Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

136 Вредно за истакнување е тоа што Р.М. има учествувано на неколку работнички протести, главно за да покаже солидарност кон своите колеги, и смета дека „работниците треба да бидат поагресивни во борбата за своите права“ и без страв да си го бараат она што им припаѓа!

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Деница Кирова е од онаа, барем кај нас сѐ уште ретка, категорија работници кои храбро се борат за своите права, а со акумулираното искуство денес е особено спремна на секаков вид индивидуална борба за правата кои и следуваат од работниот однос но, сепак, таа со право додава дека синдикатите треба 142 да бидат главните организатори и двигатели во борбата за почитување и зголемување на работничките права. 1. Интервјуто го водеше Горан Секулоски, на 21.II.2011, во Велес.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

И на крај, мора да го нотираме фактот дека овој случај е и пример за несолидарноста и неединството на работниците во борбата за своите права – бидејќи, обесхрабрувачки делува податокот дека скоро сите членови на ИО на синдикатот кај работодавачот, за време на дисциплинската постапка која се водеше против Марковски, дадоа изјави пред директорот насочени против својот колега и претседател!?

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

По три години од рестартирањето и сечењето црвена лента од тогашниот политички и бизнис естаблишмент – фабриката, за време на Светската економска криза (2008-2010), ги отпушти сите работници како технолошки вишок.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, исто така, ова е и пример за тоа како работодавачите, и по добиена пресуда, продолжуваат да го кршат законот.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во овие процеси, луѓето се инспирираат меѓусебно едни од други...

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Затоа оваа жена- борец е пример за бескомпромисност и бестрашност во борбата за ра- ботнички права против богаташите-капиталисти, без притоа да се изгуби гордоста и достоинството.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Токму затоа, запознавањето со судската пракса, односно со прецедентното право за работните спорови, е важен и поучен сегмент во борбата на работниците за остварување и заштита на своите права од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, да биде иронијата поголема, овие кои молчеа и не се одважија да тужат си останаа да работат и понатаму како „инвалиди на трудот“, а нивните побарувања за на име хранарина беа дури и поголеми од оние на Кирова која нели, уште на почетокот на спорот, „доброволно“ го отповика решението за скратено работно време!? ***

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но, [не]среќата на оние кои продолжија да работат траеше кратко.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Интересно е тоа што во овој случај, судијата се повикува на судската пракса на неколку други судови, меѓу кои и на Врховниот – како највисока судска инстанца кај нас, односно за почит е тоа што се прави обид за воведување на т.н. „прецедентно право“, а се избегнува буквалистичкото и позитивистичко толкување на законите.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Ова е збирка случаи на веќе завршени и пресудени работнички спорови, добиени од страна на работници-тужители кои се одважиле да ѝ застанат на патот на бескрупулозноста на своите работодавачи.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Големата меѓусебна искреност, во овие клучни времиња во борбата за опстанок, во овие јазолни балкански времиња кога поради нестрпливоста да се дојде до разврска по мирен пат, често се посегаше по ножот, ги поврза нивните души до претопување.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ете, и сега, при последната мајчина рожба, крај мајка ми, во борбата помеѓу животот и смртта, беше нашата баба Русинка.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Нашата славна партија, која успешно го водеше народот во борбата против фашизмот, лесно ќе се справи и со козите, тие бели ѓаволи, со кои се служи нашиот класен непријател.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ова можеби беше најсилниот аргумент во борбата против антикозарите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тој сакаше да ја потчини нашата славна партија, прекалена во големите битки во борбата против фашизмот, сакаше од нас да стори робови, ние не се предадовме.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Јас со мојата рака во борбите за правда и слобода имам заклано неколку дузини што мажи, што жени, што деца. И деца! И деца! Нема гозба без јагнешко.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Помошта сме ние, народот. А, народот е сила!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Да влеземе во борба, крвава борба, борба за слобода!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Ама... Гоце... - почна Димо аџи Димов. Но, Гоце го прекина и му рече: - Тој што тргнал во борба за слобода, одамна ја прежалил главата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

- Русија е далеку, - рече Пере Тошев.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Нив чавка им го испила умот. Тие се народни предавници! Помошта сме ние, народот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Како рисови по него се втурнаа и другите комити...

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Треба да знаете: кој се бори за слобода, не умира дома на постела, тој ќе умре во борбата.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Помошта сме ние, народот. А народот е сила!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Старецот конечно го совладува сонот и мракот, кој по толкуте живописни слики што му издефилираа пред внатрешниот поглед, сега го прекрива смирувачката темна завеса која го спречува да го види натамошниот след на историските настани: римското разорување и на вториот Храм во 70-та година од новата ера, паѓањето на тврдината Бетар, последното упориште на Бар Кохба во борбата против Рим пљачкосувањето на Ерусалим, однесувањето и дефинитивното исчезнување на светата Арка на Заветот од новите, не и последните завојувачи.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Политичкиот противник не е еретик, нему му се спротивставуваме во борба, тој со нас ќе ја дели честа на борбата.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Уште повеќе сте во право кога ни се придружувате во борбата против уметничкото обликување изгнасено со недостаток од корени, деструкција, кич и сувопарна виртуозност.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Зар тој по своја волја ми се спротивстави во борбата за чевлите?

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но, да го заклучам овој прилог за македонскиот случај од крајот на дваесетиот век: Посебно македонска црта во борбата меѓу доминантните концепции за национална култура, пак е замената на политичкиот аргумент со културниот, и оттаму падот не толку во културната и политичка психологија на раниот деветнаесети век, колку во неговото наличје.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

И Бахтијар нареди узбуна во маковските ливади та и тој тргна со своите две илјади Анадолци кон Маргара, со таа разлика што тој беше поблиску, та уште в зори се најде под самата чука.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ќе си и прибира селаните околу себе, ќе му помага во неволите, ќе и наоружува полека, полека, и кога ќе се нареди одозгора ќе и поведе во борба против агите.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Вие, кај ќе одите, шо ќе правете, ќе гледате да си најдите по некое пусатче. Пушка, пишчолче, чифте, тек. Колку поздраво — толку поарно.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Трчаше пред аскер бимбашијата на својот арапски коњ, им даваше зорт на јузбашиите, мулазимите, башчаушите, чаушите и онбашиите да го стегаат аскерот, што побргу да накачува на нагорништето, за да дојде до целта незабележан уште неразденето убаво, но аскер како аскер, се влечкаше тромо и, спротивно на офицерските желби, не сакаше да влегува во борба ноќно време, оти не можеше да види што ќе нагази и откаде да се пази.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Митра стана снаа на Стоја Цуцулов, а Толе — најстар негов син и продолжија да си живеат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Од „Студена“ караулот што го отепа Рифатчауш се накачи да им се придружи на другарите и да им помогне во борбата.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А за таа работа требе, Толе, сете луѓе да стапат во борба.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

—Не сакам да ми помагаш, море, токо да не те лаже ѓаволот да ме издадиш, та за помагање нема што да ми помагаш ти мене, кога ни сам не можиш да се поможиш, — му одговори остро Толе и пак го нападна што беше причина баш тој — Бешот — Толе да влезе во Организацијата и да земе учество во борбата, која по трагичниот свршеток се претвори во црни резилаци и срамови, од кои еден дел и Толета го притискаа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— За кого нема леб, бре пес, кај вас? — му се овргали Толе, а Брниклијата замава со стапот по Дима, уште неналегнат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Тиа чекаат на готово, да и исколиш ти сете Турци идаи ослободиш.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

А бидејќи Толе лани дојде да ги вика селаните во борба заедно со четите чии војводи Сарафов, Тренков, Гарванов, Чакаларов беа Бугари, тоа Димо им го објасни дека и Толе е бугарски војвода, та ќе треба и него, не само што да не го слушаат, ами дури и да го бркаат.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Ивановиќ не им даде да го врзат обрачот на преслапта, но затоа плати со своето десно око.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Македонските доброволци во српските чети учествувале во борбите кај Страцин, Азот и Порече, а четите кои содејствувале со грчката армија учествуваат во борбите за Кожани, Сјатиста, селата Конско и Царушино.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

По големиот пораз што го претрпел Рим во борбата против Картагина кај Кана во 216 г.пне., Филип V склучил сојуз со Ханибал, кој предвидувал заедничка воена соработка против Рим.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

И покрај почетниот успех во борбите против италијанските воени сили единиците на Кралството Југославија биле немоќни да се спротивстават на германската воена машинерија која незапирливо напредувала.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во зимата 1944/45 во борбите за конечно ослободување на Југославија на Сремскиот фронт од Македонија бил испратен XV корпус (командант Алексо Демниевски) во состав од две дивизии (42-ра и 48-ма) со над 20.000 борци.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Првите успеси во борбите со Османлиите, а особено заземањето на градот Негуш, предизвикале одушевување кај народот.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Најголема активност македонските доброволци покажале во ополченските бригади.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Под силниот притисок на германските војски на 8 април било заземено Тетово, Гостивар (9 април), а на 10 и 11 април и градовите: Ресен, Охрид, Струга и Дебар.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Од своја страна тој акт позитивно се одразил врз мобилизацијата на Македонците во Грција во борбата против фашизмот.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Востанието имало големи симпатии и поддршка кај сите села од утоката на Бистрица во Солунско, па дури и во самиот Солун.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Со тоа Македонија го даде својот придонес на страната на Антифашистичката коалиција против наци-фашизмот.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Во Грција, во текот на 1944-та продолжила политиката на ЕАМ за спогодување со силите на емигрантската влада во барањето начини за т.н. политичко единство.

„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)

Националните елементи, според неговите опсервации, не биле вклучени во борба „се држат по страна и чекаат“.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Според него НОВ и ПО на Македонија “со моралот што го имате ништо не ќе може да ве спречи во борбата за слобода“.132 Во средината на март 1944 година планерите на СОЕ размислувале за вршење на саботажа на хидроцентралата Матка.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Имено тие имаа два избора да се вратат во Бугарија или да стапат во борба против довчерашниот сојузник фашистичка Германија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Бугарските команданти не го прифатиле условот да стапат во борба против Германците ниту доброволно сакале да го предадат вооружувањето на единиците на НОВ и ПО на Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Меѓутоа, испратеното оружје освен во борба против окупаторот се користело и за борба против партизаните.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Исто така во написот се осврнува и на однесувањето на македонскиот народ во борбата против окупаторот и неговиот однос кон борците на бригадата.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Својата активност каирскиот огранок на СОЕ ја започнал со подготовките и испраќањето на свои емисари во разни делови на Балканот со цел да се поврзат со одредени групи и елементи кои биле ангажирани во борбата против окупаторот и квислинзите.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Новата отечественофронтовска бугарска влада издала наредба до бугарските единици да стапат во борба против Германците.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Пристигнувањето на првите британски воени мисии при ВШ на НОВ и ПО на Југославија се совпаднале со сѐ позасилениот разгор на Народноослободителната борба и сé понагласената афирмација на партизанското движење како најмасовна воено-политичка сила на територијата на Југославија која била ангажирана во борба против германските окупатори.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Меѓутоа, испратеното оружје освен во борба против окупаторот се користело и за борба против партизаните.29 Но и покрај многубројните британски настојувања за целосно активирање на четниците на Дража Михајловиќ во борба против силите на Оската и нивните сателити, тие колаборирале со Италијанците против партизаните, потоа со силите на Недиќ во Србија и со дел на силите на НДХ во деловите на Босна што ги контролирале Германците.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Со исклучок на бугарскиот гарнизон од Прилеп кој стапил во борба против Германците, другите бугарски окупаторски единици им давале жесток отпор на силите на НОВ и ПО на Македонија, а додека поголемиот дел од нив се предале на Германците.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Својата активност карискиот огранок на СОЕ ја започнал со подготовките и испраќањето на свои емисари во разни делови на Балканот со цел да се поврзат со одредени групи и елементи кои биле ангажирани во борбата против окупаторот и квислинзите.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Од своја страна отечественофронтовската влада издала наредба бугарските единици да стапат во борба против Германците заедно со единиците на НОВ и ПО на Македонија.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Пристигнувањето на првите британски воени мисии при ВШ на НОВ и ПО на Југославија се совпаднале со сé позасилениот разгор на Народноослободителната борба и сé понагалсената афирмација на партизанското движење како најамасовна военополитичка сила на територијата на Југославија која била ангажирана во борба против окупаторите.

„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)

Сите средства се дозволени во борбата против стерилната архитектура.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Четата на Питу Гули броеше околу триста и педесет стари испитани востаници од кои секој беше не еднаш “крстен“ во борба со Турците.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Цепенко стоеше исправен среде шумата и личеше на некаков џин, подзапрен за момент во борбата со столетните буки, готов пак да ја продолжи...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во следниот момент Бахтијар-паша нареди во борбата да влезе и анадолскиот полк, артилеријата да почне од сите топови да го бие градот.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Таа тоа и го покажа, во борбата против фашизмот, со триумфот на Револуцијата.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Кога беше победен фашизмот, се покажа дека Татко, во градот на истекот на реката од Езерото, бранел и спасил многу борци, рисјани и муслимани вклучени во борбата против фашизмот.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

И некогашните големи империи на Балканот завршувале, во борбата да н сотрат сосема, задоволувајќи се со она што ќе преостанело од нив.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

- Караман! Стрела! Назад! - свика Бојан плашејќи се од тоа дека ќе ги изгуби ако се вденат во борба со волците.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Во тој судир со дрвото кое бранеше некаква сила, некаква цврстина затворена во себе, збиена во тие еден до друг вклештени јазли, Бојан добро се испоти и првпат откако беше влезен во борба со многубројните грижи и пречки што го опркужуваа, се сретна со таков лут, таков тврдоглав непријател, па мораше да го слече палтото.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- А како загина? - Во борба со волците. Го растргнаа. - Ужасно! - речиси крикна Денко.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Навистина Митко и Сашо не се плашат ни од најстрашна мечка, но зошто да влегуваат во борба и да се изложуваат на опасност?

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Тој ако ти потпише дека си бил борец, ти мора нешто во борбата да си бил.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Томе Манев. Ене, сега се прави наглув божем од топовите во борбите оглувел.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Зар некаков демон кон пропаста стрмна нѐ турна. Браќата мои под ридон ко рибите насуво тогаш во борбата бурна, да се прпелкаат видов.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Јас ќе ти раскажам за нив, за нашите најарни херои кои подлегнаа сега сите под лутите рани: во борба непобедлив широкоградиот Јакуп којшто со подвижност лесна за папукот Карала беше го фатил ко кален на земја беше го треснал.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Кузман ги запре со глава: им влеа тој храброст и веднашка гласник ни прати — в борба не викаше.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Ќе дојдат ли со вас и мнозина пљачкаши стрвни, - вас ќе ве дочека смело, со божјата помош во борба со душмани крвни в крв ќе запечати дело.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Во борбите диви што сторила твојата чета од тебе тогаш ќе слушне.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Затоа и атеистите од романите на Достоевски, излегувајќи од потсвеста во борбата со Бога, посегнаа по црковните сакрални објекти, на нишан беа иконите, фреските...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

На А.А., велеше Х.Х., Партијата му оставила поголеми права и како директор на Атеистичкиот музеј, поставувајќи го во првите линии во борбата против религијата и Бога, за да има најголемо маневарско поле во откривањето на најкусите патишта како да се отстрани религијата од душите на троверниот албански народ.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Албанците ја започнаа последната битка во борбата со границите.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Не случајно е поставен на ова клучно место, на пресудната барикада во борбата за преобразба и создавање на новиот човек на комунизмот, во единствениот „дијалектички процес“, својствен само на албанскиот народ, во конечното искоренување на троверството, во дефинитивната сталинско - комунистичка преобразба на масите.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

- Како што добро укажа уважениот директор другарот А. А., нашата сталинистичка држава, на чело со непогрешливата партија, во борбата против религијата во нашата пролетерска земја, најголеми проблеми имаше со католичкото свештенство и верниците и тоа токму во нашиот град Скадар каде што мораше да се постави нашиот светол Атеистички музеј.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

И го фрлија народот пред време во борба; како слушам, велат за туѓи интереси, предавници!

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Оној, поважниот, повторно ја зеде в раце сликата и долго ја разгледуваше.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Се разбира ние ја замоливме овој дел од изјавата да го изостави.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Реков: „Тоа е слика од син ми. Ја скрив таму пред да замине во борбата“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Значи, можам овде уште да додадам дека од плевната на Басотови, во планината и во борбите се вратив без некои посебни оптеретувања и обврски.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Посебно ми паѓа тешко фактот дека оваа измислица треба да компромитира познат учесник во борбата за слобода", нагласува во своето сведочење другарката Басотова.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ете само така денес треба да се сфати и да се цени додворувањето во борбата, што се одвиваше под надзор на смртта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Мислам дека за таа бригада беше препознатливо оти додека напаѓаше борците ја пееја онаа позната песна: "Во борба, во борба, во борба"... * "Се зборува сешто.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И за коњот, и за него.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„Даскалов, побаравте да ја видите изјавата на другарката Басотова.Па еве, повелете, прочитајте ја“ ми се обрати иследникот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Мислам дека остана прилично збунет.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Затоа и да слушнев случајно во тие денови приказна за тоа дека нешто сомнително се случило онаа вечер кога престојувавме во куќата под Сина Скала, решително ќе ја отфрлев.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сѐ што беше машко, способно за оружје, беше потерано в борба.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Го изгубив видот на утробата, не бев веќе нему подобен, и трајно се здружив со двајцата понижени и бедни духом, во борба со Него, што заврши така како што заврши: јас денес мрава сум, на црн мрамор, во најцрна ноќ, а Бог не само што ме гледа, туку и го слуша топотењето на нозете мои.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Очигледно, во борбата со телото на Луција, тој се беше откачил и беше решил да го промени сопственикот. Го ставив во џебот, а трпки ми минуваа низ грбот. ***

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Затоа, тоа подразбира повисок степен на солидарност со жените или барем поголема внесеност во борбите против сексизмот, отколку што тоа го прави стрејтерската експлоатација на кампскиот стил, која се дистанцира од женските ликови чија избезумена претераност ужива да ја изведува. ‌„Кампот е многу значаен на собир на настрани“, напиша Ричард Дајер во 1977 година, особено кога „настраните со него пркосно се служат против стрејтоста: но него многу лесно го презема стрејтерското општеството и го користи против нас“.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Покажува жизнерадосност од идентификувањето со најдолните од долните и ознаменува отпор кон културната технологија што предизвикува општествено исклучување.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Наместо тоа, таа бара да се признае онаква каква што е – имено, радикална, бескомпромисна одбрана на убавината, принципиелно одбивање да му се покори убавината како вредност на никакво општествено и политичко размислување кое тврди, колку и да било тоа издржано, дека е посериозно и подостојно.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Машката геј-култура не се преправа дека е амбивалентна кон естетското совршенство, а не може ни сосема сериозно и искрено да тврди дека е критички устроена кон него. ‌Локус класикус за оваа спротивставеност меѓу аполитичната или дури и реакционерна естетика на машката геј-култура и искрениот политички ангажман во борбите за општествен напредок е романот на Мануел Пуиг од 1976 Бакнежот на жената пајак.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Напротив, укажува волја да се видиш себеси во таквите сексистички прикажувања.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Стрејтерските медиуми „ја гледаат духовитоста, но не сфаќаат зошто е нужна.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Повеќето интелектуалци би сакале да најдат начин за приклу чување во борбата на слабите против силните.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Јастребот отпрвин врескаше околу нив, потоа се приклучи во борбата, колвајќи по површината на змиското шарено тело.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

По нивните зборови сите станавме уште похрабри и стоејќи викавме дека сме готови, дека сакаме сега, веднаш да тргнеме, а од задните редови заори пеење: Во борба, во борба, во борба, Македонски народе, За света народна слобода...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Борците стигнаа ноќе и во од го земаа оружјето и право во борба.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Болеслав Бјерут силно го подвлекол значењето на пролеријатскиот интернационализам како основен идеен принцип на комунизмот и истакнал дека, како што нам ни помагаа во борбата другарите од други земји, така сега ние треба да дадеме хуманитарна помош…

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Овој е син ми. Најстариот. Загина во борбите за Воден. Не му се знае гробот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Ние не го разбиравме Делчев, кој го определуваше народното масовно востание како единствено решение во борбата против ропството, и, наместо да го поврземе нашето дело и да го потчиниме на очекуваното востание, заживеавме со илузијата да го изместиме, и сами, со својот личен хероизам, да ја разрешиме задачата што само народното востание може да ја разреши.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Ако е точно, како што се дознава од разни извори, дека во борбите кај Баница е убиен Делчев, тогаш на македонското револуционерно здружение, чијшто главен организатор, како што се тврди, бил тој, му е нанесена речиси ненадоместлива загуба“136.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Еден од важните “аргументи“ со кои требало да се убедат силите дека солунските настани биле дело на единствена револуционерна организација била употребата на динамит од страна на четите во борбите со аскерот.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Живеел аскетски, а единствена смисла на своето живеење наоѓал во борбата за ослободување на Македонија и за тоа бил готов да го даде својот живот секој погоден момент.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Соколов бил убиен во борбата, додека Мерџанов бил фатен, осуден и обесен во Одрин.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Неколку дена по оваа манифестација, група грчки офицери отишла кај турскиот пратеник во Атина и, од името на 1.000 души доброволци, го замолила да му ги пренесе на султанот нивните сочувства и желби да стапат во турска служба за да ѝ помогнат на турската војска во борбата против востаниците во Македонија.

„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)

Христијанството, тврдеше брат ми, е признание на тоа убиство – преку него, со убиството на Христос, човечкиот род признава дека некогаш го убил својот татко.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Нејзините фотографии се појавуваа по весниците поврзани со зборот анархија, беше упадлива по својата неупадливост – наместо деликатните фризури на тоа време нејзината коса беше едноставно кратка, наместо фустаните со тантели, машни, вештачки цветови, и ленти, беше првата жена во Виена која носеше панталони.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа така ќе биде, само што во стварноста, и денес и подоцна, ќе стоиш тука, со опипливо тело и стварна глава, па, значи, и со челото, за да удираш со раката по него.”

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Одеше во предилниците и ткајачниците, и ги убедуваше жените да ѝ се придружат во борбата за исти права со мажите, за право на глас, и за можност за политичко дејствување, а полицијата ја приведуваше; ја осудуваа на лежење во самица сѐ додека брат ѝ не измолеше да биде ослободена.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Загледана во џебот, почна да го кажува расказот: „Изгледа толку страшно да се остане стар ерген, да се остари во борбата за сочувување на достоинството додека молиш за прием кога сакаш да ја поминеш вечерта со луѓе, да бидеш болен и од аголот на својата постела со недели да ја гледаш празната соба, секогаш да велиш ‘добра ноќ’ пред излезната врата, никогаш да не брзаш по скалите со својата жена, во собата да имаш само споредни врати кои водат кон дневните соби на други луѓе, да мораш да им се воодушевуваш на туѓите деца не смеејќи да повторуваш: ‘Јас немам деца’, да го обликуваш својот изглед и однесувањето според еден или двајца стари ергени кои ги помниш од твојата младост.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На самиот почеток од религиското верување, тврдеше тој, стои таткоубиството – религијата во своите зачетоци е обид за искупување на гревот што го сториле синовите убивајќи го својот татко во борбата за превласт, и кого потоа го слават како божествен предок.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Сепак, тоа беше првиот меѓународен акт што се однесуваше за Македонија и врз кој се засновуваа сите натамошни акции на Македонците во борбата за национално ослободување.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ами сега колку лажовни ќе излезат тие уверувања и на македонските комитети и на Бугарија, ако и едните и другите, од пасивен однос кон едно ново течење што бара „Македонија за Македонците”, а не за Бугарите, или од иронизирање со него, стапат во борба со него?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Всушност, по 1371 год. Марко станал турски вазал, како каков што и загинал во борбата со влашкиот војвода Мирче, но со тоа бил и навистина спротивставен со српскиот кнез Лазар, којшто им се спротивставил на Турците.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Србите се шовинисти; тие се очаени во борбата со своите непријатели за заштита на нивните национални интереси.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Понекогаш се прашувам дали таа воопшто помислува кој сум во борбата меѓу страста и одбивноста кон моето тело?

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Ако го додадеме и тоа дека политичкиот театар ја означува театарската активност во борбата за остварувањето на напредните идеи, ќе заклучиме дека лондонските театарски адоранти се на вистинскиот пат.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

И блажен е секој од вас што во борбата своја, омалодушен пред многуте безверници што го напаѓале, еднаш се сетил сам и унижен, па заплакал: ’Господе!

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Победник во борбата со потсвеста, ќе навлезам во магичен свет, за да го објаснам, лажното гушкање на индивидуите...

„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)

Народот трга в борба за слобода по патот свет на Мирче и Страшо.

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Момци накитени, моми наредени, в борба ми влагат, борба за слобода.

„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)

Немаше кој да му пружи рака, сами, таа и тоа во борба за живот, сплотени заедно требаше да ја пребродат големата мака.

„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)

Она што таа не можеше да го претчувствува, тоа се пајаците, се најдовме три или четири пати и тие не касаа, беа неподвижни во бунарот, исчекувајќи, сè до денот кога дознав, како сето време да не знаев, но во вторник - да се стигне до кафулето, да се замислува дека Мари-Клод веќе е таму или пак да се види како влегува со својот еластичен чекор, да се види нејзината црномуреста фигура која, и не знаејќи, невино, веќе влегла во борба со пајаците одново разбудени, во борба со пречекорувањето на играта која единствено таа и успеа да ја сочува едноставно со тоа што ја испружи својата топла рака, едноставно со тој прамен што шеташе по нејзиното чело.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

6. Организерот е единственото оружје во борбата против хаосот.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ми вети дека ќе ми помогне во борбата со Мортенија.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Потоа синиот пајак со златна глава пееше во себе и само за мене, а јас многу жалев што не ја слушаа песната Додо и другите во јамата.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Во борбата против модерниот свет на униформирањето, постмодерната има задача да овозможи осознавање на неструктуираното, да го создаде сѐ уште невиденото, да ги обликува објектите во духот на настаните.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Обвинувањето и очајното трагање по смислата на воените стравотии прозборуваат и од религиозните дрворези на војникот Шмит-Ротлуф, кој морал меѓу 1915 и 1918 да учествува во борбите.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Таков беше и случајот на Јасер Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во мигот повторно се пренесов на еден од последните разговори што го имав со францускиот амбасадор во Тунис, Ерик Руло, еден од големите познавачи на палестинското прашање, поранешен новинар на Монд и Монд дипломатик, близок пријател на тогашниот француски претседател Франсоа Митеран, именуван од него лично на високиот дипломатски пост.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Децата играа во градината, му помагаа на стариот Раиз во борбата со дивите тревки и кревањето на големите суви палмини гранки.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Денот го минуваше во пеколно работно темпо.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сакав да сведочам за една победа, или да ја премолчам, пред мојата мајка-храброст во чиј живот, во борбата за спасување на своите чеда немаше ниту победи, ниту порази, туку само храбро истрајување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во резиденцијата беа изненадени од моето непредвидено враќање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Сепак јас продолжив: - Арафат ја водеше палестинската револуција со својот силен вознес на крајот исцрпен од ситните тактизирања, за да биде понесен од лажната стратегија на малите чекори која му беше некогаш наложена како пат на враќање од егзил.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но за тоа подоцна низ сведоштвата на поетот Махмуд Дарвиш...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Палестинскиот лидер го поведе во борба својот народ во дотогаш невидени услови во секој поглед во однос на другите ослободителни движења во светот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тој не се прослави, влезе во клинчот на внатрешните односи, односно фати страна во борбите за наследство на Бургиба и подоцна тоа се покажа фатално за неговата кариера.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Веруваше дека беше минато времето на борбените операции откако во Тунис на 15 април 1988 година го изгуби својот прв компањон во борбата Абу Џихад.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Годината 1988 можеби беше пресудна во борбата и животот на Јасер Арафат, најсилно данајски привлечен во лавиринтот на стапицата, макар што во таа година беше убиен најблискиот негов соработник Абу Џихад.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Махмуд Дарвиш веднаш прифати: - Арафат не се прослави со воени битки, ниту во егзил ниту во татковината, но тој беше нашиот голем победник во борбата за одбрана на правото за постоење на Палестина...

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Се создаваше нова митологија на Балканот, можеби и поубиствена од претходната која ги ставаше новите држави- нации во тотална амнезија кон османското минато, кон османската компонента во нивните идентитети.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Според нив беше дојдено време да се види низ османското наследство, кое се покажуваше дека е тоа и балканско и дека во голема мера било жртвувано, особено во завршната фаза од агонијата на Османската Империја, се претвори, според тогаш западните освојувачки пропаганди во борба на цивилизацијата против варваризмот, на напредното против племенскиот примитивизам, на прогресот против ендемската заостанатост.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

До употреба на барутот за воени цели ќе дојде дури во XIII век во борбите помеѓу династијата Јуан и муслиманските земји во Централна Азија! - Но тоа било далеку од Балканот?

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Долго време се сметало дека во Европа барутот во XIII век бил пренесен од арапската цивилизација, заедно со некои други пронајдоци.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Како се случи тоа, вреди да се раскаже, дури и пред да започна акцијата на Татко и Камилски во борбата со грешните турцизми во нивните мајчини јазици.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Кутриот Камилски, некогашен јуришник од шпанските барикади, аулите на париската Сорбона, прекален борец во борбата против фашизмот во Македонија, еден од основачите на Универзитетот во Скопје, на крајот заробеник во проклетата тврдина островот Голи Оток, како да одеше на последната битка во својот живот.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Така, тој истражуваше по животите и делата на прославени албански интелектуалци, лингвисти, книжевници, државници, војсководци и многу други со двојна судбина, а најизразит беше случајот на Сами Фрашери, потоа Фаик-беј Коница, Васо-паша Шкодрани, Јероним де Рада, но и прославениот последен египетски фараон Мехмет Али, победникот над Наполеон Бонапарта во борбите за заземање на Египет.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но поради фактот што обајцата беа родени во времето на оваа империја, и годините на детството и младоста ги поминаа во времето на Империјата, како сведоци на нејзиниот крај, не можеа да не дејствуваат во борбите да не превладее реваншизмот и да не започне војна против сите вредности, меѓу кои, не малку од нив беа влеани во нивните архетипови.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во јавниот живот Ласте Думбаровски беше познат по псевдонимот Почесен (како угледен фармацевт, кој донираше во борбата против проституцијата во Југоисточна Европа, тој беше промовиран во рангот на член од надворешниот состав на асоцијациите во Унгарија, Молдавија, Србија, Украина, Бугарија, Црна Гора и Романија), но во потесните кругови за него функционираше прекарот Ридски, според лозата на дедо му Аврам, со длабоки корени во Дрвош, на падините на Баба Планина.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Полицајката влегуваше со жар во борбата за легализација на проституцијата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Никако не можеше да ја разбере нејзината вклученост во борбата за легализација на проституцијата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Секој си ја тера својата работа како што знае,” рече Андон намигнувајќи ѝ на Лилица, додека Авни и Азра влегуваа во комбето за да стигнат навреме во бараката на синдикалната подружница во населбата Расадник каде Ема Ендековска имаше закажано средба посветена на ажурирањето на списокот на активистите во борбата за легализација на проституцијата.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Ваквите противници можат да аминираат повеќе приврзаници и да внесат повеќе ресурси во борбата против режимот.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И маката да си ја споделиш - по милите заминати во борба.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Ова отсекогаш било така, бидејќи човекот кога е во борба се грижи за зачувување на сопствениот живот.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Тие што изгубија блиски луѓе, во затворите, во логорите, по планините, во борбите, живееја со нерадосен живот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Шпиро пак вечера, иако по третпат. Сега јаде повеќе од првите двапата, бидејќи и тој се чувствуваше победник во борбата против попот, а и ракиичката му отвори апетит.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Уште во истиот ден тие го осигурија овој мост и за подобра сигурност да не премине непријателот преку река, од каде што му се даваше можност да се развие во борба по широките лаки и да победи, фатија та ги насекоа сите диреци на мостот на педа- две во водата, оставајќи ги одвај да се држат.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Доста му беше што му го дотера поп Јакова, а другите водачи што се споменуваат во царскиот ферман загинале во борбите или се обесиле како што направија поп Пејо и Петко Горго.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Секогаш и секаде беше прв во борбите со неверните и секогаш излегуваше победител, благодарејќи на вакви како Арслана.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Затоа кадијата реши само двајца да погуби, башка од оние таму што загинаа во борбата со аскерот и самите што се избесија на брестот во тврдината.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Ако жена не донесов ѓул- трендафил во одаја верна, добра млада љуба - не ме к'лни, не ме жали; во борбата другарката с'лнце сјае, с'лнце трепти!

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

И има, има - радост голема радост длабока во темнината: да светиш, Вело, жар да се стопиш во борба гроб ти душа не зема!

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

Преостануваше Мајка овој пат да се соочи со малите војни во борбата против гладот, немаштијата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Затоа ми се обраќа со молба за помош, за да не ја суредат неговата сакана ќерка.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Ми пречи кога ќе ми се обрати некој почитуван психијатар, кој претходно ме нападнал во јавноста со зборовите: „Тој така зборува пред децата, а ние сме на истата страна во борбата против страдањето“, и испаѓа дека тој има ќерка од осумнаесет години која „одлепува“, и за која тој не сака да им падне во рацете на полициските психијатри и да добива електрошокови. Margina #21 [1995] | okno.mk 61

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Учителот Стамен потекнуваше од семејство кое во сите војни се обезглавувало, но пак некој, како израсток од пресечено дрво, го обновувал родот: прадедото му загинал во борба со турските зулумќари што го ограбувале селото; дедо му загинал како комита во Илинденското востание; татко му учествуваше во Балканската војна, и по протерување на Турците, отиде во Солун да работи каде што го поведе и Стамена да изучи некоја школа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Сите погодуваа и знаеја дека на Ица детето – Еда – и е од тој калфата во фурната кај татка и, некој Дракче од Брезница кога инаку читателов веќе го знае, кој после се разболе од туберкулоза, стана партизан и, како што се зборуваше, загина во борбите со грчките монархофашисти некаде во Егејска Македонија.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

„... За тоа Пенето, средното дете на Нича Бранов, за него никој не знаеме што се случи и како се случи. Велат, загинал во борбите.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ако не би прв, во првите редови во борбите против фашизмот, тој би меѓу првите во борбата за комунизмот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

И покрај заслугите што ги имаше во борбата против фашизмот и домашните предавници, Трим Тоска, по војната, задолжен од Партијата за „братството и единството на народите” во крајезерската земја, не беше без амбиции еден ден да помине и во Републиката, според поволниот клуч на малцински структури, на некоја висока функција, токму во времето кога и децата ќе стасаа за студии.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во нашите детски глави, историјата се поедноставуваше, завршуваше како во бајките, во борбата помеѓу добрите и злите, најчесто престорени во питоми или крволочни животни...

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Во борбата за енергија навидум губи еден. А губиме сите.

„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)

Дали не нè предводеше во борбата незнаењето, истото она незнаење што ги водеше во борбата против нас нашите противници?

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- се одгласи Пандо.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Од околните села и откај Превалот надоаѓаа селани и војници на ДАГ.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Со строев чекор тргнаа накај џадето и, кога загазија по калдрмата, се слушна громко и младешко: Во борба, во борба, во борба, Македонски народе!...

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Некои веќе велеа дека или во текот на ноќта или утредента ќе одиме на линијата, во борба.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Овие зборови ги слушав од тетин ти Боге, оној што ги минал трите најсмртни денови на тој рид, во борбата што им претходеше на српските и на бугарските трупи, значи кога сѐ уште се бореа овие две сили заедно против Турците.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Којзнае како и зошто но во борбите против Османлиите и тетин ти се нашол помеѓу српските војски.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Оттука сиот прв период на Кејџовото творештво поминува во борба за признавање на легитимноста на тие запоставени и “заборавени” звуци, дисонантни тонови, шумови од околината, сите звучни феномени од нашето секојдневие.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

— Речете им дека сум загинал во борба...

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Друго е да е во борба, да си упатен некаде, на некого.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Јас празник славам, Родино мила. во борби роден, во славни гори, низ него расте нашата сила, илјадогласна песна се ори!

„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)

Кој беше јунак в борба загина, мајка му беше Славеј Планина, таја го прими, прими загрна во зелената своја промена!

„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)

Во борба за невистина нова, душата своја и раката десна ја уби.

„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)

Народноослободителното движење на Југославија како најсилна балканска сила што ги обедини сите народи во борбата против силите на Оската се чини дека беше најголемата сила која даваше гаранција за реализирање на долго очекуваното обединување и автономија на македонскиот народ.