јато (имн.) - бел (прид.)

А галебите се чистотници. Иако летаат ниско, не прават бербат...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Во леарниците, каде што се правеа куршуми, постојано пламтеа огнови и од оџаците се креваа јата бели, светли искри.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Над нас прелета јато бели галеби.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Беше тихо и пространо, сонцето грееше а далеку над Огражден се гонеа по прозрачното небо јата бели пувкави облаци. – Кај се губиш, Белич? – го наруши Мече прв молчењето. – Те барам толку време, а тебе никаде те нема.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Но тоа не е сенка од дим, туку сенка од јато бели галеби што прелетуваат над дреите, што се белеат на песочето крај езерото.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)