стакло (имн.) - ѕвонлив (прил.)

И таа и Ахил брзо се свртуваат, токму на време да го фатат моментот кога илјадници ситни парченца стакла ѕвонливо паѓаа на подот од полицата каде до пред малку стоеше пехарот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
И потоа... мртва тишина. превод: Георги Стојанов фиг. 19.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)