срам (имн.) - и (сврз.)

Ако, како што пишува Ерик Ериксон, првата психолошка задача на детето е да развие доверба, обично преку топлиот однос со родителите, тогаш Бојс го развил чувството на доверба кај себе преку своите фантазии за себе како овчар, родител на своите овци.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имајќи верба во своите родители, децата стекнуваат верба во себе, врз основа на која развиваат независност, иницијатива и марливост и ги надминуваат таквите себеоткажувачки болни чувства како што се срамот и сомнежот, вината и инфериорноста.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И Бојсовата уметност била оздравувачка фантазија - еден вид на сизифовско оздравување при кој емоционално пореметениот пациент, борејќи се да стигне до врвот на ридот на здравјето, секогаш е во опасност повторно да се стркала доле, но кој сепак продолжува да се качува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
А оти честа пропаѓа, оти селото потунало во срам и резил, тоа никој не го гледа, слепи да прогледаат. Остави друго, ами и со арч нѐ сосипаа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Каков срам и врз нив и врз мене, и врз нашата слободна, независна, неврзана држава? Срам и позор.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потем логотетот се созеде и почна со зборови најгнасни да фрла по сите нас, освен по Лествичникот; рече дека ќе нѐ распушти, дека ќе нѐ прогони од царството, дека имињата ќе ни одземе, прав и пепел дека ќе нѐ стори, дека за опашки од единаесет коњи ќе нѐ врзе и ќе нѐ влече сѐ додека трае животот на коњот, дека главите наши на кол ќе ги надене и на ѕидините од градот ќе ги истакне, како бајраци на срамот и лицемерието, на неверноста кон себеси, како пример за тоа што ќе ја снајде устата што говори она што не говори душата, и тоа пред тронот владетелски, царски!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И со слово мачно, со јазик одбран, со срам и пониженост му преподаде логотетот на Филозофот и слово за ќерката малоумна негова, за срамот негов, за гревот што не го сторил тој, ами некој негов предок, а тој го плаќа како долг туѓ од божјата книга на вересиите запишани.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Чекајте! Да не се правиме за срам и поруга!“ свика тој.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ме фатил некој срам и не ме остава.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сиот човечки живот ти бил пуштен меѓу стравот и срамот и секој негов систем изграден на неговото понижување. 5.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Колку е лажен човечкиот срам и колку е застанат понастрана од лицето негово!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Само со срамот и со гнасот в раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Поголем срам и понижување за нашата куќа не може да има - викаше татко му на Хелвиг, задишувајки се од лутина.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Колку повеќе ороспилаци толку повеќе релаксација и задоволство Пу пу скраја да е голем срам и бербат Макар што и ороспилакот таму се релативизирал Отшто бил многу широк и допирал многу однесувања и професии
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
И што да гледам повеќе, си мислам, веќе ми е срам и ми е страв да го гледам повеќе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)