ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Пред десетина години, кога се уште непознатото во театарот го анулирав со конкретни примери позајмени од теоријата и сценскиот практикум по софиските едукативни центри и театри, во едно неделно поладне гарнирано со млеко во тетрапак и балканска меланхолија, тогашниот мој „сокафезник“ цимер, Митко, сега веќе граѓанин на Лондон, ме праша: - Ја познаваш ли Роза Радичкова? - Која е таа?

Колективизмот е точката во која се судираат прогресивната филозофија, социјалната теорија и милитаризмот на современите држави.

Штајнеровата втора етапа, која го опфаќа и издавањето на Sous l invoca- tion de Saint Jerome на Ларбо (Larbaud) во 1946-та година, е окарактеризирана како период на теорија и херменевтичко истражување, со развојот на речникот и методологијата во приодот на преведувањето. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 23

Во осумнаесеттиот век постоеја одреден број на студии за теоријата и практиката на преведувањето на повеќе Европски јазици, а во 1791 е публикуван и првиот теоретски есеј за преведувањето на Англиски јазик, Essay on the Principles of Translation на Alexander Tyler.

Го презираше повторувањето, принцип што се провлекуваше низ сите негови дела, зошто тоа е клуч за раѓањето на вкусот, и поради тоа лесно би можело да ја упропасти онаа апстрактна замисла каква што е концепцијата за редимејд, која треба да биде неоскверната и оддалечена од сферата на сегашните или идни теории и формули, „што се темелат на повторувањето“.

Во врска со тоа, во една маргинална белешка за Boite Verte тој сомничаво напишал: „Да се редуцира годишното производство на редимејди (?)“.

Во неговата најнова книга, најпарадигматични во тој поглед се расказите „Утрото во ‘Ексцелзиор’“, „За малечките сложувалки“ и „Мравки“; во првиот, раскажувањето е во функција на самото сиже, вториот расказ е автопоетички (се работи за поетика на обичното, секојдневното, миговното), а третиот ги проникнува и поетиката на авторот и конкретното вообликување на сижето, нешто како созвучје меѓу теоријата и креацијата (со конкретна демонстрација на творечкиот чин, кој се раѓа од сосема случајно слушнат разговор).

3. Градови Она што му дава препознатлив белег на творечкиот профил на Александар Прокопиев во целокупниот негов раскажувачки опус, тоа е своевидната опседнатост и безрезервната приврзаност за урбаниот сензибилитет.

Без двоумење го истакнува синдикатот како негов верен сопатник во битката што ја водеше против наведената државна институција – ситуација којашто, на прв поглед, изгледаше тотално непобедлива.

Овој случај, укажува на тоа дека, теоријата и праксата понекогаш си опонираат, особено кога се работи за спор каде што на како противник имате олицетворение на „Државата“.

Зошто се расправаме за некоја жена која не ја ни познаваме и која нема никаква врска со нас?“

„Јас знам за неа,“ рече ти. „Ја сонувам.“ „Ја сонуваш?“ повторив изненаден.

„Од кај да знам? Ти си таа која вели дека не сака да зборува за тоа, а си опседната со секакви теории и сценарија.