во (предл.) - војна (имн.)

Ги зедов ордените што ми ги имаа дадено за храброст во војната со Турците во Мала Азија и право во Костур.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Така требаше да постапуваат и со малолетниците во војната, - забележа Фоте, прибегнувајќи кон една од своите споредби.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од морална гледна точка не би било во ред да објавиме такво нешто, сега кога вашата земја е во војна...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Иван Степанович, во војна можат да заминуваат само оние кои ги сакаат војните. А јас ги мразам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ете, и Илинден наближува - длабоко се издиша баба Петра и фати тивко, стишено да пее песна, небаре тажалка по сите во војна заминати.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Рака на срце во војната имавме другарки во панталони, но тогаш такво беше времето. - Ги прераскажуваше зборовите на командирот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само еднаш Роза ја подотвори вратата од неговата соба, и пред да ја затвори, рече: “Постојано мислам дека ќе се врати.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Меѓутоа, во својата досегашна историја, САД го напуштаа изолационизмот, пред сè, како резултат на сеопфатните економски стремежи што дејствуваа во западната цивилизација како целина и кои, по сè изгледа, биле многу силни за да можат да им се спротивставуваат.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Неговата посета имала за цел да го испита пулсот на балканските земји спрема Германија и да ја согледа можноста за сузбивање на експанзионистичкото германско влијание на Балканот, како и евентуалното убедување на балканските земји да се спротивстават на германската и италијанската експанзија, со што би го намалиле воениот притисок кој бил вршен од страна на Германија врз Велика Британија, а исто така неговото присуство имало за цел да испита дали се можни јакнењето и престижот на САД на Балканот.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Така беше и во војната. Силната интуиција дека е на вистинската страна, никогаш не го изневери.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Најпосле царот решил да ообјави во царските зандани, каде што чувал робови заробени во војните, дека секој оној што ќе се нафати да го победи џинот ќе му го подари животот и дека ќе го пушти на слобода.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А сепак, каков-таков, човекот ѝ бил домаќин и маж".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
По бугарското влегување во војната (14 октомври 1915) Бугарија го зазела делот на Македонија под Србија и источниот дел на Македонија под Грција.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Растеше по куќите во селово и сите го сакаа, зашто татко му беше загинат во војните, а мајка му сиромашка...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
МЛАДОТУРСКА РЕВОЛУЦИЈА Во XVIII век Османлиската Империја ја зафатила процес на дезорганизирање на државниот и општествениот систем и трпела воени порази во војните против Австрија, Венеција и Русија од 1716 до 1792 и ги изгубила Крим, Банат и некои азиски покраини.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
За чашата негова се говори дека чашата била полна ѕвезди, и дека на папок личела, и дека во неа Соломон ја гледал судбината своја и ја црпел мудроста своја, како од книга, и дека таа му велела како да постапува во војна а како во мир.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Верувајќи дека еден ден, макар предоцна, но секогаш нужно, ќе дојде до еден вид помирување со позитивните текови на исламската цивилизација од XX век на Балканот, по нивното радикално искоренување, како што тоа се случуваше и во Европа по вековните судири, Татко сметаше дека ориентализмите кои живуркаа и не исчезнуваат од балканските јазици, можат да бидат значајни елементи за поцелосна реконструкција за вредностите на некогашниот соживот, кој сам по себе содржел елементи на соживот, кои биле интегрално збришани во војните на XX век.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со тоа европскиот и азискиот конфликт прераснаа во светска војна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Како доброволец заминува во војна 1914-та; на боиштето се покажал како херој и се здобил со тешки повреди на главата.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ѝ растеше Трајан како што растеа врбите; доаѓаше до работ на смртта и пак оживуваше; растеше во немаштија, во болести, во војни и сѐ издржуваше и сѐ трпеше како што и сега ја трпи раната на раката и слабината останата од гранатата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ниту еден од потписниците на нашата заедничка молба (а на Таша никој не и спомнал за правата со кои се здобила како учесник во војната) не изрази резерви во смисла на ова што ти го спомна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во војна културата не е на приоритетно место, природно, знам, не се бунам.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ваш Луан Старова XXXII Елен Лејбовиц покажуваше целосна загриженост за состојбите на Балканот во војната што ја обележа целата деценија на изминатото столетие.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Истрајале во времето, востанијата и во војните, но...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гледаш оти вистината мораше еднаш да пукне и да прошета пред нас, и тоа без насмевка на лицето!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што дека во војната, кога војската ги испусти лозјата и немаше ни вино ни ракија, се правеше со боза! не женеа?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога безбедноста е поважна од благосостојбата во новите политики на зонирање и кога се случува нејзино целосно подредување кон сеопфатната логика на контрола, може да очекуваме инструментите на автоматска контрола, како што се беспилотните летала како оние кои се користат во војните во Ирак и Авганистан, да се појават и на небото над глобалните метрополи: „наскоро ограничените и црвените зони ќе се создаваат врз основа на логиката на авионите за контрола: просторното планирање ќе треба да ги инкорпорира формите на воздушна глобална контрола и да ги постави за приоритет пред слободата за развој на простори и општества“.59 Доказите за интензификација на граничната контрола во последните години можат да се најдат во наглото зголемување на буџетот за полициските сили; прифаќањето на нови, поинвазивни закони; развојот на пософистицирани технологии за надзор и информирање; построги визни режими и технолошки понапредни патни документи; зголемена соработка меѓу земјите на извор и на транзит и поголемата распространетост на механизмите за следење и контрола и по местото 58 Antonio Negri.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Иако според нив Советската влада "зазела став дека не е заинтересирана за тоа дали Турција ќе влезе во војна или не", Советите "веројатно никогаш не го сакале Англо-турскиот сојуз", а сегашниот застој во британските односи со Турција "многу добро им одговара".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„Со Истазија.“ „Добро. И Океанија отсекогаш била во војна со Истазија, така ли е?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Затоа измислуваше секакви начини не само да не ја викаат туку и да не ја пишуваат така; во тоа ѝ појдоа на рака невремињата што дојдоа и честите преселби; па така, додека се симнуваа од планинското село и одеа од едно место во друго, на Дуде и успеа кога слегоа в град да се запише на училиште под друго, всушност малку изменето име, изговарајќи се дека крштелното ѝ е изгорено во војната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Белка е сосема бела, Сталинка, односно Слободанка, е бела со кафеав врат, и Грда е бела, со црни дамки. – Учество во Народно Ослободителната Борба? – изусти расеано службеникот. – Какво учество, бе магаре, во војната. Козите не се луѓе? – го прекори шефот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во Првата светска војна САД не зедоа активно учество во војната против Бугарија и Османлиската Империја.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Најпосле станал една силна мажетина и рекол: - Јас се нафаќам да го победам џинот и да го ослободам изворот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Видовме ние, во војната, маки за сите вас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И тоа е влезено во војната.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Иако во Комитетот за одбрана на Америка по пат на помагање на сојузниците имало и такви што сакале Америка да влезе во војна (т.н. интервенционисти), сепак, нивниот број бил мал, а повеќето негови членови тврделе дека безбедноста на Америка бара Хитлер да биде поразен.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„Не се сеќавам.“ „Океанија е во војна со Истазија. Се сеќаваш ли сега?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се вели оти обично во војните прва жртва е секогаш вистината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ги бараа и оние земји што војуваа и оние што не беа во војна.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Вели: „Во војната што ќе се случи, ако до неа воопшто некогаш дојде, овојпат ќе знам да се поставам“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нејзината поранешна мисија да го спасува семејството, децата, во војна, се менуваше во мисија да го спасува и во мирот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Што ли не се случува во војна?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ми раскажа повеќе необични настани, како козите служеле во мирот и во војните.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Тогаш меѓу нив застануваше еден кловн изгубен во војната, некој Август Рицман со виолина в раце. По затегнатите жици трчаа бели глувчиња.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Океанија е во војна со Истазија !
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Навела дека уште во војната Сојузниците ветиле територијален интегритет; дека сето население во реонот е словенско, дека отаде границата, во Албанија, остануваат повеќе словенски села, отколку од оваа страна албански; дека манастирот е едно од најголемите словенски светилишта.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Нивните написи, по период од една и пол година, за првпат биле проткаени со оптимизмот дека воениот удар од 27 март 1941 година во Кралството Југославија ќе претставува пресвртница во војната, потенцирајќи дека југословенската војска, по формирањето на новата југословенска влада на генералот Душан Симовиќ, ќе може да му се спротивстави на можниот германски напад.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тука се родив, пораснав, замомчив, од тука одев во војни за славата на Алах, Султанот и Турција.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се плашеа стратезите на револуцијата од непредвидливиот бес на оние со кои победија во војната, ја изведоа револуцијата, ги обединија луѓето и завладеаја во земјата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е избледен знак или истрошена дагеротипија, појави на времето.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Наместо тоа, сметале дека е потребно да се прифати "таа да остане неутрална за време на војната, сè додека таа сака, доколку на тој начин, по повлекувањето на Германците од Балканот, таа би била во подобра ситуација, во соработка со Грција, да биде ефективна противтежа на руското влијание и навлегување".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ти беше мал, премал, ама си имаше судбина да се родиш во војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Така правеле и топџиите во војна за да не оглуват.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Во војната со Италијанците беше поручник, а за време на отпорот стана - капетањос.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Не знам во која од овие светулки е душата на син ми што загина во војната”.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Со него учеа заедно основно српско училиште, бугарска прогимназија во војната, а по ослободувањето тој се изгуби во некое средно - техничко или стручно - занаетчиско училиште, додека повеќе не го делеа мегданот на граничната полјанка меѓу двете маала, зашто и така веќе не се играше со парталава топка ами со напумпан фудбал и не се трчаше по ретката трева бос ами со износени кондури од постарите, кое браќа, кое татковци, кое заробеници кое борци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Наследиле од нивните родители, кои добро заработиле во војната... правејќи оружје... убивајќи невини... Тоа нивно семејство...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Можеби поради нејзиното присуство не само во собана туку и во моите размисли?) Всушност во објаснувањата во кои непотребно се бев вплеткал избегнав една голема глупост, посакав во еден момент и себеси да се спомнам како жртва на оние многу чудни одлуки што не ги донесува здравиот разум туку насмевката или своеглавоста на моќникот. (А нели, неупатените се уште и мене ме сметаа за моќник) Но за среќа навреме се сепнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Утробата сал му ја истурил... Потоа Рушит, сиот во позлата бојна, од чија што песна и свирба трепереа уши: опитен човек во војна.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Радувањето над туѓата несреќа, а посебно радувањето што во спомнатиов случај ја исмејувало несреќата на аскерот на Султанот кој бил поразен во војната на Кипар, не можело да помине неказнето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се разбира дипломатскиот балет е необична синтагма, но никогаш не сум помислувала дотогаш колку е смешна нејзината конотација во контекстот што го означува.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Океанија е во војна со Истазија. Евразија е сојузник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Посебно ми паѓа тешко фактот дека оваа измислица треба да компромитира познат учесник во борбата за слобода", нагласува во своето сведочење другарката Басотова.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Камилски се надоврза на претходно изнесените податоци за зборот кодош, запирајќи на личното искуство: Во животот видов многу маки од кодошите, имаше меѓу нив што ги знаев, а ме кодошеа, имаше и кодоши кои не ги знаев, бев нивна постојана жртва во војна и во мир.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во времето кога таа му дојде до раце, Океанија не беше повеќе во војна со Евразија и тројцата мртви мажи мора да ја издале својата земја пред агентите на Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од тие причини и настојувале да ѝ се даде целосна поддршка на помошта на Велика Британија во војната со фашистичка Германија, но без влегување на САД во војна.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Мајка и Татко речиси никогаш не си префрлаа за нечие отсуство или за некој погрешен чекор во пресудните денови за семејството, во војните, во преселбите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Како да се наоѓавме во земја со која сме во војна, а не во пријателска земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
7 За да се реализира тоа се барало да се убедат сојузничките влади да издадат наредба на нивните претставници и да ја нагласат улогата што СОЕ ќе може да ја игра во војната.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Господе, зар и мртвите влегоа во војна!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Денес тие своите „права” и „правди” ги побаруваат во војна, правејќи си едни на други зла.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Тој беше свесен дека изборот на (безопасните) балкански ориентализми што го правеше со Климент Камилски, ќе можеше, покрај другото, да послужи за показ на балканските ориенталисти и балканолози да трагаат по тоталитетот на балканскиот историски процес што нему тешко му успеваше во неговата незавршена Историја на Балканот низ падовите на империите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш, кога во војната со Полјаците, во 1689 година, при нападот и заземањето на градот Хочим, некој бег се истакнал со јунаштво.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во врска со прашањето каква ќе биде иднината на Балканот, дали ќе има некој вид федерации, Радиша истакнал дека искуството од минатото покажува дека тие не ја донесе заедничката безбедност на Балканот, односно "не ја зачуваа балканската неутралност или обединетост во војната против Оската".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во војнава, под Грунишкиот Вис или „Ерголем“, како го викаа Бугарите, во еден ноќен напад српскиот потполковник Драгутин Радовановиќ со својот револвер го „застрела“ бугарскиот полковник Жеров.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не минало многу време од големата свадба каква што не се паметеше во градот крај Езерото многу одамна, кога со денови и со ноќи се пееле полифониските песни, се пиело и се играло, макар што земјата била во војна и во пустош, а и границите преку ноќ се менувале, започнал да се гаси животот на дедо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ниту францускиот амбасадор рекол такво нешто ниту бугарската влада можела да вети дека ќе влезе во војна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во 968 во војната меѓу Бугарија и Византија се замешала Киевска Русија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Добро, да речеме дека повеќе се плашам одошто ги мразам, но тоа е така, и ќе остане така.“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во тој момент, на пример, во 1984 година ( ако воопшто беше 1984 ) Океанија беше во војна со Евразија и во сојуз со Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но во војната кога мажите ги одвеле на фронтовите, немало кој да ги обработува градините со ружи, па тие се оретчиле, а по војната тешко се обновувале.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кај Симона можела да се јави завист и накнадно, со фактот што Борко станал познат човек и фактор, одлучувал за важни работи и во Војната и подоцна, можел да влијае, можел просто да одлучи, ете, да се изгради и една брана и да го потопи Долнец.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Во 171 г.пне, Рим влегол во војна со Македонија, позната како Трета македонско-римска војна и траела од 171 до 168 г.пне.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Има пријателства, подобро речено, поддржување на пријателство и на дипломатски преставници на спротивставени земји, некои дури и во војна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не знаеше тој ништо за оружјето, но имаше слушано негде дека во војната Италијанците носеле сосем мали, кратки пушки, па заклучи дека пушката што ја пронајде е италијанска.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Несомнено, харизматичниот Донован и неговата канцеларија, со буџет од десет милиона долари и со 600 службеници, биле причина за непријателство од страна на ФБИ, Г-2 и од други воени разузнавачки служби.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Колку што настојуваше генерално да го согледа текот на настаните во светлината на ангажманот на Европската унија и САД, заплашена тие да не се претворат во војна како претходно во Босна, Хрватска и Косово, таа беше силно внесена и вникната во мојата судбина како човек и писател на една балканска семејна хроника во текот на XX век.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Дедо Васја колку што имаше сили, се загледа во речната темнина и нерешително рече: - Мост, веројатно. Железничарски.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби тоа беше давање одушка од макотрпната работа, можеби беше терање инает во војните, со реквизициите, со даночниците и чифликсајбиите, но жителите на Потковицата, со вкоренет оптимизам на луѓе прикрепени за земјата, односно со докрај изјаснета свест дека таа, мајчичката земја, раѓајќи одново и одново го обновува својот и нивниот живот, односно дека освен неа и нив ништо друго и никој друг не е вечен, на сѐ во врска со жетвата му дава одреден празничен призвук.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
4) Опишете зграда видена со очите на човекот чиј син штотуку е убиен во војна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
„Суперпроводлив Индикатор на Подсвесни Аномалии. Се употребуваа во војната за да се откријат подморници и за напипување на непријателски кибер системи“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Таа никогаш и од никого на барала додатни објаснувања зошто кај неа доаѓа да бара помош или да преноќи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„А прикаската на човека му годи. Ем во војната да победиш, ем дома наследник да те чека, твоја рожба, не е мала работа“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа го правеа и лекарите во војната: им ги премачкуваа раните на војниците со мед за да не им загнојат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Член е на Комитетот за заштита на конституцијата која гарантира неучеството на Јапонија во војна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Продолжувајќи да длаби по тие зборови, тој можеше да црвенее, мислејќи на оној ден, кога отстапи, оној ден, кога откажа да биде бригадир, кога ги тресна од земја документите за во Партијата, кога не откаса никаде ни збор за тоа, и кога довербата му остана откината, исто како што може експлозијата од некоја бомба да им ја однесе во војната на луѓето едната нога, или едната рака, и да ги остави сами без неа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Исто така, на 25 март 1941 година, во весникот „Сан Франциско хроникал“, била пренесена информацијата за демонстрациите во Битола, каде што демонстрантите барале да ѝ се приклучат на грчката армија во војната против италијанските фашистички агресори и дека во „Скопје и Цетиње, два силни комунистички центри, илјадници само ги повторија, со поголема жестина, демонстрациите од вчера“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
58 Просторот на глобалниот град постојано е следен од мрежите за надзор и надлетуван од хеликоптери.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Во војните раѓањата и смртта не ги почитуваат воспоставените норми.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали поради нејзиното големо страдање во животот, често во ситуација меѓу животот и смрт­та, особено во војните, со нас децата, беше обземена од мистеријата на душата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
„Но ти можеше да го именуваш така и хирургот што ти го доведов во онаа ноќ во војната.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
По посетата на пештерата, некогашната партизанска болница, во која сѐ уште има остатоци од дрвени кревети поставени на три слоеви, фаќаме пат за Пили, по старо Винени, единствено село во Преспа кое по грчката катастрофа во Мала Азија во војната со Турција, тука доселија просвиги – бегалци, од Македонците наречени маџири.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Денес сме во војна! - Каква војна бе, нели зборот беше дека ќе живееме сто години во мир?
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Во тој контекст бил и коментарот во весникот „Њујорк тајмс“ од 13 април 1941 година, во кој се критикувала дотогашната нерешителна американска политика на Балканот, пред сѐ во однос на Кралството Југославија, а се состоела од празни „дипломатски ветувања, без никаква можност САД директно да помогнат во испраќањето воена помош на југословенската војска“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Настана повторно смеа. Службеникот повторно се најде во небрано, но овој пат не сакаше да се предаде: – Имало кози кои учествувале во војни.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Се сакаа со Наќо пред да замине во војна.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Меѓу другото, тој истакнал дека САД во војната ќе ги поддржуваат Велика Британија и сите држави што ќе застанат на нејзина страна и ќе ги вложат сите воени напори и ќе направат сѐ „Англија да не ја загуби војната“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во напуштањето на излолационизмот во САД, кој бил една од главните пречки за влегувањето на САД во војната, голема улога одиграл американскиот печат, којшто го мобилизирал јавното мислење околу настојувањето САД да ја напуштат таа политика и директно да се вклучат во борбата против силите на Оската.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
- Во војната е важно животот да се сочува, а потоа сѐ се надоместува... - рече игуменот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Нема да трае долго“, рече О'Брајан. „Гледај ме право во очите. Со која земја е Океанија во војна?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Та санџак-бегот управува со петстотини војници, тој оди во војна каде ќе го прати султанот, не мрмори, не се колеба во верноста, Бајазит сигурно го гледа со милост.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Но, далеку од простото отфрлање на општествените и естетски вредности на западната култура, деструкциската уметност ги разоткрива нејзините структурни принципи.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во овој дел на Македонија особено силна била српската пропаганда со која раководела владата од Крф, српскиот штаб во Солун и комесарите на владата и полициските службеници на теренот по градовите и селата.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
И секогаш по една таква возбуда, кај него брзо навираа други чувства, се пренесуваше во војната.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Меѓутоа, германскиот напад на Кралството Југославија на 6 април 1941 година го сменил расположението на американските новинари.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Тој беше предмет на омраза, попостојан било од Евразија или Истазија, зашто кога Океанија беше во војна со едната од тие две сили обично беше во мир со другата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Атланскиот Океан Аргентина ќе ја довикува со моќта на своите пробојни и универзални метафори на својата родна Шпанија, најдена во канџите на фашизмот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тука завршува лозата на мојот чукун дедо кој местото го добил за јунаштвото што го покажал во војната со Полјаците.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Стравот произлегувал од можноста таквиот развој на настаните на Балканот, каде што од мај 1941 година немало ниту еден британски војник, да го зајакне излолационизмот кај оној дел од американската јавност што бил противник на инволвирањето на САД во војната.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
“ и дека нема да учествуваат во војните меѓу европските сили, ниту да се мешаат во работите што се однесуваат на нив.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Член е на берлинската Сецесија сѐ до истапувањето 1911. 1914-15 како доброволен болничар во војната слика болнички сцени.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сите луѓе во светот само треба да отидат до општината и да кажат: „Знаете, јас не сакам да одам во војна“.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Му кажа дека нејзиниот брат загинал во војната и дека ги мрази нацистите кои насила го зеле и го спотерале на фронт.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Изолационистите, спротивно, тврделе дека Хитлер никогаш не ќе може да ги зацврсти своите победи и заземени територии, па дури тој и да победи ќе може со него да се направи договор, но во никој случај, според нив, САД нема да дојдат во опасност да бидат нападнати.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Ги задржала северните граници на Сава и Дунав.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Човекот подалеку од Езерото, полесно се губел во војни, порази, а овде секогаш преовладувал мирот и човештината.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Секако, нови стилови на хипермажественоста се имале појавено кај геј-мажите многу порано, по Втората светска војна; изгледа во тој период се популаризирале преку новите друштвени мрежи што не сакајќи се создале благодарение на масовните мобилизации во војната и на баровите во крајбрежните градови што ги опслужувале припадниците на војската.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Македонија повторно била поделена и со фронтовската линија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
„Ако го познаваш непријателот, а се познаваш и себеси, не мораш да се плашиш за исходот на стотици битки.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А зиме и во војна сите таги се исти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ќе станеш доктор! Професија и пол. И во мир, и во војна – го чисти ножот.“
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Од оние со кои подоцна разговарав и се распрашував за тоа што човек бил Борко во војната, речиси сите се согласуваа дека уште на почетокот, во 1941-та, покажувал храброст, но не некоја храброст сама за себе, туку храброст чиј мотор е во некоја внатрешна амбиција која често не води сметка ни за другите луѓе, ни за другите нешта.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Мајка ми, како во војната кога војските тропаа на вратите, прва појде да отвори.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На 8 декември 1941 година, Конгресот објави дека Соединетите Американски Држави се во војна со Јапонија, а три дена подоцна и Германија и Италија ѝ објавија војна на САД.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, во војна сѐ е казниво, што се вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На шестиот ден од Неделата на омразата, по парадите, говорите, извикувањата, пеењето, транспарентите, постерите, филмовите, восочните фигури, удирањето на тапаните и завивањето на трубите, по тропотот на чизми во марш, чкрипењето на гасениците на тенковите, брчењето на бројните авиони, пукотот на топовите, по шест дена исполнети со сето тоа, кога големиот оргазам наближуваше до својот климакс, а општата омраза спрема Евразија завршуваше во таков делириум што толпата, само да можеше да ги дограби оние две илјади евразиски воени заробеници што требаше да бидат јавно обесени на последниот ден од прославата, без секакво сомнение ќе ги раскинеше на парчиња со сопствени раце - токму во тој момент беше објавено дека Океанија сепак не била во војна со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На чија страна ќе застанат тие во војната која лази по тунелите, им се приближува на мостовите, чука и на нивната врата.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Оваа земја е моја, рабираш? Со крвца сум ја поел во војната.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во однос на Турција, нивниот предлог бил дека е потребно да ја напуштат сегашната британска „политика на присилување на Турција да влезе во војна“ со примена на заканата дека ако не влезе, ќе ја остават „сама да си ја срка чорбата по војната“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
За да ги придобие присутните на Конгресот, особено колебливците, да гласаат за востание, ЦК изјавил дека “ги зел предвид расположението и заинтересираноста на европската дипломатија кон нашето народно дело“, Гарванов се повикал на францускиот амбасадор во Цариград, кој наводно рекол: “Ако во Македонија се дигне едно движење, сигурно ќе и се дадат широки права и дека, ако востанието издржи две недели, Бугарија ќе влезе во војна“79.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Сметале дека на Советите нема да им се допадне предлогот за обновување на Англо-турскиот сојуз, особено "кога тие ќе оценат што ќе се случи наскоро поради политиката што ќе следува потоа".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Но, сега не беше како некогаш, во војна со разнесени граници.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Да.“ „Океанија секогаш била во војна со Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
141. Словените од Бугарија и од Македонија најнапред беа само сојузници на Бугарите во војните со Византија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во една неодамнешна студија за развојната улога што ја одиграле старогрчките математичари со цел да се постигне „предност во војна“, John Onians го разгледува вградувањето на милитаризираната свест во Западната културна продукција.9
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ги прочита и овие наслови: „Фараонот Чанга заврши во својата пирамида со козите; Чанга задушен во воени скривалишта со своите верни кози; Чанга открил непознат излез од тврдината; На Балканот, по убивањата во војните, продолжуваат убиствата и процесите против козите. Нема мир на Балканот...“
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Влегувањето на СССР во војна претставувало сигнал за комунистичките партии за вооружена борба.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Како се победува во војна?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Заради старост, диоптрија или недостиг на вистински непријател во војна, се одмаздуваа врз сопствените потомци и врз оние кои, во истата земја, на поинакви начини војуваа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
17 Имајќи предвид дека САД во овој период уште не биле во војна со силите на Оската, В. Донован, исто како и при посетата на Бугарија и тамошниот разговор со министерот Филов, извршил силен притисок врз југословенските државници, убедувајќи ги да не пристапуваат кон Тројниот пакт.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сето тоа било причина балканските држави да ги забрзаат преговорите за склучување на сојуз.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Тоа е мечот со кој се служеа во војна, а кој е повеќе спомен отколку оружје.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Кога бев уапсен, Океанија беше во војна со Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие се само шанси за нови пријателства, за нивно разгранување и верно одржување во времето...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Сакам да кажам, ние сме во војна“, рече Парсонс.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мојот живот... мојот живот. Јадев трева по планини во војната. Менував служби.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Уште повеќе се вчудовиди кога откри од една нејзина случајна забелешка дека не се сеќава оти Океанија пред четири години беше во војна со Истазија, а во мир со Евразија. Тоа малку го исплаши.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кхм, откаде тој кај вас? Јас такви мостови во воздух дигав, во војната, кога бегавме...
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тоа беше кон крајот на војната (поправо, „мојот“ Алжир непрекинато беше во војна, со оглед на тоа што веднаш по крајот на втората светска војна се јавија првите немири што ја навестуваа алжирската војна). 30 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ние сме во војна, зарем не разбираш?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тој истакнал дека "на балканските конференции одржани во Атина, Истанбул, Букурешт и во Солун, Бугарите секогаш биле опседнати со нивната сопствена ситна национална работа.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Прифатена е дури и извесноста на смртта, во војна и колежи, само за да не се дојде до соочување со себе, со својата вистинска цивилизациска мерка.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Според нив претставниците на сојузниците на Блискиот Исток не биле наклонети за соработка, бидејќи тие не можеле да сфатат дека: „а) СОЕ може да игра важна улога во војната и дека, б) најголемиот дел од оваа работа не може да се изврши од претставници на британската националност и дека во сите случаи работата подобро ќе биде извршена од националностите на односните земји.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Океанија е во војна со Истазија. Океанија отсекогаш била во војна со Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во почетокот на новиот век војната и се закануваше и на Македонија.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Османскиот парламент бил распуштен од Султанот, конзервативниот политичар Дамат Ферит, верен пријател на Англија, лесно доаѓа на врвот на власта и објавува судско гонење на тогашните државници, наводно одговорни за стапување во војна на Империјата, на страна на Германија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во болници модни, во кревети чисти не ќе најде почин дружината млада, во војните не се правилата исти, и нема бел бајрак за народ што страда.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Исто така, на 27 март 1941 година и „Њујорк тајмс“ се осврнал на демонстрациите во Скопје, при што демонстрантите се собрале на „главниот плоштад и пред седиштето на Банската управа“ извикувале пароли со кои се барало Владата да поднесе оставка.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
„За некој загинат партизан во војната... Некој од селово...“, рече авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Да, ние сме онаа земја во војна - велам. - Жал ми е - вели љубезно и се смешка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но едновремено додека се задлабочував во читањето и во други осаменички нешта, живеев, би рекол, на посебен, паралелен начин, со живот на еден млад мангуп, во својата “тајфа” која повеќе се интересираше за фудбал и излети отколку за некакво проучување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Океанија е во војна со Истазија. Океанија отсекогаш била во војна со Истазија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На тие долги прошетки во ограничен простор, не влегувавме единствено во собата на Херман, во која тој спиеше до заминувањето во војна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа е една посебна историја за најсреќните мигови во животот на Мајка, историја за нејзината италијанска пролет која живееше со Мајка, во сите други балкански годишни времиња, во војните и во преселбите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Другарот Чапаев ја забележа нестрпливоста на помошник-министерот Алал Комби кој беше дојден на оваа позиција, не само според малцинскиот клуч туку и според заслугите во војната.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Овде не е така, овде одредено мислење може да произведе и убивање во војната.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Со завршувањето на војната, луѓето почнаа да си ги бараат сите свои луѓе распрснати кој ваму, кој таму во војната.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
14 По навлегувањето на германските сили во Романија и по нападот на италијанските сили на Грција, т.е. кога настаните на Балканот се нашле во средиштето на политичкиот и стратегискиот интерес, и покрај тоа што официјално не биле во војна, американскиот претседател Франклин Делано Рузвелт го испратил на Балканот својот посебен пратеник, полковникот Вилијам Донован.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Смешна помпезност, мислеше. Пијам за некаков роденден! Како секој ден во војнава. Крчма, болница, крчма.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во Антиката, гласникот е јавен службеник, кој се јавува во војната, во цивилните и религиозните церемонии.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Нели, дури ни името не му го спомнуваше? Како да беше мртов. Или загинат во Војната.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Од своја страна, бугарскиот министер за надворешни работи одговорил дека со таквата политика САД сакаат само „да ја продолжат војната“, но американскиот претставник одговорил многу јасно, потенцирајќи дека „Америка не можела да си го дозволи поразот на Англија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Отидоа во војна и берачите на маслинки.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И ти и јас сме биле во војна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Размислете за тоа кога ќе си идете дома“, ги беше посоветувал.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но досега не беше се соочил со ваков жесток отпор ниту во војната кога беше воен комесар, ниту во слободата како прв човек во градот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во исто време, свеста дека земјата е во војна, според тоа во опасност, го прави предавањето на власта во рацете на една мала елита природен и неизбежен услов за да се преживее.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Само, одвреме-навреме, ако се земе тоа за порок, играше покер со своите најверни пријатели во градот, верскиот муслимански поглавар Афз Б, угледниот турски интелектуалец и учесник во војната Мустафа С, во еден период министер за земјоделство во првата повоена влада на Народна Република Македонија, како припадник на турското малцинство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Отидоа во војна и берачите на маслинки.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Тоа татко ми никогаш не би го направил, па и во војна.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Оваа влада, сѐ до влегувањето на Грција во војната на страната на Антантата, формирала и своја војска во која најголемиот дел биле Македонци.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Но како никој жив од Потковицата немаше или нејќеше ништо лошо да каже за Јована, властите се налутија и ги нападија железничарите од станицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
- Ох, да, простете - брзо се извинува. - Вие сте онаа земја што е во војна, нели?
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Закопувањето го обавуваше клисарот Нестор кој веќе во војните ја имаше преживеано чумата и не се плашеше од неа.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Една евразиска армија (Океанија беше во војна со Евразија: Океанија отсекогаш е во војна со Евразија.) се движеше кон југ со застрашувачка брзина.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа, властите се распрашуваа што правел Јован за сето време во војната, дали нависитна тој ја растурил бомбата од Црн Камен, дали одел често на станицата и на Битолско Џаде, и дали тогаш, при одењето од Потковицата, го отворил пред некого од нив куферот или дали само му кажал на некого навистина што носи внатре, во куферот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Веќе кон крајот на VI век Словените ја преминале р. Дунав, а Византија, ангажирана во војната на исток со Персија, не можела да се спротивстави на словенско-аварските напади.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Влегувањето на САД во војната на 8 декември 1941 година повторно го актуелизирало прашањето за местото и улогата на координаторот за информации.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Се случуваше, во војната, кога бевме сами, а мајка ми помлада, таа и самата да се породи, без ничија помош.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Винстон не можеше точно да се сети на некое време во кое неговата земја не беше во војна, но беше очигледно дека постоел прилично долг период на мир за време на неговото детство, зашто едно од неговите рани сеќавања се однесуваше на еден воздушен напад што, изгледа, сите ги изненади.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Со други зборови, не губете време. 1) Напишете параграф кој ќе се појави во приказна или роман, непосредно “пред” откривањето на лешот.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Број на население, број на мобилизирани, број на загинати во војните, број на умрени во затворите и логорите на сувите острови, број на раселени и иселени.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Едни сметаат дека Рузвелт имал информации за подготовките на нападот на Јапонија врз Перл Харбор, меѓутоа, не ги известил воените експерти во Перл Харбор, со единствена цел — да ги внесе САД во војна со Јапонија "од задна врата".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Некои што како повозрасни, во војната доживеале поголеми трагедии, се обидуваа да ја одвратат од таа врска со него.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Верувате дека на луѓето лошо им се пишува? Кога сите луѓе би одбиле да одат во војна, тоа е мошне просто, би рекле: „Јас не одам.“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Му реков: „Можеби во војната и ќе умееш да се поставиш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Изгледа сето тоа го знаел Мусли бег, па кога ги изгуби синовите во Чепиговски Мртвици, првин мене, потоа моите, стрика ми Дамчета и татка ми Богоја, ги заплаши дека ќе бидат погубени и тие и сите христијани во Потковицата ако не дадат да заминат во војна, наместо погубените турски синови, дванаесет млади христијани.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога ќе видам фрлен леб, се сеќавам на нашите тешки години во војната, а и во годините по неа, кога јас бев ученик и кога најголема и најтрајна желба ми беше да се најадам леб, обичен, црн.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Тие беа подвижните резервоари со течна храна за овие луѓе кои по победниците во војната итаа кон големиот плоштад на главниот град на Републиката.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е денот кога напуштивме некоја жена и кога некоја жена нѐ остави.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од под перницата на која спиеше со косите на Јага преку лице го извлече знакот на својата младост во војната, револверто чиј број не беше заведен нигде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ја известија дека Мијалче Тодоров починал во војната со Германците, некаде кај Кратово...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ги бараа и оние земји што војуваа и оние што не беа во војна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Балканот како да има најмногу варијанти на жртвувањето, во мир и во војна!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, ќе го речам и ова: во војната сé може да се случи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Италија сѐ уште ѝ го држи на Албанија островот Сенсано што ѝ го зеде во војната...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Океанија беше во војна со Евразија: според тоа Океанија секогаш била во војна со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но тешко можеше да се разберат суштинските причини за вечното траење на војната.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Околу него се стегаше обрач на прашања без ред: кој се бореше во војната со митралез, кој ги сочува шумите, кој донесе трактор во задругата ( сега нема трага ни од тракторот ни од задругата), кој држеше предпразнични говори и кого го слушаа луѓето?
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Бев дојден да и ги објаснам поединостите околу месечната помош што ќе ја добива поради нејзиното учество во војната. (По вторпат денес се присетувам на овој случај!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност, само пред четири години - како што Винстон многу добро знаеше, Океанија беше во војна со Истазија и во сојуз со Евразија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Поттик за зближување на балканските држави биле италијанските напади на османлиските поседи во Либија (триполитанска војна 1911) и османлиската ангажираност во војната, а посебно поддршката која Австроунгарската дипломатија и ги давала на Албанците за формирање на албанска држава на сметка на соседните балкански држави.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Козарите и козите, со натежнати вимиња, маршираа како вистински победници во војната.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во разговорите што ги водел со највисоките југословенски политички личности и со намесникот, кнезот Павле Караѓорѓевиќ, Донован бил многу јасен кога истакнал дека Кралството Југославија не ќе може да се надева и да смета на помошта на западните држави ако пристапи кон Тројниот пакт и во таков случај нема да го преживее крајот на војната.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
До крајот на животот, во балканскиот неред и хаос, во војните, омразата, веруваше дека до обнова на светот ќе дојде само преку вистинските книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Другарката Басотова смета дека станува збор за забуна, или обично препознавање, или пак само намера да се оцрни името на наш виден учесник во војната.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Добро подготвени и со висок морал, војските на балканските сојузници напредувале бргу.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
- Не сум неопределена во војната, туку во рубриката „националност“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Се разбира, Варшава, која даде големи жртви во војната, е сета во споменици, железни спомен- плочи и слично, кои новите генрации го потстуваат за тоа дека овој град - маченик, страдалник и херој, некогаш физички уништен од Хитлерова Германија, успеал да се издигне од пепелта на уништувањето: поубав, полн со сите свои знаменитости од минатото, кои биле, кои и денес се украс на овој град.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Фокс беше истурена позиција во војната на умовите, посредник РУЖА” во корпорациските премини.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во војната нивната цена двојно се зголеми.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тие две дамнешни патувања, првото во Грција, во Јанина и во Солун, а второто, во Италија, со Татко, се обидуваше да ги задржи како мигови на вечноста во себе, сосе реликвиите кои не престануваше да ги носи со себе, какви што беа нејзиното сребрено огледало, наследено од мајка ѝ која никогаш не ја видела, каталогот на стоковната куќа Ла Ринашенте и, сега, овие три заборавени знамиња на некогаш­ни­те држави во војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во војната и секундата, што се вели, го решава исходот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На 17 и 18 октомври во војна стапиле Србија, Бугарија и Грција.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)