смеа (имн.) - одвај (прил.)

А на небото, смеејќи се, толку високо што неговата смеа одвај се слушаше, имаше човек; човек облечен во блескава хартија и трска што сочинуваа крилја и прекрасна, жолта опашка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)