семе (имн.) - го (зам.)

ТРЕВА Семето го фрлив со силни зафати на широко од изгревот кон залезот и земјата се посла со жолтите зрна како трпеза од брашно оросена.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
И земјата нас не чека. Семето го фрливме во изораните бразди. Никнало. Ќе класа. Ќе зрее. Ќе треба да се ожнее.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Во воздухот вее издишката моја Во земјата пее искрата моја, Со која семето го садев, со која Леите ги вадев, издишката моја.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Откога седна на софрата до мутесарифот Абдула-бег во Нерези, толку капата ја накриви, што и кога ја натрти да ѝ прави второ дете, семето го пушташе во нејзиниот бунар одвисоко, небаре молзено млеко за страдна душа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Моето црно семе го крстивме Пелагија, како мене!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)