цар (имн.) - го (зам.)

Најпосле и забот и царот го извлекле од кожинката!
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Во далечното минато во Овчеполието владеел цар.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поминало некое време, и царот го заболеа очите; го лекуале; немало вајде од ништо.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Денес повеќе е позната по името Долна чешма.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Цар Алексанадар киниса. Го зе на којнот, го занесоа персијскиот цар без којн.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Царот останал вџашен од бистрината на говедарчето. (Бидејќи секоја капка дожд во април и мај месец чини колку еден златник).
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Кога чула помалата ќерка, ошла кај царот и го молила да му даит на ќелешот еден каковгоде коњ за да оит и тој да барат млеко.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сите оделе по реката каде што течел изворот и собирале златни камења.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Персијскиот цар го фаќа цар Александар и му вика: - Кажи, дали мојата војска те рани или твојата?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И така, он на чело на војската, ги ослободиле робовите, а царот го испратиле во изгонство.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На враќањето царот го догледал момчето искачено на каменот како гледа во далечината, а говедата наоколу пасат трева.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Закачил царско лавче на шубарата. Царот го фали, војниците од мед и ореви ги почестува.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)