во (предл.) - гемија (имн.)

Арно ама залудо што чекал Силјан, чунки дуовникот и сите друзите што беа во гемијата, беа се удавиле.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Бре овде ќе се удави гемијата, бре онде ќе пропадне, една цела недела што ја тера гемијата и едно утро приближила гемијата до една ада, та кога се удрила од камењето, парче по парче се направила; сите што беа во гемијата се удавиле, само Силјанче беше се нашол на една штица задржан и беше го исфрлило далгата на суво.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Бре овде ќе се удаит гемијата, бре онде ќе пропаднат, една цела недела што ја тера гемијата и едно утро приближила гемијата до една ада, та коа се удрила од камењето, парче по парче се напраила; сите што беа во гемијата, се удајле, само Силјанче беше се нашол на една штица задржан и беше го исврлило далгата на суо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Бидејќи бил богубојазлив и бил милостив, си го зел детето в гемија.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Откоа виде Силјан оти никој не излезе, тргна да оди по адата да види што земја ќе бидит таа.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Застанал крај море да гледа кај што се скрши гемијата, да не нешто излезит од море дуовникот; арно, ама зачудо што чекал Силјан, чунки дуовникот и сите друзите што беа во гемијата - беа се удајле.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сирота срна од жал по сина е, се врлила во море, запливала по детето и таа сакала да оди; видел оти така сакала срната да одит по детето, ја зел и неа в гемија и си тргнал да си одит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Ете како: откоа влеговме в гемија во град Солун, коа н¯ забра еден силен ветар, та коа ја спотераа талазите гемијата, една недела што ја носи силно морето и на неделата кога ја удри од едни спили, парче по парче се стори и, за к'сметот мој, ме исврли на една штица морето на суо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Си продал еден камен бесценен и се обогатил многу.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Гемиџијата си го однесло детето дома со срната и никому не му кажуал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тамо најдов еден извор и дрвја со јемиш, та си појдов и тамо ноќта прележав.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу време стојал Силјан на су(в)о ватен на штицата и сѐ му се чинело оти се носит на море.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)