убавото (имн.) - лице (имн.)

По убавото лице ни повеј од радосниот шум, што ги ниша и канделабрите високо на таванот... Во погледот отсутност.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Една вечер ја видов, на мојата улица, токму под мојот прозорец и Луција; беше во првиот ред, со свеќа во раката што ѝ го осветлуваше убавото лице, и извикуваше: „Да живее слободата, да живее новата народна уметност!“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)