суво (имн.) - и (сврз.)

Некое време сетил оти е на суво и станал просто та се избавил.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Го извлеков чунот колку што се можеше повеќе кон сувото и ги наредив работите на Лена, нешто на клунот напред, нешто под мене. Немаше многу пљачка.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)