
1. Сте убивале ли некогаш во животот куче: со секира, со кол, со камен, со пушка?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
АРСО: Во животот, Теодосе, има многу пострашни работи. А најстрашни се: лошо срце, лакомо око и граблива рака.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Море, Теодосе, пушти го малку срцето!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТЕОДОС: (Присуствато на домашните го стреснува, го истрезнува скоро сосем, се напрега да стане, да се исправи, да се истопори, и да загосподари.) Не!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: (Погледнувајќи го Теодос, прв пат во животот без стравопочит, дури со остар упрек и презир.) Ама...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Главно верување на иднината ќе биде уметност што ги менува животите на луѓето, уметност којашто на луѓето им е потребна во животот, како што им се потребни медицината, законите, романите.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Промените на музиката претходат на промените во театарот, а промените во театарот претходат на општествените промени во животот на луѓето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Луѓето на Запад гледаат дека имаме изложба во Кина, потоа повторно им се навраќаат на нашите дела на поинаков начин.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Долго време во животот сонував за него и еден ден сонот стана јаве.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Иља Кабаков е роден во Дњепропетровск, Украина, 1933 год. Живее во Њујорк.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во идеален случај уметноста треба да се слее во животот, сфатен како космички природен процес, и изгледа во тој правец треба да се бара смислата на Кејџовиот натурализам. 36 Margina #10 [1995] | okno.mk jazi~na poezija - partitura 3 Кејџовата употреба на јазикот е проследена со анархичност, споена со обидот во него да се внесе нешто од конкретноста и ликовноста на Кинеското писмо.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тие не прашуваат за неговото име; не бараат да ја допрат неговата природа; а на тој начин нештата сами од себе стапуваат во живот”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
До крајна линија на неизбежно лудило се обидувам да се сетам на среќното детство.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Убиецот бара прошка: „Како да се молам и како да простам кога омразата си го пронајде своето почивалиште во моево срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И покрај толку преживеани лични трагедии, драми, несреќи, разочарувања имаме право на радост во животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Злото чкрта со забите, се рони песокот на пакоста, во животот ќе го добиеме тоа што има го даваме на другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ќе се ослободам од егото и суетата, кога ќе ги симнам маските и костумите, кога ќе се демистифицирам, кога не сум на работ на амбисот, кога имам можност барем за момент да бидам среќна, јас сум едноставна личност која умее да сака.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можеме минатото да го избришеме, а да сонуваме за иднината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги губат највредните работи во животот, а толку болно им недостасуваат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ме учеа да не очајувам за ништо во животот, а и во овој свет преживуваат најхрабрите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Дали кон се во животот гледате со реален оптимизам?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да се сетиме на најрадосниот момент во живот, кога доживеавме искрена, длабока среќа Во хистеријата на секојдневието, кога ќе се сопнете на најситното камче сте се запрашале ли: -„Која е вистината за вашиот живот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го бојам со боите на животот копнежот што толку долго го чекаше моментот да излезе од мене, да ги претвори во живот илузиите на сонот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
На крајот од денот кога веќе сте преморени од натрупаното секојдневие и кога не успеавте да завршите ни пола од тоа што требаше да го завршите запрашајте се: - „Кое е богатсвото по кое трагате во животот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Заборавија колку пати во животот сакаа искрено, длабоко, безусловно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И само ако за момент замижиме ќе пропуштиме сѐ што во меѓувреме се случило и ќе се прашаме: -„Дали во животов задоцнивме за многу работи?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во животот не го добиваме секогаш тоа што го сакаме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Кое е највредното наследство кое би им го оставиле на вашите најблиски?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не можете да бришете ако избришете ќе останете празни.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Луѓето повеќе не знаат што сакаат, полесно им е да кажат што не сакаат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Единственото спокојство е надежта, дека можеби ќе те најдам и можеби ништо повеќе нема да ми изгледа толку мизерно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
-„Кога опојните мириси на пролета детскиот сон ти го претвараат во живот, казна ли е, судбина ли е, сонот да умира во мирисот на јоргованите?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Да ги облечеме најудобните чевли или можеби боси да трчаме најбрзо што можеме за да го зграпчиме тоа што останало од животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За ова прашање не постои погрешно време, подобро да се постави некогаш, отколку никогаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За многу работи во животот не можеме да се разбереме, секогаш има вина и виновник, но никогаш не може да биде погрешно ако ја кажеме вистината, ќе излезе од нас и не мора да се враќаме назад, на крајот човекот е светлина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Најчесто зошто не сакаа да признаат колку се несреќни, полесно им е да глумат лажна скромност, зошто и така не беа за големите работи во животот- кукавици, плашливци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
„Ново изгрејсонце ќе ме пречека на другата страна на светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Преформулирање на минатото, ставање се во нова рамка, секој болен настан.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сите во животот се соочуваме со предизвици, сме чувствувале гнев, лутина, горчина која не јаде зошто сме биле изневерени, предадени од луѓето за кои бевме спремни да им го дадеме срцето за да живеат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Треба да научиме да веруваме во животот кој го живееме, да им веруваме на сопствените избори.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
За многу работи во животот ќе немаме рационално објаснување, но еден ден вистината ќе не удри толку силно и толку силно ќе боли.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мора да научиме да веруваме во самите себе и во животот кој го живееме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секое однесување е поттикнато од чувствата, емоциите, внатрешните сили.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од каде ќе знаете дека тоа е вашата среќа ако ја немате болката и тагата во животот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Дали имате постигнато хармонија во животот, дали се обидувате да балансирате со работите кои ви ги сервира секојдневието?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Може ли љубовта да се претвори во омраза или може ли да живеат и опстојуваат една до друга?
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И треба да се разбере пред да биде доцна дека се за што сте работеле напорно во животот може да исчезне само со една лоша одлука.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нема правилник во животот ниту праведност и ништо не е непроменливо, трајно или херметички затворено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- „Сигурни ли сме дека нама да зажалиме еден ден за изборите што сме ги направиле во животот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Но, Господ ќе ни даде и повеќе од тоа што бараме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
-„Кои работи во животот ве тераат да застанете и да живеете, а не да трчате кон крајот?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Малите работи, можат да направат големи разлики и длабоко задоволувачки промени во животот на луѓето но и во светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Водата повторно гргна во шолјата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во животот немав готвено. Знаев да испржам јајца и компири, но повеќе од тоа не знаев.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Бидејќи тетка Марија ме немаше видено никогаш во животот, веднаш почна да ме распрашува за мајка ми, татко ми, сестра ми, како и за членовите на семејството од страната на татко ми, кои никогаш не ги сретнала, но чии имиња, како по некое чудо, ги знаеше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Болките и тегобите беа слични на тие што сум ги доживеал кога два пати во животот сум морал да земам лаксатив, само што овде олеснувањето не одеше толку брзо и толку лесно.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Треба да го вратам во живот: да го исправам, што се вели, да вденам игла потемница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тогаш јас прв пат почнав да прашувам за душите човечки, дали животот продолжува во смртта или смртта во животот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се сретнуваш, ќе се пресретнуваш вака: еднаш ко непријател, друг пат ко друго, така било во животот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овдека само еднаш во животот се разденува, му велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум заскитала во животот, што се вели, и сум се загубила во него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Важен е, насетува дека во животот полн со откажувања го направи првиот вистински чекор.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ова е прв пат во животот да си има сопствена соба... мала соба - ама сопствена.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ништо не исчезна во животот па сепак останавме сами: себеси и семе и – плод.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
XXVIII Најубавото патување во животот е она кое води од едниот кон другиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во напишаниот свет ме обземаше чувството дека повторно ги враќам во живот починатите блиски на семејството.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дедо искуси во животот време од Отоманското Царство, од Балканските војни, но и дел од времето на Големата војна, додека на татко ми му остануваше да живее во дел од Големата војна, па Втората светска војна, времето на фашизмот и на комунизмот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И, еве ме со последните аргументи да докажам дека кога ќе се вкрстат два или повеќе јазици во една душа, две судбини во една, тогаш сигурно се открива душата на заедничкиот јазик на животот, без оглед каква ќе биде конечната пресуда на ,небескиот трибунал на моите предци...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Има мигови кога душата шепоти.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не можам а да не напишам и за уште една голема читателка, моја вистинска професорка по француски јазик и книжевност, која посебно ме обележа во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го чувствував како свој постар брат во животот, како собрат во неизвесната творечка одисеја.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во еден период, размислувајќи за мајкините солзи во животот, чиј вкус речиси и никогаш не го почувствував, ниту можеше да се дознае нивниот состав, помислив дека можеби душата се покажува токму низ солзите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Како да се наттрчував во пишувањето со времето што ми преостануваше во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Така е во животот. Никогаш да го погодите вистинското време.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ги следеше моите патувања, настаните во мојот живот, имајќи ја пред себе сигурно спиралата на моето движење во животот низ пишувањето... 1 мај 2001 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За среќни поводи границата не можеше да се мине.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тоа беше за мене голема, незаборавна средба во животот. Mногу години по завршените студии, јас поретко одев на часови по француски јазик кај мојата професорка. Kако некогаш на мојот татко, постојано ѝ носев книги, кои таа ревносно наоѓаше време да ги прочита и потоа да ги коментираме заедно, да ги потцртува со молив за мене позначајните места.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ова нивно отсуство уште рано во животот го предизвикуваше моето загрижено љубопитство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Можеби...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа доживеа многу горчини во животот, сите делби, заминувања.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И кога чувствувам дека ја губам невидливата оска на постоењето, точката на гравитацијата на мојот живот, рбетот на сите зборови во животот, мајчиниот јазичен код ме потсетува дека рамнотежата се одржува и со јазикот на другиот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не сум имал досега во животот човек кој толку трпеливо ќе ме чита.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Писателот Робер Мале беше во право кога велеше дека ние Балканците тешко ќе најдеме место во францускиот читателски простор, опфатен со јазикот и стилот на Пруст, Ками, Јурсенар.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ќе се бранам, упорно ќе се бранам, односно упорно ќе тврдам дека пишував и на јазикот на другите зашто докрај му останав верен на почнувањето, на изворот на животот, според кодот на мајчиниот аманет, да трагам по нејзината порака само во јазикот на животот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ѝ пишував предолги писма, кои верував дека во нејзината читателска потсвест ќе ферментираат како одговори на моите дилеми во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со животот на Едгар Морен и со неговите ставови во животот, со неговата драма кога по битката кај Сталинград, требаше да се определува помеѓу десницата и левицата, помеѓу фашизмот и комунизмот, ќе се определи за вториот, но во повоениот период сталинизмот тој ќе го напушти, сведочејќи во книгата Автокритика (1959).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Од моето претходно епистоларно искуство со француските пријатели, кои ме обележаа во животот со нивната интелигентна добрина и храброст, можам да го издвојам долгогодишното допишување со францускиот поет Андре Френо, потоа со Робер Мале и со филозофот Едгар Морен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Не бев начисто со што се заслужува една ваква читателка со голема душа и големо срце, која ретко, многу ретко се појавува во животот на еден писател.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Го немаше татко ми, со големо искуство во нереализираните илузии во животот, за да ги запре моите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кои беа Избришаните светови во животот на Јусуф Вриони?
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се пишувало најчесто во одредени клучни моменти во животот: при селидби, суши, глад, при стигнување во туѓина, при свадби, раѓања, умирачки.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ако некогаш мајка веруваше дека Боg ја пратил во животот да ги спасува своите чеда низ јазиците, татко требаше да ја доврши мисијата на спасот, низ егзил, но повторно низ јазиците.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ја имав среќата во животот да се најдам под сенката на неколку такви личности на Франција, кои му даваа една сосема подруга смисла на мојот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И во животот што ми преостануваше на рланетата Земја, не можејќи да ја најдам Мајка во нејзиниот јазик, без сите нејзини зборови, кои не можат да се најдат во ниту еден друг јазик, јас упорно продолжив во нив да ја барам, можеби присутна само во заедничкиот јазик на животот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Неколкуте реда што ми ги напишавте вистински ме смирија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Гледав крај мене како мојата сопруга Гзиме, така беше и во Тунис, се бореше со маките на семејството, со големата ќерка Блерина, и помалите ќерки Јета и Дита, кои судбината ни ги донесе доцна во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ова верување беше во суштината на моето пишување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Макар што и натаму не се откриваше во нашата преписка, остануваше за мене енигмата која е, како изгледа, која и е професијата, таа и натаму понираше во длабината на моите балкански мигови, во неизвесностите што ги живеев во балканската реалност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се враќав на Балканот посиромашен за неколку најубави години од животот, далеку од семејството во егзил, кое ми беше мала, незаменлива татковина, но побогат со ново искуство во животот, со нови пријатели.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во ваква позиција се наоѓав во животот уште пред двајца мои добронамерни читатели со кои градев некаков пакт на споделување на читателската судбина.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ние наследивме фрагменти од нивната среќна тишина, што се обидувавме да ја прошириме, култивираме во животот, да ја запишеме.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Зашто симболичните гестови се најчесто единствените поетски гестови кои можат да бидат направени во животот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Кога го изгубив татко ми, јас не останав само без големиот родител, туку и без мојот голем читател, кој од читањата во затемнетата соба ми ги осветлуваше новите патишта на Балканот по кои не можеше повеќе да стигне во животот...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мислев режија добра, представа за луѓе се прикажува, во животот кој пред очи се одвива, за да лажна слика се докажува.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Биди господар на игра своја, господар на свои чувства и дејанија, кој на крајот од патот во животот свој нема да се запраша дали господар бил, туку со сигурност ќе знае, дека не потпаднал под туѓи влијанија.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Животот ми е здодевен, сакам да се заљубам, а и во хороскоп пишуваше дека во сабота ќе ја запознаам најголемата љубов во животот, најверојатно облечена во црно.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ми рече дека никогаш не мрднала и не се оддалечила подалеку од еден ден одење, никогаш во животот не се тргнала од топлината и добрината на земјата на која се родила и пораснала и по неа се движи, којa ја копа и ора, ја обработува и облагородува, ја сее и собира плод.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тој ни помагаше да откриваме дека во животот можат да се научат и многу други нешта освен за кои знаеше и можеше да знае нашето село.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Инаку, добри мои, она што вие како деца во вид на прво заигрување на срцето, прва несоница, прва воздишка го доживувате во вашите ученички денови, е нешто најнормално во животот на човекот.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
За многу нешта што сум ги постигнал во животот сум им благодарен на сите мои учители, За многу благости што се сочувале во мојата душа, благодарен сум им на своите учители.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Спомените од тие другарувања никогаш не исчезнуваат, никогаш не избледуваат, иако во животот луѓето се разделуваат, живеат на разни страни.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Еден ден некој ќе ги врати во живот. На Гркот му се брза.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Би мастурбирала цел живот да немам други здодевни обврски во животот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
СТЕВО: Два процента во животот се голема работа.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
На секој човек еднаш во животот му се јавува спасител. Ако не појдеш по него — готово.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Сакав да ѝ одговорам дека умирам од здодевност идека полош филм не сум гледал во животот, ама таа сигурно ќе се разочараше во мене ако тоа ѝ го признаев, па ја излажав: - Дури и ми се плаче од што е тажно, - шепнав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Жив и здрав да ми е, нека си дочека стари години, внучиња како јас, сè да му е убаво во животот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Значајно место одвоив и за заедничкото летување со родителите на Црното Море во Варна, за кое тие рекоа дека им е „прв, втор, десетти и последен пат во животот“, а јас воопшто не се согласував со нив, зашто ние со Бреза таму се чувствувавме како да сме деца на најбогатиот човек на светот: сè што ќе посакавме добивавме.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Не верувам дека има човек кој, кога бил на твоја возраст, барем еднаш во животот не учествувал во некаква тепачка, - ми рече тато.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Само писни и тоа ќе ти биде последното во животот! - му се закани Мечка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Никогаш во животот не сум те видел, - му реков и се свртев кон тврдоглавиот катанец.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Најмногу од сè ме збунуваше сознанието што мене ми се плачеше сосем малку, што продолжував да си играм со топката, и сè беше исто како до пред еден ден, а чувствував дека е многу тажно да знаеш дека некого никогаш повеќе во животот нема да го видиш.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
На некој начин сè во животот на крајот се израмнува.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Садевме тутун, па немав веќе време за да му се препуштам на размислувањето за мојот убав пат во животот за каков со ноќи мечтаев, за градење на мојот иден живот со најубави мисли кои никогаш не можат да се запишат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ВТОРАТА ЖЕНА: И јас мислам дека она што ќе се пропушти да му се даде на детето во најраното детство, ако ја нема љубовта и вниманието во првите години од животот, човекот останува вечно емоционално оштетен, бара љубов таму каде што не треба, а што е најважно ја нема сигурноста за настап во животот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Толку сакав да проживеам убаво и среќно откако ќе се омажам, па макар само леб и сол да јадам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Никогаш во животот не сум згрешила, секогаш сум мечтаела како убаво ќе живеам и дека нема да дозволам мојот маж да ми се обрати на висок тон.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас за возврат целата љубов што ја имав во себе ќе му ја подарев.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Стрина ми му кажа дека сум постела тримери, а тој почна да вика: Кој ти дозволил таа глупост да ја правиш, тоа се правело порано, и го правеле тие што имале грешки во животот и сакале да им се простат.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Многу е тешко во животот кога човек ќе го промаши она за кое живеел.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
ВТОРАТА ЖЕНА: А како ќе се вклопиш во животот?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Со нејзина помош ја подзалекувавме првата рана во животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И продолжува Не е сѐ црно во животот! Зема... зема... ама и враќа!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Црното семе про’рти во мене, настапија денови кога си го барав крајот и кога одлучив да го родам семето на срамот, побегнав од неговото одајче на еден салаш за да се измачувам и заколната никогаш повеќе да не го видам во животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тукма Пелагија подзапре, ги погледна редум Роса, Деспина, својата слика во Пеличка, па мајката Перса и од неа се одзатна еден страдалнички глас Мила тетко Персо, мила мајко Персо, оваа жена е за пример како треба да се чекори во животот!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Очите на Роса црвени, а во душата и срцето болка, ама таа не е дојдена за да ги бара страдалничките стапалки наназад во животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тетка Перса смета дека нема ништо во животот на Пелагија за што би требало да биде накажана со таква сурова казна низ која има поминато, Ќе се молиме, златна Пелагијо, ќе се молиме сите три од недела во недела, од ден во ден, да му ги отвориме очите не само на дедо Господ, туку и на мајката Богородица, за неправдата шти ти е направена!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таа се држеше исправена и горда, дури и кога двајца турски гавази ја беа претепале во ендекот близу Бразда, забранувајќи ѝ да му се меша во животот на Музафер-ага.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но кога навечер ќе рошнеше со машата во мангалот, пеплосаните жарчиња кратко вивнуваа, небаре некоја невидлива сила ги враќа во живот пред да умрат сосем - е, тоа беше сосема јасен знак како ќе изгледа неговиот крај.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Таквите личности, и самиот знаеш, се вљубуваат само еднаш во животот и до крајот ѝ се верни на таа своја љубов.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не со банда, туку со илјада банди од најсилните тепачи нема да се осмелам да појдам таму.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што и да се случи, тоа мора да го сфатите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Секој од нас има неброено животи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не е важно како ќе реагираме, важно секогаш сме и секогаш во животот ќе бидеме на ваша страна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А мајка ми би го додала оној нејзин омилен цитат од Иво Андриќ: „Од толку нешта се плашевме во животот, а не требаше, требаше да го живееме”.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Имав впечаток дека Игбал го слуша овој наш разговор и дека го одобрува со насмевка, задоволен, но не сака да се замеша.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, не ти, уште основно не завршила, туку „дави„ со тоа!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
За среќа се покажа дека Фрањо не бил заинтересиран за нејзината уметност, па откако се уверивме во тоа, повторно се вративме на претходната тема. Темата Мартин.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Никако! - одбив. – Јас во тој дел од паркот во живот веќе нема да стапнам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почекај малку, порасни, знаеш ли кога прв пат во животот сум ја минал границата? Кога сум бил студент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Слушај ме – нежно, но заповеднички ми се обрати Игбал. – Ние во Индија веруваме во реинкарнација, а тоа значи во живот по смртта, во друг облик.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ми се чини дека ако нешто ѝ е важно во животот тоа се тие нејзини слики и цртежи, тој нејзин волшебно возбудлив свет во кој таа е вистински господар.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дали беше тоа моментална збунетост или еден вид преодна фаза во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Доста се намачив јас на тој човек да му објаснам дека љубовта помеѓу двајца е нешто многу силно, дека тоа е нешто што треба да го одржува човек во живот, да му дава сила кога му е најтешко.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мислам дека човеков повторно ми навлезе во животот за да ме доуништи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Им објаснив на моите родители, дека не е за мене среќа тие да одлучат со кого ќе бидам и што ќе бидам во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сфатив дека залудно сум верувала дека постојат некакви идеали за љубовта и, воопшто, во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Сепак, тоа што моментално го имав во животот ми беше некаков успех, тргнувајќи од фактот дека сум дошла од провинција во источниот дел од земјава, каде што птиците заборавиле да пеат кога летаат.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ми рече дека морал да го прави тоа, светот на модата отсекогаш му била најголема желба во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
На тоа му се свртев, со мојата најлоша фаца што некогаш во животот сум ја направила и му реков: - Тргни ми се од пред очи да не те гледам!
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За среќа ја имав другарка ми која како да беше поразлична од малоградскиот менталитет, па по малку успеваше да ме врати во живот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Излезе дека некоја другарка или другар ми земале долен веш и ми направиле лоша магија, да не ми тргнува ништо во животот, така што во сѐ да имам кочница.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Прв пат во животот видов жена таксист.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ми зборуваше како ништо не сум направила во животот и дека треба да поработам на тоа, да си го средам. Да се запишам на факултет.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За прв пат во животот имав можност да бидам примерна ученичка.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Виде тој нешто, ги виде тие негативни сили кои божем ме кочеле во животот и рече ќе среди.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Вистината е дека сум направил многу гревови во животот и мислев дека нема потреба повеќе да продолжи.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тој заедно со баба му, на Змејко му направиле ништо да не му оди во животот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Игро мудра, само таква биди, разгрни се сета богато надарена, и секогаш во животот иди од несекидневноста чиста и озарена.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Ако знаете и можете, носете ме негде, негде во животот што тече...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)