човек (имн.) - едновремен (прил.)

Историјата на европскиот дел од човештвото станува безумна кога опонентите, “класицисти” и “маниристи” подеднакво почнуваат да се дехуманизираат и десакрализираат. (...) Маниризмот е магична, па и мистична игра со метафората, со сликата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Никогаш не успевав, колку и да го следев палестинското прашање, да проникнам во неговата комплексност, непредвидливост.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не ли е човекот едновремено и најлогичната и најмалку логичната метафора за Бога?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
При средбите со Јасер Арафат имав впечаток дека сум пред човек едновремено лавиринт и сфинга.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)