сонце (имн.) - кон (предл.)

Кој ќе ги одгатне знаците на нивните нозе и крилја што говорат за уште една спирка на нивните талкања дални од сонцето кон сонцето.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Светкаат ко свртени метални парички и го пропуштаат сонцето кон нас.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се топи бакарот во звучниот тас на езерото течејќи од сонцето кон нас но моравото небо од црниците на Радожда со пепелта своја се постила.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)