јазик (имн.) - кој (зам.)

Создавачот на глаголицата ја пронаоѓа фонетската сличност на оние звуци во старословенскиот јазик кои не постојат во грчкиот но постојат во низа источни јазици, и сообразно со тоа, се позајму­ваат и соодветните графеми, што ја пренесуваат фонет­ската вредност во графички симбол.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Стратегијата, значи, е налик на стратегијата што ја развиваа Laibach и NSK, и која се базираше на претерана идентификација со тоталитарната идеологија којашто на тој начин ја намалуваше идеолошката ефикасност и го фрустрираше системот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Може да се претпостави влијание на други графички примери, претежно од Истокот, во оној дел од глаголичката низа што влегува во дополнителниот дел од алфабетот и нема свој грчки прототип.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
12 Кај Сара Лукас фотокопирањето и увеличувањето на најексплицитните артикулации на машката агресивност претставува упад во територијата на оној јазик кој постои благодарејќи на илузијата дека е видлив и, воопшто, присутен само во рамките на својата „целна група“: кога овој дискурс ќе се изведе од својата „имагинарна“ состојба, неговата агресивност се претвора во фрустрација.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Витгеншајновиот аргумент за приватниот јазик претставува напад врз идејата дека може да постои јазик кој би можел да биде разбран единствено од неговиот корисник, т.е. логички приватен јазик. 64 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тоа е третата и последна точка на која би сакал да се задржам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
„Кој сум, ќе видиш сега. Гледај сега, правичен Шабтај“, рече гласот на латински јазикот кој скромниот битолски метлар пак одлично го разбра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Она што ние го сакаме е да бидеме во првата линија на овој феномен на ѓубрето, пресвртената сфера на иднината, и затоа ние, исто така, обрнуваме посебно внимание на оние аспекти на јазикот кои можат да се земат како модел за феноменот на ѓубрето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Врати се, мора да го најдеме нашиот заеднички јазик кој веќе не е ни нашки, ни странски, ни кинески, ни есперанто (затоа ли го губиме). Тоа е значи јазикот на глувите.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Глас е тоа на јазик кој одамна исчезнал и во кој боите, должината и ритамот на самогласките меѓу нив никогаш веќе нема да се преповтори и слушне.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Програмските цели на другарството биле: признавање на македонските Словени од страна на Османлиската империја како посебен народ со посебен литературен јазик кој напоредно со османскиот би бил официјален јазик во трите македонски вилаети; признавање на македонска независна црква; назначување на генерален гувернер со помошници од националните малцинства во трите вилаети и локално избран народен совет.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Со објавувањето на книгата на Крсте Мисирков „За македонцките работи“ биле дополнети програмските цели на МНЛД.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
167 За време на својот престој тој забележал дека македонските села Грците ги именуваат како “бугарски“, дека под режимот на Метаксас македонскиот јазик бил целосно забранет, и според него, било “многу тешко да се процени односот меѓу македонското и грчкото население во областа северно од Солун, но судејќи според јазикот кој се зборува, јас би рекол дека доминираат Грците“.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Тој зборува единствено со посредство на еден јазик кој го обезбедува не само фонетското изразување на знаците, туку и формулацијата на аксиомите кои овозможуваат да се определи вредноста на овие знаци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Алгоритмот, всушност, е “карактеристика”, тој се состои од пишани знаци (caractѐres).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Математичкиот алгоритам ќе ги изрази формалните закони на симболизацијата, синтаксичките структури, независни од ова или она поединечно средство на изразување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едвард Сапир тврди дека ‘јазикот е еден водич во општествената реалност’ и дека човечките суштества се на милост и немилост на јазикот кој станал медиумот на изразување за нивното општество.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Меѓутоа, мимикријата може да биде субверзивна: се користи јазик кој е мешавина со јазикот на господарот, со цел да се отфрли наметнатата доминантна идеологија.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но сите јазици од исти гласови сочинети се, и нема јазик кој од друг јазик се разликува за повеќе од дузина гласови, но нема јазик кој од други јазици се разликува само за дузина зборови.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тешко дека гледањето филмови со Џоан Крафорд заедно со куп геј-другари, кога имаш триесeт и пет години, одговара на ова.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но геј-мажите, и покрај некои својствени и карактеристични употреби на јазикот кои ги разграничуваат од другите говорители на јазикот, не образуваат посебна јазична група.374 Значи, ако треба да се квалификуваат како припадници на некоја култура, геј-мажите би требало да се конституираат како група преку некој примарен процес на социјализација сличен на усвојувањето на јазикот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Јазикот обезбедува место за влез во културата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Учењето човечки јазик е почеток на акултурација и социјализација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Се работеше за додипломски предмет на Катедрата за англиски јазик кој штотуку го имав осмислено, со назив „Како да се биде геј: машката хомосексуалност и иницијацијата.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вториот епиграф од Борхес во третото поглавје од првиот дел на “Фармацијата” - како што видовме - го повторува Борхес од првиот навод, а сепак и го надмавнува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дали Борхес и Дерида всушност ги вложуваат и самите своите напори во корист на јазикот кој има сопствена супстанцијалност, и во корист на еден романтичарски сон за зборови коишто не ги означуваат предметите туку самите се предмети?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Првите литературни обиди на Борхес и охрабрувања од татко му.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но ако тој не е извор, зошто Дерида покажува кон него со овие епиграфи? Margina #32-33 [1996] | okno.mk 21 Дали Борхес и Дерида всушност ги вложуваат и самите своите напори во корист на јазикот кој има сопствена супстанцијалност, и во корист на еден романтичарски сон за зборови коишто не ги означуваат предметите туку самите се предмети?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На својот син му рецитирал песни на англиски, јазик кој во куќата бил зборуван рамноправно со шпанскиот поради влијанието на татковата мајка, инаку англичанка. 1901.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кај Дерида, тој романтичарски гест може да се најде во неговиот згуснат, алузивен, џојсовски стил, а кај Борхес во неговите раскази, чијашто заводливост (лековитост) останува и покрај негативноста што ја содржат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
На четврти март е родена Нора, сестрата на Борхес, неговиот најдобар пријател во детството и иден сликар. 1905.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Семејството се сели во Палермо, северното предградие на Буенос Аирес. 1906.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Татко се враќаше од продавницата дури откако ќе паднеше мрак, а и тогаш, во тоа малку време кое го поминуваше со нас, како да беше отсутен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога имаше време го замолував да ми чита на глас на некој од јазиците кои тој ги знаеше, или да ми го раскажува она што токму тогаш го учеше, а кое ми беше подеднакво неразбирливо како да ми зборува на непознат јазик.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кражбата ја нарачала „византијката Катерина Кедрос од Атина која ги сонила псламите што требало да се напишат на јазик кој фанатично го мразела“.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со куќата-во-себе и низ нејзините врати ќе излегуваш на сокаците на Ур и Урук, на Лагаш, Киш и Нипур, на ридовите на Вавилон и Нинива, ќе талкаш низ нив како низ длабините на клинестото писмо и ќе се враќаш повторно назад со песните за Гилгамеш во себе, и не ќе знаеш зошто токму тој со тебе и болката на Енкиду низ тебе, зошто токму твоето тело и твојата душа се одредени за да се исповедаат низ просторот кај што диши твојата сенка, на јазик кој ќе го разбираат сите, небаре самите шетале по долините и горите на писмото изрежано во калта.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
___ 2 Проследата и кражбата ја нарачала византијката Катерина Кедрос од Атина, која ги сонела псалмите што требало да се напишат на јазик кој фанатично го мразела.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Од една страна, нашите домови се “мемес” - слично како песната на птиците - најголемиот дел од модата, вкусовите и хировите се пропагирани по пат на имитација, од друга страна, зборуваме на одреден јазик кој не се реплицира со имитација туку со континуирано повторување (репетиција).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
47 Дискусија Актуелните психолошки третмани за соматските симптоми се засноваат на јазикот кој го објективизира телото.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Терапевтот бара содржаен јазик кој ги координира физичките состојби.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
3. Терапевтот е одговорен за сопствената физичка спремност за дијалог, а тоа го постигнува со одбирање на претпоставки во јазикот кои негуваат љубопитност, отвореност и почит кон личноста која има „ум-тело“ проблем (Griffith and Griffith, 1991).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Терапевтот не објаснува, ниту интерпретира, ниту пак поставува задачи, туку само слуша и поставува прашања за специфичниот јазик кој Лена го нуди.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Не сум виновна што кога талкам, насекаде после мене оставам распламтени јазици кои тлеат и чекаат да ги изгаснам.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тогаш Сами со англискиот јазик кој го совлада самиот и го зајакна при својот прв престој во Лондон, ќе му напише писмо на амбасадорот Али Фетхи Окјар во Лондон Историјата беше побрза од нејзините илузии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Значењето на оваа синтагма излегуваше од турскиот јазик кој тогаш го владеев со малкуте зборови.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не постои јазик кој е чисто свој, нема јазик без заемени зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значајни албански филолози се согласуваат дека Фаик Коница од остатоците на овој древен јазик создаде моќен јазик кој можел да ги изрази сите мисли.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко не му го откриваше на Климент Камилски својот крунски аргумент за да се откажат од проектот дека турцизмите, односно османизмите во подалечните времиња, останале како единствените сведоштва за историскиот континуитет на различните народи кои живееле во османскиот дел на Балканот, заемните влијанија меѓу балканските јазици кои придонесоа во создавањето заеднички менталитет олицетворен во балканскиот јазичен сојуз.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се вели дека постојат пет јазика кои биле од најголемо значење за ширење на универзалната култура: стариот кинески, санскритот, арапскиот, старогрчкиот и латинскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Првин Татко и Камилски се нурнаа во длабока потрага по турцизмите и османизмите во јазиците кои им беа блиски: Камилски во мајчиниот македонски јазик, во блиските словенски јазици, како српскохрватскиот, но и западните јазици кои ги познаваше: во прв ред италијанскиот и францускиот, но имаше познавања и од ароманскиот, додека Татко во албанскиот турскиот мајчин јазик, источните јазици, францускиот, италијанскиот, делумно германскиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски кој дотогаш замислено и внимателно следеше, нешто запишуваше, одеднаш живна и го прекина Татко: Ете зошто треба да побрзаме со нашиот проект, ние конечно ќе треба да се ослободиме од опасните зборови во нашите балкански јазици кои потсетуваат на мрачното минато?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И обајцата беа согласни со тоа дека во лексичкиот фонд на секој природен јазик постојат домашни и заемени зборови зашто не постои јазик во изолација, не постои јазик кој е чисто свој.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Аполинер е цврст во ставот дека не може да прифати ваква војна против францускиот јазик која започна во Германија, зашто истото тоа би можеле да го направат Французите во Франција, да се ослободат од германските зборови, потоа Англичаните, па Шпанците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се повикуваат, во одбрана на оваа космополитска теза и врвни авторитети, како Гијом Аполинер, кој бил цврст во ставот дека не може да прифати ваква војна против францускиот јазик која започна во Германија, зашто истото би можеле да го направат Французите во Франција, да се ослободат од германските зборови, потоа Англичаните, па Шпанците.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А таа зборувала на османскотурски јазик кој уште се говорел меѓу неколкуте останати Турци од некогашна балканска Румелија, односно на јазикот кој ги содржел арапските и персиските зборови.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
XLVI Кога започнаа да трагаат по опасните турцизми во балканските јазици кои во толковните и другите речници носеа најчесто ознаки дека се зборови историзми, кои главно си го завршиле своето значење, Татко и Климент Камилски не можеа воопшто да си претпостават, по нивните сестрани потраги, колку продолжуваше мистериозното присуство на овие поими, со незавршено, изменето и разгрането значење во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Најпрвин Татко се задржа на предлагање заемки од турскиот јазик кои се среќаваат во јазиците на балканските народи уште од XV век како: амир, махала, бегбег, чауш и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Митологијата којашто ги зафати балканските историографии во втората половина на XIX и XX век, во времето на подемот на новите држави- нации, во голема мера ја деформира историјата на Царството чие постоење и цивилизациски обележја, кои често биле заеднички со истите народи, се настојуваше по секоја цена да се избришат од меморијата на народите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Би настанала вистинска јазична војна во Европа, па и во светот!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Според Татко утопијата на меѓународните вештачки јазици не успеа најмногу поради мешањата на овие јазици кои не живееле еден покрај друг, не биле дел на заедничко јазично ткиво.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мајка ме погледна и тивко ми рече, на јазикот кој му беше непознат на лекарот: – Што бара магарево од мене? – Што вели госпоѓата, тоа може да биде значајно за дијагнозата? – Вели оти е време да ја оставите на мира! – Мене ме определија од медицинскиот конзилиум да го дадам својот удел во дијагнозата, за да се пристапи кон што поуспешно лекување на пациентот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Имаше и неколку книги на италијански јазик кои Мајка ги беше добила од нејзината вујна, Италијанката Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Убаво рабо­тевме, сè ми стана јасно и, од тој ден, го засакав овој јазик кој ми го донесе, по многу, многу години, Мајкината љубов.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Примерите за одредување на формата со помош на избор со одредено траење или со преземањето на ритмичката структура на текстот од музичката композиција укажува на тоа дека кај Кејџ постои свест за некој мета-музички јазик кој може да се јавува во различни видови во распон од литературата до “чистата” музика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Во овие десет броја Маргина се обидуваше да го разбива оној нарцистички (автистички, во крајна линија), оној апологетски концепт (симптом, поправо) за културата, кој богами е доминантен во нашево кревко и бедничко културно живеење; од уличните минувачи затекнати во глупавите анкети, општинските чиновници, директорите на културните институции, министрите, преку новинарите и уредниците на културните рубрики, до претседателот на државата (кому, сепак, единствено и може да му се прости таа јазична помпезност, бидејќи работното место му е такво, церемонијално), речиси секаде (особена чест заслужуваат ретките исклучоци) владее тој бомбастичен, провинцијален дискурс кој повеќе прилега на мобилизациски плакати и на продавници за вештачко цвеќе отколку на еден јазик кој треба да критикува, да продлабочува, да артикулира разлики.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како што Хајдегер зборува за еден аспект на јазикот кој сокрива, за притајувањето, така Дерида сугерира мислење во насока на diffѐrance, на одложување/разликување, на okno.mk | Margina #10 [1995] 73 една неопределена игра без крај, референт, или специфична функција.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Татко беше свесен дека според научните сознанија говорните јазици на Балканот беа поделени во три големи семејства: фино-угриското коешто беше претставено со унгарскиот јазик, фамилијата на турско-монголските јазици, во кој доминантен беше турскиот и на крајот сите други јазици кои $ припаѓаат на големата фамилија на индо-европски јазици.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Нивното ритуално милосрдие не ми беше туѓо, можеби поради јазикот кој ни беше ист.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
КЛАУС: Забележувам дека јазикот кој го зборувате не е чист српски.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ЈАКОВ: Само жестоко ме доживувате. Навикнати сте на јазик кој не говори ништо и на луѓе кои говорат сешто, а избегнуваат да кажат било што.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)