човек (имн.) - толку (прил.)

Човек толку би бил изморен од живеење што во животот не би имало ни реска од рај туку открај накрај тој би бил само пекол.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ете, четири дискурси, т.е. три и еден калеидоскопски умножен, ко некаков нерешлив puzzle од рани-празнини, и сѐ е толку испомешано и човек толку ризикува да биде неправеден што.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Најпосле, тој човек толку многу страдаше за мене, заслужува да знам што му се случува сега!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Беше дојден мигот да го ослободам ова време од себе и да го предадам на хартијата, на забележаните траги на меморијата. Времето минато крај Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретко кој крај на живот на човек толку силно ја разбрани планетата Земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Што е тоа, со што ли тој обичен човек толку не привлекуваше, толку не врзуваше за себе?!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Пред него беше нашиот вујко Косров, огромен човек со калеша глава и со најголеми мустаќи во долината Сан Јоаким, човек толку буен по темперамент, толку раздразлив, толку невнимателен, што секого го запираше да зборува со рикање.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мажот Косров седел на столот и загрмел.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Последниот обид или последното противење на ова нарушување на личниот интегритет го направив на постојката во Чаир но човекот толку страшно ме погледна и толку силно ми ги зари ноктите в рака што не можев ни да мрднам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)