сестра (имн.) - ми (зам.)

Никогаш браќата и сестра ми не можеа да ги заборават мајчините битки да ги одржи своите рожби кои, поради немање лекови, исчезнуваа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Останав со мајка ми, со сестра ми Аспасија, која на седумнаесет години се омажи во Лерна, и со брат ми Лазара, роден три години пред мене.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Потоа ја одложи кариерата за да ме чува мене, па сестра ми, па двете заедно.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тој ќе се насмевнеше и ние продолжувавме да чкрипиме по мразот.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога сестра ми беше второ, а јас шесто одделение ни купи лизгалки адидас, бели.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Вака почнала мајка ми во една од многуте осамени вечери во куќата во која пораснавме сестра ми и јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тие знаеја дека ќе мине!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа нејзиниот не можеше да го замисли без мене и без сестра ми!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На болничкото долапче болничарот ги остави златното синџирче со детелинка со четири листа, прстенот што и го имаше купено сестра ми и мобилниот телефон што јас и го оставив за да можам да ја контактирам.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Јас и сестра ми си игравме негувателки.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Никој неа не можеше да ја разубеди во тоа. Еве и сега се случува истото!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
И така, ги гледаме, сестра ми и јас нашите гулапчиња, прво се држат стегнато, муабетот едвај оди.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Оттаму се смее мојата сестра со искрена и добронамерна смеа, ако токму неа, не успеав да ја врзам во брачни врски, како ни себе си; за неа само еден Господ знае зошто, за себе знам: имав добар избраник, немав асална цасаментера, не бидува сам да си шадхан за себе.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Свири музиката радосни звуци, се извива гарнетата над сите нив.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Добро ли е?“ - вели сестра ми која ме знае како дишам.  „Добро е“, ѝ велам, „ќе даде Севишниот ќе ги врзам и нив, кутрите чедни души!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Би ја викнал и сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И еве: ѝ ги реди во канче на сестра ми крај креветот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Завчера сестра ми ја закопавме со мака. Гробарите ги фрлаа лопатите и зборуваа налутено дека ваков дожд никогаш не се паметело досега.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Се прекрсти и ги стави јаболката и босилекот до рацете на сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
На сестра ми ништо не ѝ кажував.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Јаболкчињата сестра ми со мака ги гризеше. Но ги бараше.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
А научив и по тоа што на тој ден дома беше вистинска збркотница: уште во рани зори стануваше мајка ми, нѐ будеше сестра ми, мене, дедо ми и почнуваше она што севезден го проколнував: ги тресевме постелите, ја менуваме сламата од сламарниците, се пентаревме на столови и со метла мавтавме по ќошињата кинејќи ја пајажината, роневме пченка и толчевме исушени пиперки, ги вадевме добичињата да се топлат на сонце во дворот, трчавме по кокошките за да ја фатиме онаа што носеше јајца во туѓа плевна и на која дедо ми уште одвечер ќе ѝ донесеше пресуда зборувајќи дека такви лиоти не би требало да се држат дома.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Сенката од јаболкницата во дворот играше по ѕидот над главата на сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Пак со сестра ми сакаш да се подбиваш! Потоа ме забра и со клоци.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Залелакав и јас и јурнав кон собата на сестра ми.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Таа тоа често го прави. А особено од оној ден кога сестра ми легна болна.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Добро си се решила. Сестра ми и зетот велат дека нас најмногу нѐ сакаш, па дури и не ти текнува да дојдеш кај нив. А и сваќата не си ја видела од свадбата.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Илузијата што ја скриви птицата веќе не постои Исчезна и опашот и жолтиот клун и монистата на песната На гранките ѕвездени гроздови Зборовите паѓаат врз белината Сѐ е стокмено како во градите на будилник Безброј лостови ја држат напнатоста Прстите шетаат по ‘рбетот на времето Но гласот на сестра ми го слушам додека се обидува да го смести својот насмев на лицето на една исплашена кукла.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Мајка ми и сестра ми ќе препукнат од радост. А поручек сигурно ќе ме поведат в кино а може и во слаткарница.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мајка ми и сестра ми ќе се зачудат, ќе ги рашират очите и ќе прашуваат: „Што е, кажувај брзо?“
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Еднаш го прашав зошто му се толку многу пари, а тој рече: да изградам голема куќа за во неа да живееме сите заедно: мајка ми, сестра ми и јас. И мојата жена, рече.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Убава, имав приатели, ја имав сестра ми и нејзиното семејство, патувања, дружења, вечната тага по изгубеното блиско суштество, спомените од деновите поминати во Париз...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Имаше дваесет и три години и беше убава како што некогаш беше Роза, најубавата од нас петте сестри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сопругот ѝ беше одамна мртов.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во утрата, додека уште можеше да се излегува надвор, се прошетував до зградата во која беа становите на Зигмунд и Роза, понекогаш ќе заѕвонев на вратата од домот на сестра ми, за да ја разбудам внука ми Цецилија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Есента таа година од Берлин пристигна сестра ми Марие, неколку дена откако ќерка ѝ Марта се имаше фрлено од еден мост во Шпре, во која неколку години пред тоа се беше удавил и син ѝ Теодор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сестра ми се будеше секоја ноќ и секогаш со исти зборови ја започнуваше истата приказна: „Ова е крајот на Европа.“ „На Европа многупати ѝ доаѓал крајот.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти, пак, во нешто ми сличиш. Забораваш детали, имиња. Си измислуваш бајки... Различни сме со сестра ми.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Чуварот сега со интересирање ја погледна. - Види богати... што ти е таа? - Сестра ми. - Постарава... - Мајка ми.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ти утре можеш да се прежениш, а мене сестра ми не ми раѓа веќе друга.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Сестра ми, која е сериозно ментално болна, ми избега и досега ја барав.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Седевме, пиевме кафе и молчевме во еден момент, кога младичот замавна со раката кон девојката која во тоа време влегуваше во градината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сакам да го знам тоа, да го предупредам, зашто и ние имаме свои искуства, и нашата работа има свои правила што би можел да му ги кажам нему, на мојот наследник кој засега сè уште е непознат и кој си игра со другите како волк во јагнешка кожа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Реков дека сум ја купил за сестра ми, која демек такви украси носи секогаш само на едното уво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Додека сестра ми на сина си, моето кумче, веднаш му купи лоз, јас сега главно се занимавам со тоа што со часови си го напрегам мозокот, размислувајќи кој од оваа генерација, која, еве расте, ќе тргне по моите стапки, кој од овие бесни, убави деца што ги изнародија браќа ми и сестри ми, ќе биде црната овца на следната генерација?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сестра ми не можеше веќе да ме гледа таква.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сестра ми плачеше, занемена како полудена. Умирав од смеа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Сестра ми падна болна. Не станва од кревет веќе со недели, качи висока температура, ја треси некаква треска, па пожолте и потемне целата.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„Сестра ми Томаица ја запросил – кој друг ако не – грчкио конзул.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Имав среќа да можам да дојдам, поради Атинчето, сестра ми.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Докторката Милја нѐ однесе во нејзината канцеларија на десетина чекори од кома-собата, таму дојде и нејзиниот сопруг, мојот брат доктор, сестра ми, брат ти.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Нејзе таму ќе ѝ биде прекрасно, сестра ми е човек од прва сорта, а самиот јас ќе наминувам.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Додека јас го читам писмото, во офф одекнува гласот на сестра ми Фелон следен со мелодраматична музика: „Драги мој брате Стивен Керингтон, Овде во Денвер е лудо и незаборавно и штета што те нема да шизиме заедно, а не само мене живец по живец да ми корнат... Во превод: полудевме!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Испаѓа дека почесто гледам негови филмови отколку што се гледам со сестра ми на скајп.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Не коментирав ништо. Сестра ми јави дека стигнала болничката кола.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Очекував да биде тука некој од браќата или сестра ми. Никој.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се смирив... Појдов кај сестра ми...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Брзо се искачував по скалите до станот во кој живееше сестра ми со своето семејство.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Останав сам крај Мајка, додека брат ми и сестра ми се растрчаа по другите сектори да бараат дерман за Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еве друго што ќе ви кажам: сестра ми Босилка седеше еден ден во двор на ругузината и си шиеше едно ѓерданче и од ругузината ѝ загина; по неколку дни невестата ми Неда седеше и таа во двор на ругузина и си везеше вдовичинска црна кошула, преденото со сета игла везарка и загина.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Гледав во црневицата, во толпата, во шумата црна и чемерна и никаде не можев да ја видам мама...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сестра ми ме повлече за полата и низ плач ме праша: - Бате, Кире, ја гледаш ли мама?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога повторно се собравме наместо да тргнеме откривме дефект во колата требаше време за да се отстрани сестра ми рече гладни сте вечерајте не се оди на пат гладен не доаѓа предвид реков очај ме обзема од постојано јадење кога треба да патуваме преживаме кога треба да патуваме.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Замолчев. Сестра ми ги поткрена клепките: - Каде? Излегов молчејќи.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сенката од јаболкницата играше по ѕидот над главата на сестра ми.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Аха,- ми ја врти шијава, - не знаеш? - Се сврте со очите кон сестра ми: - Кажи му! - ѝ вели.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Чувај боже да ја видиш сестра ми или мајка ми.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Би ја викнал и сестра ми. Но знам: не може да стане.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Не колни го детето, вели дедо, а сестра ми само гледа и трепка со очите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум ги олабавила рацете и сестрата ми го зела детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
На брат ми и на сестра ми.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Јас и сестра ми Ивана сме задолжени за акцијата, па сѐ запишувам и му поднесувам извештај на Томе.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во големата одаја се собравме сите домашни: дедо, баба, татко, мајка, сестри ми и браќа ми.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да не беше таа песничка, со сестра ми сигурно ќе имав неволји, оти таа знае и „на глава да ми се качи“ особено кога сме сами.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
За моето заминување од моите дома знаеја само сестра ми Љубица и стрина ми Риска, друг никој.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На лозјето оставив четири прачки од лозите, па сестра ми Љубица му ги однесе на Шнајдерот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Првото машко, брат ми Благоја, сестра ми Борка, јас Милица (Милка) и најмалата сестра Љубица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сестра ми почна да си игра со мравките и не сакаше да копа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Големиот килим да му се даде на брат ми Александар, а помалиот на Томислав, а останатото на сестра ми Љубица.“
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Зедов две прашалки, ја зедов и сестра ми за рака, таа уште не можеше да оди како што треба и одвај ја однесов.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој јавал на коњот, сестра ми одзади на газот, а мене ме ставиле на магаре, од едната страна, а од другата страна торба со камења, за рамнотежа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ние со сестра ми не знаевме што е тоа.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Сестра ми ќе го чекаше на портата и ќе викаше: Ајде тате дојди, донеси ми бомбонче, додека јас си велев – е, блазе ти стебе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
На изгорениците им ставила нерастворена есенција и сестра ми се онесвестила.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во Витачево секогаш имало волци, па се вратил назад со сестра ми и коњот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Болката за сестра ми ќе ѝ остане до крајот на животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ти си крива, ти велам јас, ти за сè крива!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само продолжи така; кај Надежда на кафе; со другарка ми Славица одам да прошетам низ населба; со другарка ми Софија бев во „Багдад кафе“; ќе појдам до кај сестра ми... а децата нека прават што сакаат, секое на своја страна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сестра ми дојде. Мали брачни расправии, па малку во стариот дом на регенерација.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Дојде сестра ми да ме посети. Излеговме и случајно во кафулето се собравме убава стара клапа луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)