сонце (имн.) - те (зам.)

Коа чул тоа девер је, је рекол: „Не бригни се, мори снао, и не плаши се!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го гледаше и му завидуваше: - Блазе си ти тебе, низ зелени треви и убави цвеќиња патот те води, а златното сонце те грее.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А Полжавот ѝ одговори: - Тебе ни ветер те дува, ни дожд те врне, ни сонце те пече.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Го гледаше и му завидуваше: - Блазе си ти тебе, низ зелени треви и убави цвеќиња патот те води, а златното сонце те грее.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Девер је, зачуден, ја задржал да не паднет и ја молел да му кажет зашчо плачит?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Пред Велигден, сонцето те обои жолто, да не се испилеше тогаш, заедно со сите јајца во кошницата велигденската трпеза ќе ја красеше. Ама ти не си ко сите...
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
„Е, коа е така, зашчо ти, како момок, везден си сам на работа, со офци, по поле, на тебе грмит, врнит, сонцето те печит - си се сторил како никој нигде, за укубет; а брат ти, поголемијон, си живеет како господар - наносен, најаден, напиен, со чес' и слава, а ти си му нему како измеќар?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
А Полжавот ѝ одговори: - Тебе ни ветер те дува, ни дожд те врне, ни сонце те пече.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)