сине (имн.) - мој (прид.)

Тој им ставаше крај на сите мои надежи, во обидите да се стори нешто со неговите права врз сиџилите: - Сиџилите, сине мој, нам ни беа самиот живот, можеби и повеќе.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Ако со своите не можеш да живееш, со кои ли ќе живееш, сине мој?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Е сине мој, треба еден цел век да се раскажува за таа турска мајка, за тоа чиниш сираче, силен извор на живот, кој го извиши татковото семејство...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Повлече двапати од цигарата и, со килибарното луле в рака, започна: - Сиџилите, сине мој, сме сите ние.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А ти, сине мој, изгледа тогаш имаше само пет, или шест години.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Навистина, кога ќе се појавиш ти топлината доаѓа, навистина, кога во очи те гледам светлината ми приоѓа, вистина е сликата пред очи која не исчезнува, доброто го чувствувам, другиот темен крај засекогаш што вознемирува избледува, зрак на нежност ме облива сине мој, во прегратки се насмевнуваш, засекогаш тука затреперуваш, косите ги милуваш, ти живот мој си и вечна вистина, за напредок мој инспирација и причина, патник од мојот почеток до крај, иако се уште не знаеш, навистина.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Стефан или Јеремонах Захариј, таткото на Спиридона, твојот дедо, кој го роди Петрета и кој те роди тебе, те дочекува и се радува, сине мој.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Како да ја следеше мојата мисла, тој рече: - Јас, сине мој, цел живот си бев кадија.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)